Прекин на пријателство

Некои членови ми се чини само чекаат некоја тема или мислење за да се исконтраат. Де, ко демек вие со сите се дружите со не знам каков си ќеиф Дури и кај свекорите и золвите одите со пеење, ајде не се правете ко да не постојат вакви ситуации. Сигурна сум дека на секоја една од нас некогаш и било преку глава од некој и не сме знаеле како да го откачиме.

Иначе јас мислам дека добро си направила што си и кажала директно, @RainBow
Не те прави тоа ни безобразна ни дрска, едноставно си го цениш своето време. Нема потреба да и се правдаш или да ја трпиш. Едноставно, не сакаш веќе контакт со таа личност и крај. Што си должна да се полниш со негативна енергија заради некоја Х личност? Па еден живот имаме, мајку му стара, зарем треба да трпиме секакви будали околу нас кои ќе ни ја цицаат и таа последна капка позитива шо ни останала? Не, фала!

Лично искуство на темава, јас и маж ми се запознавме со еден пар во друга држава и почнавме да се дружиме. Излеговме на кафе и на вечера неколку пати, исто сме биле и кај нив дома. Јас цело време бев во контакт со девојкава, си пишувавме и си дававме совети итн. После некое време ги осетив дека едноставно не сакаат контакт- ќе се сретневме низ град и муабетот беше ептен како на сила, девојчево го снема со пишење, па остана бремена и не ни кажаа (случајно ги сретнавме пред пороѓај што се вели беше), се породи исто не кажаа ништо итн. Сега веќе воопшто и не контактираме, нема потреба усилено да се дружиме и не сакам така. Што и како се случи исто не знам, можеби и дека имаат деца така испадна да се одвоиме, ама во секој случај не форсирам.

Јас кога нејќам да се дружам со некој, само игнорирам и ги избегнувам- ги оставам сами да си сфатат. Ова и не е најдобра стратегија, најубаво е директно да му кажеш на човек, ама од друга страна знам дека ќе сфатат погрешно па јас ќе испаднам крива ми рече вака- ми рече така и ‘убавите епитети’ понатака ќе си се редат за мене оти да имаа капацитет да сфатат дека се напорни, сами ќе си се повлечеа.
Чисто за пример, избегнувам контакт со луѓе кои се стварно ептен напорни (бар во мојава глава се такви): некои што се фалат нон стоп и се знаат, некои кои цело време напинаат со децата (‘моето колку е паметно да видиш, се почеша на глава’ или ‘види го видеово како јаде само’ style на родители), оние кои те полнат со негатива на секое гледање и ти кажуваат како не знаеш ова, не можеш да успееш во она, нема да купиш куќа, нема да најдеш работа и сл. Јасно ми е дека секој некогаш ќе стропа некоја глупост, ама ова ако се дешава на секое гледање подобро ич да се нема никаков контакт со вакви луѓе и главата раат.

 

Рече дека дури те нервира женава.
Не ја полнам џабе темава, еве дискутираме. Објасни ми како е нелицемерно.

Јас сметам дека не е во ред упорно да избегнуваш некој, секакви работи изнакажа за неа како да те прогонува како да ти е stalker, а после за да се осеќаш поок демек не си некоректна ја нарекуваш пријателка.

Еве ти објасни ми како е тоа пријателство?

Или мора сите да дискутираме ти однапред како што си имаш замислено?

 

Ако се дружам со некого не прекинувам никогаш пријателство освен недај боже ако се случи некоја ситуација да ме повредат премногу или да го изневерат пријателството. Пример неверство со дечко ти, те лажат за нешто итн. Другарки ги сметам тие со кои сум во контакт барем 4 дена од неделата и со кои излегуваме минимум еднаш месечно.

Не сум прекинала пријателство јас сама освен со едно девојче со кое се знаевме преку интернет, се дружевме веќе 2-3 години, на родендени одевме, дел ми беше од животот, секој ден пишувавме, се додека една ситуација не ме извади од такт. Знаеше дека ми се свиѓа еден дечко и флертуваше со него пред мене. Такви другарки не сакам во околина, што дома да ги викнеш, кафе да свариш, на маж ти ќе му се пушта пример. И често знаеше да е дрска со мене со некои коментари, отпосле веќе сфатив дека е токсична. Се оддалечив, прекинав да и пишувам, за повици за излегување ја откачував и ја снема. Директно да и кажам во фаца ми е некултурно.

Ми се случи да сум од другата страна со колешки на факултет со кои секој ден зборевме, на кафе често одевме, ги сметав за блиски веќе. Нагло прекинаа контакт со мене, со некои веќе ни здраво немам кога ќе се видам. Ме повреди тоа во тие моменти, зошто сметам дека не сум направила ништо лошо кон нив, немаше ситуација како таа со девојчето погоре, да не ги почитувам и слично. Ми сменија група од нивната, паднав условен предмет и нагло ги снема. Веројатно тие ме гледале од корист, повеќе не сум им била потребна, сум им била како познаничка, а јас ги сметав како другарки поблиски. Погрешна перцепција на нештата јебига.

