1. Овој сајт користи колачиња неопходни за неговото функционирање. Ако продолжиш да го користиш, значи се согласуваш со нашата употреба на колачиња. Прочитај повеќе.

Проза, поезија – извадоци

Дискусија во 'Литература и уметност' започната од MissPagane, 13 февруари 2010.

  1. Lianna Anna

    Lianna Anna Популарен член

    Се зачлени на:
    7 март 2017
    Пораки:
    2.483
    Допаѓања:
    19.656
    Пол:
    Женски
    Спец, оваа ми е омилена. Случајно ја отворив темава и одма помислив на Анабел Ли. И налетувам на твојот пост. :D

    Додека сум тука. Оваа ми е исто една од омилените.

    Неверна жена

    Поведох је до реке
    мислећи да девојка је,
    али удата она беше.

    Ту би, у ноћи Светог Јага,
    скоро по договору
    фењери гасили се,
    свици почели да светле.

    Иза задњих градских кућа
    дотакох јој груди снене,
    и оне се расцветаше
    као зумбул гране нежне.

    Шуштање сам слушао
    уштиркане сукње њене,
    као кад комад свиле
    десет оштрих кама сече.

    Крошње дрвећа без сјаја
    постајале су све веће.
    Видик паса лајао је
    у даљини изнад реке.

    И прођосмо крај купина,
    трња и трске зелене.
    Испод њене пунђе на тлу
    направи се удубљење.

    Тад одвезах своју машну,
    она скиде вел са себе,
    ја опасач с револвером,
    она јелеке свилене.

    Нити смиље нит пужеви
    нису коже тако лепе,
    ни кристали месечеви
    таквим сјајем не трепере.

    Ноге њене бежаху ми
    као рибе уплашене,
    допола још увек хладне
    а отпола сасвим вреле.

    Најлепшим сам од путева
    јездио те ноћи целе,
    на ждребици седефастој
    без дизгина и опреме.

    Сад не могу поновити
    ствари које она рече,
    да обазрив будем памет
    налаже ми и поштење.

    Прљава од пољубаца
    и од песка пође с реке,
    а на ветру љиљани су
    потезали сабље беле.

    Као прави Циганин сам
    владао се цело вече,
    најзад сам јој поклонио
    кошару од свиле меке.

    Али у њу се не заљубих
    јер удата она беше,
    а рече да девојка је
    кад поведох је до реке.

    Федерико Гарсија Лорка

    И уште една од омилените.

    За тебе љубави моја

    Ишао сам на трг птица
    И купио сам птице
    За тебе, љубави моја

    Отишао сам на трг цвијећа
    И купио сам цвијећа
    За тебе, љубави моја

    Отишао сам на трг жељеза
    И купио сам окове
    Тешке окове
    За тебе, љубави моја

    А затим сам отишао на трг робља
    И тражио сам тебе
    Али те нисам нашао
    Љубави моја.

    Жак Превер

    Може ги ставил некој. Сори, нот сори. Не се расчитав. :D
     
    На cresa-jagoda, MagsDestiny, +++ и 1 друга личност им се допаѓа ова.
  2. MagsDestiny

    MagsDestiny Популарен член

    Се зачлени на:
    9 јуни 2011
    Пораки:
    2.327
    Допаѓања:
    18.220
    Пол:
    Женски
    Вљубеник сум во делата на Edgar Allan Poe.
    Во продолжение неколку поеми.

    ***

    To M —

    O! I care not that my earthly lot
    Hath little of Earth in it,
    That years of love have been forgot
    In the fever of a minute:

    I heed not that the desolate
    Are happier, sweet, than I,
    But that you meddle with my fate
    Who am a passer-by.

    It is not that my founts of bliss
    Are gushing - strange! with tears -
    Or that the thrill of a single kiss
    Hath palsied many years -

    Tis not that the flowers of twenty springs
    Which have wither'd as they rose
    Lie dead on my heart-strings
    With the weight of an age of snows.

    Not that the grass - O! may it thrive!
    On my grave is growing or grown -
    But that, while I am dead yet alive
    I cannot be, lady, alone.

