Мојата е мала, ама не мислам да ја учам да не разговара со непознати. Да не зима ништо од непознат, а посебно да не оди никаде со непознат ми е најбитно да запомни и примени, ако недај боже дојде до таква ситуација. Патем исто важи и за со познат, пред да се консултира на мобилен со мене или татко и. 2 реда муабет и со здравје е здрава комуникација. Не сите непознати се лоши, следствено не сите познати се добри. Впрочем однесувањето надвор честопати е диктирано и од средината на живеење. Овде каде сум, пречесто луѓето се обраќаат со милни зборови кон бебиња и деца. Не само повозрасни, туку од сите генерации. Да отпоздрави во минување ми е сосем во ред, со тоа што постојано ќе и биде зборувано и посочувано. Опасноста демне без разлика дали ќе и прозбориш или не. Мислам дека за целиот ментален развој, осамостојувањето, изборите, клучна е отворената комуникација со родителот.
Мојата е три години. Доста е комуникативна, ама осеќам дека почнува да се срами. Досега секој непознат кој ќе ја праша како се вика и колку години има без проблем им одговара. До пред некое време не сум и зборувала за комуницирање со непознати, ама пред месец, два пред зграда една бабичка ја прашуваше како се вика. Мојата и кажа па бабичката и вика ајде со мене и мојата и даде раче. Од тогаш ја учам дека со непознати не се оди никаде, ниту пак се зема нешто од непознати. Гледамн низ приказна да и раскажам. Обично главен лик во приказната ни е Петре, па преку него кажувам како Петре направил нешто погрешно, и кој се последиците. Гледам дека разбира.Го прифаќа тоа што и го кажувам. Сеуште е мала за да ја оставам надвор сама, па не знам како би реагирала тогаш, ама се трудам уште од сега да ја научам.
Moite se (devojceto 7 i momceto 10), isto ne sakaat da zboruvaat so nepoznati. So deca se zapoznavaat lesno,druzeljubivi se i prilagodlivi. Gi pustam sami pred zgrada od gore dole 6 godini (maskoto malku porano),se znaat so site deca i si igraat,normalno spored nivnite kriteriumi za druzba. Pred nekoj mesec, koga bese toplo(nemase policiski vovedeno do togas), pobarale voda da pijat vo lokalnata prodavnicka i nekoj postar cicko im daval 100 denari da si kupat voda, dvajcata dojdoa doma luti zosto cickoto uporen bil da gi zemat, a tie velele "ne ,fala". Zasega se cuvaat i vnimavaat so kogo i kako se druzat. Batkoto normalno saka da dominira, da ja kontrolira malava,a pa i taa e naucena da go slusa. Se nadevam ke potrae,duri da ne fatat "bubackite" so posilen bran. Kaj baba im i dedo im koga ke dojdat za raspust, se poslobodni , pomalo e gratceto,site gi znaat,odat sami sekade. Ne sum tolku zagrizena kako koga sme doma, sepak e pomirno mesto. Nikogas ne se znae.
