Реинкарнација

Ќе биде сигурен ако се осигура во „Вардар Осиугурување„
Мала шега...

Како ќе биде сигурен човек дека постои Бог? Како ќе биде сигурен дека долж човековото тело постојат енергетските центри на свест (на истокот наречени чакри - некаде Gordana10 спомна дека си се бавела со такви нешта) Како ќе биде сигурен дека има живот после смртта?

Кој сака може да го прочита извадокот од брошурата „Пророк бр.9 - Локалниот жител и пророкот„ каде еден месен жител по вероисповед протестант, не криејќи го својот почетен скептицизам кон божјата пророчица, меѓу другото и постави слично вакво прашање околу реинкарнацијата.
Кој искрено има желба да дознае повеќе за истата, може да го прочита извадокот:

Спојлер

The old-timer:

So now you want to have me believe that there is something to reincarnation, that we come into this world as human beings time and again. Only, that isn’t Christian, but eastern.

The prophet’s answer:

I do not want you to believe anything, because I don’t proselytize, not even about reincarnation. I believe in reincarnations of the soul; it’s the only explanation for much that I could never understand before I had this knowledge. For example, why things go well for someone who exploits or despises people, or who is a thief or a murderer and so on; or on the other hand, why someone else who followed his conscience from childhood on and leads a modest life may have to endure much sorrow and pain his whole life long. The latter, if asked, wouldn’t be able to recall that in this life he had “sowed,” that is, caused, what could have led to this intolerable “harvest.” The harvest is there, and can be felt: illness, dire straits, pain and sorrow. And since he is harvesting this way, he must have sown it. Only someone who knows that he has lived as a human being before this life on Earth can explain such a fate satisfactorily to himself. Then he will no longer lay the blame for whatever befell him on “fate,” or God, or certain of his fel-low men.

And whoever sins today, and doesn’t yet suffer the corresponding consequences in this life on Earth, can be certain he will have to do so in future lives – if he is not aware of God’s grace that constantly appeals to his conscience to clear up the recognized sins, which show themselves in one’s thinking, speaking, and acting, in the way taught by Jesus: Repent of the sins you have recognized, ask the one you have harmed for forgiveness, forgive whoever has sinned against you, made amends for whatever can still be made good, and commit these sins no more.

The knowledge of reincarnation does away with the sheer terror of institutional Christians faced with eternal damnation and purgatory, that is, with the punishments of hell. Don’t denominational Christians often live under an anxiety-psychosis? It is true that reincarnation is neither a Protestant-Lutheran nor a Catholic doctrine. Nevertheless, it is a truth to be found not only in eastern teachings, for it was also a part of the teachings and belief of the first Original Christians about two thousand years ago, the Early Christians, as proved by apocryphal documents. Jesus was neither Protestant-Lutheran nor Catholic. This is the reason why both institutions do not teach reincarnation. They simply teach what is Catholic or Protestant-Lutheran, but not the teachings of Jesus of Nazareth.

The old-timer:

That’s all very new to me. Can you prove that there really is reincarnation?

The prophet:

Belief and reincarnation cannot be proved. That’s why we don’t proselytize – we don’t want to convince anyone. We teach our belief, for example, in Original Christian meetings – to which anyone who want to may come – but we do not force anyone to accept our belief. Religious belief is best proved by believers doing what they believe in. Our Original Christian motto is: Don’t merely speak of your Christian belief, but do what you believe in. That is much more convincing than any amount of talking. Therefore, you’ll not find Original Christians doing any kind of missionary work.


The old-timer:

What you say sounds plausible enough. It’s really quite exciting! The thought that I have probably lived before and that I have further lives ahead of me makes me more and more curious. Prophet, please tell me more about reincarnation! Why should we keep coming again, over and over again?. What’s the point?


By the way, I have to tell you: you really are an original. I’m liking you more and more.

The prophet:

Aren’t we all? Everyone is an original in his own way. Everyone is of his own making. Perhaps reincarnation may be deduced from this.

If we really take a good look at reincarnation, it is not to be seen as a punishment but as chance, by means of which our soul can incarnate in a physical body again. This way it is possible, as a human being in the brevity of years to pay off debts and to recognize and repent of sins, and to clear them up with the help of the Christ of God. The central teaching of Jesus of Nazareth, which we cannot bring to mind often enough, is, among other things: Repent of your sins; ask your fellow man, whom you have done wrong in thought, word or deed, for forgiveness, and forgive those who have done you wrong. If we then no longer commit the offences we have cleared up, our soul will become more light-filled and things will go better for us, the human being. Then we have more joy in life and are more and more for our fellow man, which means that we live more consciously and healthily.

