Причини да се биде атеист

Да, има многу пророштва што се однесувале на Спасителот, но има и пророштва што укажувале на тоа дека Исус е Бог или Божји Син. Еве неколку:

“Затоа, Господ Сам ќе ви даде знак: Еве девица ќе зачне и ќе роди син и ќе му даде име Емануел” (Исаија 7:14, Библијата)

Ова пророштво Исаија го запишува во 7 века пред Исусовото раѓање. Името „Еману-ел“ на еврејски значи „Бог со нас“ или „Бог меѓу нас“. И токму тоа Исус бил, Бог меѓу луѓето.

Понатаму прочитај ја 9-тата глава од книгата на пророк Исаија, таму меѓу другото за Исус се пророкува:
„Зашто, ни се роди Дете, Син ни се даде, власта му е на рамото. Името ќе Му биде: Чудесен Советник, Силен Бог, Вечен Татко, Кнез на Мирот.“ (Исаија 9:6, Библијата)

Понатаму, кога пророкот Михеј пророкува за Исус дека ќе се роди во селото Витлеем, тој додава и дека Исусовото потекло е од вечни времиња - што е исто така карактеристика за Бог.

“А ти Витлеему Ефратов, најмалиот меѓу Јудините кнезови, од тебе ќе ми излезе Оној Кој ќе владее со Израел; Неговото потекло е од дамнини, од вечните времиња.” (Михеј 5:2, Библијата)

Понатаму, Исаија пророкува дури и за службата на Јован Крстителот кој живеел во пустината и ги повикувал луѓето на покајание, го најавил Месијата и му подготвувал ученици на Исус. Епа во тоа пророштво исто така се вели:

“Глас вика: “Пригответе Му на Господа пат низ пустината. Израмнете ја патеката на нашиот Бог во степата. Нека се издигне секоја долина, нека се спушти секоја гора и бреже. што е нерамно, нека се израмни, стрмнините нека станат рамни. Тогаш ќе се открие Славата Господова, и секое тело ќе ја види, зашто Господовата уста зборуваше.” (Исаија 40:3-5, Библијата)

Понатаму, кога се пророкува за чудата што ќе ги прави Исус, исто така се истакнува дека тоа ќе биде Бог, самиот Бог...

„Бидете силни, не бојте се! Еве Го вашиот Бог, одмаздата доаѓа, Божјата плата, Тој Самиот брза да нè спаси! Очите на слепците ќе прогледаат, ушите на глувите ќе се отворат, тогаш хромиот ќе скока како елен, јазикот на немиот ќе воскликнува.“ (Исаија 35:4-6, Библијата)

Апостолите и светителите правеле чуда во името на Исус т.е. повикувајќи се на Исусовиот авторитет. И тоа го правеле само затоа што Исус ги овластил да го прават тоа во Негово име.
Исус не правел чуда во ничие друго име, ниту преку некој друг посредник. Исус лечел болни, воскреснувал мртви, изгонувал демони, стивнувал бури секогаш во прво лице еднина - повикувајќи се на Својот авторитет. Тој дури и простувал гревови во Свое име. Токму затоа и бил обвинет од фарисеите за богохулство, бидејќи кој друг освен Бог може да простува гревови. Исус дури и јасно кажал дека Тој ќе суди на Судниот ден, а во една прилика кажал и дека Неговото потекло е уште пред Авраам - поради што евреите се обиделе да го каменуваат, повторно заради богохулство. На прашањето зошто работи во денот за одмор (Шабат), Исус одговорил: „Мојот Татко работи постојано, па и Јас работам. Затоа Јудејците Го бараа уште повеќе да Го убијат, не само дека ја нарушуваше саботата, туку дека и Бога Го наречуваше Свој Татко, изедначувајќи се со Бога.“ (ев. Јован 5:18, Библијата)

