Просење

Пред некоја вечер на Кеј, седев на пиво и дојде едно девојче, македонче, имаше околу 7-8 години и рече
- Ќе ве молам ако имате да ми дадете за леб? ама не гледаше во нас, туку на страна (очигледно и беше срам)
Праша еднаш и си отиде, не како другите да досаѓаат... Многу ми е криво што имав само 500 денари, немав ништо поситно да и дадам, ама се утешив што на другите маси и дадоа сите по некој денар...

И по незнам кој пат го опцув општествово што дозволило вакви работи да се случуваат

 

Неретко давам пари иако можеби не би требало. Како што еден мој професор рече се им е обезбедено, сите книги ги добија и цело внимание од наставниците и повторно повеќето барем тие во мојот клас не се обидоа да научат нешто, барем со средно да се. Наместо да го трошат времето на просење може да одат да побараат работа. А, најмногу мразам кога плукаат доколку не му дадеш пари. Па и јас не ги берам од дрво парите, кога имам ситно им давам ама не можам секогаш.

 

Давам кога имам, а кога ќе ни тропаат на вратата, дедо ми секогаш им вика, а мајка ми им дава леб, ама има и такви што ќе ти кажаат-нејќам храна, пари. Е тогаш, пријатно...

 

Мене за циганчињата не ми е жал.. пошто се многу безобразни.. и несакам да им давам..
Али често пати на семафор коа ке видам некој без рака нога им давам.. не е многу 20 ден. али некогаш и тие им се потребни.. еве денеска седиме во кафич и и доагаат и на маса остава ливче дека е глувонема и и даодвме 40 ден. па срце уште ни покажуваше некој знаци со рацете да ни се заблагодари многу ми е жал да имав ќе и дадев и повеќе..

 

Многу пати имам давано пари на луѓе што просат, ама во последно време тоа го правам се поредко. Мајка ми ја даде голем дел од постарата облека од кога сем биле мали или облеката што не ја носиме на циганки, ама не даваше на секои. Имаше некои кои не ја переаа облеката, ја носеа па ја фрлаа и просеа за друга. Се сеќавам еднаш седевме со една другарка, со сестра ми и со мајките ни и јадевме во една сендвичара и до нас дојде едно циганце и ми рече: "Tе молам скрши ми малку од сендвичот". Јас не го разбрав убаво и му дадов нешто ситно што имав во џеб, некои 30 денари, а исто и другарка ми. Кога станавме продолживме да шетаме и после неколку минути зад нас одеа тоа дете и уште едно и тоа дојде до нас и му рече на другото: "Еве овие 2 ми дадоа пари и јас си купив сендвич".
Ама за жал често родителите или некои постари ги тераат децата да просат. Еднаш видов 2 дечиња просеа на семафори, а понастрана стоеше подзакриен еден дечко, некаде 20 и нешто години би рекла, и цело време ги пазеше.

 

порано и последните пари им ги давав ама сеа не верувајте дека нивната дневница е 10поголема од мојата (а не дај боже да им речеш да работат нешто )така да ти е не заслужуваат ништо

 

Многу се сожалувам на личности што просат, и секогаш и давам некој ситна паричка, 2-3 денари. КОга одам на училиште, покрај саатот сето питачи испоседнато, еднаш си потрошив 20 ден на нив

 

Истото дојде и кај мене и дечко ми...онака културно "Добра вечер, имате ли 5 денари да ми дадете ми требаат за леб?" и јас и дечко ми без збор извадивме пари да и дадеме...неможевме, а да не и дадеме.

А инаку има еден што проси во чаршија, на камени мост, каде стигне...а ми имаат кажано го виделе дека се коцка....има пари, а проси питачи само за да има денар повеќе да искоцка...е на такви ми е жал да дава- ем има ем бара!

