The Bible Says Jesus Was Real. What Other Proof Exists? Archaeological evidence of Jesus does not exist. There is no definitive physical or archaeological evidence of the existence of Jesus. “There’s nothing conclusive, nor would I expect there to be,” Mykytiuk says. “Peasants don’t normally leave an archaeological trail.” “The reality is that we don’t have archaeological records for virtually anyone who lived in Jesus’s time and place,” says University of North Carolina religious studies professor Bart D. Ehrman, author of Did Jesus Exist? The Historical Argument for Jesus of Nazareth. “The lack of evidence does not mean a person at the time didn’t exist. It means that she or he, like 99.99% of the rest of the world at the time, made no impact on the archaeological record.”
Не баш така. Туку замисли дека ти си историчар и во твое време почнат одредени луѓе да зборат дека го виделе Тоше Проески оживеан. Тоа движење се шири и многу луѓе се приклучуваат. МВР реагира и почнува да ги апси и убива овие луѓе. Ова е главна вест во твојата околина и многу новинари и историчари го спомнуваат Тоше и тој настан. Доколку ти си дознала дека таква личност не постоела и дека ова е измислен настан и дека сите овие новинари и историчари (од твое време и претходно) лажат, сосема е очекуван во твоите записи ти да пишеш дека ова е лага, измислуца, дека не постоела таква личност по име "Тоше Проески" итн.
Па библијата не е пишувана директно како што се случувале настаните. Мислам, дали си озбилен Плус, не знам некому да му текнало бајки да негира. Не сум слушнала уште некој на македонските народни приказни демант да напише Демант - не верувајте што пишува во македонските народни приказни, тоа се измислици. Ниту пак на Господар на прстените некој напишал демант. Готово, мора да е вистина. Арно реков јас, Дисксвет за нова Библија.
Не ти држи споредбата затоа што македонските народни приказни и Господарот на прстените се пишувани од писатели на приказни и SF филмови, додека на пример Аналите се напишани од врвен историчар, поточно еден од најголемите историчари - Корнелиј Тацит. Или пак писмото кое римскиот гувернер на Битинија - Плиниј Помладиот му го пишува на императорот Трајан, во него јасно се гледа дека Плиниј пишува за реални настани, за реална загриженост во врска со она што се случува во империјата и го прашува за инструкции што да прави со христијаните. Еве што му напишал Плиниј на императорот Трајан: "Ги прашав директно дали се христијани или не? Ако исповедаа дека се христијани, ги прашував уште еднаш. И трет пат ги прашував вклучувајќи закани во прашањето. Ако останеа на тоа дека се христијани, наредував да бидат егзекутирани…. Оние што одрекуваа дека се или некогаш биле христијани, ја обожаваа твојата слика и сликите на боговите и го проколнуваа Христос… нив ги ослободував… Зашто има многу, од секоја возраст, од секој ранг, и машки и женски, кои сега или понатаму ќе бидат повикани на судење (зашто се христијани) и ќе бидат во опасност, затоа што ова суеверие се шири како епидемија, не само во градовите, туку и во внатрешноста по селата, каде што не постои надеж дека може да се сопре или корегира“ Извор: Плиниј Помладиот, Писма 10:96
Храбар дечко, не се откажува. Па и во тема Причини да се биде атеисти мора да си спама со неговине извори, што само светиот Џизс знае од каде ги ископува.
Не гледам како цитатот потврдува било што од тоа што го збориш. Освен дека имало тврдокорни христијани и такви што се откажувале од верата. Тоа не ја прави Библијата поверодостојна од Господар на прстените.
Јас сметам дека Исус постоел. Записите на Евангелос ми се сосема доволен доказ. Само не сфаќам зошто се збори за ова, кога постоењето на проповедник не е никаков доказ за постоењето на Бог, а уште помалку пак причина да се биде или да не се биде атеист. Ама работава со Мао Це Тунг бе. Го покажав на неколку луѓе она со синџирот на исхрана, се изнасмеаја. Не знам дали постои поголем апсурд од тоа да тврдиш дека атеистичка идеологија стои зад тоталитарски систем. Треба муабетов да го ставаат во учебници како пример за reaching.
