Проблеми и совети на работното место

Јас мислам дека пред да појде на пат да му кажеш во лице дека планираш да напредуваш и дека тоа не го можеш во работната средина во која си моментално и дека планираш да бараш друга работа. Речи му дека планираш да ги завршиш своите обврски за време на отказниот рок. Но не го знам твојот газда како човек, може е одмаздољубив па ќе консултира адвокати, да не ти наштети на било каков начин, доколку сака тоа.
Ти како и да е ќе мора да му дадеш отказен рок, не можеш да кажеш само-утре си одам, барај нов работник, во тој случај може да ти бара оштета демек трпи работата поради немање човек да ја извршува.
Затоа кажи му пред да појде ама достави писмен допис до архивата да ти заверат од фирма. Така ќе му го раздрмаш одморот кој го планирал, но заслужено нека не биде спокоен.
Со среќа.

 

Јас мислам да не се секираш, јасни им се работите и на двајцата газди. Секој си има право да си бара подобри можности и тука нема ништо лошо. Нормално е да бараш подобра и поплатена работа. Може па и нешто позитивно ќе излезе, сега газдата е свесен дека си бараш нова работа бидејќи не си задоволна од тековната, па може ќе ти покачи плата за да те задржи, бидејќи ќе увиди дека во спротивно ако не кај овој газда кај што си била на интервју, може кај некој друг ќе отидеш што ќе ти понуди подобра плата.

 

joelle ,

ти одлучно си решила да ја напуштиш работата и очигледно е дека не се мачиш околу тоа прашање.
Дискутабилно е како да го направиш тоа.
Рече дека имаш договор , кажи дали беше осигурана или беше со договор за работа, и колку време работиш?
Ако газдата станал таков каков што го опиша, некој пат прават така намерно ,
работникот да сфати сам, бидејки ако тој ти даде отказ, има некои законски обврски кон тебе ,...

Исто ако и ти дадеш отказ, а ако си осигурана, распрашај се прво во агенцијата за вработување за правен совет.
Една од подобрите опции е да не се јавиш на работа 5 дена и како резултат на тоа ти следи отказ и никој нема обврски(ова секој не ти го кажува).

А бидејки, гледам има револт од твоја страна кон газдата, немој да бидеш емотивна, никако.
Ако не се јавиш воопшто по е-маил, и ако не отидеш на работа, мислиш дека тој нема да знае
“колку е часот“? Некои газди едноставно не заслужуваат кул однос кога сакаме да си одиме.

 

најдобро оди си без збогум

 

Не знам дали е соодветна темата ама ќе си пишам јас, па ако треба префрлете го мислењето во соодветната тема
Не можам да најдам во кој закон има нешто за денови од работа за селидба. Ми спомнаа дека се 2 дена за селење (како слободни од работа), проверив во ЗРО, ама не најдов ништо. Ако некој знае нека пише

 

Службен весник, член 46

 

За првото и јас незнам баш многу што да те советувам. Мислам дека не е страшно културно фино да си кажеш дека имаш поголем обем на работа и дека сметаш дека поради тоа и платата треба да ти биде повисока и културно успат да споменш дека работиш повеќе програми во исто време и дека е тоа напорно. Не спомнувај директно дека некој друг ти ги тупнал неговите работи, туку спомни ги тие работи дека веќе ти ги работиш и тие работи. Немој да ги напаѓаш останатите колеги/претпоставени, бидејќи тоа секогаш остава лош впечаток и нема да ја доловиш поентата.

За второто, јас лично сум барала друга работа додека сум имала една. Првата работа не ми беше многу важна, ја работев онака само за нешто да работам и да земам некој денар додека не најдам нешто друго па и не ми беше гајле дали ќе дознаат во актуелната фирма.Иначе кај што одев на интервјуа за нова работа си кажував дека веќе работам но дека барам нешто подобро бидејќи мислам дека можам повеќе и не гледам некоја перспектива во актуелната фирма и работам само за стекнување искуство кое понатака би ми помогнало во реализирање на моите амбиции во врска со кариерата. Исто некои и ги замолував да дојдам на интервју попладне за да не излегувам од работа, некои ми излегуваа во пресрет некои не. Сега работам во убава компанија за релативно добра плата ама пак ми се случи да ме побараат анонимно. Има агенции кои бараат соодветен кадар за некоја фирма која не се претставува, останува анонимна првично, headcounter се викаат. И јас отидов на интервју, си кажав дека работам и што работам и за кои услови и која плата би ја сменила работата. Сметам дека тука нема ништо страшно , секој се бори за повеќе. Позз

 

fala vi na odgovorite. .si pobarav pokacuvanje i dobiv samo 2 iljadi poveke,a rabota eden kup..a seficata si otide od firmata taka da sega cekam nov sef

bibush,tuku me interesira za agencijata headcounter kako te pobara sami ili ti gi najde?pozdrav

 

А што ти не конкурираш за шеф, нели ја знаеш работата што ја работеше шефицата?
п.с.
така е секогаш помалку пари се добива одколку што изработуваме

 

sakav ama baraat nenormalni islovi da ispolnuvas za mali pari,kratko receno mi bese mi fali uste edna godina plus staz

 

па тогаш не е чудно што шефицата си заминала а ?