Како пријателка сум верна, слушам и да ми се жали некој кога му е тешко, да ми се фали кога му е убаво, пријателство е за во секое време. Познаници со кои збориме чат пат и на кафе во 5 месеци сме се виделе, не ги сметам во овој круг на пријатели, не важи за тие ова.

 

Neli e toa najnormalna pojava? Kako starees se pomalce prijateli ostanuvaat do tebe.

 

Е да.
Со созревање дознаваш нови работи за себе, т.е. што ќе толерираш и што е прифатливо и што нема да толерираш.

 

Pa da, ali eve za primer da zememe edno drustvo od 5 osobi vo sredno. Kolku od niv ke zaminat po svoi patista, eden ke otide vo stranstvo da zivee, edne ke najde devojka i ke prestane da se druzi tolku so drugite, 2 ke pocnat da duvaat na 3 ke mu smeta toa i taka sekoj po svoj pat. Mislam ostanuvaat nekolku lojalnj prijatelstva ali najcesto zatoa sto ne ste se promenile mnogu niti ti nitu oni, ali povekjeto se menuvaat i povekje ne ti odgovaraat za druzba.

 

Искрено , ми се случило да ме " откачат " и да " откачам " пријатели . Обично останувало на игнорирање во двете ситуации .

Не би сакала да го имам тој муабет со луѓе , со кои некогаш сум се дружела , макар и она суптилно дружење . Некако ми е незгоден тој разговор . Имам среќа што не сум требала да го правам до сега .

 

Грешката што повеќето ја прават денес е за да не изгубат одредена личност со која се дружеле веќе години или слично наоѓаат изговори на некој начин да го оправдаат тоа однесување. Можеби таа пријател/ка додека биле во средно училиште или на факултет имале сосема друг карактер, карактерот знае и да се промени спрема животот кој го водат. Очекувањата дека една личност од детство или младост дека ќе остане иста се баш нереални. Некогаш не одите по иста патека и не бркате исти цели во животот, па затоа стануваш од таа маса одиш на друга. Битно е на дипломатски начин да си го кажете вашето мислење околу ситуацијата, доколку се среди супер доколку не ќе се стекнат повеќе пријатели. Сум имала пријатели чија корист било само да си рамо за плачење и советник, од толку жалење и зборување за самите себе да ти се присака да им наплаќаш бидејќи веќе имаш професија како психијатар, а они како да доаѓаат кај тебе на сесии само кога се има потреба. Најпаметно е и за нови макар и стари познанства да си кажете што ви лежи доколку личноста е доволно разумна ќе имаат разбирање за тоа, доколку не тогаш не сте должни да им нацртате или обоите или пак да одите на прсти заради нив.

 

Сум прекинувала и откачала многу пати, мене, па и не баш оти паметно селектирам. Првин почнувам со игнорирање на повици, пораки и слично, па потоа може и до блок да дојде. На улица секогаш ќе и кажам здраво ама ништо повеќе од тоа. Ако е упорна или нападна, покажувам заби.

 

Повеќе пати во животот сум била во ситуација јас да прекинам пријателство на директен начин, најчесто затоа што "пријателките" не ми биле пријателки.
Сега поминувам низ нешто слично со една другарка која поќе ја сметам за познаничка моментално. Чупето откако се запиша на факултет многу почна да се дружи со најразлични луѓе и да ги пика меѓу останатите во друштвото, т.е. целта ѝ е "голем клан од другарки" а јас не го сакам тоа (многу сум селективна со луѓето) и затоа се тргнав. Сега многу ретко разговараме а уште поретко излегуваме.
Тоа е, се случува живот. Луѓето се менуваат, а не можиш да се погодиш со сите.

 

Hahaha taka i jas pravam so ignoriranje, ali dosta cesto taa druga strana nema takov dojam deka ne sakam da se druzam povekje so niv i doagja do mnogu neprijatna situacija koga si si bil mnogu blizok so nekogo i go ignoriraa taka so meseci i ke se desi da se vidite slucajno. E sea ti vikas so zdravo ke gi pozdravis, ali ako ste bile bliski ne mozese samo so zdravo da pozdravis nekogo, tuku ke treba da imate mn neprijatna situacija kade treba ke treba nekoj small talk da se napravi. Mn neprijatno mi e mene toa.

 

Болна точка ми е оваа тема, бидејќи неколку пати сум била во ситуација да буквално морам да прекинам пријателство кое премногу ми значело, но се " прераснало " и станало напорно.
Јас и ден денес си ги сакам тие бивши пријателки и им посакувам се најдобро, меѓутоа не сум баш сигурна дали истото би го рекле за мене. А причината е секогаш иста.....даваш и даваш и веќе нема што да се даде, а да некој ти нуди нешто што тебе ништо не ти значи, за веќе дадени нешта,излитени а неупотребени совети е бесмислено.
Сите прекини ми се слични и завршуваат со бег буквално, бидејќи луѓето тешко разбираат како потполна блискост во еден миг може да ја снема. Притоа тешко е за разбирање дека секој кој не обоил,не може да исчезне, ама што да се прави, секој бара она што му треба, а најчесто себично е тоа.