    ***

    Spirits of the Dead

    Thy soul shall find itself
    'Mid dark thoughts of the grey tombstone;
    Not one, of all the crowd, to pry
    Into thine hour of secrecy.
    Be silent in that solitude,
    Which is not loneliness - for then
    The spirits of the dead, who stood
    In life before thee, are again
    In death around thee, and their will
    Shall overshadow thee; be still.
    The night, though clear, shall frown,
    And the stars shall not look down
    From their high thrones in the Heaven
    With light like hope to mortals given,
    But their red orbs, without beam,
    To thy weariness shall seem
    As a burning and a fever
    Which would cling to thee for ever.
    Now are thoughts thou shalt not banish,
    Now are visions ne'er to vanish;
    From thy spirit shall they pass
    No more, like dewdrop from the grass.
    The breeze, the breath of God, is still,
    And the mist upon the hill
    Shadowy, shadowy, yet unbroken,
    Is a symbol and a token.
    How it hangs upon the trees,
    A mystery of mysteries!

    ***

    A Dream within a Dream

    Take this kiss upon the brow!
    And, in parting from you now,
    Thus much let me avow -
    You are not wrong, who deem
    That my days have been a dream;
    Yet if hope has flown away
    In a night, or in a day,
    In a vision, or in none,
    Is it therefore the less gone?
    All that we see or seem
    Is but a dream within a dream.

    I stand amid the roar
    Of a surf-tormented shore,
    And I hold within my hand
    Grains of the golden sand -
    How few! yet how they creep
    Through my fingers to the deep,
    While I weep - while I weep!
    O God! can I not grasp
    Them with a tighter clasp?
    O God! can I not save
    One from the pitiless wave?
    Is all that we see or seem
    But a dream within a dream?
     
    На Lianna Anna, Briar Rose, blonde_supergirl и 1 друга личност им се допаѓа ова.
  3. +++

    +++ Популарен член

    Се зачлени на:
    6 јули 2017
    Пораки:
    1.752
    Допаѓања:
    8.058
    At evening the autumn woodlands ring
    With deadly weapons. Over the golden plains
    And lakes of blue, the sun
    More darkly rolls. The night surrounds
    Warriors dying and the wild lament
    Of their fragmented mouths.
    Yet silently there gather in the willow combe
    Red clouds inhabited by an angry god,
    Shed blood, and the chill of the moon.
    All roads lead to black decay.
    Under golden branching of the night and stars
    A sister's shadow sways through the still grove
    To greet the heroes' spirits, the bloodied heads.
    And softly in the reeds Autumn's dark flutes resound.
    O prouder mourning! - You brazen altars,
    The spirit's hot flame is fed now by a tremendous pain:
    The grandsons, unborn.

    Georg Trakl


    Whoever leads a solitary life and yet now and then wants to attach himself somewhere, whoever, according to changes in the time of day, the weather, the state of his business, and the like, suddenly wishes to see any arm at all to which he might cling - he will not be able to manage for long without a window looking on to the street. And if he is in the mood of not desiring anything and only goes to his window sill a tired man, with eyes turning from his public to heaven and back again, not wanting to look out and having thrown his head up a little, even then the horses below will draw him down into their train of wagons and tumult, and so at last into the human harmony.

    Franz Kafka
     
    Последна измена: 3 јануари 2018
    На Briar Rose, MagsDestiny и Someonespecial им се допаѓа ова.
  4. Someonespecial

    Someonespecial Free-minded aesthete

    Се зачлени на:
    17 ноември 2012
    Пораки:
    13.102
    Допаѓања:
    163.577
    Пол:
    Женски
    The world is increasingly designed to depress us. Happiness isn’t very good for the economy. If we were happy with what we had, why would we need more? How do you sell an anti-ageing moisturizer? You make someone worry about ageing. How do you get people to vote for a political party? You make them worry about immigration. How do you get them to buy insurance? By making them worry about everything. How do you get them to have plastic surgery? By highlighting their physical flaws. How do you get them to watch a TV show? By making them worry about missing out. How do you get them to buy a new smartphone? By making them feel like they are being left behind. To be calm becomes a kind of revolutionary act. To be happy with your own non-upgraded existence. To be comfortable with our messy, human selves, would not be good for business.