If we apply the central teaching of Jesus, the Christ, it also means: Love God, your Father, with all your heart, with all your soul, and with all your might – and your neighbor as yourself.

We will then envy, hate and disparage our fellow men less and less, and will cease treating them as second-rate beings. The result will then be peace.

The old-timer:

Prophet, may I interrupt you? I now understand that reincarnation makes sense. You said that the central teaching of Jesus, the Christ, is the repentance of sins, asking for forgiveness, forgiving, making amends where possible, and not doing again whatever it was that we did wrong previously, thus harming others. Did I understand this correctly? And if it’s true that everyone reaps only what he has sown himself at some time or other, then, according to the teaching of reincarnation, all are responsible for their misfortunes themselves. But then how would mercy fit in this? How can mercy be compatible with the fact that precisely in our time countless people have to suffer: through starvation, illness, homelessness, unemployment, and much more? And then the tremendous crime rate comes to mind. Things are going from bad to worse every day. There were never so many brutal, cruel and evil, yes, even diabolical, crimes as nowadays. Where is God’s mercy in this?

The prophet’s answer:

Dear brother, do you mean to claim that God is to blame for this dreadful state of affairs? Let’s take a look at our judicial system, which always lays the blame on the instigator, and then punishes him or her. If God were to blame for everything that takes place in this world, then in the end He would be the originator of all these wrongdoings and thus a being which would deserve not only contempt but also opposition. In that case, our legal system ought to, strictly speaking, punish the original instigator and not only the instigator, the human being.


For better understanding, I will give you a picture which is in keeping with our world, and by which we can deduce God’s attitude toward us.

A very wealthy landowner has three sons and two daughters. His five children are mature human beings, whom he, their father, holds in high regard and loves. One day he says to his children: “My wealth is infinitely great. I shall leave it to the five of you. Each one of you owns everything, but each one of you has, according to his abilities, his own sphere which he should work on and increase. I don’t want to divide this great wealth and create allotments, but instead, as already mentioned, I shall give to each of you equally. However, since you all possess different talents, each one of you should, according to his abilities, manage and increase the area that corresponds to his or her creative predispositions. I don’t want to keep anything for myself, yet I feel myself integrated into this great wealth.”

Dear brother, you believe in the words of the Bible, don’t you? The parable of the inheritance is found in the Bible as the parable of the talents, or the parable of the entrusted money.

“The Kingdom of Heaven is like a man travelling into a far country, who called his servants and entrusted them with his possessions. And to one he gave five talents, to another two, and to the third one, each one according to his abilities, and left straightaway.

Then the one who had received five talents went forth and traded with them and made five talents more. Likewise, the one who had received two talents made two talents more. But the one who had received one went forth and dug a hole and hid his master’s money.”

The Bible also recounts what happened when the man returned from his travels: The first two servants had behaved correctly, but the third servant had not made use of the talent entrusted to him because he was afraid of making a mistake.

The father in our picture gave his children the whole fortune. They are all heirs to the whole, and thus also responsible for their actions. What would the heirs say if the father who had bequeathed them everything suddenly intervened in their way of handling things and ordered his children to do whatever he, the father, wished? A rebellion of the children would be the result. If they then did as their father commanded them they would remain inexperienced. They would not be able to develop their own individual capabilities. The result would be that they would not administer their inheritance, and in time they would be incapable of administering it, because their father had taken away their freedom of creative development. A person who makes no mistakes or isn’t allowed to make a mistake cannot learn from his mistakes. Neither can he manage his inheritance wisely nor increase it.

How does the matter stand as far as God, our eternal Father, is concerned?

Let us bring to mind that before the Fall of Man we were pure heavenly beings, and that through Christ, our Redeemer, we will find our way back to our true home as pure beings, as sons and daughters of God. The eternal, heavenly Father gave His pure children – including us, since we were once pure beings – the whole of infinity, the heavens with all their forms of being and forces as our heritage. Our pure spirit body is the essence of the divine heritage, which, in turn, is the law of God, the law of love, kindness and freedom.

