Проза, поезија – извадоци

„Гледаш многу паметни мажи со глупави жени, но ретко ќе видиш паметна жена со глупав маж“ – Ерика Jонг

„Во политиката, ако сакаш нешто да кажеш – прашај маж, а ако сакаш нешто да биде направено – прашај жена“ – Маргарет Тачер

 

"Бидете радосни секогаш кога за тоа ви се создава прилика, и секогаш кога за тоа наоѓате сила во себе, затоа што моментите на чиста радост вредат и значат повеќе отколку денови и месеци од нашиот живот поминати во матни игри на нашите ситни и големи страсти и желби...а минутата на чиста радост останува во нас засекогаш, како сјај кој не може ништо да го затемни."

"Кога една одредена состојба ќе почне да ве мачи, да станува неиздржливо, немојте да застанете во место, затоа што подобро нема да биде, уште помалку помислувајте на враќање назад, затоа што од тоа не може да се побегне. За да се спасите, одете напред, одете до крај. Одете до крај додека не го допрете дното, додека не ви се смачи. Во тоа е лекот. Да претераш, да испливаш на површината, да се ослободиш.

"Сите Дрини на овој свет се криви, никогаш тие потполно нема да можат да се исправат, а ние никогаш не треба да престанеме да ги исправаме."

Иво Андриќ

 

“Jebi ga prijatelju, volim je. Svakim danom sve više. Svakim danom je sve lepša, ima sve lepši osmeh, pogled. Volim kad obuče moj duks ili kad se ljuti samo da bih je poljubio, zaglio, mazio… Volim je druže, više od svog života. Zavolela me takvog kakav jesam, nije tražila da se promenim, a promenila me. Čuvam je, sigurna je, a opet joj pružam malo slobode, a puno ljubavi i razumevanja.
Znaš, jednog dana bih voleo da je moje dete zove mama.”
― Đorđe Balašević

 

Само сакав нештата да ги наречеме
со вистинските називи.
Да се поздравиме како странци
и да ти се претставам со моето
вистинско име:
„Здраво, јас сум Твој. “
Да ме одведеш во малиот ашрам
што ги чува твоите истоштени надежи
и таму да ја преноќиме вечноста
стуткани во моите бесконечни легенди
за тебе.
Да ти кажам дека
ноќва грми и истура
зашто од галеријата на Бог
исчезнало неговото
најголемо ремек дело:
бојата на твоите очи.
Небото и земјата
да ги измешаат своите
нејасни тела,
а крадецот мирно
да заспие до тебе
со невина насмевка
на своите усни.

- Quentin Scribbler

 

"Suddenly he stopped the car and looked directly into my eyes.
No one can lie, no one can hide anything, when he looks directly into someone's eyes.
And any woman with the least bit of sensitivity can read the eyes of a man in love.
I thought immediately of what that weird young woman at the fountain had said. It wasn't
possible but it seemed to be true.
I had never dreamed that after all these"

" By the River Piedra I Sat Down and Wept"-Paulo Coelho

 

Осврни се и прегрни ме,
со есенски мед обелодени ме.
Во ѕвездено - стаклена градина обвиткај ме,
на облаци од памук одведи ме.
Суди ме, во тегла со бели ѕидови смести ме.
Каде немирот вие свила распарај ме,
Со пајажина скрои ме.
Како албатрос прелетај ме, погледни ме и сети се.

 

On the Beach at Night by Walt Whitman

On the beach at night,
Stands a child with her father,
Watching the east, the autumn sky.

Up through the darkness,
While ravening clouds, the burial clouds, in black masses spreading,
Lower sullen and fast athwart and down the sky,
Amid a transparent clear band of ether yet left in the east,
Ascends large and calm the lord-star Jupiter,
And nigh at hand, only a very little above,
Swim the delicate sisters the Pleiades.

From the beach the child holding the hand of her father,
Those burial clouds that lower victorious soon to devour all,
Watching, silently weeps.

Weep not, child,
Weep not, my darling,
With these kisses let me remove your tears,
The ravening clouds shall not long be victorious;
They shall not long possess the sky, they devour the stars only in apparition,
Jupiter shall emerge, be patient, watch again another night, the Pleiades shall emerge,
They are immortal, all those stars both silvery and golden shall shine out again,
The great stars and the little ones shall shine out again, they endure,
The vast immortal suns and the long-enduring pensive moons shall again shine.

