Рамо за плачење

Јас плачам и плачам и плачам ... Кога ке снемам солзи зборувам со најдобриот другар ... а потоа отом потом ке дознаат и другарките ако има потреба .... не мора многу да зборувам за моите проблеми ... само сакам силна прегратка во која ке се исплачам без да добијам критика или нешто и веке повеќе од половина болка ми поминува ... а кога сум во добри односи со мојот дечко тогаш си го барам него ...

 

Vo princip,koga neshto seriozno me ma4i do toj stepen shto po4nuva da mi ja ubiva nadezta,izleguvam zad kukja i si ja boksuvam napatenata mi vreka,urlam ko idiot i ne sakam nikoj ziv ,ama bash N I K O J da mi izleze na patot...Inaku,ako smetam deka mozam da se nosam so problemot,no sepak moram da se olesnam ( obi4no za na fax,megju4ove4ki odnosi i sl.) tuka e mojata tetka Licka,koja mi e najnajnajverna drugarka od site! Nikogash ne me prekoruva,tezok diplomat e,i da ne sakam da napravam neshto (naj4esto da se smiram so drugar/ka koj me izval od kolosek) taa ke me ubedi i bez da se setam deka vsushnost toa i e namerata....A i pobratimot Martin...Iako veke ne e so nas...:'( :'( :'( Miss him ....:'(

 

Во принцип не сум личност која постојано се жали,бара совети и си ги кажува маките.Некој од страна кога би гледал би рекол дека се ми е под конец и ок.Но секој си има проблеми и маки.Најчесто со дечко ми зборувам за се.Заедно ги решаваме проблемите тој ми е рамо за плачење ,но и јас нему.Проблем мал се јавува кога од него треба да се пожалам,но тогаш ќе побарам совет тука на фемина.

 

Во принцип не сум личност која постојано се жали,бара совети и си ги кажува маките.Некој од страна кога би гледал би рекол дека се ми е под конец и ок.Но секој си има проблеми и маки.Најчесто со дечко ми зборувам за се.Заедно ги решаваме проблемите тој ми е рамо за плачење ,но и јас нему.Проблем мал се јавува кога од него треба да се пожалам,но тогаш ќе побарам совет тука на фемина.

 

Незнам зошто мислењето ми се испрати двапати.Незнам како да го избришам,ако може администраторите нека го избришат.

 

кога ми е тешко... Па еве сега ми е тешко многу!
И немам на кој да се искажам... Имам еден братучед кој многу многу го сакам, но за жал тој е далеку и можам само по телефон да му кажам, кога е тука тогаш е друго! За нецела минута ќе ме насмее!
Ах... каде е сега???
Му пишувам на дечко ми, но што ако! што ќе ми помогне тој? Ете му пишав денес, го побарав да ме утеши, а тој.. Си бил во кладилница! Паа... Што да очекувам повеќе?
Еден и едонствен што знае да ми ислуша е мојот брачед... Мојата светлина!

 

Прво собирам, собирам во мене и ќе навечер плачам кога сите ќе заспијат. Ако нема цела ноќ да заспијам и ќе плачам, сепак имам некоја тежина пак во душата. Одма не се жалам. Од сега се случува и на Фемина да напишам, но сепак не е тоа тоа. Имам другарка со која сме од бебиња. Нашите се стари познанци. Со девојчево многу се зближив во последно време и таа ми е рамо за плачење. Знае што се ми се има случувано во животот и секогаш знае да го каже вистинскиот совет кој може да ми помогне. Ме знае најдобро од сите. Ми помага во сите проблеми. Таа веќе е дел од мене. Ја чувствувам како сопствена сестра. Успева да ме разведри и кога ми е најтешко, додека другите налеваат масло на оганот.

 

Ете сега сум тажна може само мајка ми да ме примети и да и се пожалам на неа или ќе си одам после во соба пред да легнам ќе си поплачам за ми олесни малце

 

Јас сум најчесто рамо за плачење...таква ми е среќата ...Ако, не ми е тешко.А кога се работи за мене порано знаев да си се искажам да ме сослушаат ама после неколку разочарувања сватив дека најдобро е да си чувам за себе се што ме мачи,што ме уништува итн.Едвај една личност има или две на кои можам да им се искажам ама и тоа не баш се.Јасно е дека никој нема да ви помогне или никој нема да се загрижи за вас како што би очекувале.И кога ми идат солзи секогаш сум во својата соба да се исплачам.Никој да не знае.

 

Не се жалам многу и сум затворена личност,но и да се жалам не сум нашла личност што може да ме утеши.Сите се со одговор:ај ќе помине,не се нервирај,тоа ти е...ОК сега и тоа е за утеха,ако ништо друго барем помислата дека на некој може да му се испразниш и да не држиш се во себе,но за добар совет ретко кој се наоѓа.Јас секогаш сум рамо за плачење за сите и се трудам да сочувствувам и да се ставам во нивна кожа,но веќе и мене ми доста.Ај сите на CherryBerry а јас само ќе се полнам со негативна енергија.Е браво бе,јас од камен сум нели?!Па затоа простете ако многу знам и за себе да си дрдорам ама немам на кого.А и немам доверба во никој,па така да,исповедањево потешко ми оди.

