1. Овој сајт користи колачиња неопходни за неговото функционирање. Ако продолжиш да го користиш, значи се согласуваш со нашата употреба на колачиња. Прочитај повеќе.

Проза, поезија – извадоци

Дискусија во 'Литература и уметност' започната од MissPagane, 13 февруари 2010.

  1. Someonespecial

    Someonespecial Free-minded aesthete

    Се зачлени на:
    17 ноември 2012
    Пораки:
    13.102
    Допаѓања:
    163.577
    Пол:
    Женски
    Hymn to Intellectual Beauty - Percy Bysshe Shelley

    The awful shadow of some unseen Power
    Floats though unseen among us; visiting
    This various world with as inconstant wing
    As summer winds that creep from flower to flower;
    Like moonbeams that behind some piny mountain shower,
    It visits with inconstant glance
    Each human heart and countenance;
    Like hues and harmonies of evening,
    Like clouds in starlight widely spread,
    Like memory of music fled,
    Like aught that for its grace may be
    Dear, and yet dearer for its mystery.

    Spirit of BEAUTY, that dost consecrate
    With thine own hues all thou dost shine upon
    Of human thought or form, where art thou gone?
    Why dost thou pass away and leave our state,
    This dim vast vale of tears, vacant and desolate?
    Ask why the sunlight not for ever
    Weaves rainbows o'er yon mountain-river,
    Why aught should fail and fade that once is shown,
    Why fear and dream and death and birth
    Cast on the daylight of this earth
    Such gloom, why man has such a scope
    For love and hate, despondency and hope?

    No voice from some sublimer world hath ever
    To sage or poet these responses given:
    Therefore the names of Demon, Ghost, and Heaven,
    Remain the records of their vain endeavour:
    Frail spells whose utter'd charm might not avail to sever,
    From all we hear and all we see,
    Doubt, chance and mutability.
    Thy light alone like mist o'er mountains driven,
    Or music by the night-wind sent
    Through strings of some still instrument,
    Or moonlight on a midnight stream,
    Gives grace and truth to life's unquiet dream.

    Love, Hope, and Self-esteem, like clouds depart
    And come, for some uncertain moments lent.
    Man were immortal and omnipotent,
    Didst thou, unknown and awful as thou art,
    Keep with thy glorious train firm state within his heart.
    Thou messenger of sympathies,
    That wax and wane in lovers' eyes;
    Thou, that to human thought art nourishment,
    Like darkness to a dying flame!
    Depart not as thy shadow came,
    Depart not—lest the grave should be,
    Like life and fear, a dark reality.

    While yet a boy I sought for ghosts, and sped
    Through many a listening chamber, cave and ruin,
    And starlight wood, with fearful steps pursuing
    Hopes of high talk with the departed dead.
    I call'd on poisonous names with which our youth is fed;
    I was not heard; I saw them not;
    When musing deeply on the lot
    Of life, at that sweet time when winds are wooing
    All vital things that wake to bring
    News of birds and blossoming,
    Sudden, thy shadow fell on me;
    I shriek'd, and clasp'd my hands in ecstasy!

    I vow'd that I would dedicate my powers
    To thee and thine: have I not kept the vow?
    With beating heart and streaming eyes, even now
    I call the phantoms of a thousand hours
    Each from his voiceless grave: they have in vision'd bowers
    Of studious zeal or love's delight
    Outwatch'd with me the envious night:
    They know that never joy illum'd my brow
    Unlink'd with hope that thou wouldst free
    This world from its dark slavery,
    That thou, O awful LOVELINESS,
    Wouldst give whate'er these words cannot express.

    The day becomes more solemn and serene
    When noon is past; there is a harmony
    In autumn, and a lustre in its sky,
    Which through the summer is not heard or seen,
    As if it could not be, as if it had not been!
    Thus let thy power, which like the truth
    Of nature on my passive youth
    Descended, to my onward life supply
    Its calm, to one who worships thee,
    And every form containing thee,
    Whom, SPIRIT fair, thy spells did bind
    To fear himself, and love all human kind.
     
  2. LittleChili

    LittleChili Популарен член

    Се зачлени на:
    29 мај 2013
    Пораки:
    509
    Допаѓања:
    2.227
    „Себесоздавање“- Блаже Конески

    Така, со заемни ситни притворства,
    за да се покажеме,
    сигурни дека ќе минеме неоткриени,
    го градиме ние ден за ден,
    дури со години,
    подобриот дел од себеси.
    Потоа како лута зима
    неочекувано вистината доаѓа
    и останува
    да виси во воздух
    уште малку,
    призрачна,
    таа наша лична зграда.
    Урнат е нашиот привид.
    Доцна
    да се измислуваме наново.
     
