Психичко малтретирање како дел од воспитниот процес

Го заплашувам со полиција кога патуваме со кола и станува цело време или се обидува да се ослободи од појасот.
Разумно е.Точка.

 

Ок. Точка. Нормално, затоа што е реална ситуација. Исто и ако проба да украде нешто, полиција може да го фати. Но редовно полиција се користи и како закана од типот: седи мирен дома, инаку ќе дојде полиција. Во тој контекст мислев. Или ако не си мирен, ќе те носам на доктор.

 

Јас се служам со разумни закани само

 

Уф, тешка ми е темава. Особено затоа што со сопругот имаме различни ставови за воспитување на децата, како што имам кажано, ако се разведеме, ради тоа ќе биде. Небитно, да се фокусираме на темава.

Психичкото малтретирање остава последици особено кај осетливи деца. Многу повеќе отколку ќотекот. Пошто зборовите најчесто болат повеќе од шамарот. А ни едното ни другото не чинат. Не можам уста да отворам мое дете да наречам говедо, мајмун, смотан, или не знам што, но затоа мм знае понекогаш така да му каже на големиов. Ми вели дека ако не слушне од него, ќе слушне во школо. Ама според мене, тоа не е оправдување за користење на такви навреди, барем не за сопствените деца. Всушност, нема никакво оправдување за користење на таков речник спрема било кого. Растена сум во средина во која такви зборови не се користеа, и според мм, тоа било причина за мојата ниска самодоверба како дете и во тинејџерските години. Нема логика, но не можам да го убедам во спротивното. Закани како полиција и доктор само во екстремни ситуации, оти не сакам да им создадам страв кој понатаму би ги кочел во нормалното функционирање - голем број од возрасната популација имаат проблем со доаѓање на забар, оти им е страв и доаѓаат само кога ептен мораат, а тоа е резултат меѓу другото и на заплашувањата од страна на родителите. Истото е и за другите лекари.
Баба рога, пајаци и други бубалки некогаш користам за заплашување, ама па од друга страна се плашам да не им создадам неосновани стравови. Користам казни, скратување на омилени активности и играчки, се случило со големиот да не зборувам пола час оти сум лута, а нема друг начин како да сфати дека лошо постапил. Мило ми е што се повеќе и почесто се разбираме со зборување и објаснување, за разлика од порано, веќе и малово слуша повеќе покрај брат му, иако пак знае да си тера по свое. Додека се мали е потешко, бидејќи тестираат граници и не разбираат многу работи, особено не ја сфаќаат опасноста на конкретни ситуации. Како растат е полесно, ама и инаетот знае да биде поголем.

 

Јас полиција користам само ако некаде не почитува правила. Знае и од цртани и од книги дека полицијата е да ги казни тие што не ги почитуваат правилата, па затоа се држам до тоа. А син ми е голем почитувач на сите правила, прописи и протоколи, дури и повеќе отколку што треба и кај него ова пали многу.
Пример, ако се качува по лизгалка нагоре кога сме во паркче, јас кажувам дека тоа е спротивно од правилата. Или ако остави или фрли (ова не се случува скоро никогаш) отпадок зад себе одма кажувам е против правилата. Ако не послуша правило следи полицаецот кој казнува за прекршено правило.
Во кола седат и двајцата во седиште без проблем, па за таму скоро и да не употребувам полиција.

Е сега, син ми се плаши од тоа да е сам, како и од темница. Со ова никогаш не би го казнила оти знам која траума му е. Ако некое дете покажува особено страв од нешто, сметам дека не треба да се користи како метода на заплашување и закана. Напротив, треба да се работи со него за да се оттргне стравот од тоа. Најчесто како метод на „закана“ користам: Нема да си играме после ...и нивната омилена игра! Или: Нема видеа, цртани, игри... Ова многу го погодува и скоро секогаш послушува.

За разлика од син ми кој е доста емотивно дете, ќерка ми е многу поразлична. Кај неа не користам некои посебни методи. Кога нешто изведува само ќе ја заскокоткам и сѐ е ок. Одма свртувам внимание на игра и скоро секогаш пали, многу е полесно со неа.