All pure beings therefore are heirs to all that is pure in the whole of infinity. All divine forces of the Being are the inherent laws of God, love, kindness, freedom and unity. In this vast and lawful course of creation, every pure being gives expression to his divine mentality, in which various abilities are active. Because God gave the pure beings the whole of infinity as their divine heritage, and because He is, as the stream and life force, the immeasurable source of creation of all further giving, He is also integrated into the unending heritage, which He increases in cycles, in that He allows further primordial forces to stream into it, which the pure beings then receive as additional heritage.

And so, God gave His pure children the whole of infinity as their heritage, and thus the free will as well, to create and to shape and form. Since they are at one with the infinitely eternal heritage – which is also the all-prevailing law in the divine forms, such as minerals, plants, animals and pure beings – they are absolutely free beings and thus unrestricted in their actions, fully mature sons and daughters of God who shape and work in harmony with their eternal Father and His great creative power.

God is. And what God has given to His pure beings He will not take away from them, not even when a part of His creatures have turned away from Him, and have acted and act against Him. He is always the same, always the Giver, who does not intervene in the course of events, because His children are heirs to infinity.

Dear brother, whether you want to believe it or not, God, our eternal Father, sees us human beings – we who transgress against our divine heritage – not only as sinners and not as immature beings, for He does not intervene in the endless gifts, in our divine heritage. He always sees in us human beings the heirs to infinity, His sons and daughters of the heavens – even when we act against our divine heritage, against the law of love, kindness and peace. God does not intervene in our sinful doings, otherwise He would make us into immature human beings who would then also be immature beings in the eternal heavens. God gave us the essence of our divine heritage. It is the Ten Commandments and the Sermon on the Mount of Jesus. If we orient ourselves to these, then we consciously take up our divine heritage because we then do what is in accordance with the law of God, which is love, kindness, freedom, unity, justice and much more.

Particularly we Christians are called upon to orient ourselves to Jesus’ teachings, so that Jesus, the Christ, can lead us back to the Father-house. If we fulfill the inherent laws, the Ten Commandments and the Sermon on the Mount, which are, in the end, our divine heritage, then we will experience God’s great mercy, which extends a hand to us through Christ, our Redeemer, and leads us home, out of the wheel of reincarnation, back to our divine heritage and into the Father-house, where our mansions have been from time immemorial.

God’s mercy, which is a help for us in recognizing our sins and in doing them no more, can be granted to us only when we ourselves also want this. In other words, when we are ready and willing, as it were, to make the necessary moves or steps toward our divine heritage, toward God, our Father.

At this point I would like to quote the parable of the lost son, who went to a foreign country and was first received by his father when he returned, filled with remorse. He brought nothing with him from the world in which he had lived until his return; he brought just himself to his father, meaning that his heart was purified and his filial love, the pure heart, found entry into his father’s house. It is similar with us human beings. If we leave the world of sin, if we purify our soul with the help of our Redeemer, then we, too, will bring a pure heart into our Father’s house – and that, in turn, is our divine heritage, the pure, noble and fine, the love, kindness, gentleness, freedom and unity. So even in our remoteness from God, we still have the freedom we received from the eternal Being, and therefore the free will either to do the will of God and what is ultimately our divine heritage – or to turn away from our divine heritage and to create our heritage of sin which – through the law of sowing and reaping – will in time bring illness, dire straits, suffering, fate, and much more. It is what we have created in our various lives on Earth and not cleared up with the help of the Christ of God. It is our heritage of sin that once again comes toward us, just as our divine heritage comes toward us, insofar as we do what God commanded us in the Ten Commandments and Jesus in the Sermon on the Mount.

Dear brother, just think: God has not given us orders – He just calls on us, thus saying to us: You have the freedom from Me, the free will either to take up your divine heritage and to be free, or to create your own heritage of sin which will come back to you.

And so, it may be said: Whatever befalls us is a part of our sinful heritage; it is what we ourselves have created.

And let us ask ourselves the question: Who bears the main responsibility – and I deliberately stress the words, the main responsibility – for the state of this world? It is the so-called Christian mainstream Churches. They teach all that ballyhoo, with their rites, cults and ceremonies. The plain and simple teachings of Jesus of Nazareth are merely mentioned on the side, and partially declared to be unrealizable. But they are most essential for the life of every Christian: Recognize your sins, repent of them with all your heart and clear them up, which means to ask for forgiveness, to forgive, to make amends for what you still can, and to commit these sins no more. The central teaching of Jesus, the Christ, may be also expressed in the following way: What you do not want to have done to you, do not do to anyone else. Or: What you want to have done to you, do first to others.