    На Tanjamm, Д.Чобанова и Someonespecial им се допаѓа ова.
  3. LittleChili

    LittleChili Популарен член

    Се зачлени на:
    29 мај 2013
    Пораки:
    509
    Допаѓања:
    2.227
    Јосип Коцев
    Дојди, ќе молчиме.
    Небото не знае дека во градите чуваме громови,
    секавици ни се вените, а струја - љубовта.
    Дојди, ќе молчиме.
    И среде есен ако дојдеш, кога сиот сум само тежест и петна,
    пак ќе имам сила да ти отворам пролет меѓу прстите.
     
    На Tanjamm, Д.Чобанова и GirlLove им се допаѓа ова.
  4. Briar Rose

    Briar Rose Популарен член

    Се зачлени на:
    1 октомври 2016
    Пораки:
    2.387
    Допаѓања:
    13.683
    Пол:
    Женски
    [​IMG]
     
    На LittleChili и Pacifist им се допаѓа ова.
  5. poenta

    poenta Форумски идол

    Се зачлени на:
    29 ноември 2013
    Пораки:
    5.023
    Допаѓања:
    36.074
    Пол:
    Женски
    Јас сум најголемото чудо на природата. Очите ми се дадени за да гледам, а умот за да размислувам. Спознав една голема животна тајна зашто најпосле сфаќам дека сите мои проблеми, обесхрабрувања и длабоки болки се всушност прикриени големи можности. Нивната облека нема повеќе да ме измами, бидејќи очите ми се отворени. Ќе погледнат под материјалот и ќе го видат изборот.

    Извадок од делото Најголемиот трговец на светот од Ог Мандино
     
  6. GirlLove

    GirlLove Форумски идол

    Се зачлени на:
    4 јануари 2010
    Пораки:
    5.848
    Допаѓања:
    15.736
    Пол:
    Женски
    Maybe Not - Coleen Hoover
    Screenshot_20181127-205355.png
     
    На x.Daisy.x му/ѝ се допаѓа ова.
  7. poenta

    poenta Форумски идол

    Се зачлени на:
    29 ноември 2013
    Пораки:
    5.023
    Допаѓања:
    36.074
    Пол:
    Женски
    "Времето е непријател на љубовта, крадец што ги скратува сите наши златни часови. Затоа, никогаш не разбрав зошто љубовниците ја сметаат својата среќа во денови, во ноќи и години кога љубовта може да се мери само во нашите радости, воздишки и солзи."

    Извадок од делото Крвна врска од Сидни Шелдон
     
    На AnnabelLee му/ѝ се допаѓа ова.
  8. LittleChili

    LittleChili Популарен член

    Се зачлени на:
    29 мај 2013
    Пораки:
    509
    Допаѓања:
    2.227
    „Кошмар“ - Блаже Конески

    Што тажно да заспиваш сам
    По ноќ на желби и трескот.
    Јас таа тага ја знам.
    И зошто тогаш сиот бран блескот
    И сета веселба барана?
    И зошто, повеќе од тоа, благост
    Во погледот и зборот наш
    За час макар дочарана?
    Ах, зошто, зошто?
    кога се враќаме ти пак си студена.
    Разочарана
    Се леди од тебе душава блудна.
    Јас сум груб,
    Јас сум луд
    Од тој студ!
    Не, нејќам јас да биде така.
    Ме дави сува рака.
    Јас страдам дека сум сам,
    Во кошмар дека се губам-
    А сакам да љубам,
    Сакам да љубам!
     
    На worrieddd и Herrera им се допаѓа ова.
  9. poenta

    poenta Форумски идол

    Се зачлени на:
    29 ноември 2013
    Пораки:
    5.023
    Допаѓања:
    36.074
    Пол:
    Женски
    Херман Хесе: „Нема друга реалност освен онаа која е содржана во нас. Затоа толку многу луѓе жи
    веат нереален живот. Тие гo прифаќаат она што го гледаат надвор од нив како реалност и никогаш не му дозволуваат на светот во нив да излезе на површина.
    Кога некој бара нешто, многу лесно се случува да го гледа само она што го бара. Тогаш не може да пронајде ништо, ниту да прими ништо, затоа што е опседнат со својата цел. Барањето значи да имаш цел, но пронаоѓањето значи да бидеш слободен, отворен за искуства и да немаш цел.“
     