Како и да е, треба многу добро да си ги познаваме децата и да го одбереме најдобриот начин да се справиме со нив во вакви ситуации. Кај секое дете различни методи имаат ефект.

 

Лолипоп, истото ќе ти го кажам што го кажувам и во другата тема за шлепнувањето. Нема да му остави трауми, ама обично или нема ефект, или е краткотраен. Ако ги удира другарчињата, кажи му дека и тие еден ден ќе го удрат, или можеби друго дете, и нема да му биде убаво. За спиењето, не знам каква ви е ситуација со заспивање и сл. Види зошто не сака да спие, можеби не е уморен. Јас би ти рекла да ја најдеш причината, за да не мораш да се служиш со такви закани.
Инаку, да кажам пример и од работа, бидејќи предавам. Учениците кога не се спремни, не им кажувам дека "дошле на прошетка", дека се неписмени, неспособни итн. Само смирено им нагласувам дека доколку не учат, нема да имаат висока оцена. Акција-реакција. Ако не сработат нешто што е зададено за нареден час, не урлам, не се нервирам и не покажувам нетрпение, само заведувам дека на тој и тој датум не го сработиле зададеното. Многу повеќе "пали", отколку да видат бурна реакција од мене.

 

И мене како мала ме заплашувале со полиција или не знам си што па сега ништо не ми фали..сакам да кажам дека однесувањето и ставот на една индивидуа е 50% воспитување 50% карактер на самата личност.
Какви родители имало што се вика примери за совршени родители а децата испаднале ужас.
Психичко малтретирање е за мене да му ја уништуваш самодовербата, да го кочиш во неговите амбиции, да го тераш да го прави се она што ти си мислел за себе а не си го постигнал (има доста пример каде на пример детето сакало да оди во едно училиште или во подоцнежни години факултет ама на родителите неостбарена желба му е да биле тие доктори па ајде детето доктор ќе ми биде).
Исто така психичко малтретирање е да не му се обрнува внимание, покажување негрижа, неактивно слушање, понижување итн.
Во никој случај не поддржувам разгалување на децата ама ако некој мисли дека ако психички го малтретира детето тоа ќе го "исчеличи" или пак дека нема да биде разгалено-се лажи.

 

Podobro da mi ja vlepi otkolku da mi ja vregja intelegencijata no vo dvete slucai neprijatno.

 

Нема да дојде и ќе испадне дека лажеш, а од друга страна го учиш дека не смее да лаже. Зачаран круг си е тоа со децата. Нека се здрави и живи само

 

Исто како @JoanaS во делот за разгалување, разбирав порано кога се однесуваа по строго за да не бидам разгалена, но сега тоа воопшто не е соодветно. Во секоја ситуација да омаловажи, да искритикува, никаква мотивација, само наредби и наметнувања. Веруваат во ставот дека не сме доволни добри (не знам зошто кога не правам ништо не соодветно за мои години) и без разлика кога ќе им кажам за некоја убава работа што сум ја постигнала, ја занемаруваат. Постојано само зборување за проблеми, негативност, истурање на нервози. Разбирам зошто го прави тоа, многу добро знам зошто, но секој мој обид да проговорам, да решам, го сфаќа како да и одам против нејзината волја. Маваат на психа и не ми е сеедно бидејќи ми се родители. Можеби не сум како нив, не сум нивна копија, но немора за тоа да плаќам секој ден.

 

После некои настани деновиве,ќе кажам само дека претеруваме. Ги правиме децава како тие да ни се нас родители. За ќотек не сум ичч, не дека не сум ги удрила, но било крајно веќе и премногу ретко. Сум употребила и грди зборови, на големиов на малово не. И за тоа најмногу се насекирав и не ми текна пак. Зашто гледам дека се навреди. Поарно да го плеснам по газ, татко му еднаш на шала му рече смотан еден, колку тешко му дојде. А ова полиции, баби роги воопшто не го сметам за психичко насилство. Па зошто да не се плаши од полицаецот? Утре може ќе вози кола со 200 и ќе мисли никој ништо не ми може. Сметам дека мала доза на страв е и потребна. Денешниве деца се бестрашни, не почитуваат никому, зашто ние стоиме за се зад нив. И мноогу лошо им правиме. Психичко малтретирање за мене е да не му обрнуваш внимание ,да го запоставиш,да не те интересира како поминало на училиште и слично а не ако го подискараш кога прави нешто што не е треба и е опасно.