 

Има повеќе такви фирми, жаргонски ги викаат headhounters (ловци на глави во буквален превод). Фирмата што мене ме побара е оваа http://www.profil-group.com.mk/
Имам профил на linkedin.com, и таму ме најдоа, преку мојот профил виделе што работам, и кои се моите квалификации. Тие работат во корист на други фирми кои имаат потреба да вработат одреден профил на кадар. Во корист на фирмата клиент прават селекција и избор на кадри според барањата на фирмата, се информираат на разни начини, преку линкедин, преку луѓе, познаници и слично. Можеш и сама да се внесеш во нивната база на податоци.

 

Интересна колумна која поттикнува размислување...

На вашето работно место ѕвони телефонот. Шефот ве вика да појдете кај него. Додека се упатувате кон неговата канцеларија, размислувате за што може да ве бара. Веројатно ќе ви даде нова работна обврска или ќе ве критикува за нешто што не сте го направиле како што треба. Тие се единствените две алтернативи што ви паѓаат на памет.

Па сепак, се соочувате со пријатно изненадување. Вашиот шеф ви соопштува дека ќе бидете унапредени и дека вашата плата ќе биде зголемена за 100 евра. Одлична вест!

Додека ве обзема чувството на среќа, размислувате што ќе правите со поголемата плата. Ако сте во минус на тековната сметка или отплаќате кредит, сега ќе можете многу полесно да ги подмирувате своите обврски. Ако сте од оние среќници кои не се задолжени кај нашите банки, веќе правите планови што ќе купите. Себеси ќе се почестите со нов телевизор, за детето ќе купите нови патики, а следниот празник нема да седите дома, туку ќе одите во Рим. Па еднаш се живее, нели?

По еден час следува ново изненадување. И вашиот колега од канцеларија е повикан кај шефот. Тој ќе биде унапреден едно ниво повеќе од вас, а неговата плата ќе биде зголемена за 200 евра.

Како е тоа можно?! Чувството на возбуда и среќа поради вашето унапредување полека ве напушта, а кај вас се појавува нервоза. Вашата плата е зголемена „само“ за 100 евра, а платата на колегата „дури“ за 200 евра. Оној истиот колега кој минатиот петок во 12 часот отиде на викенд со семејството, а вие останавте до 18 часот за да ги завршите и вашите и неговите работни обврски. И уште колегата ве гледа потсмешливо и како некогашната водителка на лото, ви посакува повеќе среќа идниот вторник, односно со идното унапредување.

Што е многу, многу е! Се прашувате дали има правда на овој свет или се е свртено против вас…

Зошто се случуваат вакви работи? Зошто чувството на среќа на денот на вашето унапредување е поматено затоа што некој друг добил повеќе од вас? Зошто не умеете да го живеете сопствениот живот и да уживате во тоа што го имате, туку чувствувате потреба да се мешате во туѓите животи?

Зголемената плата од 100 евра несомнено ја зголемува вашата куповна моќ (под услов цените на производите и услугите што ги користите да останат исти). Секој месец ќе можете да си дозволите повеќе материјални богатства од она што сте можеле да си го дозволите со досегашната плата. Бидете реални, една третина од работно способното население во државата е без работа или работи „на црно“. А вас Ве унапредиле, Ви ја зголемиле и платата, а сепак се чувствувате несреќни. Сето тоа поради колегата од канцеларија кој добил поголемо унапредување и поголема плата од вашата. Што ве засега вас позицијата, платата, па и приватниот живот на колегата? Тоа си е негова работа.

Одговорот на поставената дилема лежи во една мисла на големиот Ернест Хемингвеј: „Ниту еден човек не е остров. Секој од нас е дел од континентот“.

Тоа што секој од нас е „дел од континентот“ ја наметнува потребата постојано да се споредуваме со другите. Платата не ја определува само куповната моќ, таа претставува и статусен симбол. Несомнено дека и вие и „неспособниот“ колега од канцеларија кој добил повисока плата од вашата ќе можете да купите патики за своите деца. Но, вашиот статус повеќе не е истиот. Колегата е на едно скалило погоре од вас и тоа прави да се чувствувате фрустрирани. Посакувате да ја имате неговата позиција. Или можеби, позицијата на шефот. Што се битни новите патики за вашите деца кога некој со кого до вчера заедно сте оделе на пауза за доручек сега е хиерархиски над вас. Морате да го стасате! Идниот вторник, со идното унапредување, сеедно кога. Едноставно морате да се впуштите во „трка“ со колегите.

Поминуваат години… Веќе сте станале шеф. Вашата плата е многукратно зголемена. Сега вие одлучувате кој ќе биде унапреден и колкава плата ќе добие. Случката со колегата од канцеларија веќе е далеку зад вас. Тој си остана во истата канцеларија, а вашата канцеларија е неколку ката повисоко. Вашето его е конечно задоволено.