    На Sezana и Pacifist им се допаѓа ова.
  10. mamma-mia

    mamma-mia Популарен член

    Се зачлени на:
    8 јули 2011
    Пораки:
    1.029
    Допаѓања:
    2.261
    Пол:
    Женски
    Ништо не е наше освен измамата, затоа цврсто се држиме за неа. Ние не сме нешто во нешто, туку ништо во нешто, нееднакви со сѐ околу себе, не сме исто, неспоиво. Развитокот на човекот би требало да оди кон губењето на свеста за себе. Земјата е ненаселива, како и месечината, а ние себеси се лажеме дека ова е нашиот вистински дом, зашто немаме каде. ​
    Редот најпосле е тврд закон, намалување бројот на можните форми, лажна увереност дека владееме со животот, а животот сѐ повеќе се оттргнува, сѐ повеќе ни се откнинува колку повеќе го стегаме.​
    Требаше да се убива минатото со секој ден што се гаси. Да се избрише, за да не боли. Полесно се поднесува денот што трае, тој не се мери со она што повеќе не постои. Вака се мешаат привиденијата и животот, па нема ни чисто сеќавање, ни чист живот. Се дават и се оспоруваат, постојано. ​
    Животот е поширок од секој пропис. Моралот е замисла, а животот е она што бидува. Како да го вклопиме во замислата, а да не го оштетиме? Повеќе штета му е нанесена на животот заради спречување на гревот, отколку заради гревот. ​
    Човекот не е дрво, а врзаноста е негова несреќа, му ја одзема храброста, му ја намалува сигурноста. Врзувајќи се за са едно место, човекот ги прифаќа сите услови, дури и неповолните и самиот се плаши од неизвесноста што го чека. Промената му личи на напуштање, на загуба на вложеното, некој друг ќе го заземе неговиот освоен простор, и тој ќе почне одново. Вклопувањето е вистински почеток на стареењето, зашто човекот е млад сѐ додека не се плаши да започнува. Останувајќи, човекот трпи или напаѓа. Одејќи, ја чува слободата, готов е да го промени местото и наметнатите услови. Каде и кај да оди? Немој да се потсмеваш, знам дека немаме каде. Но можеме понекогаш, создавајќи привидна слобода. Божем одиме, божем се менуваме. И повторно се враќаме, смирени, утешливо измамени. ​

    – Дервишот и смртта, Селимовиќ​
     
    На Tanjamm, AnnabelLee и Sezana им се допаѓа ова.
  11. Д.Чобанова

    Д.Чобанова Истакнат член

    Се зачлени на:
    18 декември 2018
    Пораки:
    226
    Допаѓања:
    4.446
    Пол:
    Женски
    Љубовна – Анте Поповски

    Пред да се раздени

    За неа беше разденето

    Пред да се стемни
    За неа беше стемнето.
    Го преврзуваше сонцето со влажна шамија
    И го успиваше крај неа.
    Ние, дури чекавме да расцутат овошките,
    Таа веќе ги береше плодовите од нив
    Полни чинии поставуваше пред нас
    И ништо не ја возбудуваше.
    Ние ќе и покажевме камена птица што лета
    Таа ќе речеше: Да тоа сум јас,
    Птица во окото на сонцето!
    Ќе и принесевме сини цветови што ги брал
    Aлександар Македонски покрај Златна река
    Таа ќе речеше: Тие цветови веќе сум ги носела в пазуви!
    И секогаш
    и секогаш молчеше.

    Велеше, се што имам да речам си го реков себеси

    Право е на другите да си молчат за својата судбина

    Не постоеше ништо што можеше да ја возбуди.

    Цел живот верував дека е жена

    Не знаев дека е Бог

    Само тој не копнее по ништо.
     
    На Tanjamm, Pacifist и Sezana им се допаѓа ова.
  12. Sezana

    Sezana Активен член

    Се зачлени на:
    14 декември 2018
    Пораки:
    29
    Допаѓања:
    108
    Пол:
    Женски
    „Пиреј“ (1980)-Петре М.Андреевски

    „Племето наше е пиреј и не го ништи ни една војска! Ама ти колку сакаш кошкај ја, корни ја, куби ја, таа пак не умира. Само малку да се допре до земјата и пак ќе оживи,ќе потера. Ништо не ја ништи таа трева!“
     
    На Tanjamm, sasaSasa и poenta им се допаѓа ова.
  13. DAngel

    DAngel Форумски идол

    Се зачлени на:
    19 март 2011
    Пораки:
    11.211
    Допаѓања:
    56.929
    "Maybe there aren't any such things as good friends or bad friends - maybe there are just friends, people who stand by you when you're hurt and who help you feel not so lonely. Maybe they're always worth being scared for, and hoping for, and living for. Maybe worth dying for too, if that's what has to be. No good friends. No bad friends. Only people you want, need to be with; people who build their houses in your heart."