Then dearest child mournest thou only for Jupiter?
Considerest thou alone the burial of the stars?

Somewhere there is,
(With my lips soothing thee, adding I whisper,
I give thee the first suggestion, the problem and indirection,)
Something there is more immortal even than the stars,
(Many the burials, many the days and nights, passing away,)
Something that shall endure longer even than lustrous Jupiter,
Longer than sun or any revolving satellite,
Or the radient sisters of the Pleiades.

 

Strah...To je vatra koja od rodzenja gori i u najhladnijem srcu.Motiviše i parališe najbolji od nas,ili se koristi kao oruzje najgoreg.Ali kada je vaš put,put izdaje i prevara..Najveci strah od svi..Je da je istina potpuna.

 

Денес на tumblr наидов на една убава приказна, па решив да ја споделам на форумов

Спојлер

"My mother tells me
that when I meet someone I like,
I have to ask them three questions:

1. what are you afraid of?
2. do you like dogs?
3. what do you do when it rains?

of those three, she says the first one is the most important.
“They gotta be scared of something, baby. Everybody is. If they aren’t afraid of anything, then they don’t believe in anything, either.”

I met you on a Sunday, right
after church.
one look and my heart fell into
my stomach like a trap door.

on our second date,
I asked you what you were afraid of.
“spiders, mostly. being alone. little children, like, the ones who just learned how to push a kid over on the playground. oh and space. holy shit, space.”
I asked you if you liked dogs.
“I have three.”
I asked you what you do when it rains.
“sleep, mostly. sometimes I sit at the window and watch the rain droplets race. I make a shelter out of plastic in my backyard for all the stray animals; leave them food and a place to sleep.”

he smiled like he knew.
like his mom told him the same
thing.
“how about you?”

me?
I’m scared of everything.
of the hole in the o-zone layer,
of the lady next door who never
smiles at her dog,
and especially of all the secrets
the government must be breaking
it’s back trying to keep from us.
I love dogs so much, you have no idea.
I sleep when it rains.
I want to tell everyone I love them.
I want to find every stray animal and bring them home.
I want to wake up in your hair
and make you shitty coffee
and kiss your neck
and draw silly stick figures of us.
I never want to ask anyone else
these questions
ever again."

- three questions | Caitlyn Siehl

 

„Понекогаш не можеш да ги поправиш нештата. На пример, другите луѓе. Единственото нешто што можеш да го направиш е да решиш дали тие заслужуваат да чекаш на моментот кога тие ќе се подобрат – или пак, дали вреди да се биде во нивна близина дури и ако тие никогаш не успеат во тоа. Дали ќе останеш со нив е твој избор, но моќта да ги поправиш ја немаш. Понекогаш ќе мораш да ги оставиш така.“

 

Еден ден ќе се сретнеме,
како бротче од хартија и
лубеница што се лади во реката.
Немирот на светот ќе
биде со нас. Со дланките
ќе го помрачиме сонцето и со фенер
ќе се доближуваме.

Еден ден ветрот нема
да го промени правецот.
Брезата ќе испрати лисја
во нашите чевли пред прагот.
Волците ќе тргнат по
нашата невиност.
Пеперутките ќе го остават
својот прав врз нашите образи.

Една старица секое утро
ќе раскажува за нас во чекалната.
И ова што го кажувам е
веќе кажано: го чекаме ветрот
како две знамиња на граничен премин.

Еден ден сите сенки
ќе нè одминат.

 

Со секое читање ми е се‘ поубава и поубава.

„Кога ја љубев Дениција“
Петре М. Андреевски

Кога ја љубев Дениција,
како да калемев светлина на мракот,
како да топев снегови фатени во движење,
како да станував единствен сведок
за бакнежот меѓу металот и громот.

Кога ја љубев Дениција,
како да му пронајдував брзина и на каменот,
како да ја одделував душата од телото,
како да го палев барутот
на тилот од смилот и трендафилот.

Кога ја љубев Дениција,
како да внесував летен воздух во воздухот зимен,
како да ги откривав сите рудници на злато,
како да добивав телефонска врска со сонот
од сите успани работници.

