Проза, поезија – извадоци

По нас

Еден ден некој ќе ги здипли нашите ќебиња
и ќе ги прати на хемиско чистење
од нив да го истрие и последното зрнце сол,
ќе ги отвори нашите писма и ќе ги реди по датуми
наместо по исчитаност.

Еден ден некој ќе го размести мебелот во собата
како шаховски фигури на почеток од нова игра,
ќе ја отвори старата кутија за чевли
во која ги чуваме паднатите копчиња од пижамите,
недотрошените батерии и гладта.

Еден ден ќе ни се врати болката во 'рбетот
од тежината на хотелските клучеви и
сомнежот со кој рецепционерот ни го подава
далечинскиот управувач.

Туѓите сожалувања ќе тргнат по нас
како месечина по заталкано дете.

- Никола Маџиров, Преместен камен

 

“Требаше да имам две срца,едно нечувствително и друго постојано вљубено, требаше она второто да му го подарам на оној за кого чука,а со она првото би живеел среќен“-Амин Малуф

Што Би Правел Јас Без Тебе-Гијом Мисо

 

"Верувајте си на себе.Организирајте го животот на начин на кој ќе бидете среќни да живеете цел живот.
Иzградете се себе си со претворање на малите внатрешни можности во големи достигнувања".
Фостер Ц.Меккилан

 

da ne znaete od koja kniga e izvadokov?

"Vo ovoj svet postojat dve vreminja. Postoi mehanichko i postoi telesno vreme. Prvoto e kruto i metalno kako masivno zelezno nishalo shto se klati napred-nazad,
napred-nazad. Drugoto se izviva i trese kako riba vo nekoj zaliv. Prvoto e nepopustlivo, predodredeno. Drugoto se premisluva po pat. Tamu kade shto dve vreminja se
steknuvaat - ochajanie. Tamu kade shto dvete vreminja se dvizat po odvoeni patishta - zadovolstvo."

 

Стилов на пишување и изразување, а и тематиката, потсетува на Венко Андоновски.

 

Ваши дела – поезија или проза

Не е мое,но кој и да го напишал алал да му е.

 

"Се откажа од него. Го склопи срцето како две корици од стара досадна книга и колку и да трепереше на секој негов збор, таа така реши. Можеби се исплаши од себе си после се` она што почувствува. Можеби се исплаши дека ако љубовта и се осврне назад и ако и стане возвратена ќе сфати дека никогаш и не го љубела толку многу. Толку беше заљубена во тој интензитет кој така силно како за коси да ја мкнеше кон него. Толку беше опседната со тој интензитет што го создаваше неговата игнорантност што повеќе не можеше да биде свесна дали го љуби или станала зависник од таа сеприсутна болка. Немаше солзи, туку болно задоволство од интензитети и за да ја зачува таа нивна приказна вечно реши да се откаже и да ги зачува бар спомените. После се, сфати, некој мора.

 

Sometimes I’m terrified of my heart; of its constant hunger for whatever it is it wants. The way it stops and starts.- Edgar Allan Poe

 

Кога љубовта станува заповед, омразата станува задоволство.

 

Венко Андоновски: „Душата е стакло низ кое ги гледаш другите души. И, ако на твојата душа има дамки,многу лесно може да се случи да ги обвиниш другите дека се нечисти“.

 

Обиди се да бидeш виножито на нечиј облак.

 

“You never know how strong you are, until being strong is your only choice.”

― Bob Marley

 

Љубовта е состојба на умот но нема никаква врска со него.
Не можам да направам место во срцето во кое за мене истото го нема.Колку и да ме боли ја држам главата горе.Баш за инает на она срце во кое нема место,главата стои горе.Заради она кукавичко срце кое не сака да каже колку во суштина има во целост место....Штом не е тоа доволно силно јас ќе бидам.

 

https://www.youtube.com/watch?v=aS1esgRV4Rc

 

(Не знам зошто ама песнава ми остави преголем впечаток. Ме исполни кога прв пат ја прочитав.)

I wandered lonely as a Cloud (Daffodils)
by William Wordsworth

I wandered lonely as a Cloud
That floats on high o'er vales and Hills,
When all at once I saw a crowd,
A host, of golden Daffodils;
Beside the Lake, beneath the trees,
Fluttering and dancing in the breeze.

Continuous as the stars that shine
And twinkle on the milky way,
They stretched in never-ending line
Along the margin of a bay:
Ten thousand saw I at a glance,
Tossing their heads in sprightly dance.

The waves beside them danced; but they
Out-did the sparkling waves in glee:
A Poet could not but be gay,
In such a jocund company:
I gazed--and gazed--but little thought
What wealth the show to me had brought:

For oft, when on my couch I lie
In vacant or in pensive mood,
They flash upon that inward eye
Which is the bliss of solitude;
And then my heart with pleasure fills,
And dances with the Daffodils.

 

Добрите карактеристики се како добри книжевни дела,не воодушевуваат толку на почетокот,колку на крајот.
-Франсоа Волтер

 

Петре М.Андреевски: „Секој човек си го планира некако животот. Но, никој не знае кај згрешил кога ги повлекувал правите и криви линии, допирните точки, острината на аглите. Не може ни со сигурност да се објасни кај му измрдала либелата. Можеби некој ден ќе го открие тоа, но ќе го открие кога не ќе може нешто да измени…“

 

Како што не можев да видам ништо освен неa
како што таа живееше додека јас умирав,
како што и јас не знеав како би умрел,
ако таа не се родеше...-Петре М.Андреевски

 

Елеганцијата е единствената убавина која никогаш не исчезнува.
Одри Хепберн

 

Верувај им на луѓето и тие ќе ти возвратат со искреност, постапувај со нив со величественост и тие ќе се однесуваат величествено.
Ралф Валдо Емерсон (1803-1882)