Пријателство

Хм, јас имам една другарка која е премногу зафатена за дружење и дечко ми така да.. елајте да се дружиме

 

Почитувам пријателства,ама сега ептен се ретки.
Има ама повеќето се од корист,оние вистинските ги нема.
Имам другарки кои што ми се прават пријателки ама ништо,им паднаа маските се дозна какви се.
Сега немам другарка,немам ни дечко.Имам еден другар кој ептен многу ми значи,ептен го почитувам ама забегав и ги преминав границите и дозволив срцево да заигра по него.Затоа сега со него сум малце оддалечена колку да се средам со чувства и емоции.
Сакав да бидам сама да размислувам за се,да пробам да решам се..епа еве сега сум сама без другарки,без никој,ама ќе пројде и тоа.

 

И јас исто,имам само една добра личност во животот,другарката на сестра ми.Која и мене ме почитува и сака,ама се осеќа таа одалеченост помеѓу нас,јас ја осеќам.Затоа и многу пати сум се почуствувала осамено,во оној период од денот кога сонцето заоѓа времето кај мене е преубаво ајас немам со кој да се прошетам,со кој да поразговарам..Понекогаш си мислам дека премногу се жалам сепак не сум скрос сама,ама јас ја чувствувам таа празнина во мене која ме боли.

 

Јас мислев дека сум единствената која нема со кој да прошета или кафе да се напие. Отсекогаш сум посветувала многу повеќе време на дечковците бидејќи, нели, тие треба да се тука за тебе, ама ете од друга страна друго сум изгубила. Сепак треба да има рамнотежа за се. И сигурно тие што подолго време биле без друштво многу повеќе ќе ги ценат луѓето отколку тие што ги сфаќаат пријателствата здраво за готово.

 

Потполно си во право и се сложувам со се.
Не само што не си единствена,туку има мнооогу други.само некои не се свесни дека се сами,затоа што другите знаат убаво да глумат.
Едноставно си се лажат меѓу себе.убаво им е да живеат во тој свет.

 

Пријателството секогаш треба да ти биде пред дечкото, затоа што кога ке раскинеш со дечкото пак ке се вратиш да им плачеш на другарките А за пријателството, има разлика од пријателство до ПРИЈАТЕЛСТВО. Ако почнам да зборувам што све мислам и што ми се има случувано, ке треба цела книга да напишам
Isabeau, Strawberry.6, Bumbi... и сите останати јас сум секогаш расположена за ширење на нови познанства (а можно е и да се познаваме ) така да може да одиме на кафе и да се дружиме,не е проблем

 

Добре дојдов ама јас со причина се оддалечив од „другарките“. лицемерие - абе шо ... озборување - бетер ... затоа сега со дечкото и чат - пат колешки или другарка од забавиште ама кога ќе си дојде од ск.. но гледам и таа станала ни вода ни киселина... лаги 500 ми наврза за 2 минути а глупа е ко грав . ц ц ц не останаа луѓе . прилепчанки е некој за на кафе? а и останатите кога ќе идат накај прилеп нека кажуваат

 

Епа ете сум и јас со проблем сличен на вашиот Студирам во друг град, во кој немам никој близок и во некои моменти се чуствувам премногу осамено..со моите најдобри другарки секојдневно се слушам преку фб,скајп но сепак не е тоа-тоа.Сакам да стекнам нови поблиски пријатели,како што рече Isabeau,премногу се трудам во врска со тоа,секогаш гледам да им излезам во пресрет,и тогаш кога сум најзафатена и имам за учење гледам да им помогнам..да им покажам дека навистина сакам да се дружам, но и покрај се тие ме бараат само тогаш кога им требам..постојано се обидувам да сватам која е грешката во мене,причината поради која неможам веке месеци со ред да се зближам со нив ..можеби тоа што сум премногу добра,па не им сум интересна ? Најголемата иронија е во тоа што не ги ценат лугето кои се секогаш тука за нив,туку се држат баш до оние кои никогаш не се спремни да им помогнат..неможам, и неможам да разберам зошто е тоа така..И ајде сега кажете ми...Што да направам повеке ? :/

 