Концептите за "доказ" и "докажување" не се карактеристични за религијата. Наместо нив, вообичаениот стандард по кој верниците се водат е "вера". Според ова, ирационално е да се каже дека записите за одредена личност во историјата претставува доказ за постоењето на одреден бог. Религијата е таа која ја креирала илузијата за постоењето на Исус кој на верниците им е познат, а не спротивното. Верата не може да се стави на исто рамниште со доказот, меѓутоа во овој случај постоењето на проповедникот меѓу верниците дошло до создавање на т.н. "субјективен доказ" што претставува оксиморон по својата суштина. Нешто што се смета за "вистина", кога во реалноста е само персонална интерпретација на одредена идеја или појава во случајот на религијата и нејзиното толкување на Исус како историска личност се манифестирала во една хомогена заедница, која сепак била е сеуште е ограничена, односно не е глобална. Тоа е причината зошто верувањето во една религија која се базира на т.н. "субјективен доказ" не е применлива за сите, а уште поважно, зошто не треба да се поистоветува со атеизмот како посебно (не)верување кое исто така е субјективна појава.
Ми се допаѓа што дискусијата не ја сведуваш само на цитати од Библијата туку користиш и историски извори. Мислам дека постоењето на Исус како историјска личност и не е толку битно. Она што е битно за темава е зошто, врз основа на какви докази црквата го смета Исус за Бог. Имаш ли нешто повеќе за ова?
Има уште историски извори за Исус (не сакав да спамирам со долги текстови), ама мило ми е што си разумна и што и овие ти се доволен доказ барем дека тој постоел. И се разбира дека постоењето на личноста на Христос, не е само по себе доказ дека Тој имал и божествена природа, но ова е неопходна појдовна точка за понатамошна дискусија на темава. Дури сега можеме да дискутираме дали Исус бил: 1. Обичен човек, проповедник како што велиш. 2. Измамник што ги лажел другите дека е Божји Син 3. Заблуден (или психички болен) па ненамерно ги лажел другите дека е Божји Син 4. Дали навистина правел чуда, дали воскреснал и со тоа докажал дека има божествена природа. Всушност, околу личноста и околу тоа кој бил Исус, се кршат копја во скоро сите вери и религии. Речиси ниту една религија не е рамнодушна во однос на Исус. Муслиманит веруваат дека Исус бил претпоследниот Божји пророк. Но Куранот ги признава чудата што ги правел Исус. Евреите го сметаат за лажен Месија, еретик. Но Талмудот (еврејската света книга, чии делови датираат и од времето на Исус) исто така ги признава Исусовите чуда, иако ги нарекува „магии“. Источните религии исто така го признаваат Исус како некаков просветител. Итн. Секој има некакво мислење за тоа кој бил Исус. Но секој си пробува да го вметне и обликува во рамките на својот светоглед, убедувања и филозофија. Муслиманите, бидејќи веруваат дека Алах е Бог и тој нема троична природа, затоа го вклопуваат Исус само како Божји пратеник. Евреите, бидејќи Исус не ги исполнил нивните очекувања од Месијата, тие разочарани и разгневени го сметаат за еретик. Атеистите, бидејќи не веруваат во Бог, за нив не останува ништо друго освен тоа дека Исус бил обичен човек, проповедник, основач на нова религија. Според христијаните Тој е Божји Син, дел од Божјото Тројство. Итн. Да се биде објективен по прашањето на Исус, да се истражува и да се следи непристрасно насоката на фактите е тешка мисија. Но, според мене, не е невозможна. Јас ја започнав како атеист и така станав христијанин. Има доволно историски материјал, доволно факти и нивни логички импликации. Но, доволно беше за овој пост, ме викаат за на плажа Во наредна прилика.