Вистина е дека Исус бил незадоволен затоа што евреите (кои го познаваат Стариот завет) бараат (дополнителни) чуда и знаци од Бог, но сепак јасно потенцирал дека чудата се знак за нив да поверуваат. На пример, кога му соопштуваат дека Лазар од Витанија е болен, Исус НАМЕРНО не оди веднаш да го излекува, туку чека неколку дена за тој да почине. Дури и им вели на апостолите дека се радува што не бил таму, за они да поверуваат (дека Исус има моќ да воскреснува мртви) (ев. Јован 11:15). Кога Исус стигнува во Витанија, Лазар е веќе 4 дена во гробот и Неговото тело веќе почнало и да смрди. Целото село е осигурано во смртта на Лазар и го оплакува. Исус доаѓа кога веќе нема простор за сомнеж дали Лазар навистина починал. Доаѓа и наоѓа разочарување од луѓето зошто Тој не дошол на време за да го спаси Лазар. И тука Исус им заповеда да го тргнат каменот од гробницата и ја потврдува Неговата претходна изјава „Јас Сум воскресението и животот“.
Всушност во евангелието по Јован Исус дава 7 изјави од типот „Јас Сум...“ и потоа ги потврдува со соодветно чудо. На пример Исус вели „Јас сум Светлината...“ и потоа го прогледува човекот кој бил слеп од раѓање.

Нејаснотиите и сомнежот кај неговите ученици е сосема нормална и реална реакција кај нив. Не воскреснуваат луѓе секој ден нели? Верувај и јас и ти да чуеме дека некој оживеал од мртвите, исто така ќе сме скептични, збунети, со многу нејаснотии, а верувам и со мала доза на страв. Замисли си додека го читаш овој пост, да ти влезе во собата некој починат роднина или близок пријател

Околу сведоците, во право си дека нема човечки сведоци на самиот чин на воскресение т.е. на мигот кога Исус воскреснал. Но, и да имаше таков кој бил присутен во гробот во моментот кога Исус воскреснал, ќе му веруваа ли? Она што е најважно за нас е тоа што Бог дозволи Исус да умре со јавна смрт, на брдото на Голгота, баш за да има еден стотици сведоци дека Тој навистина бил погубен. Римјаните секогаш ги вршеле распнувањата на брда, или покрај прометни патишта, за сите луѓе да ги гледаат жртвите и со тоа да им внесат страв во коски на луѓето за да не се бунтуваат против Римската власт.
А потоа исто така имаме стотици сведоци кои го виделе Исус повторно жив. И тоа било причината зошто христијанството почнало повторно да се шири после Исусовото погубување. Не постои ниту една единствена разумна причина зошто стотици луѓе после Исусовата смрт почнале да проповедаат дека Тој воскреснал и не сопирале во тоа и покрај прогонството и маченичката смрт која ја добиле. Еден или двајца може да скренат со паметот и да умрал за лага која што самите си ја измислиле. Но не и стотици. Стотици луѓе не можат да умрат за лага која самите си ја измислиле. Погледни што вели римскиот историчар Тацит, особено на крајот на цитатот:

„Императорот Нерон ја насочи вината и им нанесе екстремни мачења на една класа луѓе омразена заради нивните гнасотии – наречени христијани од народот. Христос, од кого поттекнува нивното име, претрпе смрттна казна за време на владеењето на Тибериј под власта на еден од нашите прокуратори Понтиј Пилат. Па така, запрено за момент, ова најопасно суеверие повторно почнало да се шири не само низ Јудеа, изворот на злото, туку дури и до Рим… Беа изложени на потсмев од секаков вид како додаток на нивната смрт. Беа облекувани во кожи од животни и растргнувани од лавовите и погубувани, или распнувани на крстови, или спалувани на клади и служејќи како светилници во ноќта кога дневната светлина ќе ја снемаше.“ (Тацит, Анали 15.44)

Или погледни погоре што вели римскиот гувернер на Битинија - Плиниј Помладиот, за тоа како ги ловел христијаните, а потоа вели: Зашто има многу, од секоја возраст, од секој ранг, и машки и женски, кои сега или понатаму ќе бидат повикани на судење (зашто се христијани) и ќе бидат во опасност, затоа што ова суеверие се шири како епидемија, не само во градовите, туку и во внатрешноста по селата, каде што не постои надеж дека може да се сопре или корегира“ Извор: (Плиниј Помладиот, Писма 10:96)

А има и Старозаветни пророштва дека Месијата ќе воскресне од мртвите. Но ајде да не биде предолго ова.

Затоа што ако постои Бог и ако Тој не љуби, од Него е очекувано да го победи најголемиот непријател на човекот - а тоа е смртта. Еве еден пост што го пишав на фејсбук за Велигден, инспириран од една страшна трагедија што се случи во Скопје во населбата Хром. Единствена разумна надеж за починатото девојче гледам во Христовите зборови „Девојче стани!“. Без победа на смртта, не постои реална и разумна надеж за луѓето и смисла за какви било наши остварувања на Земјава.