    -Matt Haig, Reasons to Stay Alive-
     
    На blueeparadise, Briar Rose, +++ и 2 други им се допаѓа ова.
  5. MagsDestiny

    MagsDestiny Популарен член

    Се зачлени на:
    9 јуни 2011
    Пораки:
    2.327
    Допаѓања:
    18.220
    Пол:
    Женски
    “You have asked me what I would do and what I would not do. I will tell you what I will do and what I will not do. I will not serve that in which I no longer believe, whether it calls itself my home, my fatherland or my church: and I will try to express myself in some mode of life or art as freely as I can, and as wholly as I can, using for my defence the only arms I allow myself to use… silence, exile, and cunning.”
    — James Joyce, excerpt from A Portrait of the Artist as a Young Man
     
    На Someonespecial, Briar Rose и +++ им се допаѓа ова.
  6. +++

    +++ Популарен член

    Се зачлени на:
    6 јули 2017
    Пораки:
    1.752
    Допаѓања:
    8.058
    The Panther
    In the Jardin des Plantes, Paris

    His gaze against the sweeping of the bars
    has grown so weary, it can hold no more.
    To him, there seem to be a thousand bars
    and back behind those thousand bars no world.

    The soft the supple step and sturdy pace,
    that in the smallest of all circles turns,
    moves like a dance of strength around a core
    in which a mighty will is standing stunned.

    Only at times the pupil’s curtain slides
    up soundlessly — . An image enters then,
    goes through the tensioned stillness of the limbs —
    and in the heart ceases to be.

    Rainer Maria Rilke
     
    На Someonespecial, Briar Rose и MagsDestiny им се допаѓа ова.
  7. MagsDestiny

    MagsDestiny Популарен член

    Се зачлени на:
    9 јуни 2011
    Пораки:
    2.327
    Допаѓања:
    18.220
    Пол:
    Женски
    Go placidly amid the noise and haste,
    and remember what peace there may be in silence.
    As far as possible without surrender
    be on good terms with all persons.
    Speak your truth quietly and clearly;
    and listen to others,
    even the dull and the ignorant;
    they too have their story.
    Avoid loud and aggressive persons,
    they are vexations to the spirit.
    If you compare yourself with others,
    you may become vain and bitter;
    for always there will be greater and lesser persons than yourself.
    Enjoy your achievements as well as your plans.

    Keep interested in your own career, however humble;
    it is a real possession in the changing fortunes of time.
    Exercise caution in your business affairs;
    for the world is full of trickery.
    But let this not blind you to what virtue there is;
    many persons strive for high ideals;
    and everywhere life is full of heroism.

    Be yourself.
    Especially, do not feign affection.
    Neither be cynical about love;
    for in the face of all aridity and disenchantment
    it is as perennial as the grass.

    Take kindly the counsel of the years,
    gracefully surrendering the things of youth.
    Nurture strength of spirit to shield you in sudden misfortune.
    But do not distress yourself with dark imaginings.
    Many fears are born of fatigue and loneliness.
    Beyond a wholesome discipline,
    be gentle with yourself.

    You are a child of the universe,
    no less than the trees and the stars;
    you have a right to be here.
    And whether or not it is clear to you,
    no doubt the universe is unfolding as it should.

    Therefore be at peace with God,
    whatever you conceive Him to be,
    and whatever your labors and aspirations,
    in the noisy confusion of life keep peace with your soul.

    With all its sham, drudgery, and broken dreams,
    it is still a beautiful world.
    Be cheerful.
    Strive to be happy.

    — Max Ehrmann, Desiderata
     
    На Someonespecial, blonde_supergirl и Briar Rose им се допаѓа ова.
  8. Briar Rose

    Briar Rose Популарен член

    Се зачлени на:
    1 октомври 2016
    Пораки:
    2.387
    Допаѓања:
    13.683
    Пол:
    Женски
  9. +++

    +++ Популарен член

    Се зачлени на:
    6 јули 2017
    Пораки:
    1.752
    Допаѓања:
    8.058
    The Mirror Image


    Gazing out at me from the glass,

    With your eyes’ misty orblets,

    Like comets that are dimming;

    With features, wherein two souls like spies

    Around each other strangely prowl,

    Well, then I whisper:

    Phantom, you are not my peer!