 

Kога ќе ги видам ми е многу жал,еве и јас да раскажам за една ситуација:Бев на шопинг со мајка ми во стоковна куќа и одејќи на вториот спрат пред скалите остваиле мало бебе и околу него едно поголеми проси .Толкууу се наежив уфф едноставно ми се идеше да ги зедам и двете и право во социјално.Знам дека ги имаат сите услови за да не просат,но сепак кога ќе ги видам на улица неможам а да не им дадам,ретко се случува да ги одминам само кога брзам некаде

 

Понекогаш животот ги наведува луѓето и на вакви работи но јас навистина се трогнав кога на шеталиште еден си го тепаше сопственото дете дека не седело да проси а тоа ако имасе 7-8 годинки и тоа плачеше а овај му викаше као демек "jaminvaj tamu da sedis i da ne te vidam da mrdnis"и тоа кутрото само добро му рече и застана таму,за да му однесе нему пари да пие значи неможев да се доначудма ми идеше да му залепам една да не праша зошто.

 

Еднаш седам кај сендвичариве во трговски и имав купено две пирошки, мислев дека ќе бидам повеќе гладна ама се излажав, и поминува едно дете циганче и проси ми подава рака и јас ми падна жал му ја дадов едната приошка а тоа ја зема и ја фрли под нозе и почна да ја гази. Е си викам

Спојлер

копиле никакво

ја леб му давам он гази и од тогаш не давам пари ниту било што на такви што просат зашто не заслужуваат, ги користат децата да им собираат пари за цигари, за ракија, за дрога. Една жена ја гледам често бара пари за карта демек немала а носи полни кеси продукти од продавница, еден наркоман секој ден бараше ситно и у автобус вадеше полно купче пари му купуваше сокче на возачот да се вози без пари и сл.
Не викам дека нема такви што од мака просат за леб, но јас не можам да им помогнам на тие луѓе, државата е таа која треба да им помогне.

 

Јас не го оправдувам просењето.

Зошто?
Па од причина што оние женетините што ги праќаат малите деца да просат или се влечкаат со некое мрсулаво бебе од кола до кола за денар, тие ги трошат тие пари за свои потреби односно за цигари.Затоа на такви не ми се дава пари, ама од жал ке им подадам некој денар, особено на децата. Абе како тогаш им светкаат очите како чоколада да си им дал.

Потоа се гадам најмногу од тие што доаѓаат од врата на врата . И тоа + со некои лажни документи, е на тие нема давање пари, тие воопшто немаат ни жиро сметка за да се увериш дека парите одат за болниот. Ама најталентирани се кога ке дојдат со документи и мајка ми зошто е медицинско лице им ги бара да прочита. Абе на крај ни потпис од доктор и даваат рецепта некоја од матичен лекар. Проѕирни се.

Мајка ми се смилува па на една жена и дава алишта за децата затоа што ги имдеа 6 . Си проси таа пред супер маркет, ама ретко кој и дава некој денар, вака алишта ке им даде мајка ми, барем после си гледаме рекламација со сестра ми на нашите алишта.

А сакав да кажам и дека повеќе го ценам и го почитувам работењето од типот, некој човек што свири на некој на улица, изведува некој акробации - на тие би им помогнала, барем се трудат некако да заработат.

 

Многу ми е жал кога ќе видам некој како проси, посебно за децата Кога имам секогаш давам...многу пати се случува да дојдат на врата и да немам пари па им давам овошје, благо било што.

 

мораме да пазиме кој и звони и што сака од нас

 

не давам....ако се секавате Струмичанки на Назаре...пуфлата ке дојди и ти бара пари и ти вели:дај пари или ке те плујнам...јас еднаш излевам од кафич и она мене тоа ми го кажува и јас и велам немам и она зима залет да ме плујни...кога ја фатив море шо убав ќотек и дадов уште и реков дека следниот пат има гола глава да ја истрижам само ако ми се приближи...не сум ја видела многу години ама и сега би ја мавала да ми дојде....


Има и многу кои демек немат а они крадат од продавници и трошат за цигари алкохол или во најлош случај за нивните родители....


Не давам и не ми е мака...