 

Карактеристика на пророштвата е дека можат да се толкуваат според вољата и желбата на оној што ги толкува.

1. Тоа што Името „Еману-ел“ на еврејски значи „Бог со нас“ или „Бог меѓу нас“ нема никакво значење. Име како име. Во секој случај Исус е Исус а не Емануел.

2. Михеј во истото пророштво тврди и дека оној чие потекло е од вечноста ќе владее со Израел што е неточно.

3. Не треба да се поистоветуваат поимите господ и Бог.

4. Не е јасно на кого се однесува последниот пример.

И Исус чудата не ги правел во свое име. Тој се молел за тие да се случат. Во најголем број случаи исто било и при лекувањето.

Дека намерно оставил Лазар да умре е премногу произволно толкување. Можел и на многу поедноставен начин да ја покаже моќта да воскреснува.

Воскреснувањето останува нејасно и недокажано. Доколку Исус сакал многубројни сведоци за неговата божествена природа тогаш навистина не би требало да е проблем тоа да се направи на многу поочигледен дури и спектакуларен начин.

Зошто апостолите и многубројни други луѓе биле спремни да го жртвуваат животот? Затоа што постојат луѓе кои се спремни да умрат за идеи и идеали. Луѓе умираат за слобода, за правда, за еднаквост, за слава, за пари...Апостолите биле идеалисти а доказ за тоа е што го следеле Исус и кога биле далеку од помислата дека тој е Бог. Во секој случај скоро и да нема ден да помине а некој исламист да не изврши бомбашки напад. Што докажува тоа?

За ова се согласувам со тебе.

 

Сличноста помеѓу Маркс и Исус, помеѓу марксизмот и христијанството е голема. Обајцата биле активисти, критичари на постојното општество и борци за похумана заедница. Обајцата имале ученици и подржувачи кои нивното учење го институционализирале во црква и партија. Обете движења во почетокот биле успешни и ускладени со идеологијата. Обете движења набрзо се корумпирале зашто поради моќта која ја поседувале станале привлечни за оние чија единствена идеологија е личната корист. Историјата секогаш се повторува.

 

Како може да го поврзувувате концептот за диктатурата на пролетаријатот со мирољубивиот концепт да го свртите и другиот образ на оној кој ве удрил?

Исус ги учел луѓето доброволно да го споделуваат тоа што го имаат со сиромашните. Со други зборови, распределување на богатството на сиромашните, а не да ги поттикне сиромашните да се кренат и насилно да го земат од богатите бидејќи биле учени дека тоа богатство е всушност нивно. Исус исто така бил против насилството, додека Маркс го користел насилството како алатка со кое што работната класа (пролетаријатот) ќе ги прекине средствата за производство и би ја презела власта. Маркс иако не бил типичен атеист според модерните дефиниции, сепак бил против религијата, додека Исус претставува еден од најголемите синоними за религијата, односно бил религиозна личност.

Единствената заедничка карактеристика која Исус и Маркс ја делеле е тоа што и двајцата имале релативно високо мислење за себе...

 

Реков дека биле слични и наведов во што се состои таа сличност. Не велам дека се идентични. Имале иста цел ама различни средства.

Исус не сметал дека е можен подобар свет надвор од божјото царство. Маркс не сметал дека е можен подобар свет пред да настане доволно висок технолошки развој. Доброволното споделување и диктатурата биле само преодна фаза.

Не знам од каде ти е сознанието дека имале високо мислење за самите себе. Доколку и е така тогаш таа сличност ја имаат со уште најмалку неколку милијарди во моментов живи луѓе.

 

Тоа е една форма на атеизам помешана со потребата да се има апсолутна моќ. Сепак религијата претставувала закана на нивниот режим бидејќи луѓето не требале да се восхитуваат на никому освен на Мао. Во овие режими на лидерот му се придадени натприродни карактеристики бидејќи тој секогаш знае што е најдобро, реалноста е поинаква бидејќи таквата самодоверба имала катастрофални последици. Мора да признаеме дека религијата дава пореална слика за човекот, барем во христијанството никој не треба да се израмнува со Бог т.е. да биде понизен, исто така секој човек е склон на зло.