Во ред, не се брзам, добар помин на плажа!. Штом од атеист си станал христијанин врз основа на факти и логички импликации тогаш си вистинскиот што може да ми одговори кои се фактите што Исус го потврдуваат како Бог.
Наједноставно објаснето, монотеистичките религии се повикуваат на морал кој им е даден на луѓето и тие мора да се придржуваат, со други зборови, постојат објективни морални вредности кои се непроменливи. Атеизмот не се повикува на морални вредности кои му се дадени на човекот туку тие се создадени од самиот човек, тоа значи дека секој може да се придржува кон различни морални вредности, некои од нив може да бидат под влијание на релгигијата. Бидејќи атеизмот е составен дел од комунистичката идеологија, моралот е оформен според целите на системот. Целта на комунизмот во 20-от век била создавањето на ново општество и нов човек, небитно е колку животи ќе згаснат за остварувањето на таа цел. Иако нема верба во божества, сепак на чело на секоја комунистичка држава стои човек кој има апсолутна власт и за него се е дозволено бидејќи не подлежи на правилата на обичниот човек, но и не може да се повика на нешто натприродно што може да го спречи да се однесува поморално. Колку што разбрав, синџирот на исхрана се однесуваше на нацистите чија идеологија била под влијанието на дарвинизмот. Според нив, во светот постојат различни групи на луѓе кои се натпреваруваат една со друга, а онаа која е најсилна победува. За нив тоа се Ариевците, затоа сакале да завладеат со целиот свет и да извршат геноцид на сите останати луѓе кои не ги сметале за Ариевци.
Целата атеистичка работа кај луѓе ко Мао Це Тунг е што не сакале да прифатат дека има ентитет помоќен од нив. Тоа е сè. Тоа е изворот на нивниот атеизам, а не скептицизам и преиспитување на организирана религија, што е главната причина за постоењето на денешните атеисти. Мао Це Тунг, Сталин, Пол Пот, сите воделе тоталитаријански системи. Торалитаријанскиот систем не може да се изедначи со атеистички од чиста причина што не постои конкретна идеологија врзана со неверувањето во Бог. Оттука натаму џабе се секакви обиди за поистоветување на нечии дела со атеизам кога нема основа за тоа бидејќи атеизмот е одговор, празнина, нема активни claims, ако ме разбираш. Од друга страна, ако размислиме кои се карактеристиките на тоталитаријански системи би го кажале следново: - силна хиерархија - ограничување на слобода - стриктни правила - целосна контрола од авторитет Ова е точен опис на секоја Авраамска религија, само што место Бог, Алах, Јехова, ги имаме Сталин, Мао Це Тунг и компанија. Е сега.... Не е баш така. Нацизмот на Хитлер е насочен главно кон Евреите. Омразата кон Евреите доаѓа од антисемитизмот кој бдеел со векови во Европа додека не дојде повод да ги испердашат. Антисемитизмот пак, веќе знаеме, произлегува од фактот што Евреите се сметале за виновни за смртта на Исус. Така што, не, не би рекла дека Дарвин е крив за холокаустот.
