Реинкарнација

Значи кој живот ми е овој? 9-ти? Умм, сеа ми е јасно од дека се знам јас со Ацето Македонски и Хитлер и сега ми е јасно зашо од некаде знам јас да зборам со тој Индиски акцент.. Шала на страна ама нема врска сето ова и не верувам дека после смртта има живот и дека пак се раѓаме и ко демек ни се бршело се од минатио живот и сме почнувале нов. Некако, не ми стое уверливо ова. Ова, за разбирањето на луѓето, т.е читањето на мислите е многу едноставно, само треба да познаваш многу луѓе со различни карактери. Човек шо живее во едно опшество и нема праено муабет со луѓе од друго опшество, многу нормално дека нема да ги разбира другите и нивните култури и ред други работи.
На секој човек му треба мир, да се затвори во соба и да чита книга, да сурфа на интернет, да црта , да слуша музика и ред други работи шо му се мили да ги прави. Ама проблемот е шо некој луѓе не сфаќаат некои работи и одма ова го викаат “изолираност“.
„Не се вклопуваат во топлата“ па како? Нели овој не ми е прв живот, па оддамна сум се дружела и знам многу луѓе, па како сеа да не можам да се вклопам? „Можеби имате повеќе чудни навики од обичните луѓе, не затоа што се трудите да бидете различни туку затоа што не знаете да бидете како останатите.“ ахам, божјо дете сум јас! Не искрено, зашо медитирањето или гледање на изгревот или зајдувањето на Сонцето е чудно и го прават само “посебните“ луѓе?
И да, има некој, (да не кажам, позаглупавеани) луѓе шо не знаат сами да си ги решат проблемите или не знаат како па бараат совет од тој шо го мислат помудар од нив.
Само едно не ми е јасно, зашо повеќето од луѓето веруваат на интернет шо ќе прочитат дека нештото е научно докажано?

 

Значи само бог знае колку пати сум била на земјава

Јас во реинкарнација и верувам и не. Од една страна ми е многу фантастично од друга па некако библиски и за верување

 

„Кажи ми, каква ли тоа судбина ни дојде?
Кажи ми, како нè доведе дотука сето да појде?
Ах, во времињата минати ти си била
мојата драга или мојата сестра мила.„



Јохан Волфганг Гете (1749-1832)
германски пистел и државник

„Тука почива телото на
Б. Френклин - печатар
како храна за црвите
слично на корица од стара книга
со содржината искината
а буквите и позлатата избришани.
Но делото не е загубено
бидејќи тоа како тој веруваше
ќе се појави повторно
во ново и поубаво издание
прегледано и поправено
од страна на Авторот.„



Бенџамин Френклин (1706-1790)
научник и еден од основачите на САД

 

Некои од вас гледам се потрудиле подетално да елаборираат на темава. Ама сепак забораваат на една теорија која од старт ја крши идејата за реинкарнирање и наидува на противречност.

Тоа е прашањето, од каде дошле сите ''ново'' населени на Земјава? Плус, ако се земе у предвид дека наталитетот е во пораст, овие пренасочениве у програм изгледа биле Марс - втора димензија трета хала лево. Немојте само да почнете да се вадите со ствари од типот као демек претстојувале во паралела, па доживеале пролиферација овде по заслуга. Cause that shit is boring, и нема смисла.

Просто, поедноставете си ги стварите. Пошто еве, и под претпоставка дека се десило такво нешто, ондак у тој случај не е реинкарнација, зошто од старт се коси со веќе општо смислениот даден систем на функција, а тука се губи и поентата.

Не, озбилно, без заебанции барам одговор на ова.

 

А таа теорија контра-реинкарнација е во самиот старт погрешно поставена.

Без заебанции, одговорот на ова прашање беше повеќе пати даден. Ќе го најдеш на некоја од претходниве страници од темава.

 

Повели образложи. Иако јас во претходните страници не забележав ниту еден издржан контра аргумент на моето прашање. Ако имам нешто пропуштено, изволте постирај.

И у кој контекст мислиш погрешно поставена, на што алудираш?

 

Ти тргнуваш од претпоставката дека бројот на души би морал да соодветствува на бројот на жители на Земјата. На пр. ако планетава има 7 милијарди луѓе, тогаш значи дека би требало да има 7 милијарди души. Но забораваш на моментот дека никој и никаде не рече дека има само 7 милијарди души! Значи во старт тргнуваме од погрешна поставка. Души може да има 70 или 700 милијарди.

