Проза, поезија – извадоци

Ne vjeruj
Kad kazu da sam lud
Da me znaju
Od 'ko zna gdje
I 'ko zna kud

Reci ce da gone mene
A boje se svoje sjene
Sjene ruzne
kao ljudska cud

Pobjegni
Kad kazu da me znaju
Kad ti casnu rijec
Bez malo casti daju
Misevi su to u boci
Nisu moji to svjedoci
Njihove ih oci odaju

 

“I want to be with you,
it is as simple,
and as complicated as that.”

 

ХАОС

Сè повеќе има жени со зелени очи.
Сè повеќе возови што не доаѓаат на време.
Сè повеќе луѓе што влегуваат со почит
во една голема сала каде што џелатот дреме.

Сè повеќе има тополи што се сушат.
Сè повеќе има градови од кои се заминува.
Сè повеќе заминати за кои не се слуша.
Сè повеќе провеви од кои се настинува.

Сè повеќе има луѓе што се плашат од сината боја.
Сè повеќе питачи што ве влечат за ракав.
Сè повеќе непознати кои на скалите стојат.
Сè повеќе оние што не прашуваат зошто е тоа така.

-Влада Урошевиќ

 

„Презир кон плотта. Таа е само кал и крв, коски и нерви, вени врзани со артерии. Секој ден, уште од детството, твојата плот се распаѓа. Ја губиш косата. Оставаш зад себе парченца од ноктите. Лачиш повеќе ѓубре отколку друго. Твојот здив е ветер што го вдишуваш и го исфрлаш за да го вдишеш повторно.
Ништо од сето тоа не си ти, а ако ти не си таму, што те лути?“

Извадок од книгата "Љубов" од Лоранс Плазне.

 

- Тој е Чондрин а не го гледа тоа јасно! - избувна наеднаш Г`фанд.
- А што тоа?
- Дека умираме! Зарем ниту ти не го сфаќаш тоа? Го слушна Томанд... Тој не знае како работат машините, ниту еден од нив тоа не го знае. А Големите Машини се тие што нè одржуваат во живот. Учителот ни зборуваше за Традицијата, за Кодот на војувањето. Но чуму Традиции ако останеме без храна и вода? - тука подзапре. - Не можам да го издржам тоа! Не сакам да останам овдека. Тука повеќе нема ништо за никого. Наскоро стегите на Традицијата ќе се виорат над нашите коски!

Спојлер

Извадоков ме потсети на менталитетот на нашиов и другите народи кои не гледаат дека традицијата, преокупираноста со минатото - па макар било и славно, полека им ја уништува и разјадува иднината.

од сф романот на Ерик Ван Лустбадер
„Воин на зајдисонцето„

 

Ќе си речеме Еден ден,
ќе го чекаме со нетрпение и насмевка
како секој момент да ќе дојде,
па не сакаме да го избркаме
мислите ги празниме од бол,
ја тераме празнината во малите ќошиња од душава
ги криеме спомените
затоа што сакаме само наши да се,
не сакаме да ги делиме дури ни со денот,
нити да и дозволиме на ноќта
да ги расее во небо помодрено,
чекаме некој ден
кој не знаеме каде е,
не знаеме што очекуваме од него
само седиме во еден агол од улица изгубена
во свет на фантазии бесполезни.

А Еден ден, еве го денес е,
сегашност, утрешнина, минато,
ние загубени во зборови кои не ги препознаваме
и среќа која странец ни станува
затоа што сме заборавиле како изгледа,
сме заборавиле дека едноставно себеси се чекаме
не другите за на пат наш да тргнеме,
еден ден заминуваш,
без поглед да ни се сретне
без збогум да си кажеме,
без да се сакаме за последен пат
никогаш повеќе свои да не станеме,
странци облечени во кожа на позната личност
која само солзи буди.

А јас, тој ден умирав полека
се преправав дека спијам
додека те гледав како се облекуваш
нетрпеливо и несигурно,
со збунет израз на лицето и вцрвенети очи,
внимавајќи да не ме разбудиш
а сепак, погледот постојано летајќи ти кон мене,
како да сакаше да ми кажеш дека ете,
крајот дошол да си ги наплати сметките
а ние не сме го приметиле,
сме се убедувале, дека утре ќе се среди
дека среќата ќе ни насмее,
дека не сме само тела
туку души со чувства што да ги сфатиме не можеме,
само ме бакна во чело,
онака за збогум,
небаре збогум треба збор да биде,
го почувствував влажното лице твое од солзи
кои никогаш на лицето ти ги немаше...