Се согласувам дека атеизмот може да постои во повеќе форми, оваа е една од нив.

Напротив, постојат идеологии кои се атеистички комунизмот е една од нив, понатаму, објективизмот на Ајн Ренд, во античкиот свет ги имаме епикурејците итн. Иако сите имаат разлики, сепак она што ти спојува е невербата во Бог или каква било религија. Исто така, сите религии се различни, но имаат нешто заедничко затоа се сметаат за религии.

Се согласувам дека не сите тоталитарни системи се атеистички или дека сите атеисти се тоталитаристи, но комунизмот претставува еден вид на тоталитарен систем кој е атеистички и е агресивно анти-религиозен.

Хиерархијата е секогаш присутна, на пример, таа била доста поприсутна во Европа пред доаѓањето на христијанството, самиот Исус претставувал закана за тие општества затоа бил погубен. На пример, благодарејќи на христијанството за првпат во Европа се укинало поседувањето на робови, некои од првите папи биле поранешни робови, со тоа започнува поткопувањето на робовладетелството кое било дел од секое општество. Потоа, со христијанството се раѓа една многу важна идеја која има големо влијание врз начинот на кој денес размислуваме и ја земаме здрво за готово, а тоа е дека сите луѓе се создадени еднакви. Затоа правата за еднаквост имаат зачеток во Европа и на ниедно друго место.

Во секое општество постои ограничување на слободата и следењето на стриктни правила, тоа е едно од нештата кои се потребни за живеење во едно општество. Веројатно тука се мисли на постојано надгледување и немање слобода на изразување. Во религиозните општества постоеле закони против богохулење и ерес, но тоа воопшто не се споредува со тоталитарните општества од 20-от век. На пример, во СССР некој би можел да биде уапсен без никоја причина на биде пратен во Гулаг и да загине таму работејќи на некој социјалистички проект кој ќе се покаже како целосно бескорисен. Биле најмувани граѓани да шпиунираат други граѓани, а некој би можел да накадоши некој друг и тој да биде уапсен без да се пронајдат докази за тоа. Тоа не се споредува со ништо што претходно се случило во човечката историја.

Иако црквата се смета за божји авторитет на земјата, никогаш немала толкав авторитет и не извршила толку злосторства колку тоталитарните режими во 20-от век, единствениот отпор во тие земји бил понуден токму од црквата.

Баш така е.
Во 1937 година во Германија бил направен пропаганден филм наречен Оpfer der Vergangenheit(Victims of the Past). Целта на филмот бил да покрене поддршка од германсккото население за програмата Т4 во која биле убиени 275,000–300,000 луѓе што биле сметани за несоодветни и неизлечиви, тука спаѓале оние со ментална недоразвиеност, инвалиди итн. Во филмот е опишано дека грижењето за оние луѓе ги прекршува законите на прородната селекција. Дарвин не е крив за холокаустот, но идеите на Дарвин имале влијание врз политиката на национал социјализмот. Најголемиот протест оддржан во 1941 година против оваа програма бил воден од католичкиот бискуп Клеменс вон Гален.

Во минатото постоело нетрпеливост помеѓу црквата и Eвереите, како што кажа, тоа е очигледно. Сепак тоа не е исто како во нацистичка Германија. Конфликтот помеѓу црквата и Евереите бил само теолошки, ако некој Евреин станел Христијанин тој веќе не бил сметан за Евреин. Кај нацистите тоа зазема расна димензија, тука не може некој Евреин да се декларира како Германец и тоа да биде тоа, туку ако некој се родил останува Евреин до крајот на животот. Иако во средниот век имало протерувања сепак немало толкаво en masse убивање на Евреи вклучувајќи жени и деца.

Книгата која ја имаш цитирано е напишана за да покаже дека Исус постоел како историска личност, самиот автор во интервју за Huffington Post кажал

Сепак останува личен избор дали некој ќе одлучи дека Исус не постоел како историска личност.

Најверојатно би се сметал за атеист бидејќи не бил религиозен.

Се согаласувам само со некои делови од она што го напишал тука, но не целосно. Религијата се справува со страдањето на човекот, но тоа е само дел и не значи дека тоа ја прави невистинита.

