Пред една година, работев како луда по 15 саати на ден и имав уште полуда (висока) плата. Бев под хроничен стрес, ненаспана, исфрустрирана и нервозна.Парите не ми значеа ништо.А и немав каде да ги потрошам.... Кога решив да се почастам со еден по малку егзотичен одмор, 3 дена пред тргнување јас морав да го откажам поради работата. Денес имам пристојна плата и пристојно работно време. И ни во најлошиот сон не би се нафатила да работам со такво темпо како порано.Ни за 1000000 евра! Работам за да живеам, не сакам да живеам за да работам.
Пред една година не го познавав господинот Х, Пред една година не работев, на завршив курс, пред една година станав волонтер во Црвен Крст....
Пред една година бев среќна,возбудена за се она што ме очекува, го сакав животот, имав совршена врска.. сега таа врска ми го направи животот пекол ... толку проблеми од ситници... ама ќе издржиме бидејки се сакаме... ако не ќе соберам храброст да си го остварам сонот и да заминам од овде... сакам да сум среќна како лании ова време... сакам да се вратат тие денови http://www.youtube.com/watch?v=Nj9fFwbA_JY !!!
Точно пред една година, дечко ми ме запозна со цело негово друштво. Беше неизбежно, први април, па сите заедно излезени и маскирани, па тоа беше така олеснителна околност да се опуштам, да не се срамам ко што си знам
Не се замарав со школо, бев најдепресивното суштество на планетава, имав долга коса, знаев двојно помалку луѓе... Сега ми е поубаво.
Место во просторот каде го чекав поштарот да ми донесе еден голем, кафеав плик, топол и миризлив кој од радост го шетав низ сите соби и со лудачка смеа го отварав; каде не постоеја ниту правила, ниту луѓе, не постоеше сладострастие како израз на немоќта и осаменоста туку онакво какво што го дава љубовта меѓу постелнини и допири со звук на срце, кое знаеш дека веќе одамна со копнеж те чекало. Време на уметнички занес, дотогаш непознат кое ме водеше низ туѓи светови со извор на мир и немири. Испреплетен со чудни моменти на себепронаоѓање и вдишување на животот во неговиот цут на младоста и среќата. ...беше се во духот на љубовта, пролета и младешката невиност. Еден цел нов свет кој го градев толку пажливо од темел, за на крај кога завршив со оџакот да се урне се. Следуваше едно тажно мртвило дотолку што ниту звукот на катастрофата не се слушна.
Пред една година... Бев многу посреќна и полна со надеж,но сега за жал не е така.Тешко ми е што сета таа надеж ја нема сега изчезна,јас не сум иста.Ништо не исто и немам поим во кој правец се движам,се надевам тоа ќе се промени.
Пред една година бев заљубена и многу понаивна. Пред една година имав повеќе верба. Пред една година немав никакви проблеми.
Пред точно една година http://www.youtube.com/watch?v=mXtZAbW815Y цел ден уживав во магијата на песната. Седев на еден рид, и си редев цветови во косата...
...навидум ништо не се сменило, а всушност, се е сменото. Постара сум, позрела сум, посериозна сум. Се повеќе размисувам за иднината, за својата кариера. За прв пат се предомислив во врска со тоа, гледам да бидам нешто што го сакам а во исто време финансиски ќе ме задоволи, барем пристојно. За прв пат во животот се предомислив за тоа што сакам да бидам. Нема веќе адвокат кој ќе ги беси криминалците на плоштад,нема ативист за човекови права, нема меѓународен правник. Ама искрено го сакам тоа што го студирам и тоа што ќе продолжам да го осовршувам. Сеуште стојам цврсто на земја, и сум годра на тоа, горда на себе си. Необоена, искрена, полна со интузијазам, мислам дека повеќе од било кога. Сакам да успеам, и ќе се трудам да бидам се подобри поистрајна од било кога.