Зголемувањето на светската популација напротив оди во прилог на реинкарнацијата. Имено, сè повеќе и повеќе души итаат да се реинкарнираат во сè пократки интервали, уште еднаш да станат луѓе и да се обидат да го изживеат, довршат или поправат сето она што како бестелесни души не им е можно, или пак не им е можно за толку кратко време како во краткотијата на земските години. Луѓето живеат во најдобар случај 9-10 децении, но душата живее вечно. Сето ова покренува други прашања, како што се: од каде навистина доаѓаме, дали е Земјава навистина нашата Татковина, кон каде одиме, дали душите имаат бесконечно време на располагање кога е во прашање можноста за реинкарнирање. За тоа пишував низ претходните страници веќе, да не се повторувам.

 

Друже кај тебе главниот проблем е што темелот го базираш на идеал. Околу душите, ми беше држана една факд ап сесија, во која типот кој говореше беше ала Софист. Kaжа се' и ништо истовремено. Апсолутно се неиздржани теориите од причина што, како прво душата не може да биде земена како жива материја, од причина што научно не е утврдено дека таа воопшто постои и апстрахира ван земајскиот свет или во негова веќе постоечка граница. Ќе ми речеш тука се бара издигнување над теориските научни пракси, и јас ти викам океј, ама со тој услов што пак ќе треба да ми аргументираш околу ''градбената'' материја на душата.

Физичките закони немаат уддел, така да се е сведено на некој идеен правец, кој го споменав и претходно, и влече потекло од презедената идеја на Платон за topos hyper uranium, како појдовна точка, која пробувале да ја толкуваат многумина, и на кра сепак никој не утврдил на што конкретно реферирал.

Кажав и на почетокот, еве ќе повторам. Благо земено, теоријата за реинкарнација според Будистичката религија иде вака. Пред 200 години си бил цвеќе кое угинало за четири дена, и за секунда по периодот на смртта си стасал до мајмун, преминувајќи некој си портал, па си стасал до човек, нели во зависност од твојата духовна заслуга, и стекнати божански квалитети, што е тотално апсурдно.

И не, не е претпоставка, тие 7 милијарди баш идат у прилог со теоријата за реинкарнација, нивното подоцнежно умножување не иде! Второ, како ние стагниравме и се изгубивме у таа трка кон рајот? Или сме само нус проекти, утка во системот.

 

@daylight да те прашам нешто, иако знам дека си пишувал по темава, зш си толку убеден дека има реинкарнација? Ок што веруваш, но делува како да знаеш дека има, бидејки сум ги читала твоите постови во темава.Интересно е она што кажуваш, а и што се збори во темава, затоа и прашувам, а можда сум те и прашала претходно, ама се чудам.Може, ќе речеш за мене исто што велам сега, зошто толку верувам во Бог, но некако ми се коси едното со другото.Иако ова со реинкарнацијата, информациите, не ги земам, здраво за готово, лично, сум кажала веќе дека не верувам во реинкарнација.

Премногу е длабока темава, за човек да знае пример, дали стварно има реинкарнација.

 

Дозволи да ти поконтрирам. Кај тебе пак главниот проблем е што многу филозофираш и интелектуализираш. Сократ, Платон, идеали околу душите, будисти, софисти... Познати ми се тие работи но не ги базирам своите верувања на нив - можеби имаме допирни точки но јас не се бавам со нив. Упрости ги работите и постепено може ќе ти стане појасно.

Јас не верувам во будистичката представа за реинкарнацијата. Деградацијата од човечка во животинска форма е невозможна, како што е и невозможно уништувањето или стопувањето на душата во ништожноста. Христос тоа го има оневозможено преку жртвата на крстот. Мислам дека пишав на претходните страници и околу тоа.

Како не оди? 7 милијарди луѓе можат теоретски да овозможат умножување т.е. инкарнирање на најмалку додатни 7 милијарди (кое семејство со едно, кое со две, кое со три и повеќе деца...) Тие на други 7, за по неколку генерации некогашните баби и дедовци се вратат како бебиња и самите себе на тој начин си станат претци. Секако , тоа зависи од многу фактори, меѓу кои најбитни се слободната волја и моменталната можност за реинкарнирање на дотичната душа. Можноста за реинкарнирање нема да биде вечно достапна, бидејќи материјата не е вечна, а Земјата не е нашиот вистински дом.

Никој не ја тера со сила душата да се реинкарнира. Секоја душа по телесната смрт може да бира дали сака да се задржи некое време и талка низ Земјава, или сака да замине во отадестраното - астралните светови, и дали оттаму ќе сака да се врати повторно на Земјава или ќе сака да се насочи кон изворната Татковина - Небесното Царство. Различни души имаат различни мотиви за и против евентуално натамошно отелотворување како човек на Земјата.