Не знам што мисли под "real happiness", веројато ако сите станат атеисти ќе искусат вистинска среќа, или пак, луѓето не би можеле да искусат среќа па затоа ја измислиле религијата.

На крај, иако Маркс ја критикувал религијата како контрадикторна и илузорна, тој создал систем на идеи кои исто така биле илузорни, наместо религија, луѓето би постигнале среќа и целосна еднаквост во утопиското општество.

Не баш, да се надоврзам на она што го напиша @Briar Rose , као прво, нема голема сличност помеѓу начинот на живот кој го воделе Исус и Маркс, како второ, христијанството е религја за сите луѓе во општеството како робовите така и оние кои биле благородници, маркзисмот е идеологија на интелектуалците. Веројатно е дека во СССР голем дел од обичниот народ бил религиозен, но оние кои биле на власт и поседувале моќ биле комунисти.

Не знам за тоа колку Маркс бил хуман бидејќи се повикувал на насилство. Што се однесува за создавањето подобар свет, сите револуционери се залагале за тоа, тука може да го вклучиме и Хитлер.

 

@BoneMachine веќе напишал се што сакав да одговорам во врска со ова.

Единствено би додала дека кога станува збор за марксизмот, би рекла дека проблемот не бил во иновациите и технолошкиот развој, туку самите структури за експлоатација кои во тој период биле доста ограничени. Ригидноста на политичките структури во марксистичкиот стил, напротив, претставувала проблем бидејќи дозволувале само неколку пропишани патеки за технолошките иновации што требало да бидат дистрибуирани низ економијата.

Инаку, тоа што проповедникот познат како Исус го сметал, барем натприродните аспекти, сеуште не се валидни во научната заедница...

Бидејќи Маркс не ја поддржувал религијата (мислел дека е штетна), точно е дека повеќето луѓе го сметаат за атеист.

Меѓутоа тој главно се фокусирал на експлоатацијата, угнетувањето и неправдата, односно нееднаквоста меѓу работничката класа и елитата во општеството. Со цел да го реши тој проблем, Маркс за религијата претпоставува дека е една од факторите која придонесувала кон почетничката пасивност кај работничката класа во однос на тоа да ја согледаат угнетеноста и драстичната класна разлика и да ги преземат работите во свои раце.

Споредувано со дефиницијата за атеизам, сепак не би рекла дека Маркс бил стандарден атеист, туку би рекла дека манифестирал еден вид на атеизам.

Маркс индиректно прави споредба со концептите за илузорна среќа кои ги нуди религијата (задгробен живот, простување гревови, вечен живот, негативни настани кои се толкуваат како божја волја) и концептите за реална среќа кои се применливи во реалниот свет и немаат поврзаност со религијата (богатство, удобен живот, класна еднаквост).

Дел од таа реална среќа е и богатството и токму тоа било едно од главните мотиватори за Маркс да смета дека луѓето од работничката класа мислеле дека богатството не предизвикува "вистинска среќа" и дека не претставува вистинска вредност, односно дека религиозните илузии им биле сосема доволни, како и дека нивната лоша положба била божја волја или по божји план на кој не требале да се спротистават.

Според Маркс, трансформацијата во социјализмот зависела од работничка класа детерминирана да го промени општеството според свои сопствени интереси и предуслови на изобилие. Ова би требало да создаде општество карактеризирано со заедничко сопствеништво составено од слободен пристап до човечки потреби и производство за употреба.

Така, социјализмот би претставувал едно глобално општество кое своите темели ги поставува врз заедничка сопственост и демократска контрола на светските природни и индустриски ресурси...

 

Се додека е прашање на личен избор, не е факт.

п.с. многу долги постови пишувате.

 

Несомнено е дека за разликите помеѓу Исус и Маркс, христијанството и марксизмот можат да се наведат многу факти. Јас, меѓутоа, пишував за сличностите и за некои интересни совпаѓања помеѓу нив...

Изборот не е голем - или ќе завземеш страна и ќе се бориш или ќе се повлечеш од општеството и ќе чекаш божјото царство да ги реши проблемите. За разлика од Маркс мнозинството интелектуалци ја бираат другата страна - користење и одржување на привилегираниот статус што им го овозможува општествената неправда.

 

Не сум сигурен дека добро те разбрав. Корелацијата помеѓу технолошкиот развој (поконкретно развојот на средствата за производство) и развојот (хуманизирањето) на општествените односи е во сржта на Марксовата филозофија.