    You’ve but slipped from dreams’ custody,

    To turn to ice my live warm blood,

    To make pallid my dark locks;

    And, for all that, you dawning face,

    A dual light within strangely plays.

    Were you to step forward, I know not;

    Would I love or hate you?



    To the ruler’s throne of your brow,

    Where thoughts all pay their homage

    Like minions, shyly would I peer;

    Yet from the eye’s cold lustre,

    So full of dead light, all but diffracted,

    So ghostly; I, shy guest, would draw

    My footstool so far, far away.



    That smile around your mouth so mild,

    So soft and helpless like a child,

    I would shelter in faithful wardenship;

    Then again, when it mockingly plays,

    Aiming as from the bended bow,

    When quiet all its lines displays,

    Then flee would I, as before henchmen.



    It is for sure, you are not I,

    An alien being whom I approach

    Like Moses, not wearing shoes,

    Filled with forces to me unknown,

    Filled with sorrow strange, strange desire;

    God have mercy on me, if in my heart

    Your soul rests slumbering there!



    And yet I feel, as though related,

    Myself spellbound by your thrills,

    And love must needs unite with fear.

    Yes; were you, O phantom, to step

    From glass’s circle to the ground,

    But gently shiver would I, and

    Methinks – weep I would for you!

    Annette von Droste-Hülshoff
     
    На blonde_supergirl, Someonespecial, Briar Rose и 1 друга личност им се допаѓа ова.
  10. +++

    +++ Популарен член

    Се зачлени на:
    6 јули 2017
    Пораки:
    1.752
    Допаѓања:
    8.058
    The Evolution of Mankind




    Once did fellows squat in very trees,

    ill-faced and with hair galore.

    Then out the forest primeval they were teased

    and to pave and mount the world were pleased,

    even to the thirtieth floor.


    There sat they now, from fleas flown,

    in rooms with central heat.

    There sit they now on the telephone.

    And there prevails the very same tone

    as ages since in trees.


    They listen wide. They see afar.

    They are at one with the universe.

    They clean their teeth. They whiff new air.

    Earth is now a cultured star

    with a great deal of waterworks.


    They lob their correspondence through a reed.

    They hunt and cast out microbes.

    They give nature the comfort it needs.

    They fly to the sky where nothing impedes

    and stay two weeks like globes.


    What’s left behind when they digest

    makes cotton wadding neat.

    They split the atom. They heal incest.

    And by stylistic analysis the best,

    find Caesar had flat feet.


    And so they have with head and mouth

    brought mankind into futurescapes.

    Yet despite all this to tout

    when looked at in the light no doubt

    they’re still the same old apes.


    Erich Kästner
     
    На Someonespecial му/ѝ се допаѓа ова.
  11. +++

    +++ Популарен член

    Се зачлени на:
    6 јули 2017
    Пораки:
    1.752
    Допаѓања:
    8.058
    Yearning



    The stars were shining with golden light
    as I stood alone by the window
    and listened to the distant sound
    of the posthorn in the still countryside.
    My heart became inflamed in my body,
    and I thought secretly to myself:
    Ah, if only I could journey with them
    into that magnificent summer night!

    Two young men were walking
    past on the slope of the mountain,
    and I heard them singing as they walked along
    in the quiet area:
    of vertiginous, rocky gullies
    where the woods rustle so gently;
    of springs that rush out from the clefts
    into the night of the woods.

    They sang of marble statues,
    of gardens that grew wild upon stones
    in dusky groves;
    of palaces in the moonlight
    where maidens listen by the windows
    when the strum of lutes awakens them;
    and of fountains murmuring sleepily
    in the magnificent summer night.


    Joseph von Eichendorff
     
  12. Carissa

    Carissa Истакнат член

    Се зачлени на:
    29 август 2017
    Пораки:
    95
    Допаѓања:
    613
    Пол:
    Женски
  13. +++

    +++ Популарен член

    Се зачлени на:
    6 јули 2017
    Пораки:
    1.752
    Допаѓања:
    8.058
    They sat round the tea‑table drinking

    They sat round the tea-table drinking,
    And speaking of love a great deal;
    The men of aesthetics were thinking,
    The ladies more prone were to feel.