Овие биле верници во Марксистичката идеологија во поставувањето на атеистичките темели на земјите со кои што владееле. Сталин ја имплементираше марксистичката (атеистичка) идеологија во Советскиот Сојуз, Мао Це Тунг во комунистичка Кина, а Пол Пот во комунистичка Камбоџа. Марксизмот проповедал атеизам. Марксизмот има активни claims. Toj учел дека религијата и верата во Бог е за слабите и немоќните, дека тоа е илузорна надеж на безнадежните, кочница за развојот на човештвото, опиум за народите и алатка за владеење на простата раја. На учениците им ги переа мозоците со смешна историја дека христијанството било направено од властите со цел подобро да владеат со рајата. Овој систем го индоктринираше и образованието, правеше цензура на биографијата на научниците, вработуваше речиси само атеистички професори или номинални верници, а верниците биле означени како „политички неподобни личности“ и затоа бил попречуван нивниот влез во просветителната дејност. Атеистот Сталин силно го поддржувал сојузот на милитантни атеисти со цел да ги убива верниците, да ја елиминира религијата од Советскиот Сојуз и да создаде „безбожно општество“ - кое тој сметал дека ќе биде понапредно. Атеистот Сталин во 1932 направил и 5-годишен план за егзекуција на свештеници, верници, уништување цркви. Тој, на основа на својата атеистичка идеологија, сметал дека тоа е потребно за прогрес на Советскиот Сојуз. Доколку ја познавате историјата, неспорно е дека Сталин бил мотивиран од свјата атеистичката идеологија за многу убиства.
Исус ја докажал Својата божественост на неколку начини: 1. Со тоа што исполнил многу пророштва од Стариот завет на Библијата напишани неколку стотини години пред Тој да се роди. Другите „свети книги“ (Куранот, Ведите во хиндуизмот, пишувањата на Буда) воопшто не ни содржат пророштва. Не можат да си го дозволат таквиот „луксуз“ бидејќи неисполнетото или лажното пророштво би значело користење на книгата за потпалок на огнот. 2. Со тоа што направил многу натприродни чуда какви што се очекува од Некој што има божествена природа. Интересно е што ни острите противници на Исус не ги негирале Неговите чуда. Ниту тие од Негово време, ни подоцнежните. Никој не го обвинил Исус дека прави лажни чуда, трикчиња или сл. Исус велел дека чудата се Божја потврда дека Тој е Божјиот Син, а Неговите противници сакајќи да го негираат тоа, тврделе дека Исус ги прави чудата преку принцот на демоните – Белзебул („Господар на мувите“, синоним за ѓаволот). Грчкиот писател Целзо (исто така остар противник на христијанството) кој што пишувал на почетокот од 2-от век, без да приложи некакви аргументи, тврдел дека Исус во раната младост бил во Египет и таму научил некои магии и демек со помош на овие магии ги правел чудата. Со ова Целзо сакал да ја дискредитира божественоста на Исус и да го прикаже како некој маѓепсник. Евреите, кои исто така биле и сѐ уште се големи противници на христијанството, во својата света книга „Талмудот“ потврдуваат дека Исус правел „магии“ (Санхедрин 43а). Секој разумен противник на Исус би ги негирал Неговите чуда, а не да им дава поинаква интерпретација. Еврејските религиозни водачи не биле наивни и лековерни луѓе. Тие биле паметни, итри, писмени и снаодливи за да стигнат до позиции на водство. Од друга страна, еве да го земеме за пример Исламот. Во Куранот нема ниту едно исполнето пророштво, а Мухамед не направил никакво чудо. Сè што имате е една влијателна и моќна личност кој тврдел дека му се објавувал ангел и му го диктирал Куранот, без никакви сведоци. При тоа исламот се шири со војна и меч, а не со проповедање и презентирање некакви докази дека Мухамед е од бога испратен пророк. Од друга страна, дури и во Куранот се спомнуваат некои од чудата на Исус, но не се спомнува ниту едно чудо што го извршил Мухамед. Од тоа, јасно следи дека Мухамед не можел да ги негира евидентнтие чуда на Исус во кои што многумина верувале, а од друга страна не можел ни да си припише на себе си чуда што не ги направил и за кои што би немал сведоци да ги потврдат. Исус на пример, го воскреснал 4 дена починатиот Лазар пред очите на цело село кое го оплакувало. Исус направил човек слеп од раѓање да прогледа. Значи не некој привремено заслепен трговец кој бил на поминување во Ерусалим (за кој би немало силни докази дека навистина бил слеп), туку Исус ги отворил очите на човек слеп од раѓање кој со години седел и просел пред најпрометното место (Храмот) во тогаш најпопуларниот град во Јудеја – Ерусалим и сите знаеле дека тој е слеп од раѓање. Немало простор за измама и режија. Чудата на Исус биле недвосмислени чуда и затоа многу луѓе поверувале во Него. 3. И најјакиот доказ за Исусовата божественост е Неговото воскресение од мртвите. Но малку подоцна ќе пишам за ова, и онака предолг е постов. Позз