Удобно се навалувате во фотељата и го отворате дневниот весник. Таму читате дека некој фудбалер од светска класа или некој глумец од Холивуд за една недела заработува повеќе, отколку вие за цела година. Хм….

Го оставате весникот. Се соочувате со суровата реалност дека нема никогаш да играте во Барселона и нема да и бидете партнер на Камерон Диаз во нејзините филмови. Каква штета! Уште тоа да направевте и конечно ќе се почувствувавте среќни.

Или можеби и тоа е малку?



д-р Гоце Трајковски

 

Ако на скала од 1 до 5 сме биле вреднувани со 4, а сме мечтале да стигнеме до 5, во моментот кога ќе бидеме вреднувани/нашиот труд ќе биде вреднуван со 5 ќе бидеме многу среќни. Но сме дознале дека скалата всушност не е веќе од 1 до 5 туку од 1 до 7. Некој друг добил 6, а ние сметаме дека вредиме повеќе од него, значи сме требале да добиеме 7, а сме добиле само 5. Нашиот труд не е праведно оценет и награден.

4 нека биде актуелната наша плата
5 нека биде плата со покачување од 100 евра
6 нека биде плата со покачување од 200 евра.
7 нека биде плата со покачување од 300 евра.

Јас мислам таа "завидливост" во однос на другите колеги е поттикната од чуството дека нашиот труд не е доволно вреднуван.

 

Во ред...
Значи добиваме покачување од 100 еур и од скалило 4 одиме на скалило 5. Во тој момент нашите амбиции се задоволени и сметаме дека СЕГА нашиот труд е правилно вреднуван. Колку време е нашето его задоволено и колку време сме спокојни, среќни и исполнети?
Само 1 час, односно до моментот кога колегата се искачува на скалило 6. Каде отиде нашата радост и зошто се јавува чуството на завист, кога само до пред еден час летавме и сите проблеми ни беа решени, а трудот конечно правилно вреднуван?

Мислам дека сите би се чуствувале како работникот споменат во колумната, но треба да сватиме дека колку и да е нашата среќа помала од онаа на другиот, е наша среќа и треба да и се радуваме ... арно ама работава е роди бабо машко дете ... за жал.

 

Ако јас добијам покачување од 100 евра, а колегата добие покачување од 200 евра, а при тоа знам дека тој колега е со подобри перформанси од мене, работи посложени задачи, подобро, побрзо... ги завршува работите, тогаш ќе си бидам среќна со моите 100 евра, и ќе бидам среќна и поради колегата што добил заслужено покачување и тоа ќе ми даде и знак и стимул дека во фирмата во која работам трудот се цени правилно. Во спротивно ако колега добие покачување било какво, а не му е заслужено ќе ми биде криво во извесна мера, и покрај тоа што сум тип што си ја гледа работата и не се замара со други. Сум била во ситуација каде што колега добил некаков бонус а јас конкретно не, но бев среќна поради него бидејќи навистина заслужува и многу повеќе од тоа.
Исто многу дестимулирачки изгледа кога гледаш дека некој (друг колега) се вложува, се труди, завршува големи работи а е рамнет како сите останати во фирмата. Тоа мене ми дава знак дека џабе ми е и мене да се трудам. Ама вака кога ќе видам заслужено покачување, немора да е кај мене, туку кај друг колега, тоа дава мотивација.

 

Дали може да ми каже некој која е постапката за отворање на боледување( мислам на боледување обично, не комисиско). До сега не сум имала потреба, ама еве ме сега во таква ситуација а не ја знам процедурата. Ако знае некој нека пише. Фала

 

devojki veruvale ili ne, me vrabotija vo firma kade sto efektivna rabota za mojata pozicija e eden saat do dva maksimum dnevno. Gazdata sedi vo ista kancelarija i e celo vreme na facebook ili igra igri, a jas koga nemam rabota se osekjam mnogu glupo. Stvarno ne znam zosto me vrabotija tamu. Kako bi se custvuvale na takvo mesto?

 

Прекрасно ако е добра платата
Секаде е така, некогаш повеќе некогаш помалку работа. Еве и јас на пр. сум имала денови кога тотално ништо нема работа или само нешто малку 5-10 мин ама сум имала и денови кога цели 8 часа ми биле ефектива. Можеби незнаеш ама можеби еве планира нешто ново и додатно да работи па додека да почне со работа....зимата е и период кога стагнираат некои работи , незнам во која дејност работиш. Можеби ова ти е некој си тест период да ја научиш работата за да во ек на сезона бидеш подготвена...има и многу други варијанти.
Како и да е, додека дава плата редовно уживај- не се сите газди исти

 

И мене би ми било глупо зошто си почетник е така после ич нама да ти биде гајле.
Една идеја, ако немаш што да правиш читај на интернет нешто поврзано со твојата струка така барем не си го губиш времето и се надградуваш. Убаво и за тебе а и газдата ако те види ќе оставиш подобар впечаток одколку да блееш низ прозор.