Признавам...

Признавам дека сакам да те убијам!

 

Признавам дека сум заљубенаа

 

ми се слуша турбофолк и бугарки и ми се лумпува со другарките до зори

 

Признавам дека ми треба машко покрај мене (ама не било кое )

 

Признавам дека премногу се врзувам емотивно за луѓето и затоа многу тешко ми паѓа кога ќе ме разочараат!

 

Признавам дека се плашам од нови работи луѓе и промени
Признавам дека сум мн избувлива понекогаш
Признавам дека го сакам

 

Признавам без тебе неможам

Спојлер

се зезам

Признавам дека на моменти сум љубоморна на ситници и глупости.

 

Признавам дека ми се смачи да бидам толку наивна...
Признавам дека преку глава ми е од лаги и интриги...
Признавам дека страшно лошо се чувствувам...
Признавам дека ми фали едно доооолго гушкање...

 

Признавам изгледа се заљубувам..
Признавам дека се плашам од тоа,а и јас незнам зошто
Признавам дека мислам е дека е женкар,а не е

 

Признавам дека не ме бидува за нисто.

 

Признавам дека сум заљубенаа

 

Признавам неможам без тебе, неможам без тебее
си остана дома кутриот, нема поим колку ми е комплициран животов без него- за полначот за телефон зборам иначе

 

Признавам дека толку сум заљубена што не гледам ништо што се случува околу мене, по цел ден тој ми е во глава, во школо мислам на него, дома кога јадам, кога се бањам, додека спијам, додека сум излезена... Значи немам концентрација за учење, неможам да заспијам мислејки на нас, нашите идни планови, најубавите моменти во нашите животи и така натамуу.....

И сакав да кажам:
Заљубеност е кога мислиш на него, љубов е кога мислиш на вас

 

Признавам дека сум опседната со тоа да ослабнам. Дури некогаш внесената храна намерно ја исфрлам

 

Признавам дека сакав да отворам ваква тема, добро што проверив дали има иста

 

признавам дека сум глупава,идиотка,девоика за забава,исфрустрирана,ружна девојка без самодоверба,кловн за сите луѓе -сите ми се потсмеваат

 

Не си играј со тоа понекогаш оти може да стане "секогаш". Така се закачува булимија од која тешко можеш да излезеш. Ти зборувам од искуство.

 

Признавам дека на секое ѕвонење на телефонот и договарање средба со него, сеуште се радувам како мало дете.

 

Психички сум уништена и не знам дали ќе можам уште долго вака.Лошо е,само луѓево не знаат.Ќе пројде.

 

Признавам го засакав,а сега се нервирам и плачам поради него..ама ако секогаш е така кога јас ке засакам се навикнав,ама знам ке ми пише он прв повторно