Темава отишла во заборав, па да ја активираме. Од болница нѐ пречекаа моите и кумата. Дома по скалите имаше закачено балони, собата исто беше цела со балони и на краветчето имаше закачено некако испечатени буквите од неговото име. И од кумата доби поклон, торта од памперси и козметика, крошна со боди,тренерки и пижамки. Откако си отидоа гостите си легнавме, одремавме и двајцата, се истуширав и дежуравме цела ноќ со плачки, тој плаче, не знам зошто плаче, па и ја си плачам со него.
Ајде да ја активираме Мм не зеде од болница со бебе. Претходно со сестра му украсиле, балони, букви со хелиум, преубаво беше. Дома беа свекрвата, золва ми и свекор ми. Ручавме, си заминаа тие, јас се бањав и си се исплачив од страв каква мајка ќе бидам Првиот ден двајцата со мм само стоевме над креветчето кај бебе. Не можевме да го изнагледаме Од прв ден сами со мм, никој друг не сакав да ми се плетка низ дома.
Лелле сега кога се сеќавам си се смеам на глас, а тогаш сигурно не ми било смешно. Брат ми и мм ме зедоа од болница, дома не пречекоа мајка ми, свекрва ми и свекорот, си ручавме бебка си спиеше, се истуширав и веќе прва вечер спремни да си легнеме околу 1ч по полноќ беба почна да плаче ја местам да цица, ќе цицне ќе пушти и готово јас викам млеко немам крај паника со мм дома бебе плаче полициски час имаше абе шетаме по дома ко муви без глави и мислеме од кај да најдеме ад. Полицијата е веднаш зад нашата куќа и мм оди таму бара 'помош' како да оди во другиот град по ад дека кај нас нема дежурна аптека, по некое време беба се смири на цица си заспа и спиеше до сабајл(сум имала млеко), а оно грејното може и нешто да ја болело којзнае прв ден прво дете интересантно беше
Од болница ме зеде само мм,дека во Систина ни рекоа деца неможе да идат.Дома ме пречекаа балони во ходник на кои пишеше Добродојде Леона.Во дневна уште балони и подарок од кумата имаше.И секако голема шоља турско кафе дека немав пиено 5 дена .Дадите се ‘истепаа’ која прва да ја земе во раце,па се шкрапаа слики и на крај им здосади Малата ми рече ок доста ни беше од бебе врати им ја сега во болница
Од болница ме земаа мм и мајка ми. Дома ме пречекаа дедо ми, баба ми и вујко ми. Свекор и свеки од здравствени причини не можеа да дојдат. Имаше балони it's a girl многу убави . Се испосликавме, сите ми дадоа поклончиња и златници за бебка и либе ме изненади со огрлица. Па ручече и мекици имаше . Торта кафе и сите ги избркав. После со либе си застанавме над гнездото и не можевме да ја изнагледавме бебка.
Шоубава тема Тука не пуштаат уште првиот ден кога се породив, си идеме сами со мм нема кој да не пречека, одбравме да сме сами на почеток и јас уморна, двајцата збунети, ненаспани, несвесни дека ни се случи најубавото во животот. Патронажната доцни пола час, мене ми се гледа како цела вечност. Стоиме над бебе и се молиме да не заплаче, оти што ќе му правиме само што се породив. Вечерта неможев да заспијам од возбуда, го гледав бебе и плачев цела вечер од среќа. Се` се случи набрзина, во краток период и како низ магла ми е. Додека да се освестам и помина.
Ние си дојдовме дома на мојот роденден, поубав роденден не можев да посакам, посебно поради тоа што бевме 10 дена во болница и одвај чекав да си појдеме дома. Дома беа најблиските од двете страни, золва ми му помогнала на маж ми за декорација, јас кога влегов во спалната не можев да се воздржам, очите ми се наполнија со солзи. Пресреќна бев што конечно се заврши во најдобар ред (лежев 2 месеци поради скратен цервикс и се породив 35та недела). Од друга страна бев преплашена како ќе се снајдиме, првата вечер око не склопив, го гледав цела вечер. Инаку дома сите го даруваа, пресреќни и возбудени, прво внуче од двете страни и брзо си заминаа.