Правилото „не зборувај со непознати“ искрено не ми е нешто особено омилено од неколку причини ама главна е дека се створа личност која е недоверлива. Му се имплицира дека непознатите се лоши. Дете нема да сфати дека само дел од непознатите можи да му наштетат, туку ќе сфати дека тоа е случајот за сите непознати затоа што фали способноста да се процесираат посложени информации рано во развојот. Важно е да знај да комуницира со униформирани личности како полиција, пожарна, болничари, за при загинување да можи да се врати дома и да знај дека можи комплетно да им верува ним. Делот од ова правило кое ми се допаѓа е тоа да се учи детето сепак да не е крајно доверливо. Односно, да се кажува дека одење некаде со непознат не е точно, а причината нека е дека мама и тато ќе се загрижат. Без да прашаат, никаде одење. Причини со заплашување влијаат многу лошо врз детето, па секогаш причината за зошто да не се зборува со непознат, или да не се оди некаде со непознат, или да не се влегува некаде со непознат треба да биди поедноставна, како загриженост на родители, дека мора да знаат каде е зошто е нивно дете, загриженост на баба/ дедо пошто е малечка и се плашат за неа/ него, обавезно да телефонира ако е далеку и да им кажи или идеално да се врати дома пошто ако е мало дете, колку би било оддалечено, нели? Накратко, ми се допаѓа делот кој го штити детето, на начин кој нема да има трајни последици а притоа овозможува детето да биди заштитено. Не ми се допаѓа заплашувањето и општо „не зборувањето“ со непознати. Едно е детето да забележи само дека кучето е убаво и да сврзи муабет, сосем друго е да фати непознат за рака и да продолжи со него во кола, комбе и слично или пак да зема работи кои му се нудат. И можеби најважно кое сепак е во склоп со темата, да се учи детето од мало дека телото негово е само негово. Дека не можи да биди допрен без своја желба, дека не мора никој да гушни, дека на никој не должи ништо. Ни своето тело, ни разговорот. Ако не сакаат некој, скроз имаат право да не зборуваат со тој некој. Ако не сакаат да гушнат некој, скроз имаат право да не го гушнат тој некој. Ако не сакаат бакнување, скроз имаат право да не бакнат некој. И мислам дека акцентот на ова правило треба да биди ставено баш на овие работи.
Се согласувам со твоето мислење освен делот со обезбедувањето, тука на неколку наврати се случува баш од обезбедувањето по моловите да силуваат деца, јас моите ги учам да бегаат од нив како ѓавол од крст. Пред коронава со децата бев во аптека и додека си пазарев малава ми отиде во друг ред, ја гледав во огледалата горе што се поставени и и дојде еден од обезбедувањето, вади бонбона од џеб и као ај да одиме да ја бараме мајка ти а се што требаше да направи е да ја крене главата и да види дека си го гледам детето јас, мојава кога зема да вришти мислиш ја коли некој и овој ненормалниот и става рака на устае тогаш тек го извади најлошото од мене, веднаш полиција си викнав, тој као ништо не направив, направив гужва невидена, дојде полиција си го прибра и му се третираше случајот како обид за киднапирање (одделување од родител со намера да му наштети на детето) и ќе си лежи затвор, да не ја допреше може немаше толку лошо да помине ама допирањето го уништи. Јас сум пишувала дека во однос на децата сум параноична левел нема број, тоа не значи дека не ги оставам децата да си живеат нормален живот туку дека јас будно си ги надгледувам каде и да сме, нема познати се добри, непознати се лоши кон сите со еднаква доза на недоверба сум во однос на децата впрочем голем број на сексуалното насилство врз децата се случува од близок, од некој што имаш доверба така да освен кога се со мене и татко им кон сите други сум на хај алерт. Имало случки каде децата биле бејт за да се одвлечка друго дете, жени што се преправале дека си го бараат детето за да киднапираат дете така да јас ги учам кон сите исто да постапуваат без обзир дали е маж, жена или дете без мене или татко им со никого никаде да не одат а гледам по малава дека и влегло тоа во глава. Можеби и јас претерувам ама на ниедно дете што е киднапирано не му се случува ништо добро, се знае дека се киднапираат за да им се случуваат ужасни работи подобро јас параноична него на детето мое да му се случи таков хорор од кој нема оправање. Инаку и моите се комуникативни, весели, бучни, не скокам како вештерка некој ако ги праша како се викаат, колку години имаат или им даваат комплимент дека се cute, тоа е баш нормално тука ама се тоа се случува пред мене, надвор од дома било каде секогаш ми се пред очи, не зјапам во телефон туку си ги пратам децата и тие околу нив што се. Јас си ги чувам децата како очите во главата а ако некој не дај боже проба нешто да им направи ќе си го/ја лежам затвор ич не чекам судија, јас ќе им пресудам.