Мислам дека пророштвата се однесувале на Спасителот. Прашањето не беше кои се доказите дека Исус е Месија туку ме интересираат докази кои потврдуваат дека Исус е Бог. Друго прашање е зошто пророштвата треба да се сметаат за Божјо слово. Дали и зошто чудата се доказ за божествена природа? Чуда и исцелувања подоцна правеле и апостолите а сепак немале божествена природа. Светителите исто така правеле чуда. Не ми е позната изјавата на Исус дека чудата потврдуваат дека е божји син. Напротив, Исус бил прилично незадоволен што луѓето бараат чуда за да поверуваат во божјото царство. Воскреснувањето е прилично замаглено изнесено во евангелијата. Без сведоци, со многу нејаснотии, без верба дури и кај неговите ученици. А тоа неверување останало и откако тој повторно им се прикажал. Дури преку слегувањето на Светиот Дух тие поверувале! Ама и да е реалност повторно следи истото прашање - зошто воскреснувањето на Исус е доказ дека тој е Бог? Ти благодарам за опширните одговори. Не се тоа што го очекував но секако се вредни за читање!
Доколку читателите сакаат, тие можат според погледите на Карл Маркс да го прогласат за атеист (што е мошне субјективно), меѓутоа тој не бил стандарден или типичен атеист според модерните дефиниции за атеизмот бидејќи имал комплексен став кон религијата каде истата ја критикувал. Во едно од неговите најпознати дела, "A Contribution to the Critique of Hegel's Philosophy of Right" (1843), тој за религијата вели дека не претставува единствениот елемент на илузија во човековото општество. "The foundation of irreligious criticism is: Man makes religion, religion does not make man. Religion is, indeed, the self-consciousness and self-esteem of man who has either not yet won through to himself, or has already lost himself again. But man is no abstract being squatting outside the world. Man is the world of man – state, society. This state and this society produce religion, which is an inverted consciousness of the world, because they are an inverted world. Religion is the general theory of this world, its encyclopaedic compendium, its logic in popular form, its spiritual point d’honneur, its enthusiasm, its moral sanction, its solemn complement, and its universal basis of consolation and justification. It is the fantastic realization of the human essence since the human essence has not acquired any true reality. The struggle against religion is, therefore, indirectly the struggle against that world whose spiritual aroma is religion. Religious suffering is, at one and the same time, the expression of real suffering and a protest against real suffering. Religion is the sigh of the oppressed creature, the heart of a heartless world, and the soul of soulless conditions. It is the opium of the people. The abolition of religion as the illusory happiness of the people is the demand for their real happiness. To call on them to give up their illusions about their condition is to call on them to give up a condition that requires illusions. The criticism of religion is, therefore, in embryo, the criticism of that vale of tears of which religion is the halo." Човековото општество претставува еден комплексен систем каде не треба да постојат контрадикторности со цел да се промовира стабилност и солидарност и поради тоа Маркс верувал дека религијата е штетна, бидејќи ги спречува луѓето да ја видат класната структура и угнетувањето околу нив. Познатиот фрагмент од цитатот: "It is the opium of the people" не поседува целосно атеистичка карактеристика бидејќи воопшто не звучи како негирање на "повисока моќ". Со други зборови, Маркс сметал дека религијата има одредени практични функции во општеството и истите тие функции ги споредувал со дејството на опиумот кој им се давал на болните или повредените лица, односно го намалувал непосредното страдање и болката на луѓето и им давал привлечни илузии кои се манифестирале преку волјата да продолжат да се борат и да преживеат.