If all people who call themselves Christians would orient themselves to this central teaching of Jesus, in the knowledge that what a person sows is also what he will reap – unless he makes use of the chance of mercy, by recognizing his sins in the occurrences of his daily life, and following the path of repentance and clearing up whatever sins he has committed – then there would be far fewer victims and culprits in this world. In being upset by their feelings and sensations, in their negative thoughts and desires, which could even drive them to sinful actions, people would recognize in time their wanting to sin, and would give it up, by way of Jesus’ teachings, by repenting and clearing things up. Then we would no longer need mainstream churches, no pope with his pageantry and pomp, no cardinals, bishops, priests, pastors and assorted clergymen. Then Jesus, the Christ, would be our principal teacher, whom we would follow as He commanded us: Follow Me.

Christians are called upon to take Jesus’ teachings into the whole world. This means the gospel of love, peace and unity – not merely the word, of course, the letter, that is, the knowledge of it, but the message that has been lived, the word that is thoroughly lived, in which the power of God is brought to bear: the deed carried out in His Spirit. When we take a look at the past, we see that it looks very different. The Christians came with swords and lances – see the Crusades – with wood and torches in order to build pyres, and to set them afire, thus lending expression to their delusion that their fellow men were in league with the devil.


One should be clear in one’s mind what kind of example the representatives of the Church gave to their flock by ordering and carrying out such things. Also what the alleged pastors brought about in souls and human beings, who, for the most part, were used to following them blindly. They incited people to run down their neighbors even to the point of denunciation. By means of the cruel spectacle of burning people at the stake whom they labeled “heretics and witches” – but who were perhaps nothing more than conscientious, steadfast God-seekers – they stimulated the basest and most reprehensible instincts in those people who congregated to form the masses of curious and sensation-seeking onlookers.

This all took place under the sign of the cross and in the name of “Christ,” accompanied by invocations to God. The people who behaved in this manner – who tortured, tormented, condemned and murdered – called themselves “Christians.” What mockery and derision of Christ! And truly no stimulus to seriously carry out the Nazarene’s teachings: Recognize yourself in your fits of emotion and clear up the beam in your own eye; what you do not want others to do to you, do not do to others either.

“Blinded by sin” means: By acting repeatedly against the commandments of God, the conscience becomes dulled, and finally falls silent. But our conscience is the admonishing voice in the law of sowing and reaping. Reincarnation gives everyone the opportunity to clear up even very grave sins. But not every soul that becomes a human being again makes use of this chance.

There are no more burnings-at-the-stake these days. The curious and sensation-seeking Christian gets his cheap thrills from television, video games, surfing the Internet, etc., etc. The representatives of the Church no longer burn “heretics” at the stake either. Nowadays, instead of the word “heretic” they use the term “sect.” And the inquisition, too, is no longer found under this name.

In our world of today, it is the so-called sect-watch agents who again persecute those who do not belong to the existing, centuries-old alliance for the persecution of their fellow man, but instead often earnestly practiced and practice the teachings of Jesus. The representatives of the mainstream churches and those servile to them have failed. This world is as they are.

The risen Jesus, the Christ, lives on through those people who honor Jesus, the Christ, and not a destructive power.

The old-timer:

I have to think about what you just said.


The prophet:

In order to round off the whole thing, I would like to give you a further example so that you can deepen your knowledge of reincarnation even more.

Our journey back home to the Father-house and reincarnation may be illustrated by the picture of a captive balloon. In the balloon there is gas. Under the balloon hangs a pannier with people and sandbags in it. The weight of the sacks more or less determines the altitude of the balloon’s flight. The balloon in our picture represents our soul. In the soul is the Spirit of God, which wants to carry it to the highest heights, to the eternal Father-house. The pannier with the sandbags is the soul’s burden. The more sandbags there are in the pannier, the closer to the Earth the balloon will be. If there are heavy burdens in the soul, then after the physical death of the person it remains close to the Earth and will return to a further incarnation.

We – the individuals sitting in the pannier – decide ourselves, whether we load further sandbags into the pannier, thus inflicting ourselves with additional sins and thereby preventing the ascent into the higher atmosphere, into the pure spheres of the soul, or whether we gradually throw off the ballast, the sandbags, that is, cast off our sins and soar heavenward.

If, after the death of the body, the soul cannot reach higher spheres, that is, higher realms of the worlds beyond, because it is burdened by the weight of its sins, then it has the opportunity to return as a human being with certain lessons to learn on its journey through life.