Се согласувам со сите што пишавте, ама најмногу со @Yowannty и @theowndemon. Да, треба да се учат децата дека од непознати не се зема ништо, иако има исклучоци. На пример, да му даде цвеќе некој. Сите сме поплашливи од мажи, ама има мажи што сакаат и умеат со мали деца (пример татко ми на којшто децата од цела зграда му се стрчуваа и сакаа да си играат со него). Ама не треба децата да се заплашуваат така. Многу често сум си правела муабет со непознати дечиња и гледам дека тоа им годи. Зошто да им се забранува да шират познанства и да бидат комуникативни? Еве денес излегов да прошетам, на секој што го сретнав и познат и непознат насмеано му реков здраво. Ако ко мала ми забранувале да им викам здраво на комшиите, денес немаше да ја имам таа навика. Не ме сфаќајте погрешно, сите се должни да си ги воспитаат децата како сакаат, ова е само мој став. Во маало имам неколку мали девојчиња што кога ќе ме видат секогаш кога ќе ме видат дотерана, трчаат да ме гушнат и сакаат да си прават муабет со мене (кога не сум дотерана не ме рецкаат освен ако ме сум со кучето ). Да кажам една случка. Со другарка седевме на кафе, а маса до нас родители со бебче. Бебето не гледаше и правеше слатки фаци, ние со другаркава се топевме и му праќавме бакнежи, се смешкавме и слично. Мајката не виде и си го сврте бебето да не и го гледаме. Ниту тргнавме накај него, ниту пак кренавме галама некоја.
Моето има 1 годинка, не сум размислувала на оваа тема, но прочитав мислења кои би ме насочиле да размислувам. На улица сите му се смеат, тој ги покажува со прст и им се смешка. Не сум му забранила, но мал е, јас сум тука. Јас често знам да им прозборам и на дечиња, ќе бидам од сега и повнимателна.
Ве изначитав и јас, предобри ви се размислувањата и ептен совесни.. Моите се мали и сеуште немам цврст став, сега сум на тоа да кратко разменување на збор,два со непознат не шкоди, но изгледа дека ние сме цело време со нив па затоа не го сфаќам тоа како тема за размислување , но еве читајќи ве си размислувам. Примерите се секогаш школа, така да и јас ќе посочам пример и тоа од вчера, најтазе, за тоа како некое луѓе па се скроз спротивност на @bittersweet , што значи од една крајност во друга. Ги шетаме малите со количка, во уличе пред зграда но не баш на ачик на просторот пред влезот кај што е направен со клупи за седење, сакам да кажам уличево е малку ко подзаскриено и со паркирани коли кој блокираат поглед од влезот на зградава, слепо уличе, ама сепак може да се излезе на главен пат пешки..Со нас паралелно зема да вози точак девојче од зграда, не знае но не сме комуницирале до сега ич..малечко... да скратам, си правеше муабет, т.е одговараше на секое мое прашање најнормално..таткото седнат пред влез ниту еднаш не се подаде да види малава кај е што праи...седнат на телефон ( го видов кога се враќавме, претходно не го приметив) и така... Комотно можевме ко шо вика Битер, да ја префрлиме на некој преку пат директно на главниот пат ако чекало комбе или како и да е, девојчево си беше комотно... а татко воопшто не ја набљудуваше... Сево ова сега го размислувам, тогаш најлабаво си терав и јас, ама еве сега си викам замисли и моиве така да се однесуваат... Ми се свиѓа форумов, секогаш има теми ако не за учење тогаш барем за потсетување на некои битни работи...фала ви!!