Се преправав дека спијам, несвесна дека губам се'
несвесна дека среќата си ја губам,
дека со тебе и срцево го земаш
се преправав дека не забележувам,
лута на тебе што не ме разбуди
лута на себе што не те запрев,
што во прегратка не ти се фрлив
и не ти кажав дека не го сакам вчера,
те сакам тебе, го сакам денес, го сакам нашето утре
но, само слушав додека вратата се затвори
а празнината само моја беше,
само очај во облик на солзи
чекав повик кој никогаш не дојде,
преправајќи се дека дишам,
преправајќи се дека разбирам,
со насмевки подготвени и вцрвенети очи
плашејќи се од светот клет,
плашејќи се од привидение во облик твој...

Еден ден, ќе си речеме,
Еден ден го чекаме,
ќе дојде некогаш, ќе го дочекаме...
Еден ден, среќата ќе не пресретне во облик нов
и сите минати денови конечно минатото ќе ги сместиме
збогум ќе кажеме,
една точка каде што претходно три сме ставале
без назад да се вртиме
и нечии очи да бараме,
а на себеси живот да си забрануваме,
ќе се бориме, ќе стигнеме до тоа место
каде што голи ќе заспиеме во нечија прегратка
и ќе слушнеме нечие срцебиење кое само за нас било,
еден ден, ќе се насмееме без грижа да чувствуваме,
во денови сончеви и денови дождливи,
во збунетост скриена во сопствен одраз
ќе си се насмееме
и ќе престанеме конечно време да броиме
по часови или денови,
само по среќни дни -
со нечиј мирис од кој душава трепери, прекриени
и свои, а сепак нечии...

 

"Nikad ne možeš biti toliko glup,

koliko ja mogu da budem gluv.

Nikad ne možeš da budeš tako alav,

koliko ja mogu da ti dam.

Nikad ne možeš toliko da srušiš,

koliko ja mogu iznova da sagradim.

I nikad, ali, ama baš nikad, ne možeš da budeš toliko zao,

koliko ja mogu da budem dobar.”


~ Ivo Andrić ~

 

Never Stop Being You

Never stop caring about the little things in life
Never stop dreaming or give into strife
Never stop wondering, are we on our own
Never stop thinking has your spirituality grown

Never stop building bridges that leads to better tomorrows
Never stop trying or give into sorrow
Never stop feeling amazed at the beauty that surrounds you
Never stop hearing the music or give into the blues

Never stop pushing away negative thoughts that make you feel sad
Never stop looking at the all the miracles we have had
Never stop loving the ones you hold dear
Never stop giving or give into the fear

Never stop smiling and look forward to each new day
Never stop shining in your own special way
Never forget that all storms will clear
Remember brighter tomorrows are always near

 

Samoća

Svoju snagu prepoznaćeš po tome
Koliko si u stanju
Da izdržiš samoću.

Džinovske zvezde samuju
Na ivicama svemira.
Sitne i zbunjene
Sabijaju se u galaksije.

Seme sekvoje bira čistine
Sa mnogo sunca, uragana i vazduha.
Seme paprati zavlači se u prašume.

Orao nikad nije imao potrebu
Da se upozna sa nekim drugim orlom.
Mravi su izmislili narode.

Svoju snagu prepoznaćeš po tome
Koliko si u stanju
Da prebrodiš trenutak,
Jer trenutak je teži
I strašniji i duži
Od vremena i večnosti.

Miroslav Antić

 

Jutarnji vjetar širi svoj svježi miris.
Moramo se probuditi da bi udahnuli,
vjetar koji nam daruje život.
Diši, prije nego što ga nestane!

Rumi

 

Гетсиман

1914-18.

Тај врт се звао Гетсимански,
претворен у Пикардију,
дошли су људи, скоро плански,
да виде енглеску армију.
Хтели смо даље, у одласке,
ал стадосмо на црту,
и стезали смо гасне маске
у Гетсиманском врту.

Замало врт да заволимо,
где беше лепих снаша,
ал рекоше нам да се молимо,
да нас све мине чаша.
Официр седи на столици,
а ми у трави, посвуда:
моле се наши сви војници
да мине нас та посуда.

Пролаза нема, не, за нас,
не минух чашу смртну:
испих отровни, из ње, гас,
у Гетсиманском врту!
Rudyard Kipling

 

Zabranjeno Je

Zabranjeno je plakati, a da se nešto ne nauči,
probuditi se, a ne znati šta sa sobom,
plašiti se svojih sopstvenih uspomena.

Zabranjeno je ne smejati se problemima,
ne boriti se za ono što želiš,
odustati od svega zbog sopstvenog straha
da ostvariš svoje snove.