За ригидноста на политичките структури во марксистичкиот стил не сум сигурен дека имаш точни информации. СССР подржуваше секакви истражувања дури и во официјалната паранаука. Најинтригантните експерименти се вршеа таму. Меѓутоа профитабилната логика на западот секако дека се покажа поуспешна.

Исус и христијанството се значаен културолошки и општествен фактор. Доколку тој фактор го сведеш на проповедникот познат како Исус невалиден во научната заедница, тогаш намерно не сакаш да видиш голем дел од реалноста.

 

На одреден начин да, меѓутоа тој дел од мојот пост си го сфатил во генерална смисла, не обрнувајќи внимание на специфичниот аспект кој го посочив, а тоа е т.н. марксистичка економија.

Технолошкиот развој настојувал да го зголеми износот на капиталот потребен за започнување на одреден бизнис, а тоа понатаму резултира со зголемениот ефект на доминантноста кај капиталот кој се употребува, односно се троши на средствата за производство (фиксен капитал), што не е така случајот со трудот (варијабилен капитал). Според Маркс, називот на оваа комбинација е позната како композиција на капиталот.

Главната поента на постот се однесуваше на фактот дека марксизмот е еден од главни "виновници" за креирањето на непишаното правило дека мнозинството од луѓето и ден денес повеќе ги ценат природните науки отколку социјалните бидејќи сметаат дека природните се попрецизни, поверодостојни и имаат објективна методологија, базирана врз цврсти докази.

Односно, релевантноста на природните науки (кои всушност го претставуваат технолошкиот развој) во однос на социјалните науки, за кои не е ист случајот. А причината за тоа е профитот и материјалната придобивка за луѓето.

Со други зборови, Карл Маркс создал една социјална теорија според истиот механизам според кои биле изградени научните теории во тоа време. Било применето (теоријата) како очила или како леќа преку која ќе се набљудува човековата состојба, генерално.

Но тие перпективи се искривуваат и со секоја предрасуда кон човековото општество, базирано врз идеолошки причини, многу се отежнало да се се постигнат високо квалитетни истражувања.

Ова иако главно важело за природните науки, последиците биле полоши за социјалните науки, односно се сметало дека тие не произведувале практични придобивки. Ова е поради концептот дека следувале награди (обично парични) за оние предмети чие истражување кое било анализирано со научен метод.

Поради ова, би рекла дека главниот фактор зошто социјалните науки во тој временски период биле и сеуште се третирани на ваков начин е поради тоа што нудат малку практични придобивки.

Религијата не е универзален фактор кој е неопходен и применлив за сите луѓе - затоа постојат верници и атеисти. Така, религијата можеби е дел од субјективната реалност на верниците, и како дел од објективната реалност како општо познавање меѓу луѓето како концепт, односно поим, но не е дел од научната заедница бидејќи науката се заснова на докажани факти, а бидејќи валидноста на Исус и Христијанството сеуште се оспорува и не е ни приближно сметана како универзален и признат факт, тогаш не е возможно да биде дел од научната заедница.

 

Твојов став за религијата ми е неразбирлив. Христијанството е факт и како факт може да биде проучуван од голем број научни дисциплини (освен ако под наука подразбираш само природни науки - ми остана нејасен твојот став за социологијата).
Во секој случај научната заедница не е ни битна. Треба ли човек да се откаже од своите чувства, тежнеења и идеали, од уметноста и духовниот живот затоа што не се дел од интересот на научната заедница. Не го разбирам твојот став!

 

Има разлика меѓу систем на верување и научен факт.

Христијанството како религија претставува културен систем на определени верувања, однесувања, обичаи, етика кои го поврзуваат човештвото со натприродни или духовни елементи, и истите не се сметаат за признаени како научни факти од научната заедница.

Од друга страна, научен факт претставува изјава за материјалниот универзум што произлегува од набљудување, мерење и повеќекратни примери на верификација, кои обично се проследени со објавување, дискусија и понатамошно експериментирање, додека научната заедница не ги прифати резултатите.

Христијанството, според мое мислење, е проучувано од научен аспект со цел истата да стане "валидна" или "научно поддржана" во очите на верниците, искористувајќи ја науката и технологијата за да може да опстане колку што може подолго во модерниот свет каде науката секојдневно успева да ги оспорува религиозните верувања.