леле како само си се вклопувам на темава пред да се омажам неможев да кренам глава од другарки секогаш бев тука за сите одржував рамнотежа, се трудев на никого да не му погрешам, бев омилена во друштво сите ме сакаа зошто бев тука за нив и тие за мене ама сепак си имав една поблиска многу ми недостигаат само ги гледам на слики на фејсбук сите се држат уште заедно а каде сум јас отидов уџум 15 км одалечена а тука сите бегаат да се зближат со тебе диви се дружев со едни оговарачки невидени едната кога беше со мене збореше за другата ,другата кога ќе беше збореше за едната и јас во сендвич после се запознав со една и се дружевме 5 6 години ама све беше негативна, намќореста додека јас за све и се отварав таа мене за ништо неколку пати ќе и текне за некои ситници ама таа буквално знаеше како дишам и јас колку и да бев добра колку и да се жртвував за неа таа камен ладна а немаше никого за близок освен мене незнам што и беше ама ете сеа не се дружам ни со неа немамам никого освен вас феминки а со други нема шанси да започнам пријателство кога дознав какви се и да сакам неможам зошто тука нема живо пиле све ми се некако со заостанати сваќања и трачарењето им е на прво место бегај

 

Според мене другарство, пријателство, се поими во изумирање. Зошто?? Бидејќи лицемерието го има се повеке и повеке. Уште од мали децата ги учат од дома, немој да бидеш лош, немој да ги закачаш другите деца, не се карај не се тепај,но подоцна со самото социјализирање на личноста таа самостојно се оформува најчесто во таков облик каков што е најтесното окружување, родителите, поблиските роднини, и другарите. Како најосновна поделба на личноста се појавува екстровертна и интровертна личност. Екстровертна личност е всушност карактеристика за луѓе што лесно се прилагодуваат на нови околности, друштва, ситуации, проблеми, и секогаш имаат нешто да кажат, и никогаш не се смарежливи, а интровертните се само споритвноста.
Екстровертните луѓе имаат многу пријатели.
Јас имам многу пријатели пријателки, поблиски подалечни, но како најголеми пријателки, ги сметам мајка ми и сестра ми. Уште додека бев мала во основно мајка ми ми велеше убаво е да имаш другарки, да има со кој да излезеш, но на другарки тајна не кажувај, се што сметаш дека треба да биде тајна и никој да не дознае се кажува на мајка ти, е сега ако не сакаш мајка ти да знае нека го знае сестра ти, таа никогаш нема да те предаде, но тогаш бев мала и мислев дека мајка ми така ми зборува само за да ми го дознае тогашните детски тајни.
По неколку години зборовите на мајка ми како бумеранг ми се вратија и ме плеснаа право во чело, и сама на себе си реков алоо свести се, гледај што се случува тоа ли се твоите другарки??? Од тогаш сватив дека сите го научиле законот на „пријателството„ само мене ми требал практичен пример. Тогаш имав околу 15години, и до ден денес другарките уште ми се во таа категорија на луѓе, што може со нив да се излезе на кафе, или во диско, може со нив да се праве општ муабет, и ништо повеке, ни кој ми се допаѓа, ни со кој се слушам, ни колку испити ми останале,сестра ми беше за мене секогаш тука, во секоја невоља таа ме вадеше од калта, и секоја солза таа ми ја бришеше и без резеврно ме тешела, со утеха дека утре пак ке грее сонце. Додека студирав бевме разделени, и искрено без неа се чуствував како половина човек, ми недостигаа вечерните зборења, и муабетите што ни беа правени по милион пати а пак ни беа интересни, си кажувавме една на друга се што ни лежело на душа, без никој да ни ја открие тајната. Сега е пак исто, често наоѓаме слободно време една за друга.
А другарките, како формалност да постојат кога ке се сретниме „многу се сакаме„, но што подалеку толку подобро Еден дедо велеше, Господ да ме чува од пријатели, оти од непријатели и сам знам да се чувам

 

да , нажалост трачарењето стана единствена тема на муабет а и гледам која од која повеќе да излажи, а и сите почнаа јас ова 4000 го купив а другата демек фазла 4000? леее јас па 6000 и ела слушај ако сите од шутка ќе изнакупат за 400 стварно фурумов е измислена работа за дружење виртуелно (засега) наскоро ќе почнеме да си излегуваме по

 

ХартСтилер па 15 км не е многу

 

Ne zam kolko e vozmono da se ima vistinski prijateli vo denesno vreme ? NE znam dali nekoj ima takvo prijatelstvo ama jas do sega ja nemav taa sreka . Kolko poveke vlozuvas vo prijatelstvoto tolko poveke se razocaruvas , tolko zavidliv i rasipan svet samo do tebe e ako moze da vidi nekoja korsit. Ako ti odi podobro od nejze ke se izede ziva. Samo ima nekoi koi toa mnogu dobro i podmolno go prikrivaat.