Јас искрено не знам каква врска има полиција и обезбедување. Ти пишувам како обезбедувач на работно место за заштита на објектот и луѓето во него постапката на тој човек не е океј,меѓутоа можеби ја прекрил за да не вришти толку. Да,секој обезбедувач пристапува така,прашува каде е мама,доколку постои пристап до камери се пуштаат,се повикува служба и полиција. Тоа е обврска на обезбедувањето. Тој во моментот не може да знае дали си ти тука и го гледаш,тој гледа изгубено дете во моментов. Е сега како што кажав горе дека тоа што ја прекрил за уста не е добра постапка,може не сака деца,може не сакал врева, не го бранам само ти кажувам од аспект на обезбедувач. Јас не знам како е во Нов Зеланд овде задача е да се спроведат најдобри мерки што можат,не го оспорувам фактот дека постојат секакви будали ама важно е дека не можеш да генелизираш според една случка дека сите други се исти. Треба да поработите со децата повеќе и на однесувањето во молови и маркети,не е само да се сконцентрирате од каде ја гледате затоа што може некој у секунда да ви ја грабне,па не ќе може да го стигнете.
Прво вадењето бонбона од џеб и као дај раче да ја бараме мама воопшто не е во ред, ниту пак дел од обуката за обезбедување на тоа како се пристапува кон дете, второ малава моја не беше вознемирена, не плачеше, не беше уплашена за да воопшто да и се доближува, трето и најбитно никој, апсолутно никој нема право да ми го допре со прст детето а не да и ја покрива устата, како и да ја вртиме работата не му била чесна намерата. Не сум во Нов Зеланд во Австралија сум ама каде и да сум никој нема право да ми го допре детето, тука законот така вели за други држави не знам. А тука обезбедувањето надгледува, нема никави права, за се мора да вика полиција и не генерализирам ама ако тројца од обезбедување силувале деца тогаш моја работа е да ги пазам децата и да ги учам да немаат никаква доверба во нив зошто јас не сум баба Ванѓа па да предвидам кој од нив е добар а кој има лоши намери, од аспект на родител сите се исти за мене така ги учам децата и секогаш си внимавам на децата по молови и продавници, никој за секунда не можел да ми ја грабне кога на два чекора сум од нејзе.
Не знам каде ме прочита дека реков е дел од обуката за обезбедување,само реков од аспект на обезбедувач. Всушност може да ти ја грабне и при мало невнимание и на еден цм да си од неа. Второ дете се фаќа за рака доколку е само и изгубено, односно се пристапува на поинаков начин. Јас не знам што правеле у Австралија ти кажувам од аспект на обезбедувач исто така ти напишав дека не бранам никого и дека има секакви будали.
јас и братучед ми како мали имавме незгодна случка и тоа пред капијата на нашата куќа. среќа па тој таков зборлест отворен му преговараше и избегавме. големиот таков беше со сите да зборне да ги поздрави. му викам со мене ко ќе си пак некако е ок, ама викам утре ќе пораснеш и нема да бидеш со мене а нема ни да си фоволн голем да се одбраниш од лошотиите на реалниот свет и најдобро е да не разговараш со непознати бидејќи ете не знаеш на што ќе налеташ. со мм пак кога и да отидеше по кафиќи келнерите келнерките само го гушкаа го гњавеа сега викам не може,ај што не ти се познати корона има ќе те префати. додуша сега не ни излага сао прашува зошто не смее. од друга стана многу ми е глупаво непознат да зафаќа и зборува со децава. без разлика дали е нормален или некоја флегма.
Потполно истото го пишуваме, дали од аспект на обезбедувач или родител истото мислење е. Саркастичен ми беше делот со пбуката немам појма што се случува таму ама напоменав дека немаше никаква основа воопшто и да и пријде на малава, истото и ти го потврдуваш, има кога и зошто му се приоѓа на дете во мол, продавница итн, овој ниеден протокол не следеше туку кој знае што си имал наумено, среќа неуспешно.
Јас би постапила на начин на пристап, би ја прашала, би повикала колеги, би го решиле проблемот. Меѓутоа со бонбона и други слатки е скроз погрешен пристап. Важно не дошло до поголем инцидент.