Твојот впечаток за моите психолошки когнации поврзани со концептот за наука е абсурден, бидејќи како млад научник сум активна и во областа на природните науки и во областа на општествените науки.

Постојат две главни поделби на науката - Природни науки и општествени науки;

Природните науки се дисциплини дизајнирани да ги предвидат и објаснат настаните што се јавуваат во нашата природна средина (физика, биологија, хемија ...), додека општествените науки обично се области на академска стипендија кои ги истражуваат аспектите на човечкото општество (право, историја, социологија...)

Од ова, доволно е јасно да се констатира дека природните науки го проучуваат физичкиот свет, а општествените науки го проучуваат човековото однесување.

 

Секогаш има недоумица помеѓу атеистите, дали тоа е само неверба во религија или претставува група на луѓе која може да ја идентификуваме. Претходно, самата спомна дека денешните атеисти се спротивставени на институционалната рeлигија, значи ги идентификува како група која има исти размислувања и иста цел, според тоа тие се одредена група на луѓе. Далеку од тоа дека сите атеисти се посебни индивидуи кои не се идентификуваат со ниедна група, постојат атеистички огранизации кои организираат настани каде што одат атеисти токму поради тоа што се атеисти.

Што всушност претставува атеизмот? Тоа е поглед кон светот, иако постојат атеисти со различна позадина она што ги спојува сите е токму невербата во религија.

Често пати се прави споредба помеѓу тоталитаризмот и религијата, мислам дека е навистина мрзеливо да се каже опише како "уште еден вид на религија" и да се стави крај на муабетот. Секако дека тоталитаризмот не е резултат на атеизмот, но атеизмот е составен дел на комунистичките тоталитарните општества.

Точно е дека религијата не се фокусира на среќата која извира од материјалните богатства, но не се согласувам со Маркс дека тоа предизвикува пасивност и одржување на status quo. Aко христијанството било толку пасивно и ги прифатело нештата какви што се тогаш никогаш не би се проширило до тие размери.

Иако марксизмот се сметал за рационален и научен и неговата замисла звучи примамлива , сепак она што тој го замислил никогаш не успеало да се одржи во реалноста.

Никој не треба со сила да натера некој друг да верува дека нешто е вистина. Иако има докази за нешто тие можат да бидат игнорирани заради лични предрасуди.

Може да се согласиме дека она што го направиле било револуционерно иако методите и идеологиите се различни. Маркс се повикувал на насилство и прифатливо било да се пролее крв за да се дојде до некое подобро општество, тоа е се случило, но општеството не станало подобро баш напротив.

Христијанството, од друга страна, е ненасилно, паспроти популарните верувања, тоа на почеток не се ширело со војни и насилно конверирање туку било доброволно.

Како што спомнав погоре, замислата дека христијанството е пасивна религија која ги прифаќа нештата онакви какви што се е сосема погрешно. Да било така, нигогаш немало да го охрабрува ослобудувањето на робовите, никогаш немало да се прошири итн. Христијани не се повикани да бидат пасивни туку да прават добри дела за да го намалат страдањето во светот, тоа е една од централните карактеристики.

 

Не се прашање на вера докази и факти.
Или е нешто вистина, или не е.
Ако докажат дека постоел, ќе го знам тој факт... нема да 'верувам' или 'не верувам'

 

Сите имаме одредени слепи точки во нашите убедувања, лажни убедувања, но и убедувања за кои не сме свесни. Слепата точка кај атеистите е што тие не се свесни или не признаваат дека нивните убедувања се убедувања, дека нивната вера е исто така вера и дека науката не е „атеистичка работа“ или „атеистичка сопственост“.
Атеизмот е дел од светските светогледи. И атеимозт е убедување, без разлика што не доаѓа во пакување на систематизирана или канонизирана идеологија. И атеизмот си има свои убедувања, вредности и идеали. Секој што познава повеќе од двајца атеисти ќе ви го потврди тоа. Не сите убедувања и вредности им се апсолутно еднакви, но сепак има доста заеднички што се шаблон за секој атеист и кои нужно следат од неверата во Бог. Еве една слика која е добро секој атеист убаво да ја разгледа, за да има реална претстава за атеизмот како дел од светските светогледи.

 

Да де, имаат заеднички работи: Логички гледаат на светот, а не емотивно.