Мене тоа ми е логично објаснување за животот, неговата смисла, зошто страдаат дури и невините и тн. Дали ти и Valerin ќе одберете да верувате во тоа или не, во тоа немам право да се мешам.

 

Не филозофирам, туку ти излегувам во пресрет со факти за да можеш подобро да го разбереш традиционалниот концепт за реинкарнацијата. За да излезеш со некои заклучоци првенствено мора да бараташ со терминологијата. Ако го знаеш потеклото, а сигурно го знаеш, веројатно имаш предвид дека Платон е главниот јаз и ''виновник'' за подоцнежното настанување на овие недоследности. Него го зедов како пример од проста причина што тој поаѓа од тоа идеалистичкото толкување на светот, гледано во онтолошка категорија. Тој прв го споменува Светот на Идеите (место над небото) кој во Христијанската религија е протолкуван како Небесно Царство кое ти погоре го спомена.
И не не, те терав да веруваш ниту пак ти наметнувам некакво уверување. Туку како појдовна точка ги зедов нивните учења како најстари, врз основа на кои настанале сите идни.
Е сега, проблем со самиот Христос настанува со неговото отелотворение, приказ, вистинитост. Сеуште не може да се гледа кон него како постоечко ''битие'' во рамките на овој материјален свет. А под претпоставка да е тоа така, тогаш уште повеќе го доведува под прашалник неговото Височество. Бидејќи со самото сведување на сета таа енергија, во човечко тело го разбранува и отвара контраверзното прашање кое е вечна дилема, и гласи, дали човекот има тенденција да стане Бог, или е само склон кон себе распаѓање, подложен кон пожудите и прангите на вечниот хедонизам.

Околу астралните светови и Небесното Царство немам образложување од причина што повторно не е дојдено до никакво сознание од научен аспект, и само може да нагодуваме и зборуваме напамет.

Сума сумарум, гледам дека твоето учење не се заснова исклучиво на Христијанските сфаќања, има примеси од разни бранши сведени во една. Ми имаш кажано за религиската заедница во која членуваш, и не, не мислам дека се добро опфатени вашите учења во однос на изворната литература. Но, за тоа секако нема овде да расправаме, и посекако истото не значи дека не ми се допаѓа твојот начин на размислување. Сакам идејни правци, фантазија, а ова токму на тоа и се темели, бидејќи не постои метод по кој бар постапно би се одело скала по скала да се осознае сета вистина.

 

За да знаеш за водата и за да ја пиеш не мора да знаеш дека е хемијската формула ха-два-о.

Не би се согласил дека е тој виновникот (намерно не го ставам во наводници зборот) за недоследностите. Виновниците се оние кои го негираа и проколнуваа знаењето за можноста за повторното отелотворување. Платон дошол до некои сознанија, веројатно по интуитивен пат, или имал објава или пренел некој друг философ што му кажал без да го спомне... тоа за мене е сосема ирелевантно. За мене тоа што Кришна, Буда, Платон, Гете, Волтер, Твен, Јунг и тн. верувале или подучувале за реинкарнацијата е само показател дека таа идеја не им била страна иако во деталите меѓу нивниот концепт за повторното раѓање има разлика.

Многу ми се добро познати тие и други работи и терминологии. Можеби порано како почетник во ваквите работи тоа ми било битно. Можеби би го земал Платон чисто како интересен цитат, како оживување на темава (види погоре Френклин и Гете). Но мене тоа денес не ме интересира, сосема ми е сèедно дали и што тој верувал, бидејќи јас моето верување не го темелам врз Платон.

Она што сакам да ти кажам е дека реинкарнацијата постоела и пред Платона и пред најстарите учења. Како што и црните дупки низ вселената постоеле пред Ајнштајн и Стивен Хокинг. Како што љубовта и надежта постоеле пред да бидат опишани во делата на Шекспир, Толстој или бидат обработени од страна на современата психологија. Христос исто така постоел и пред христијанството и пред древните цивилизации и пред настанокот на материјалниот космос.