And so, the Earth is a school of life for beggars and kings, for you and for me, too, for every human being. A person having some knowledge about reincarnation is more and more able to comprehend God’s mercy, which helps the wanderer on his way toward his eternal homeland to become free of his sins. Reincarnation also helps us to comprehend more profoundly that God is not a punishing God but a God of mercy, kindness, love and help. Reincarnation also points to the law of sowing and reaping which signifies: What we sow we will also reap. But it also shows us that there are no such places as hell or purgatory, for we can return to clear up whatever weighed our soul down and thereby prevented us – remember the image of the captive balloon – from soaring up, that is, from becoming free.


The law “what a person sows is what he will reap” also signifies, among other things, that we ourselves create our own hell or purgatory. Hell and purgatory are states of consciousness in us. In accordance with our hellish seeds – for instance, through our spiteful, jealous and vindictive thinking and acting or through our malicious words and deeds – we create a state of affairs within us which may truly be hellish. When we then reap what we have sown, this can be torments of hell, such as illness, pain, suffering, misery and much more. In this case we have – as a form of expiation – “hell” or “purgatory” here on Earth. The place of heaven or hell is in ourselves.

Therefore, everyone is of his own making, both chaff and wheat. The chaff is the sin, the burden. The wheat is the liberation from sin, the path to heaven. And so, each person is an original according to what he has sown. The original is unique, as is whatever moulds the original, all that is original in him, his “personality.”

No two persons are as alike as two peas in a pod. And therefore, the sins of one person are not the same as the sins of another. We may believe that two people have the same way of living or thinking; yet what they put into their feelings and sensations, into their thoughts, words and deeds, will be different. The content of what we think and do is decisive, and it is that which shapes a person’s character, his habits and his way of life.


In the final analysis, our behavior is brought about by our feeling, sensing, thinking, speaking, and acting. In this way, we create our habits. These give rise to the markings of our body. And so. we are “marked beings.” We ourselves undertake the markings with the content of our five sensory perceptions: seeing, hearing, smelling, tasting and touching. These components of perception – which, in turn, influence our feeling, sensing, thinking, speaking and acting, and vice versa – may be likened to different types of colored paintbrushes that mark our body and shape our behavior. Our fate will then be accordingly.

The old-timer:

And so, all people are different. And after what you’ve explained just now, every person’s fate must be different, too. Apropos fate: When I think about it, I feel quite peculiar. Prophet, please define God’s mercy for me once more.



The prophet’s answer:

Gladly! Mercy means that you receive mercy in time as a help before one of your many causes becomes effective, before your seed metes out a particular harvest in the form of a stroke of fate. Mercy is the strength to repent of your sins and clear them up – only when you want to, of course. The decisive factor is that you want this.

To this, Jesus said the following: Ask, and you will be given; seek, and you will find; knock, and it will be opened to you.

If we do not ask for support and help in order to recognize and overcome our sinfulness, then we want to continue to sin, and who shall take away our sins when we want to sin? Should mercy force us to sin no more? And so, it depends on us whether God’s mercy can become effective or not. Or would you be prepared to invest energy in something if you knew that your neighbor did not want any help, that he wanted to continue behaving as he did in the past? Our fate lies in our own hands.

The old-timer:

Prophet, I can’t swallow that just like that. I don’t want to believe what you are saying, even though quite a lot of it seems logical to me. All of a sudden I’m at a complete loss. What you say about God – that is not the God I know from school or from confirmation classes! Surely, there can be only one kind of God! Which is the right one? What can one believe?

The prophet’s answer:

Belief is a funny thing because – as already said – it cannot be proved. No one else can give you proof of what is true. Only you can convince yourself of the truth by gradually entrusting yourself to God.

Целиот текст „Пророк бр.9„ може да се прочита онлајн тука. Брошурата е достапна и на хрватски и можеби македонски јазик, но онлајн ја најдов само на англиски.