 

секогаш ќе седнам во некој агол и ќе плачам .. порано најчесто му се "празнев" на споменарот но во последно време и немам толку време да пишувам во него ... понекогаш "рамо за плачење" ми се мајка ми и најдобрата другарка .. по природа не кажувам се што ми се случува, а и да кажам за тоа, ја избирам вистинската личност ...

 

Немам некое стандард рамо за плачење,уствари немам никакво и ми се чини никогаш сум немала.Јас сум личност без рамо за плачење.Таква сум,затворена по природа и не сакам никој,па и најблиските да знаат што ми се случува,посебно ако е лошо.Си чувам во себе и најстојувам по можност никој да не дознае кога веќе не очекувам дека било што од тоа што ќе ми кажат може да ми помогне.Ако сеуште има некакви шанси за решение на проблемот барам помош,понекогаш и индиректно и без да навлегувам во детали и да откривам детали,но кога е со отидено по ѓаволите си молчам.Немам потреба да слушам утешни зборови,фрази што сите ги повторуваат а не знам дали некој верува во нив или такви "ветар во магла" муабети кои треба да имаат некаква утешителна моќ.Во некои случаи кога се така треснати од ракав,без било каква поврзаност со мојот случај,а личноста која ги кажува од проста причина да си ја одигра правилно улогата на сочувствителна,добродушна душебрижница можат само дополнително да ме изнервираат и да постигнат контраефект.Знам дека и на најблизок да кажам и тој да има очајно голема потрреба и желба да ми помогне,а не е во состојба,џабе е да кажувам и само ќе направи да се почувствувам полошо,а и тој.

Од друга страна,јас многу често сум искористена како рамо за плачење и немам никаков проблем со тоа.Од сестра ми,на која и сум вечен советник,па се до другарки,блиски и не баш толку,другар ми,братучеди...Имало моменти кога ме проптоварувале со нивните проблеми и тајни,али не можам да кажам дека ми сметало,јас сум советодавно тело и стручен консултант .Понекогаш ми се лутеле што ете тие скроз се разголуваат пред мене(фигуративно де),ова важи за сестра ми и некои другарки,а јас не им откривам ништо,но сфатиле дека таква сум и не се бунат повеќе.

 

Мајка ми е моето рамо за плачење

 

Јас сум прилично затворена личност. Кога ми е тешко, си легнувам на мојот кревет и плачам. Ретко кажувам пто ми е и што ме мачи. А ако се одлучам тоа да го сторам и кажувам на мајка ми или на братучетка ми (која ми е повеќе од сестра). Меѓутоа, исто така кога јас на некому сум му рамо за плачење, наместо да го утешам и развеселам и јас почнувам да плачам со него...

 

Не покажувам многу чувства пред други без разлика колку ми се блиски, ако ми е веќе ептен тешко почнувам да им зборам нешто али секогаш гледам да не изгледам ептен down, да направам некоја зафрканција од сето тоа, па заради тоа и ретко кога ме сватиле сериозно дека ми е тешко... едноставно повеќе сакам да споделувам радост него ли тага.

 

Ех сега колку ми треба некој да можам да кажам сега во моментот се што ми лежи на срце и убаво..убаво да се изнаплачам(демек така ќе ми олесни) и да ги ослободам сите овие неописливи гадни чуства што ме потиштуваат во моментов Ситуацијава знам дека никој нема да ми ја разбере,а да му кажам на некој може ќе си рече:оваа нормална ли е што си прави самата на себе....
За ситни проблемчиња тука е мајка ми,другарка ми...ама за ваква ситуација...

 

Кога ми е најтешкоооо му се жалам на другарми тешко него со мене а потешко и без мене хихи ...ии тој да не е незнам што ќе ми се селучи во моментот значи јас без него исто како тој без мене

 

Знаат да ме пукнат хормоните во ПМС и туку-така да си се изнаплачам сама со себе. Но кога имам некаков проблем тука ми е вереникот за се, и да ме сослуша и да ме утеши, да ме смири и развесели.
Среќа што со него се немаме сериозно скарано , зошто тогаш кому ли ќе плачам, зашто сите кои ме познаваат несвојствено им е да плачам . Делувам како силна и јака личност и многу се ретки луѓето пред кои можам да се исплачам

 

Ramo za placenje e mojata mama. Nikoj ne mi misli dobro kolku mamicka. Taa znae da dopre i znae da mi bide najdobro ramo za placenje. nikoj drug. Sekoj drug moze da ti se siti, da ti kazuva slatki zborcinja od tie volsebnite ama tolku, nisto poveke. mama i samo mama. Kolku i da se nejzinite soveti surovi i da ne mi se dopagaat znam deka se iskreni zasto nikogas ne bi mi posakala loso.
[mod-kirilica:3sy8c359][/mod-kirilica:3sy8c359]

 

Татко ми, мајка ми, и другарките мои најмили што секој ден ги бомбардирам во инбокс со извештаи.
Одамна се немам распакано како што знам и да зборам за тоа со некој често ке си се исплачам и идам да правам нешто сосема трето...