    "All love ought to be but platonical"
    The wither'd old counsellor said;
    His wife by a smile quite ironical
    Rejoin'd, and then sighed "Ah!" instead.

    Said the canon with visage dejected:
    "Love ne'er should be suffered to go
    "Too far, or the health is affected;"
    The maiden then simper'd: "How so?"

    The Countess her sad feelings vented,
    Said "Love is a passion, I'm sure,"
    And then to the Baron presented
    His cup with politeness demure.

    A place was still empty at table;
    My darling, 'twas thou wert away;
    Thou hadst been so especially able
    The tale of thy love, sweet, to say.

    Heinrich Heine
     
    На Briar Rose и Someonespecial им се допаѓа ова.
  14. +++

    +++ Популарен член

    Се зачлени на:
    6 јули 2017
    Пораки:
    1.752
    Допаѓања:
    8.058
     
    На Someonespecial му/ѝ се допаѓа ова.
  15. Fauhxy

    Fauhxy Популарен член

    Се зачлени на:
    14 август 2016
    Пораки:
    305
    Допаѓања:
    2.130
    Пол:
    Женски
    An Atheist On A Date

    “i kissed a girl
    wearing a cross
    around her neck
    her lips didn’t taste
    like church
    but her hips
    felt like god
    i wonder what
    her pastor would
    have thought
    i wonder if that
    cross around her neck
    meant more to me
    than it does
    to her”

    Jesse Feinman
     
    На Someonespecial, Lianna Anna и blonde_supergirl им се допаѓа ова.
  16. Bitter-Sweet

    Bitter-Sweet Форумски идол

    Се зачлени на:
    31 мај 2010
    Пораки:
    13.590
    Допаѓања:
    79.160
    Пол:
    Женски
    Јас имам сериозни причини да верувам дека планетата од каде што дошол малиот принц е Астероидот Б 612. Тој Астероид е забележан само еднаш преку телескоп - во 1909 година, од еден турски астроном.
    Тогаш тој поднесе многу голем реферат за своето откритие на еден интернационален конгрес на астрономите. Но, никој не сакаше да му верува, поради неговата облека. Возрасните личности секогаш се такви.
    За среќа, за репутацијата на Астероидот Б 612, еден турски големец му нареди на својот народ, по цена на смрт и живот, да носи Европска облека. Кога астрономот го поднесе својот реферат, во 1920 година, беше облечен во многу елегантна облека. И, овојпат, сите го прифатија неговото мислење.
    Тоа што ви ги раскажав овие детали за Астероидот и што ви го доверив дури и неговиот број, е само заради возрасните. Тие сакаат бројки. Кога им зборувате за некој нов пријател, никогаш нема да ве прашаат за она што е важно. Тие никогаш нема да ви речат: ,,Каков е звукот на неговиот глас? Кои се игрите што ги сака најмногу? Дали собира пеперутки?'' Тие ќе ве прашаат: ,,Колку години има? Колкумина браќа има? Колку е тежок? Колку заработува татко му?'' И само тогаш мислат дека го познаваат. Ако им речете на возрасните : ,,Видов една убава куќа со розови тули, со гераниуми на прозорците и со гулапчиња на покривот...'', тие нема да успеат да ја замислат таквата куќа. Треба да им се рече: ,,Видов една куќа од сто илјади франка''. Е тогаш тие ќе извикаат: ,,Колку убава куќа!''