И само ке кажам дека овие дотичните кои ги терат своите деца да просат не засужуват дете во рака да фатат ама ете по 20 рагат,а некој кој сака дете и има услови да го гледа и љубов да му пружи ке си плаче секој втор месец и ке се моли менис да и закасни

 

Епа јас им давам особено на малите деца...хаха за Нова Година низ плоштад се шетаме и поминуваат едни помали дечиња и и викаат на другарка ми ај дај ми 10ден,види ама си убава како Неџла хахаха а јас кома ама му викам епа еве те частам 20 ден за тоа што и го рече хаха и му дадов а инаку на другите кога ќе ми речат дај ми пари јас им викам Господ нека ви даде вас јас немам што

 

Кога сум во Скопје давам но само на тие кои застанати свират, па им пуштам паричка во кутивчето. Жал ме фаќа, сепак луѓето се потрудиле нешто да научат, не се како циганите низ ГТЦ ќе земи бебето во раце ќе проси а потоа ќе си купи цигари. Тие најмногу ме нервираат.

 

Јас не им давам на тие што ми звонат на врата. Не научија мислат демек богато маало сме биле (?! замисли, богати, а никој од нас појма нема за тоа), секој ден по 3-4 пати звонат. И се би било во ред доколку тоа навистина би било за операција на болно дете, итн. Но, еден ист човек (или жена, сеедно) да се појавува на врата со различна приказна секој втор ден.....епа не ми е можно. И од тогаш веќе не давам на никого. Сигурно меѓу нив имало и онакви на кои навистина им биле потребни пари, ама сега.....тоа е.
А на циганчињата во град исто не им давам, зашто се додека имаат пари цигари да си купат, имаат и за леб или кифла.

 

Давам...не многу, но не можам да одбијам...
Не сакам да навлегувам во тоа дали просат од мрзливост или од друго, или пак оние што идат со документи за болно дете кое мора да се оперира-јасно ми е дека лажат...НО што ако од сите тие што дошле, на еден од нив стварно му е детето болно? А јас сум го избркала? Не можам да го носам тоа на совест, затоа давам...

 

Давам некогаш, но не секогаш.
Да давам на сите што ќе ги сретнам додека идам накај школо ќе останам без скршен денар во новчаник.

Пари давам повеќе на оние што свират, пеат, еве и на оние што ќе ти измијат стакло од кола на семафори.

Ама на оние "дај 5 денара или ќе те плукнам" ми иде да земам камен и главата да им ја дупнам. Гнаса.
Ама ете ќе дадам некогаш некој денар. После ќе отиде лепак ќе купи, циграри, дрога. А јадење да им дадеш ќе го фрлат.
Доле во трговски имам видено две малечки што носот не знаат да си го избришат, а цигара држеа во рака .
И тие не работат за себе туку некој после ќе им ги собере сите пари што ги испросиле дента.

Еднаш па оние што идат од врата на врата ми доаѓаат и ми бараат сокче, ајварче и не знам што.
Чекај бе. Па може го немам тоа. Ќе ти дадам што имам. Им реков јаболки да им дадам, не сакаа. Ми побараа некој динар автобус да плателе за до дома, а ги имам гледано без карта се качуваат али ај им дадов 20 денари, од што ми е страв од нив . Кога го имавме кучето седеше на тараса и ги бркаше али вака ми е страв зошто на едно комшивче му влегле внатре кога рекло немам никој немам пари да ви дадам .
За коледе истите доаѓаат и им даваме во врзани најлончиња тоа што даваме на сите. Внатре ставено помаранџи, јаболки, ореви, костени, бомбони, некое чоколатце и оние го гледаат тоа и викаат дај некој динар .
Еднаш гледам крофни на патот и викам кој фрлал и ми текна. Они поминаа дента по уличево мое.
Е не се за жалење, тоа фрлаат, а се прават немаат што да јадат.
Да немаат што да јадат нема да одбијат ништо што ќе им понудиш.
Али тоа е. Шта чеш :geek: