Принудно чување дете на другарка

Ај не ми наметнувај зборови што не сум ги кажала.
Мислев другарките не сакаат да ви кажат дека не ги бива за мајки, а не вас.
Ќе повторам - Не ви кажуваат дека не ГИ бива за мајки, а не не ВЕ бива за мајки.
И дури и за мочање се прашува дали може некој да ти го придржи бебето.

 

Ај нека ви биде.
Ок, зошто не разбирате дека ви потврдуваме дека не е во ред да се тупнува дете? Туку дека другарството не функиционира со молби и таксени марки туку дека веќе треба да се знаете како дишете?
Инаку, да.
Не тутнувам бебе никому никогаш. Велам прво, те молам земи ја ако можеш, или ќе можеш ли да ја припазиш, ако седи, спие, да одам до вц.
Не ја оставив и без збор да си отидам.
Исто и ако немам дете, ќе кажам извини, морам до тоалет.
Ама дека е корист и чување тоа не е.

 

Моето прашање:

Твојот одговор:

И кој е одговорот тука?

Прво, ова не е одговор на прашањето. Второ, не е фер, и е многу безобразно, што очекувате од другарките сами да ви се нудат да ви работат по дома. Како тие што немаат деца по цел ден само лежат и одат од кафе на кафе. Никакви обврски, никакви тешкотии немаат во живот тие што немаат деца, така?

Прифатете дека другарките ама баш ништо не ви должат, и дека се е на база на добра воља- ако можат, ако имаат време.

 

А ако го држиш детето стануваш мајка? Тогаш и таткото и бабата сите се мајки...
И тие што сакат деца не значи дека одма ги бива за мајки, мајка не е само да го држе детето, многу повеќе е.

 

@Цвет88,

среди си го постот, имаш некоја грешка со цитираното, не е мој пост тоа

 

Добро, упорно се правите дека не разбирате или?
Другарката можеби (ете да не биде дека не ја бива ич) не ја бива за мајка, значи не знае да го држи правилно, да го смири ако плаче итн итн и затоа одбива да го причува и подржи. Никаде не реков дека со држење стануваат мајки.
Или пак други одлично знаат со свои деца, ама не и со туѓи.

 

Детето ако плачи сигурно мајката ќе си го земе, не се секирај не се до толку без осет

 

Што има лошо во зборовите „те молам“?
Ништо!
Да и во таква ситуација треба да се замоли или бар некако убаво да се праша.

 

[QUOTE="Tan4ence, post: 4679381, member:
И дури и за мочање се прашува дали може некој да ти го придржи бебето.[/QUOTE]
Браво бе! Од каде ваков заклучок?Те молам ако не си мајка, кога ќе станеш викни ме ако немаш кому да остајш дете за да се олесниш во вц.И да, ќе забегам од темава,ама после ако ви рече свекрвата ко ке ја прашате дали може даго почува детето за да мочате,и ви рече не, најлоша ќе е.Извинете вака ама претерувате.

 

Се случува, и мене така ми се појавувало. Не е мое мислење стои мој ник.
Сега ок е?

 

Праша како може другарка да и помогне околу детето?
И општо за било каква помош, замолена или не замолена, ќе помогне само ако е искрена.
Ако ја замолам и ми рече да, а не го сака тоа, а после збори по форуми дека ја сум крива, не ми помага.

 

А толку ли е тешко да се каже не сакам да ми го тупнуваш твоето дете?

Не знам, јас може не разбирам зошто моето друштво не функционира така.
Некако ми е мене лично нормално ако таа оди у вц, прави кафе јас да припазам на дете.
И не ми е ни чудно ниту да каже те молам припази го, да одам до вц.
Секое друштво различно функционира и секој треба да се прилагоди.
Ако на моето друштво му е ок и нормално да се припази без посебни свечености, не знам како тоа вам ви е проблем.
А ако знам дека некоја од нив бара и почитува да ја замолам. Ќе ја замолам не ми е тешко.
Затоа викам дека е многу битно колку и како ја познавате другарката.
Согласно тоа, треба да знаете како ќе постапите.

 

Моите другарки се во две групи,едните со деца другите без деца.Мене првото дете ми се погоди е баш такво да не сака нит количка нит релаксатор нит да спие нит да лежи.Деновите и ноќите ми поминуваа на града со дете.Јас влези да се туширам,тоа заоѓа.Не сакаше ниту гужви.Кога некој ќе ни се најавеше на повојница мене животот ми се одмилуваше.Еден седеше со гостите друг со детето во друга соба.Сфатив дека неможам ниту да одам на кафиња ниту пак да имам подолги разговори на телефон.И со самото тоа полека една по една ги изгубив другарките кои беа без деца.Не им се лутам,дури понекогаш имам грижа на совест што не останав во контакт со нив.Од друга страна другаркиве со деца имаа повеќе разбирање ,можевме да не се видиме и чуеме и по пола година,ама кога ќе се чуевме бевме како ништо да не се случило,како да сме биле заедно секој ден.

И немојте да речете ама јас не и се јавив заради детето јас сум таму да испијам кафе со неа.Откако ќе стане мајка таа повеќе никогаш не е сама.Тоа дете е дел од неа.Едноставно одат во пакет,дали ви се свиѓало тоа или не...небитно

 

А коа сте сами не мочате?

Вака ко што пишувате испаѓа дека у веце одите само кога имате другарка на гости.

 

Да, јас не сум одела у вц некогаш. Сум одела сабајле пред да оди маж на работа, па тек кога ќе се врати.

 

Не мочаме.Го чекам маж ми да се измочам верувала ти или не

 

Мочам јас. Мм не е дома со денови. Ако го чекам него да се измочам, избањам или измијам лице, ехее, скроз ќе се напуштам.

 

Со се мајката во вц е или пред вц во релаксатор и одење во вц најбрзо што може. Ако има некој со неа зашто да го носи и тогаш во вц? Има мајки јадат со бебето во раце, пружуваат со бебето во раце, мијат садови со бебето во рака. Ама тоа не е сега тема на муабет. Муабетот се 20те златни минути кога другарката го држи бебето.

И престанете да се споредувате вие што сте имале бебиња кои седеле без проблем секаде мирни. Јас се сум си правела без проблем, ама бајчиња биле. Дури и кога бев со 2г дете и новороденче сама супер функционирав зашто она беше умно бебе, а он внимателно братче. Другарка ми доаѓала и сме играле и јамб по 1,2 саати и кафе сме пиеле, он си седел во релаксатор или спиел. Да не сте во кожа на мајки кои навистина неможе да здивнат и поспијат повеќе од 2ч.

 

И јас мочам. Па.и се туширам дури. Оставам деца сами само да знам дека се безбедни. И сетоа тоа е со отворена врата и под стрес. Не знаев дека кога ќе дојде некој треба да го прашам дали може да појдам до вц ако нели морам,

Епа треба некогаш да помислат како е во кожата на такви. Ама очигледно се премногу млади. Еве и јас мочам. Се туширам дури. Ги оставам сами, баш пред некој ден морав да слезам пред куќа а врнеше премногу за со нив. Ставам бебе во креветче од каде знам дека нема да падне, другово да ја занимава. А и тоа е мало. Ама сето тоае под стрес, па дури и мочањето. И ете ако се згоди некој дома требало да го прашаме дали може да мочаме.

 

Вие ондак сте феномени. Или бебињата ви се чудо на природата. Да не мочаш 9 саати е невозможно, а бебе да е будно 9 саати, прво да видам па да поверувам.

@Цвет88 @simona_baby

Од моето скромно искуство, бебињата дремнуваат во тек на денот и во најмала рака лежат мирни 2 минутки колку за моч-пауза.

А тебе @mariz те цитирав веќе, на прашањето кој тупнувал дете у рака на другарка, соодветно ти одговорив.
Остави ги на страна домашните обврски, збориме за мочање, кое го направивте невозможно.

И пак ке кажам, детето е ваша обврска, јер, за другарката која не сака да држи деца, вашето дете е баш тоа - обврска. Ако ви пречи тоа, тогаш не сте на иста бранова должина и не треба да сте другарки воопшто.
И не, муабет беа 2 часа со тупнување. Без да ви се понудат и 20 минути се многу.