Оти ја љубев Дениција,
како што ги отворав пролетните аптеки,
сместени во гласот од славејот,
како што славејот ги спријателуваше
небото и земјата,
како што таа ми ја одземаше тежината,
додека трчав кон неа,
како што не можев да видам ништо освен неа,
како што таа живееше додека јас умирав,
како што и јас не знаев како би умрел,
ако таа не се родеше.

 

I would love to say
that you
make me
weak in the knees
but
to be quite upfront
and completely
truthful
you
make my body
forget
it has knees
at all.

— Derrick Brown, Love Language

 

“How many slams in an old screen door? Depends how loud you shut it.
How many slices in a bread? Depends how thin you cut it.
How much good inside a day? Depends how good you live 'em.
How much love inside a friend? Depends how much you give 'em.”
― Shel Silverstein

"A person who has good thoughts cannot ever be ugly. You can have a wonky nose and a crooked mouth and a double chin and stick-out teeth, but if you have good thoughts they will shine out of your face like sunbeams and you will always look lovely."
― Roald Dahl

 

"Do you ever think about all the people who you might have fallen in love with if only you’d taken a different way home or stood a little longer in the bread aisle at the supermarket? All the people who might have been an integral part of your life but instead you’ll never know them. The unimaginable impact that our mundane choices have on our lives really gets to me. Think of how many times I might have died if I’d made different choices. Maybe I’d be homeless. Maybe I’d be famous. Maybe I’d be rich. Sometimes I’m so overwhelmed by the impact of my choices that I can’t choose anything at all because I’m afraid today will be the day that I make the choice that changes everything."

 

И едно утро пламна се,
и едно утро-пламења
избувнаа од земјата
голтајќи суштества,
- и оттогаш оган
и барут
и оттогаш крв.

Разбојници со авиони и со вранци
разбојници со прстење и војвотки,
разбојници со благословот на црните калуѓери
доаѓаа од небото да убиваат деца
и низ улиците детската крв
течеше едноставно како детска крв.

Чакали што и чакали би отфрлиле
камења што и трнот сув
би ги исплукал ако загризал,
змии што би мразеле змии.

Пред вас ја видов крвта на
Шпанија како се крева,
да ве задуши
со бран на гордост и со ножеви.

Генерали
предавници:
гледајте ја мојата мртва куќа
и Шпанија урната:
но од секоја рана на Шпанија
избива Шпанија,
од секое мртво дете избива пушка со очи,
од секој злостор куршум се раѓа
што еден ден ќе ви го открие
местото на срцето.

Ќе прашате: зошто неговата поезија
не збори за сонот, лисјето,
за големите вулкани на родната грутка?

Дојдете да видите крв на улиците,
дојдете да видите
крв на улиците
дојдете да видите крв
на улиците!

 

„Станете Сонце, па тогаш сите ќе ве видат!“
Ф.М. Достоевски - „Злосторство и казна“

 

But tell me, my brethren, what the child can do, which even the lion could not do? Why hath the preying lion still to become a child?

Innocence is the child, and forgetfulness, a new beginning, a game, a self-rolling wheel, a first movement, a holy Yea.

 

Стрелата е фрлена, само што таа лета во празно, не постои мета што ќе ја погоди. Што вреди што му кажав дека сум го сакала, што вреди што ми кажа дека ме сакал, кога ние повеќе не бевме истите. Дури зборувавме за нас, ние зборувавме за некој друг. Некој што излегол од кругот на љубовта. Останале само спомените што наликуваат на препарирана пеперутка врамена под стакло. Гледаш дека пеперутката е убава, ама тажна е сликата, зашто таа веќе никогаш нема да лета.

Винка Саздова" Последниот чај"

 

"I can never say what I want to say," continued Naoko. "It's been like

this for a while now. I try to say something, but all I get are the wrong

words - the wrong words or the exact opposite words from what I

mean. I try to correct myself, and that only makes it worse. I lose track

of what I was trying to say to begin with. It's like I'm split in two and

playing tag with myself. One half is chasing the other half around this

big, fat post. The other me has the right words, but this me can't catch

her." She raised her face and looked into my eyes. "Does this make

any sense to you?"

I'm blushing!