    - Што значи тоа припитомена?
    - Тоа е една многу заборавена работа, - рекла лисицата. - Тоа значи ,,создавање врски''...
    - Создавање врски?
    - Па, се разбира, - рекла лисицата. - Ти за мене сѐ уште си само едно обично дете слично на стотици илјади деца. И јас немам потреба од тебе. И ти исто немаш потреба од мене. Оти јас за тебе сум исто така само една лисица слична на стотици илјади лисици. Но, ако ти мене ме припитомиш, ние ќе имаме потреба еден од друг. Ти ќе бидеш за мене единствен на светот. Јас ќе бидам за тебе единствена на светот...
    - Сега почнувам да разбирам, - рекол малиот принц. - Има едно цвеќе... Мислам дека тоа мене ме припитомило...
    - Тоа е можно, рекла лисицата. - На Земјата можат да се видат разни работи..
    - О! Па тоа не е на Земјата, - ѝ рекол малиот принц.
    Лисицата била зачудена:
    - На некоја друга планета?
    - Да.
    - Дали има ловци на таа планета?
    - Не.
    - Тоа е интересно! А кокошки?
    - Не.
    - Ништо не е совршено, - воздивнала лисицата.
    Лисицата се вратила на својата тема.
    - Мојот живот е здодевен. Јас фаќам кокошки, а мене ме фаќаат луѓето. Сите кокошки личат меѓу себе и сите луѓе личат меѓу себе. Мене по малку ми е здодевно. Но ако ти сакаш да ме припитомиш, мојот живот ќе се разведри. Јас ќе распознавам еден шум на чекор што ќе се разликува од сите други. Другите чекори ме тераат да се кријам подземи. Твојот како музика ќе ме мами надвор од моето дувло. А сега, гледај! Ги гледаш ли онаму полињана со жито? Јас не јадам леб. За мене житото е некорисно. Полињата со жито не ме потсетуваат на ништо. И тоа е толку тажно! А ти имаш златеста коса. Кога ќе ме припитомиш, ќе биде чудесно убаво. Житото што е златесто ќе ме потсетува на тебе. И јас тогаш ќе го сакам шумот на ветрот во житото...

    (Малиот принц- А.С.Егзипери)
     
    На LiliBoz, SunnyGirl2 и cresa-jagoda им се допаѓа ова.
  17. blonde_supergirl

    blonde_supergirl Истакнат член

    Се зачлени на:
    21 октомври 2016
    Пораки:
    821
    Допаѓања:
    2.132
    Пол:
    Женски
    “And I’d choose you; in a hundred lifetimes, in a hundred worlds, in any version of reality, I’d find you and I’d choose you.”
    Kiersten White, The Chaos of Stars
     
    На Someonespecial му/ѝ се допаѓа ова.
  18. blonde_supergirl

    blonde_supergirl Истакнат член

    Се зачлени на:
    21 октомври 2016
    Пораки:
    821
    Допаѓања:
    2.132
    Пол:
    Женски
    “My heart is a cathedral.
    Widows, ghosts and lovers sit and sing in the dark, arched marrow of me.”

    — Segovia Amil
     
    На Someonespecial, Briar Rose и +++ им се допаѓа ова.
  19. +++

    +++ Популарен член

    Се зачлени на:
    6 јули 2017
    Пораки:
    1.752
    Допаѓања:
    8.058
    Decay

    In the evening, when the bells ring peace,
    I follow the wonderful flights of birds
    That disappear in long rows into the clear vastness
    Of autumn like a devout procession of pilgrims.

    Wandering through the dusk-filled garden
    I dream after their brighter destinies
    And barely feel the motion of the hour hands.
    Thus I follow their journeys over the clouds.

    Then a whiff of decay makes me tremble.
    The blackbird complains in bare branches.
    Red wine sways on rusty trellises.

    While like the death-dances of pale children
    Around the dark edges of weathered fountains,
    Shivering blue asters bend in the wind.




    Georg Trakl
     
    На Someonespecial, blonde_supergirl и Briar Rose им се допаѓа ова.
  20. Bitter-Sweet

    Bitter-Sweet Форумски идол

    Се зачлени на:
    31 мај 2010
    Пораки:
    13.590
    Допаѓања:
    79.160
    Пол:
    Женски
    Во животот е важно само тоа што си го направил, а не она што си можел да го направиш. И нека не те лажат дека пропуштените шанси во животот се поважни од шансите што си ги искористил. Тоа е теза на лажните моралисти.

    (Облечен човек, И.Џамбазов)
     
    На cresa-jagoda и Briar Rose им се допаѓа ова.