Што убава тема Ми наврати убави спомени. Се породив лани во ноември во пикот на короната. Од болница ме зема мм и додека се симнував со лифтот во болница, превозбудена дека не си го имав мм видено 3 дена а и тој прв пат ќе ја види бебка во живо (ја виде еднаш преку стакло-такви беа протоколите во Ремедика) Кога го видов солзи ми потекоа се испревозбудив Сестрата чека со транспортерот а ние се гушкаме и си плачеме Си одиме накај дома, требаше да дојдат моите и неговите и по пат ни се јавува татко му дека не му е баш добро и нема да дојдат, за да подоцна разбереме дека е позитивен на ковид. Дома беа само мајка ми и татко ми. Дневната беше преполна со балони, на прозорците имаше од оние буквите-балони welcome, подароци од блиските преубаво спаковани, торта, украсни колачи, погача, мини крофни, други колачи… Ги гледав подароците, ги читав картичките и се здробив од плачење од среќа, прв пат во животот толку сум била возбудена (сега ми е смешно ) Ја надоив бебка, ја легнав во креветче, ручавме а јас апетит нула. Инаку додека бев во болница супер си јадев дури и репете барав, ама како стигнав дома скроз изгубив и така ми беше 2-3 дена. Си заминаа сите и јас и мм останавме сами, не можевме да се изнагушкаме. Ми вика леле сега што ќе правиме Ќе се снаоѓаме некако му велам. Првата ноќ станувавме да ја проверуваме дали дише Вкупно спиев 2 часа расцепкано, не можев ич да спијам. Затоа другиот ден бев како камион да ме удрил па отспав неколку часа и бев како нова. Преубав и преемотивен ден ми беше тоа
Ахх денот кога не пуштија дома. Ме пречека маж ми на влезот од болницата заедно со свекрва ми и мајка ми. Реков дека сакам прво него да го видам да се качи горе да си го види детето па после другите. Дојде горе, си поплачивме малце и му го дадов да го држи во рацете а тој го зеде толку вешто, како тоа да го правел секој ден. Повторуваше колку е убав, колку е горд што баш тој е негов син А јас бев најгордата мајка на светот. Се радував дека на свет донесов живо и здраво бебе, иако не помина се како што планирав, не размислував воопшто на лошите работи, бидејќи си одевме дома! А таму, сето украсено од влезната врата , салонот, дневната па и креветчето од бебето. Маж ми кога дозна детали за пораѓајот(висина,тежина од бебето) отишол да му изработат рамка во која ги пишува сите тие работи и плус си ставивме слика од бебето во таа рамка, преубаво изгледа. За мене тоа беше плус изненадување што ме развесели. Имаа наместено посебно место каде се чувствував удобно додека закрепнував, ме нудеа со цедени сокови и разни пити, абе како кралица Убави денови беа, настанот сам по себе ги прави да бидат убави! Имам и слика од првиот ден, јас и бебето како лежиме на кревет, си ја носам сегде со мене во новчаникот.
Ја исчитав цела тема и еве ме како плачам пола саат, хормони Премногу емоции има во секое мислење, едвај чекам да го доживеам тој ден. Уште некои 3 месеци
^^ И јас со хормониве Иначе јас му реков на мм сакам само тој да дојде да ме земе од болница. И дома да не ми се збирет од прв ден многу гужви. Сакам мир и тишина. Пс ќе видиме како ке биде. Уште 2 месеци останаа.
И јас си кажав само тој да дојде по нас, ама дома сакам да ми се најблиските. Планот е мајка ми да спрема ручек кај нас дома за потесната фамилија и да се изнасмееме и исплачеме
Ептен не знам каде да го поставам прашањево, тука ми се виде најсоодветно. Наскоро ќе треба да идеме со мм по бебе од болница да ги зимаме, тоа е желба на мајката. За првото дете не бевме, не можевме. Е сега, што би било соодветно тој ден да носам? Секако во болница не планирам ништо. Или треба? Мајката кога мене ме зимаа мк донесе таму балон и цвеќе ама да не звучам безосетно, во моментот мене ме ми беше ама ич до тоа. Дома се ми беше ок, ама во болница ту мач ми дојдоа цвеќиња, веројатно дека едвај чекав да си одам, па сега ми се створи аверзија. Мајката на моето дете му донесе дента торта од пелени, со играчка внатре и мислам нешто од облека. Не би сакала да се повторувам ама немам идеја. Она сака такви работи, а јас па дека не сум по тоа, немам ни идеи. За мајката мислев за земам плетена кошница, да ја наполнам со овошје и не знам со што уште?
Ако е мајката по такви џиџи миџи ствари, направи и кеиф, однеси пуфки. Сега има убави балони со пердуви внатре, натпис можеш да си избереш, добредојдовте дома или што и да е, може за бејби нешто да земеш, комплетче некое, кебенце персонализирано е убава идеја. За мајката букет. Овошје јас не јадам многу и не ми е вау идеја. Мене лично ми се сувишни такви работи, кога славеле мекици синко добил куп балони мечиња пуфки кои се доста скапи, а непотребни и неискористени. Ама има луѓе кои ги обожаваат.
Она сака овошје и такво работи, затоа и сакам да и носам. Не сака цвеќиња. Ама што се пуфки жено? И да, секако ќе му купам на бебуш облека, играчки ама мислев како тоа да го "спакувам"? Да нагласам, најверојатно ќе му купам и гнездо, па можеби нешто со тоа? Тотално некреативна сум за вакви работи, ама мерак да и правам сакам.
Облеката спакувана во кутија и горе балон со натпис - добредојде и името. Едноставно е, а многу убаво.
Јас за една многу блиска особа на мекици однесов вакво слично. Наместо балон му ставив од оние хартиените топки што се како за на лустер што се продаваат во Џамбо. Купив плетена корпа, ја наполнав со кебенце, боди, лигарчиња, чорапчиња, шпихозни, играчка плетена. И на стапчиња за ражничи набоцкав фереро бонбончиња ги ставив измеѓу работите. Топката ја прицврстив со 2 пластични држачи за балони од страните, со силикон ја залепив. Декорирав со украсни траки, предобро искочи. Сѐ на сѐ ме кошташе некои си 2500-3000 денари.
Јас сум земала од цвеќарата во Рамстор мол и во Капитол, различни големини има. Има и гајбички некои, и тие се интересни.