 

А зошто едноставно да не се каже отворено и искрено, како зрел човек? Не можиш да очекуваш сите да ти ги читаат знаците меѓу редови, а и кога луѓето се инвестирале во нешто сакаат да знаат што се случува кога вајбот не е ист и имаат право на тоа. Кога се работи за романтична врска скроз е нормално да се има тој разговор, сите осудуваат гоустинг во овие врски, ама не и во пријателските?
Јас многу повеќе би била повредена некој да ме игнорира и гоустинг да ми прави, да се чудам што се случува, отколку да ми кажи искрено „сметам дека се изменија работите не те сметам како толку блиска/сметам дека помалку треба да се дружиме и комуницираме/нашето пријателство не води никаде“ и сл.

Да нагласам дека сосема друга ситуација е кога некој упорно те повредува и свесен е, токсичен е, не се труди да се смени, знае што прави. Полека се оддалечив од старото друштво ради ова, со години беа свесни што ми прават и беше нагласувано од моја страна, немаше разбирачка и решив дека не ми е таму местото.
Ама воопшто не би ми било убаво пријател со кого немаме вакви проблеми да ме гоустни оти осеќа дека не е то то ама нема храброст да ми кажи во лице. Ќе сметам дека бил само за некаква корист со мене.

Третирај ги другите луѓе како што ти сакаш да си третиран.
Не знам, свесна сум дека не можиш од секого да очекуваш да е искрен и на тој левел на свесност ко тебе, ама пак, луѓето инвестирале време и емоции во некој, сосема нормално е да се повредени ако дознаат дека не било двострано а не знаеле.

 

За да нема вакви непријатни ситуации јас би напишала порака или еден телефонски разговор каде што ќе кажам дека едноставно не ми годи блискоста и поради тоа сум се дистанцирала. Сум пробала индиректно да кажам, не сфатила, па еве сега го бирам овој начин, којшто за неа е најверојатно поприфатлив. Да можеш утре да и кажеш здраво без да ти биде непријатно.

 

Ако е пријателство поради сплет на околности, пример се дружиме само зашто сме колешки на работа, мислам дека нема потреба од разговор. Ко појасно да ни е дека намалуваме дружење зашто веќе не се гледаме секој ден. Не мислам дека мора скроз да се прекине, но мислам дека е поочекувано да се намали.

Ама ако имам блиска другарка и се слушаме редовно, излегуваме редовно, мислам дека е зрело да се даде објаснување.

Ако веќе сме се дружеле со години, значи сме приврзани и заслужуваме причина.

 

Барем си и кажала директно и конкретно кога веќе сама не сфатила. Реално не секој има капацитет очигледно да сфати кога треба да олабави малце.

Јас прекинав долгогодишно пријателство, едноставно не ми прјаше нејзиното присуство, од позитивна среќна личност ме полнеше со незвоза негатива. Пробував да и кажам ( немав храброст како тебе) суптилно да не повредиш никој али коа не сфаќа ,направив така како тебе. По некое време се сретнавме и ме праша зашто што и пак си почна со старо понашње и врти сучи престанав секаков контакт ,негативецот сум ја ( у нејзина прича) али животов е краток да губам време со некој кој не почитуе никакви boundaries и кој не прифонесува накаква си позитива у мојот живот.
Сега политика ми е за било кој, ако не принесуваш нешо у мојот живот не ми требаш да ми усеруваш и стресираш, и така животов е тежок. Макар било 20 годишно пријателство ( или 2).Значи директно и конкретно пошо луѓево немаат common sense

 

Ми се случиле и двете сценарија.

Во првиот случај, девојка со која се имаме дружено со години и сме биле многу блиски, се прекина пријателството од нејзина страна. Во почетокот немаше време поради дечко, па различни факултети, различни работни места и си ја сфатив поентата и престанав да ја барам. До ден денешен ме боли и често ја мислам како е и што прави, ама не ми дава срце да и се јавам.
Од други луѓе знам дека и на нејзе и е криво зошто веќе не се дружиме, но ако сака да продолжиме со пријателството, сакам она прва да се извини. Јас ќе ја пречекам со отворени раце.


Втората ситуација е моментална. И обратна.
Девојка со која се знаеме од факултет и сме се дружеле онака, колку да се рече, во последниов период малку повеќе е напорна за излегување и пробување да ми се меша во живот. Осеќам некоја вибрација како да е од корист, ама јас не знам да пресечам. Едноставно сакам едно познаничко здраво и толку.

Двата случаи се непријатни секако. Ама секој возрасен човек верувам дека треба да знае да препознае сигнали и едноставно да продолжи со животот.