Zabranjeno je ostaviti svoje prijatelje,
ne pokušati razumeti sve što ste zajedno proživeli,
i zvati ih samo onda kad su ti potrebni.

Zabranjeno je ne biti svoj pred drugima,
pretvarati se pred ljudima do kojih ti nije stalo,
izigravati klovna da bi te pamtili,
i zaboraviti sve kojima je zaista stalo do tebe.

Zabranjeno je ne učiniti sve za sebe samog,
biti uplašen od života i od onoga čime te život obavezuje,
ne živeti svaki dan do poslednjeg daha.

Pablo Neruda

 

Антоан де Сент-Егзипери, „Малиот принц“

- Човек гледа добро само со срцето. Најсуштественото е невидливо за очите. (Најважните работи во животот не можете да ги видите, но можете да ги почувствувате).

 

Oprostajno pismo Gabrijela Garsije Markesa

Spavao bih manje, a sanjao vise.

Kada bih imao jedan komadic zivota,
dokazivao bih ljudima koliko grese kada misle da prestaju da se zaljubljuju kada ostare,
a ne znaju da su ostarili kada prestanu da se zaljubljuju.

Kada bi Bog za trenutak zaboravio da sam ja samo krpena marioneta,
i podario mi komadic zivota,
moguce je da ja ne bih kazao sve sto mislim,
ali nesumnjivo bih mislio sve sto kazem.

Stvari bih cenio, ne po onome sto vrede, vec po onome sto znace.
Spavao bih manje, sanjao vise,
shvatio sam da svaki minut koji provedemo zatvorenih ociju
gubimo sezdeset sekundi svetlosti.
Hodao bih kada drugi zastanu, budio se dok ostali spavaju.
Slusao bih druge kada govore, i kako bih uzivao u sladoledu od cokolade.

Kad bi mi Bog poklonio komadic zivota,
oblacio bih se jednostavno, izlagao potrbuske suncu,
ostavljajuci otkrivenim ne samo telo, već i dusu.
Boze moj, kad bih imao srce, ispisivao bih svoju mrznju na ledu,
i cekao da izgreje sunce.
Slikao bih Van Gogovim snom, na zvezdama jednu Benedetijevu poemu,
a Seratovu pesmu bih poklanjao kao serenadu u casu svitanja.

Zalivao bih ruze suzama, da bih osetio bol od njihovih bodlji,
i strastveni poljubac njihovih latica.

Boze moj, kad bih imao jedan komadic zivota.

Ne bih pustio da prodje ni jedan jedini dan,
a da ne kazem ljudima koje volim da ih volim.
Uveravao bih svaku zenu i svakog muskarca da su mi najblizi
i ziveo bih zaljubljen u ljubav.

Dokazivao bih ljudima koliko grese
kada misle da prestaju da se zaljubljuju kada ostare,
a ne znaju da su ostarili kada prestanu da se zaljubljuju.
Deci bih darovao krila, ali bih im prepustio da sama nauce da lete.
Stare bih poucavao da smrt ne dolazi sa staroscu, vec sa zaboravom.
Toliko sam stvari naucio od vas, ljudi.

 

Ako možeš
da sačuvaš prisebnu glavu,
kada svi oko tebe gube svoju, i okrivljuju te za to,

Ako možeš da veruješ sebi,
kada svi u tebe sumnjaju i sam pridodaješ njihovim sumnjama,

Ako možeš da čekaš, a da ti ne dosadi čekanje,
ili ako si prevaren da sam ne varaš,
ili ako si omrznut da sam ne mrziš,
a da pri tom ne izgledaš predobar ili premudar,

Ako možeš da sanjariš
a da snovi ne ovladaju tobom,

Ako možeš da maštaš, a da ti maštanje ne bude cilj,

Ako možeš da se suočiš sa uspehom i neuspehom
i smatraš te dve varke kao da su potpuno iste,

Ako možeš da podneseš da istinu koju si rekao
izvrnu nitkovi kako bi od nje napravili zamku za budale,
ili da posmatraš propast onoga čemu si posvetio sav život,
i da pogrbljen, sa dotrajalim alatom opet novo stvaraš,

ako možeš da prisiliš svoje srce, nerve i tetive,
da te služe dugo i ako si ih nemilice trošio,
i da izdržiš kada nema nicega više u tebi sem volje koja ti dovikuje- ISTRAJ

Ako možeš da razgovaraš sa nižima od sebe
i ne istakneš svoju superiornost,
ili da u društvu sa višima od sebe sačuvaš svoje dostojanstvo,

Ako ni prijatelj, ni neprijatelj ne mogu da te uvrede,
Ako te svi cene, ali ne previše,
Ako možeš da ispuniš jedan minut sadržajem koji traje šezdeset sekundi,

tvoja je zemlja i sve što je na njoj,
i iznad svega
bićeš ČOVEK, PRIJATELJU MOJ.