 

Точно, ефектот на ваквите заплашувања е краткотраен, затоа и сметам дека нема да му останат трауми, го спомнав зашто Реин во првичниот пост го наведе како дел од психичко малтретирање и се почувствував глупаво.
Пробувам јас и на разни други начини, прво дете е па буквално и ние го учиме родителството, некој став што го имам сега за 1-2 години ќе го сменам па со второво поинаку ќе реагирам.
Кажав воспитувањето на децата е најсложената работа, нема тука 2+2=4, дури и психолозите имаат различни ставови за иста ситуација.
Еве многу детски психолози ја препорачуваат тајм-аут методата која вели дека децата треба да се казнуваат на тој начин што ќе го ставиш во ќош или ќе го испратиш во соба само, онолку минути колку што детето има години за да размисли за грешката која ја направило. Мене оваа метода не ми се допаѓа и не би ја направила на свое дете, иако не велам дека е погрешна. Побезболно сметам дека е јас да му се налутам на неколку минути за тој да дојде до мене, да се извини и отпосле да разговараме, отколку да ја применувам оваа техника.
Но и држењето лутина од страна на родителот треба да е со мерка, кога детето ќе ти пристапи и ќе сака да се извини и ќе вети дека нема повеќе така да прави игнорирањето треба да престане. Некои родители (како од примерот на Косми) ќе се забораваат со часови па и со денови ќе држат лутина на сопственото дете, наместо да пробаат да разговараат, па на тој начин му праќаат порака на детето дека им е сеедно, а воедно го учат на таков незрел начин да ги решава проблемите понатаму со другарите, партнерот и сл.

 

Нас нѐ плашеа со баба роги порано сеа со полицајци ги плашат децава

 

Тајм-аут методата сме ја пробале и добивме само уште посилен тантрум. Кај нас не пројде, едноставно не одговара за неа. Засега кај нас уште пали лутината. Не е дека воопшто не ѝ зборувам, туку само кратко ѝ одговарам на прашања со многу сериозен глас, да знае дека сум лута, но дека тука сум за неа за разговор кога ќе биде спремна. Може да седи во било која соба ќе посака, нејзин избор.
Ехеее, јас кога ќе се присетам наназад колку грешки сме правеле. Сме биле строги кога не требало, или попустливи кога требало да бидеме построги. Па имам пишувано во темата за тантруми колку голем шок ни дојде што тоа се случува на нашето дете. И не дека не сме биле со нерви при крај, ама со тек на време јачаш живци и бараш методи за справување. Но, никогаш не сме користеле навреди, затоа што тие имаат само контра-ефект. А и јас би се чувствувала мизерно доколку такво нешто излезе од моја уста, особено упатено спрема сопственото дете.

 

Да точно еве јас сега израснав во сериски убиец со потиснати трауми и се изживувам врз луѓе со униформи зошто како мала ме плашеа дека ќе ме земе полиција ако не сум умна.

 

Вие викате дека не треба да се служиме ама баш со ништо,се е нели психичко и физичко малтретирање.Тоа е претерување.
Јас сум за разумно заплашување,понекогаш и плеснување по газе,ретко.
Друго ништо.

 

Син ми е од потемпераментните деца и кај него сите со кои работи (ради зборувањето оди и на логопед и на дефектолог), и во градинка, викаат дека пали само строгост и викање (уцени не палат). Не дека не е пробано инаку. Расте во мирна околина, и јас и мм не сме бучни, ништо не му недостига во животот. По муабетите тука испаѓа дека е психички малтретиран континуирано А од друга страна, на неурофидбек третман кога го носев резултатите беа дека детето не е воопшто вознемирено или под стрес
Не постои шема во која ќе се вкалупат сите деца, и правила што во теорија ќе ги поставиме дека ќе влијаат секаде и на сите.