 

како бе не е многу?уствари незнам за тебе ама јас да идам пешки до град еден саат не ме оправа а со автобус стигам 45 мин незнам тебе како ти се гледа тоа ако си спортски тип

 

Па не е многу ако сакате да се дружите, може една неделно барем да се среќавате на пола пат, да испиете едно кафе. Јас мислев во различни држави да не сте па неможете да се дружите, вака ништо не ве спречува. Тоа ти е како од Аеродорм до Ѓорче, многу ли е?

 

најголема желба би било дружењето све би направила ама не ми е едноставно ,да биде од Aеродром до Ѓорче радо би идела имам 2 деца и онака немам друг избор мораат да одат со мене сакале или нејќеле финтата е што јас сум на високо и треба да се спуштам надоле до град од кај мене па се до една релација ми е кривини само и провалија и како да идам со две деца и плус е тесен патот да ме згази некоја кола женска јас сум на брдо

 

Според мене не постои пријателство јас многупати се имам разочарано од моите т.н. Другарки. Колку повеќе вложуваш толку повеќе губиш имав многу другарки но денес ги немам од две се имам разочарано до максимум ми беа како сестри постојано бевме заедно си ги кажувавме сите тајни и во најтешките моменти се помагавме но некако магично по неколку години ми се изгубија. Најлошото е тоа што не се расправавме ни ништо и на прашањето што не е во ред одговорот е исто е се е супер само ваму сум таму... Едната сега е вфф со девојчето од кое се жалеше а другата ми е неодредена барем од неа очекував да ми каже причина за се што се случува. Девојки само можам да ви кажам да си дајдете другар затоа што машко женското пријателство е подобро и поискрено.

 

Постои вистинско пријателство, самошто тие кои мислат дека го нема, не си го нашле вистинскиот пријател... јас мислам дека си ја најдов мојата вистинска пријателка, сега што ќе менува времето, нека менува и двете сме свесни за тоа, но и ќе се бориме за нашето пријателство.

 

Една поговорка вели: Вистинските пријатели чувајте ги како дијаманти.
Верувам во вистинско пријателство и имам вистински пријатели со кои контактирам од основно образование.Недела ми е ден резервиран за излегување и кафе-муабет со нив.
За да се одржи едно пријателство потребен е взаемна енергија.
Како што вистинската љубов бара секојдневно покажување чувства и внимание,така и пријателството бара верност и искреност за да биде вистинско.За да ги задржиме нашите пријатели треба да имаме големо разбирање во ситуациите кога имаме обврски и не сме во можност често да излегуваме.
Понекогаш и телефонскиот разговор многу значи

 

Znaci vaka kako prvo ke se izvinam bidejki ne pisuvam so mk fond bidejki mi go nema na komp.Znaci vaka se poise I poise sum vo dlaboka razmislenost dali ima vistinsko prijatelstvo.Dali postoi navistina toa.Vo posledno vreme mnogu sum razocarana...Na onoj koj najvekje mu veruvav na onoj mojot najdobar prijatel mu se otvoriv okuu mnogu mu gi kazaf site moi tajni...Sekogash bev prokraj nego za se mozef da go islusam za se da mu pomognam...A sega.se obiduvam da mu kazam deka imam poterba od nego od nekogo sto treba da me islusa ...Jas go prasuvam kako da otkacam edno momce koe me zamara vise cela nedela a toj...a toj ne me ni prasa so mi pisuva. Kako voopsto. Da ne go beshe gajle.asamo mi rati smajli I haha ajotidov me cekaat drugarite ... otogas mi nema pisano..sto napraiv. Sto zgresiv ?zarem do ovdek se bilo ...a nemam izdadeno nituedna negova tajna sto mu stana vvaka naednash...ve molam dat mi. Sovet... se izvinuvam znam dka imam mnogu pecatn ali pisuam od tell...ve molam za pomos...