 

Ами види сеа вака, не велам за тоа како човек ќе биде сигурен дека постои Бог, да го оставиме дедо Боже на мира, малку душа му извадивме Да спомнав дека сум се бавела, но тоа незначи дека со сигурност знам дека има реинкарнација.Мислам дека и нема реинкарнација, конкретно зборам за претходен живот, бидејки суштината на реинкарнацијата е тоа.Значи човек не може да биде свесен дека нешто му се десило некогаш, а најмалку дека ќе се сеќава, бидејки во животот што го живее во сегашноста, нема нешта кои би го потсетиле на претходниот живот.Мислам дека овие неште се некако недоразјаснети, останува само на претпоставка, но не и точност дека тоа е така, како што се претпоставува.А што ако не е така?За животот после смртта, човек може да дознае ако е измеѓу овој свет и оној свет, а и клиничката смрт ете нели сосем друго говори, ама за тоа имат тема тука, на друго место.Сепак не можеме да видиме што има од другата страна, дали има реинкарнација или не, знам што значи, меѓутоа, како тоа со сигурност се тврди дека реинкарнацијата е преселување на душата од едно тело во друго? Тоа е само теорија.А ако е така, тогаш смртта ништо не значи и не би требало да претставува нешто од што човек би требало да се плаши. Говорам за постоење или не постоење на реинкарнација, не за постоење на душа и Бог, тоа е сосем друго.За да се биде сигурен во нешто, треба да се знае дека тоа нешто постои.

 

Леле стварно оставете го чоекот на мира... чекај, уствари жена ли беше? Имаше и таква тема. Се шегувам... Всушност не е ни човек, тој преку своите пророци вели дека е Дух.

Во ред, штом велиш дека си се бавела со тоа, можеш ли некому да кажеш: има ли човекот чакри(т.е. енергетски центри на свест)?

Како што објаснив повеќе пати, тоа не е случајно така: не треба да има потсеќавање бидејќи тоа би можел да биде неизмерно голем психички товар за душевното здравје на човекот. Смисолот на овоземниот живот не е ние да живееме во минатото, туку во сегашноста - а сегашноста делумно е продукт на минатото. Преку правилно решавање на проблемите во сегашноста ние го расчистуваме она несвесното затскриено минато. Правилно решавање значи да се трудиме чекор по чекор да се однесуваме во смисла на Исусовата Беседа на Гората.

Линкот и книгите што ги постирав претходно, разјаснуваат многу работи. Ако навистина те интересира околу реинкарнацијата, можеш таму подетално да дознаеш.

Информациите изнесени таму не се теории, туку се засниваат врз директни објави од Бог и видувањата на лице кое непосредно ги доживеало и видело тие работи изатоа ги знае.
Секако, на нам останува дали ќе одбереме да им веруваме или не - како што можеме да веруваме во бога или да неверуваме, како што можеме да веруваме во задгробен живот или да не веруваме и тн.

Ова прашање може за било што да се постави - што би било кога не би било така? На таквите шпекулации им нема крај.
Но мислам дека многу повеќе ќе користи размислувањето кое се покрена кај тебе - имено,
а што ако тоа Е сепак така? од тоа произлезе една многу добра констатација како што изнесов коментирајќи подолу.

Во крајна линија по истекувањето на последниот час од овоземниот живот, ќе може не само да се дознае туку директно и најопипливо да се види и доживее дали и што има во отадестраното.

Браво! Многу добра констатација!!! Тоа е она до кое сите ние би требало да дојдеме - имено дека смртта не постои, туку дека ние живееме вечно. Не како тело, не како Gordana10 или Daylight - имиња со кои ги ословуваме нашите минливи тела(во случајов никови на форумот), туку како битија свесни за себе и својата околина кои постоеле и пред отворањето на овој форум и ќе постојат и по неговото евентуално гаснење.
Телото е само инструмент, возило на душата како би рекле некои. Но возачот може да постои независно од возилото.

Те разбирам но и едното и другото се недокажливи во смисла на докази какви што ти бараш, и едното и другото можат да се прогласат за само некаква теорија на верниците.

Навидум е така, но рака на срце има толку многу работи во нашето обично секојдневие за кои сме сигурни а сепка не знаеме дека постои.

Јас лично за себе можам да речам дека верувам дека постои реинкарнација. Можам да додадам дека не верувам оти реинкарнацијата е таква каква што објаснуваат древните источни религии * на пр. не верувам во можноста дека човеќка душа утре може да стане животно, цвеќе или камен.
Верувам во Бог, верувам дека Христос е единствен спасител на сите луѓе и души, верувам во живот после овоземниот живот и тн. За мене тоа е така, но јас не можам тебе да те убедам или разубедам дека тоа е така или не е така. Тоа ти треба да одлучиш самата дали ќе го прифатиш или не.

 

Така е, во право си.А и целта е да се разговара повеќе на една тема, секако дека никој никого не може да убеди или разубеди.Разговорот, па макар и да е со спротивставено мислење, незначи дека се работи за убедување, туку напротив гледање на нештата од друг аспект, што би се рекло, со други очи.Реинкарнацијата, астралната проекција и сличните на нив нешта, се некако во последно време актуелни, кои некако го менуваат погледот на животот.Најмалку е важно дали некој ќе верува или не во нив, колку што самите тие егзистираат на било каков начин.Токму и затоа ме интересира, како, мистични се.А во однос на темава, како пак некој знаел што значи реинкарнацијата? Како некој му текнало за реинкарнација, воопшто? И од тоа да произлезат, што дефиниции, што шпекулации...итн.

 

Интересно прашање, со оглед на тоа што сфаќањето дека душата може да преоѓа по смртта од едно тело во друго присутно е во разни култури а кои настанувале во различни епохи и на различни континенти - можеби различно објаснета, но како идеја присутна. На пр. некои старогрчки филозофи верувале во реинкарнација, а не патувале во Индија каде постои слична идеја. Кај некои од евреите исто имало такво верување. Ориген во ранохристијанството исто го спомнувал инкарнирањето(поточно предегзистенција на душата). Во Македонија богомилите (околу Х-ХI. век) верувале исто во реинкарнација, во Франција катарите и тн.

Според моите сфаќања некои тоа го насетувале па и знаеле интуитивно, на други пак им било објавено преку божјите пророци бидејќи Бог во сите времиња испраќал гласници на светлината кои меѓу другото ги објаснувале духовните меѓузависности па и реинкарнацијата која настанала како последица од нашето отпаѓање од Бога и заминување од духовниот космос (Небесното Царство).
Денес меѓутоа за прв пат Бог директно преку пророчкиот глас (т.е. низ објави) во детали го обзнанува знаењето за реинкарнација и оттаму можеме денес детално да дознаеме за овој феномен.

 

Не верувам во реинкарнација.Еднаш се раѓаш.Еднаш умираш.И тоа е тоа !
Е сега ќе речете,а што е со оние деца што раскажуваат 'случки од минатиот живот', ама јас можам да ви кажам од сигурни извори(не е важно што,како) дека на луѓето (најчесто на ептен малите дечиња) им се случува да се 'сеќаваат' т.е. тоа не е сеќавање,ама незнам збор за тоа за случки на одамна починати најчесто пак деца и затоа што починале млади,а сакале нешто да кажат или да покажат а тоа не го направиле додека биле живи,тоа го прават преку новите дечиња на планетата и едноставно тоа дете се сеќава на нешто,но тоа му е само во потсвеста...и воопшто на темава малку логично и практично ако се размисли ќе свативте дека едноставно е невозможно,но сепак мои мислења не наметнувам и никого не убедувам!

 

„Каде води патувањето на нашата душа?„ - од тв серијалот
Реинкарнација: милост на животот.

Знаењето кое се презентира во видеото се темели на објавите од највисоките духовни светови.
Низ интересн разговор ја објаснуваат реинкарнацијата во христијански контекст, што е смислата на реинкарнацијата, кој ја создал - дали Бог? Реинкарнацијата како шанса но и ризик; Божјата волја не е да се реинкранираме бесконечно наново; слободната волја на душите и луѓето; нема случајности; одговорноста на родителите и можноста да се разрешат наврзаностите во семејствата; секој треба да го оди својот сопствен пат а не туѓиот итн.

линк кон видеото (45 мин. синхронизација на српски јазик):
http://rs.zdravatv.spectar.tv/play/2250 ... -nase-duse

 

Xmmmmmm...Да верувам.

 

Верувам во реинкарнација

 

И јас имам некој секавања кој неможам да ги објаснам. Па баш би сакала ако има некој што се бави со регресија во Македонија да одам кај него. Некако сама ми е страв да експериментирам со овие работи.
Знаете ли некој таков?

 

Е оваа тема од секогаш ме копка Морничаво ми е да замислам дека некој друг пред мене живеел во друго тело Според мене особините карактерот се последица на генетскиот материјал кој го носиме и на нашето опкружување и воспитување . Доколку постои навистина реинкарнација јас сега и во претходниот живот сосема би се разликувале .
Ме збунуваат и децата кои раскажуваат секакви факти кои не можат да ги знаат , највеќе детето пилот .
Можеби и е утешително дека не се раѓаме и умираме туку продолжуваме дека има повисока цел за нашето постоење, но дека се инкарнираме не знам скептик сум .
Има верувања за стари души и нови души
Некако не можам да поверувам и сум многу скептична во врска со ова . Сепак којзнае можеби има можеби нема .