    Stephen King, It
     
    На LiliBoz и x.Daisy.x им се допаѓа ова.
  14. poenta

    poenta Форумски идол

    Се зачлени на:
    29 ноември 2013
    Пораки:
    5.023
    Допаѓања:
    36.074
    Пол:
    Женски
    Харуки Мураками: „Дали е возможно, по конечната анализа, едно човечко суштество да постигне совршено разбирање за друго? Можеме да вложиме многу време и енергија да запознаеме некого, но на крајот на краиштата, колку можеме да се доближиме до човечката суштина?
    Се убедуваме себеси дека добро познаваме некоја личност, но дали навистина знаеме нешто значајно за некого?“
     
    На AnnabelLee, GoodGirl45, CameliaMiller и 1 друга личност им се допаѓа ова.
  15. Heartagram

    Heartagram Популарен член

    Се зачлени на:
    20 ноември 2018
    Пораки:
    807
    Допаѓања:
    8.780
    Пол:
    Машки
    Времето со тебе поминува брзо
    времето со тебе поминува бавно
    времето со тебе поминува чудно
    времето со тебе ми стои

    Ти го давам сето мое време
    во замена за ништо
    во замена за ноќното небо
    што се наѕира одблиску
    во аголот на твојата уста

    Тихомир Јанчовски
     
    На Insane_sympathy му/ѝ се допаѓа ова.
  16. +++

    +++ Популарен член

    Се зачлени на:
    6 јули 2017
    Пораки:
    1.752
    Допаѓања:
    8.058
     
    На Tanjamm му/ѝ се допаѓа ова.
  17. Scott Weiland

    Scott Weiland Популарен член

    Се зачлени на:
    3 април 2018
    Пораки:
    2.932
    Допаѓања:
    12.442
    Пол:
    Машки
    A smile to remember

    we had goldfish and they circled around and around
    in the bowl on the table near the heavy drapes
    covering the picture window and
    my mother, always smiling, wanting us all
    to be happy, told me, 'be happy Henry!'
    and she was right: it's better to be happy if you
    can
    but my father continued to beat her and me several times a week while
    raging inside his 6-foot-two frame because he couldn't
    understand what was attacking him from within.

    my mother, poor fish,
    wanting to be happy, beaten two or three times a
    week, telling me to be happy: 'Henry, smile!
    why don't you ever smile?'

    and then she would smile, to show me how, and it was the
    saddest smile I ever saw

    one day the goldfish died, all five of them,
    they floated on the water, on their sides, their
    eyes still open,
    and when my father got home he threw them to the cat
    there on the kitchen floor and we watched as my mother
    smiled

    Charles Bukowski
     
    На mileystar, lovestoneddd и Someonespecial им се допаѓа ова.
  18. Someonespecial

    Someonespecial Free-minded aesthete

    Се зачлени на:
    17 ноември 2012
    Пораки:
    13.102
    Допаѓања:
    163.577
    Пол:
    Женски
  19. +++

    +++ Популарен член

    Се зачлени на:
    6 јули 2017
    Пораки:
    1.752
    Допаѓања:
    8.058
    Fantasy of The Day After Tomorrow
    And when the next war started
    the women said: No!
    and locked up brother, son and husband
    securely in the dwelling.
    Then they marched in every country
    up to the commander's house
    and held sticks in their hands
    and got the fellows out.
    They gave them a good spanking,
    anyone who ordered this war:
    the gentlemen from the banks and industries,
    the minister and the general.
    Many a stick was broken then.
    And many a loudmouth shut up.
    In all countries there was uproar
    and nowhere there was war.
    The women went back home then,
    to brother and son and husband
    and told them the war was over!
    The men stared out of the window
    and did not look at the women...


    Erich Kästner
     
  20. zhap4e

    zhap4e Форумски идол

    Се зачлени на:
    27 март 2011
    Пораки:
    7.113
    Допаѓања:
    107.125
    Пол:
    Женски
    The kindergarten teacher (2018 )

    Anna, get up.
    Remember
    Loneliness is still time spent
    With the world.
    Here's the room with everyone in it.
    Your dead friends passing through you
    Like wind
    Through a wind chime.
    Don't be afraid, Anna.
    The end of the road is so far ahead
    It is already
    Behind us.
    ---
    Anna is beautiful,
    Beautiful enough for me.
    The sun hits her yellow house
    It's almost like a sign from God.
     
    На Bitter-Sweet и g8lQQk им се допаѓа ова.