Затоа што дел од душите пред бројни милијарди години сакале да станат Бог - праизворот (а тоа е невозможно) и имаат свое Царство, свој космос, се случил тнр. Пад. Тоа е почетокот на материјата, а многу подоцна и сосема постепен почеток на човечките тела и човечка историја.Бог тоа го дозволил бидејќи сите од него создадени битија имаат слободна волја. Со текот на времето отпаднатите битија го заборавиле своето потекло и поради стеснувањето на духовната свесност и оддалечувањето од праизворот Бога, започнале сè повеќе да страдаат. Во еден момент нивната оддалеченост од Бога, приливот на божествената енергија, толку се намалила што постоела опасност првин душите да дееволуираат а потоа и да се дезинтегрираат и станат безлична светлосна смеса. Во тој момент Христос, првосоздадениот Син Божји и со-управителот на Небесата, се отелотворува за да го сопре процесот на Падот. Распределувајќи ја сета таа енергија што ја спомна, во душите се вградува Христовата искра на спасение која оневозможува деградација и распаѓање на создадените духовни форми. Поради тоа Христос се нарекува спасителот на сите души. Воедно таа искра овозможува постепено враќање во вечното постоење т.е. Царствот Небесно откаде некогаш оддамна душите отпаднале. Поради тоа Тој е Патот во Вечниот, вистинскиот живот.

Се плашам дека науката веќе нема толку време и енергија да успее и тоа да го доиспита и докаже, иако научници поединци прават такви обиди. Мене не ми врши работа дали науката тоа го докажала или не, туку какви консеквенци има тоа во мојот секојдневен живот и решавањето на моите секојдневни проблеми за време на мојот телесен престој на Земјава.

Дека не се заснова на црковното „христијанско„ учење тоа е точно. Учењето на прахристијанската заедница Универзален живот се темели на Христовите директни пораки преку божјата пророчица (или медиум, ако е некому така поразбирливо) за денешното време - Габриеле од Вирцбург. Тоа е изворната литература - а не древни книги чији оргинали никој нема, тоа е изворното учење - без историски, теолошки, конфесионални и други човечки примеси. Наш е изборот дали во тоа ќе веруваме или нема да веруваме.

Мене ми е тоа блиско, прифатливо и логично (вклучувајќи го тука и спомнатиот пораст на население).

 

Ако некогаш се реинкарнирам сакам да бидам еж, барем ќе ги боцкам другите животни ако ништо друго.

 

Ти сакаш да ме упатиш на приморијалните сознанија, кои биле стекнати по природен пат, а се понесени од човечкиот нагон, потребата? Каде виде дека јас не се согласувам, и го негирам тој став? Мене уствари, поентата ми беше дека со самото љубопиство, човекот се разградувал, растел, сознавал...
Па, така и под претпоставка дека реинкарнацијата постоела пред Платон, тогаш зошто нема записи од тој период? Ние, историски од тогаш ги црпиме, и отаде расудуваме. Историјата не е сигурно поле за испитување, маневрира, и тоа си стои. Меѓутоа филозофијата повеќе сведочи од неа, а постојат и докази иако пола и више беа спалени во Александриската библиотека, под чудни околности.
Проблемот кај тебе е што единствено се повикуваш на своето учење, и на пророчицата која којзнае од кој извор ги црпи сите ствари кои ви ги сервира а вие ги голтате понесени од нејзината магија.

И не, поентата не е дали ти се повикуваш на одредени филозофи, мислители, туку колку длабоко имаш продрено во корените за да ја утврдиш релевантноста и направиш разлика меѓу твоите и оние учења земени од прва рака.

 

Не велам дека го негираш. И се согласувам дека човекот со љубопитството растел, сознавал... но велам дека постоела состојба кога ние веќе сме биле пораснати со многу повеќе знаење, а сето тоа го имаме заборавено како духовни битија. Ние сега се обидуваме како човештво да излеземе од темнината на незнаењето (воглавно неуспешно и повеќе во материајлно-технолошката сфера, неретко на своја штета), повторно да пораснеме. Ние не одиме напред, туку (треба да) се враќаме во првобитната напредна состојба. Многубројните филозофии и религијски учења се само насетување, интерпретација или искривен одраз на сето тоа.

Наведе можна причина, ете со Александриската библиотека... Зошто нема од тој период записи за пингвините, за пулсарите, веќе спомнатите црни дупки? Тоа што нема записи од нешто, не мора да значи автоматски дека го немало.

 

^ Имало, до времето на пожарот, односно дека не биле комплетно уништени од непознати околности.

 

Мнегу се напнавте на темава, сигурни докази за реинкарнација нема. Тоа е идеја која постои долго време, кои се причините, сигурно постојат некакви претпоставки.

 

Цело време токму тоа се обидувам да докажам.

 

Чудно ми е @daylight збори како демек знае како функционира универзумот, разбирам дека како луѓе секој бара начин како да си го објасни светот околу него на ваков или онаков начин. Така и реинкарнацијата како и религијата веројатно служеле како еден од начините да се објасни светот. Тое е сепак лична работа само понекогаш смешно ми е како некој со сигурност тврди нешто.

 

„Па ниту јас не верував во реинкарнација кога бев на твоја возраст.„