 

Не треба да ти е страв. Замижи, концентрирај се и направи да гледаш пред тебе врата. отвори ја вратата и тогаш би требало да видиш за минатиот живот. Не успева од првпат многу често. Не се нервирај дури се обидуваш.

 

Што знам за ова доколку е можно претпоставувам треба високо развиена свест постигната со медитации кои луѓето ги практикуваат со години за да стигнат до такво ниво

 

Верувам во реинкарнација,но мислам дела многу ретко може да се случи на некого.

 

Тоа што ние имаме одреден генетски материјал, тоа што во гените нешто е активно а нешто останува латентно не е случајно и има врска со реинкарнацијата и законот на причина и последица (карма закон-„што сееш тоа ќе жнееш„). Како што објаснува книгата „Неговото Око - Божјото книговодство. Микрокосмос во макрокосмосот.„ која ја спомнав на претходните стр. преку пренесување на гените ние можеме самите себе да си бидеме претци под одредени околности, односно да станеме сопствени потомци.

Сите души на земјава се веќе „стари„ души бидејќи материјалниот космос а со тоа и Земјата со луѓето, раѓањето и смртта настанале како последица на отпаѓањето од Бога т.е. заминување од духовниот универзум (Небесното Царство), тој настан пак се одиграл пред многу многу милијарди години - така да секоја душа има веќе доооолг „стаж„ како бестелесно битие.

 

Врз основа на што е формирано твоето мислење, за сето тоа што го кажа? Само врз основа на некакво проучување, истражување или...? Дека има душа да, но реинкарнација, не ми е баш уверливо тоа, па ни под хипноза како што откриваат некои за постоење на наводно минат живот, кој би бил како некаков доказ за постоење на реинкарнација.

 

Се се тоа теории . Размислувања , различни претпоставки .

Зборуваш за рецесивни и активни гени , не можеш нив да ги ставиш во склоп со реинкарнација . Кој ќе бидат рецесивни а кои гени ќе се активираат е сосем случајно . И тој рецесивен генетски материјал не е од нигде никаде туку од наши предоци .( Пример - Баба ми има зелени очи јас немам , тие гени се кај мене рецесивни и ќе се појават кај некое мое потомство ) Дали тоа можеби мислиш дека реинкарнацијата се случува во исклучиво во склоп на семејството и родниски поврзани ??? Бидејки друга личност со мојот генетски материјал нема единствено сличен но мора да ми е крвно поврзана . Сосема погрешно е да мешаш реинкарнација со генетски материјал . Ако има постои според мене е сосема на некое друго рамниште , енергетско спиритуално но сепак сум голем скептик .
Деј Лајт имаш интересни размислувања те читав и на други места но ќе те замолам да не постираш линови од само еден извор . Може тебе ти се најверодостојни , но доколку сакаш да информираш постирај разни линкови вака ова личи на промоција ....

 

Наведов извор:

Имено изворот се божјите објави телепатски примени преку Божјата пророчица за денешницата.

Не, но постои можност и така да биде. На пр. некоја самата себе си да била пра-баба.

Сè е енергија, така и гените се енергија.Сето тоа е меѓусебно испреплетено бидејќи духот ја проткајува материјата.

Јас го кажувам и надополнувам со линк она во кое јас верувам дека е најверодостојно, другите можат но и не мораат со тоа да се согласат - секој има право на свое мислење.

 

А како таа пророчица знае дека има реинкарнација за со сигурност да тврди нешто што незнае? Со оглед на фактот дека денес секој може многу добро да ја познава Библијата.Се во врска со реинкарнацијата е само претпоставка, мислам дека и имам кажано, никој не може со сигурност да рече дали има или нема реинкарнација, ниту јас, иако сум скептик за наводното постоење на истата.

 

Ако мислиш дека рецесивните гени имаат улога во реинкарнација , тогаш би се случувала исклучиво во рамките на крвно поврзани луѓе , ама нели наводните случаи на реинкарнација , каде луѓе се сеќаваат на настани од претходниот живот најчесто не се крвно поврзани , така да ...

Ова ми личи на проповед а не на реална дискусија ...

Точно , не ти оспорувам никакво право , но доколку сакаш да посочиш за нешто , пожелно е да бидат различни извори не само од еден сајт , вака не личи веродостојно. Ова е моја сугестија ништо повеќе