Признавање чувства

Па многу често си ги признавам чувствата,мразам да незнам на што сум

 

Не би признала,од причина што срамежлива сум па ако машко не ми пријде, а на мене остане да признаам чувство ништо нема да бидне работава

 

и јас бев срамежлива и сум сеуште ама не се издржуваше

 

Никогаш прва не искажувам чувства.

 

Obicno sum otvorena,no ima situacii koga sum i sramezliva.A za ljubov sekogas sum otvorena msm sprema partnerot,a i ako ne si priznavame kako bi funkcionirale

 

Срам ми е да признаам чувства многу ми е срам ама бидна и тоа

 

Отворена и комуникативна личност сум по природа.
Мразам лицемерија и лаги...
Кажувам се што ми лежи на душа, и на секој кој заслужува да добие тоа што му припаѓа, истото го очекувам за возврат кое тешко се исполнува.

Поготово кога се работи за љубов..кажувам се што сметам дека треба да кажам и воедно прашам. Никогаш не ќутам и сум тип кој може да прави муабет за секоја можна тема без никаков срам или перде.
Едноставно сето тоа што ме мачи го изложувам на маса, играм секогаш со отворенни карти и сметам дека само со искреност, разговор и комуникација се гради и достигнува една цврста и нерушлива врска или брак.

Не ги сваќам луѓето што се стегаат во себе се мачат и трпат, луѓе кои се затворени и карактерно слаби... овие карактеристики никогаш нема да направат цврст и озбилен однос во една врска или брак.

 

Како да му кажам, немам храброст воопшто. Постојано се тешам со гледањето на цагер. Немам приатели со кого можам да го споделам оваа. Постојано мислам на него и немам концентрација за учење. Постојано си викам дека ќе му кажам Може ли совет.
Благодарам однапред.

 

Sovet sekoj eden moze da ti dade,no ti najdobro ke napravis ako go poslusas sovetot na tvoeto srce i da razmislis so razumot.Bidejki razumot i srceto se dve razlicni rab posebno koga stanuva zbor za ljubovta pozz

 

Mnogu blagodaram, pozdrav

 

Нит срам нит перде!
Оставете го тој пусти срам и страв девојки в џеп и пробајте да живеете ооуштено, ви гарантирам дека ќе успеете многу повеќе низ животот! Нека не ви минува животот во стискање!

 

Nema shto jas da priznavam koga mene ne mozhe ni da me zainteresira nekoj pasiven shto ne znae da prijde prv

 

nikogas ne sum gi kriela custvata ne znam mozebi e gerska........sekogas sum gi iskazuvala........

 

Јас генерално не сум по зборувањето и искажувањето љубов, ама кога ме бендисувал некој сум му ставала до знаење. Или ќе ми упали, или нема. Односно, или ќе го поттикнам, или ќе сфатам дека само јас сум заинтересирана за интеракција

Со дм не си признававме 2 години, иако беше очигледно, ама деца - шта чеш.
Наместо да си кажеме ко луѓе, ние правевме се за да се повредиме еден со друг.
На крај мене ми здосади искрено, тој пијан се маваше од земја, јас инат не попуштав (зошто на трезно мангуп беше), и еднаш го седнав и му кажав - ако сакаш јас и ти да се гледаме добро, ако не сакаш не мора.
Јас не сакав врска, ама сакав ексклузивно право на него, така и му кажав.

Тој ми рече дека или ќе сме во врска или ништо.

И така, ем јас ексклузивно право, ем он врска, си се погодивме.
А додека си кажавме “те сакам“ помина уште пола година

 

Јас ги признав своите чувства кон најдобриот другар.После подолго криење во себе сепак собрав храброст и се му признав.Тој проба да ме утеши и ми рече дека сум премногу убава мирна и паметна но дека не сум девојка за него.Го знаев тоа дека тој не ме гледа на тој начин, но сепак во моментот кога ми го напиша тоа мислам срцето ми се скрши на 1000 парчиња.На мирен начин разговаравме и решивме дека најдобро ке биде да прекинеме секаков контакт.Всушност јас го реков тоа а тој само се согласи.Првите неколку дена ми беше многу тешко...Плачев,не можев да се сконцентрирам на учењето,ја изгубив целата желба за живеење,но сето тоа ми траеше 5 дена.Бидејќи учиме во исто училиште неизбежно е да не се гледаме постојано.Станав ладна,гледајќи го во очи минував покрај него.Од далеку се гледаше дека му е жал и дека се кае.Потоа една вечер ми прати порака.Разговаравме долго на телефон и ми рече дека не требало да испадне така.Јас иако го сакам повеќе од се сепак не можев да си дозволам да бидам уште еднаш повредена.Му реков дека не ме интересира повеќе и дека не ми е потребен.Бидејќи секогаш ги ставаше другите пред мене а јас не го заслужував тоа.Сега тој си сфати што изгуби и се кае,но веќе е премногу доцна.

 

Јас не можам себе да си признаам дека имам чувства за некоја личност, камо ли па на личноста која ја сакам. Среќа што ми дојде памет на време, инаку ќе ја изгубев личноста која дава се' од себе за да ме насмее (и успева), со која можам да зборувам како со дечко, а и како со најдобар другар, личност од која не се срамам и не кријам работи.

 

Мене ми е потешко во признавање на чуства.
Можи да изгледам ладна, незаинтересирана, но внатрешно е обратно.
Такви сме ние јарците
Ми треба време да се приврзам, да стекнам доверба да се опуштам.
Е после тоа иди то убавото, кога без да се стегаш сами ти излетуваат и чуствата и се.

 

Многу искрена сум. Мразам да лажам и поубаво на некој отворено ќе му кажам отколку да чувам во себе и да ме излудува тоа. Вака коа ќе си ги отвориш картите немаш што да изгубиш освен гордоста, ама ајде ќе се преживее.

 

Исто... Дури некогаш мислам дека сум лоша и сурова ,гледам на најблаг начин да средам. Незнам колу ни чини тоа и какви сме во очите на другите!?!