Ako Možeš - R Kipling

 

Некои од поомилените од Чарли Буковски.

You have to die a few times before you can really live.

Love breaks my bones and i laugh.

The problem with the world is that the intelligent people are full of doubts while the stupid ones are full of confidence.

Find what you love and let it kill you.

One you have feelings for someone, it will always be there. You may not like them anymore, but you will still care.

 

Вистинската правда е совеста - В.Иго

Кога луѓето се согласуваат со мене, секогаш имам чувство дека некаде сум згрешил. - Е.Хемингвеј

Ако сакате успех во општеството, убијте ја својата совест. - Х.Мирабо

Не очекувај од другите да го кажуваат она што ти сакаш да го слушнеш, зошто сите луге не се папагали. - Христо Петрески

Прашале некој човек каде ги научил своите фини и убави навики. Тој одговорил: “ Од нечовечните и суровите луге. Секогаш го правев спротивното од она што кај нив не ми се допагаше“. - Фридрих Хебел

Кој сака на сите да им угоди, тој е луд или ќе стане луд. - Е.Готхелф

Ако по природа си љубезен, тогаш привлекуваш многу луге кои не ги сакаш. - Вилиам Фитер.

Во убавицата се убави очите, во паметната жена-душата. - татарска поговорка.

Окото оди каде што сака, но ногата никогаш. - Ч. Дикенс

Се е смешно додека им се случува на другите. - Роџерс

Во училиште никогаш не не учеа како да бидеме невработени. - А. Моравија

Во куќата на мрзливиот се множат само соништата. - корејска поговорка

Не се лоши времињата, туку луѓето. - Ч.Дарвин

Потешко е да се прими совет, отколку да се добие подарок. - Ж. Санд

Расипникот е полош од скржавецот, бидејки не само што го троши своето туку и тугото. - Д.Дидерот

Ако некого го мразат повеке луге тој мора да е добар човек. - В.Шекспир

Две работи се бескрајни: Вселената и човечката глупост. - А.Ајнштајн

Не е најголема будала оној што незнае да чита, туку оној кој мисли дека се што ке прочита е вистина. - И.Андриќ

Во еден роман, има повеке љубов отколку во еден голем град. - Јован Дучиќ

Човек памти ако сака, заборава ако може. - непознат автор.

 

NIKAD

Tužne su ispitivačke oči tvoje. One bi da smisao moj
dokuče kao što bi mesec da izmeri more.
Razotkrio sam život svoj pred tvojim ošima s kraja na kraj,
i ništa ne ostade skriveno.
I upravo me zato ne poznaješ.
Da je to barem dragulj, mogao bih ga zdrobiti u stotinu komadića
i nanizati ih u ogrlicu da ti je na vrat stavim.
Da je to barem cvet, okrugao, sitan i ljubak, otkinuo bih ga
sa stabljike da ti ga u kosu zataknem.
Ali, to je srce, ljubljena moja. Gde li su njegovi žali
i dno njegovo?
Ti ne poznaješ granice ovomu kraljevstvu, pa ipak si
kraljica njegova.
Da dodje samo časak radosti, on bi se u lagani osmeh
rascvao, i ti bi ga začas mogla videti i pročitati.
Da bude samo bol, razlila bi se u bistrim suzama,
pa bi se u njima i bez reči odrazila unutarnja tajna.
Ali, to je ljubav, ljubljena moja.
Njena je radost i njena bol bezgranična, i beskrajna je
oskudica njena i njeno bogatstvo.
Blizu ti je kao i sam život, ali je nikada ne možeš
sasvim upoznati.

Rabindranat Tagore

 

"A crowd is not company, and faces are but a gallery of pictures, and talk but a tinkling cymbal, where there is no love."
Francis Bacon

 

Ова случајно го најдов, но премногу ми се бендиса:
'' Да одиш на една адреса. Кога ќе немаш каде. Оди на таа адреса. Немој да се мислиш.
Оди и прашај- Како без неа?
Ќе ти речат да се фокусираш на други работи.
И ти речи им да се губат.
И тие да се фокусираат да пробаат.
Со срце џвакано.
И дојди после јас да те гушнам.
Да ти речам- ќе научиш без мене.
Оти тоа дека не ни било судено.
Твои зборови беа. ''