Родители кои се каат што имаат деца

И после, ако не те ,,чува,, во 2078, ќе се каеш, што друго ти останува.

 

Јас лично сум сигурна дека не сакам да станам родител. И верувам дека има луѓе кои (повремено?) се каат што станале.
Проблемот кај мене е во тоа што сите партнери кои сум ги имала до сега, сакале деца, па имам добиено и коментар од еден бивш дека сум "бездушна" што не се гледам себеси во улогата на мајка.
Е сега сум веќе некое време во врска со прекрасен човек, и понекогаш кога ќе се спомне за нечии деца или за иднината, знам да подуфрлам коментар дека никогаш не сум планирала да имам ... и најчесто нема никаква реакција од негова страна. Но му немам кажано директно дека не сакам, бидејќи се плашам дека ако сме по тоа прашање различни, ќе ме напушти.
Знам дека еден ден ќе се отвори темата, но себично одбирам тоа да биде подоцна...
А имам една колешка која ми има кажано "многу е тешко да имаш деца, ти веќе не постоиш, твојот идентитет се губи полека и не живееш за ништо свое, туку за нив. камо да можев да бирам, никогаш немаше да ги имам." Беше многу тажна и разочарана кога ми го кажа тоа, но после некој месец кога мислев и било само период, пак го зборуваше истото... меѓутоа мислам дека многу значи и тоа како ќе се постави некој како родител од самиот почеток и како ќе ги воспитува.
Имам колега кој постојано зборува со погрдни зборови за децата, велејќи дури и дека "не може да ги поднесе", "не му се оди дома од што не може да ги гледа"... а додека беа бебиња не беше таков.
Искрено се надевам дека кој каков и да има избор, дека ќе се спои со партнер со кого иднината ќе ја замислуваат на сличен начин.

 

@littleflower епа тоа се примери кога родителот добил деца, а не ги сакал. За свое дете да каже дека не може да го поднесе и гледа. Тие се поголеми идиоти од таа што свесно решила дека не се гледа како мајка, не се мажи и не раѓа. Таа за мене е помалку себична од твоите колега и колешка. Ако прави нето погрешно, таа само себе може да си наштети. Јас со години немам видено асален родител. Да знае да го вопсита детето, и да трча, да се труди што повеќе да придонесе за него. Напротив, ќе роди дете па ќе го осакати со муабети „заради тебе останав со татко ти“. А демек детето барало да се роди?

Имам во мојата околина родители кои се перчат дека имаат деца, ама при секое одење во маркет или на одмор, кажуваат колку потрошиле. Себичност и скржавост. Епа детето не е кукла, си има потреби.

 

Интерсна тема, интерсни видувања и искуства ...

Лично, никогаш не се покаав што имам деца, па и во времето кога ден со ден не можев да врзам, не па денес. Се покаав со кого имам деца, ама и тоа е минато.
Сега кога би се вратил назад, длабоко свесен за сите предизвици кои ги носат децата, особено додека не потпораснат, единствено би 'почекал' да ми дојде да сакам со некоја да имам деца.

Ве разбирам сите кои тврдите дека не би да родите деца, не би да го трошите животот на нив ... едноставно го немате сретнато таткото на вашите деца, ништо повеќе од тоа, може да остане до крај на животот така, може да ви се случи наредните 10 години ...

 

Е баш ова е главниот проблем во имањето деца, само што ќе го пишував истото.
Тие што се каат што имаат деца, всушност се каат со кого ги направиле, ама за жал многу ја истураат таа фрустрација врз децата подоцна.
А мислам дека се ретки тие случаи каде што баш баш детето и е главниот проблем на персоната што се кае.

 

Поарно да не раѓа/да не прави ич, отколку после да се кае, да ги мрази и да не може да ги поднеси. Не постои жива душа на земјава што ќе му е сеедно дали е сакан/а од родителите или не. Најголемите трауми и психички проблеми во животот се јавуваат како резултат на родителска нељубов. Затоа не треба да се притиска некој што не сака деца.

 

@littleflower , за колешката со изгубениот идентитет ќе ти пишам мислење.
Според мене, за таквите кои се осеќаат збунето, изгубено, такви и се, такви се направиле со текот на времето. Зошто? Затоа што се препуштила на улогата на мајка, заборавајќи се себеси. Жена/маж кога ќе станат родители, покрај што се грижат за децата, не смеат да се запуштат себеси : психа изглед, душа, хоби. И на родителот му треба нега, полнење батерии, негување на душата, на духот, да има време за книга/списание, партнерите да си имаат свои ритуали во бракот - гледање заеднички филм, вечера со винце дома, нешто што ќе го храни бракот. Значи функционирање како семејство ама и како поединци. Ако жената си го забатали изгледот и не се осеќа привлечно, нема време за исполнување на душата, тогаш се јавуваат фрустрации, и нормално, децата се виновни. Колешката твоја и да не родела деца, пак ќе се каела зошто не родила.
Кај неа проблемот е друг, се искажала дека си го изгубила своето лично јас.

 

Пред се мое мислење е добро да се рсзмисли причината за сакање на деца? Од кои побуди двајца скаат дете и секако добро да се рсзмисли за изборот на партнернерот со кој ќр се има тоа дете. Знам ситуација каде имањето дете од страна на едниот родител е потребата од потомство и тоа во моменти кога чуствата спрема другиот родител не се веќе емотивни. Себична одлука која во иднина е кобна за сите 3ца. Тоа дете секако ќе расте во нездрави услови, гневот од едниот родител кој бил искористен за потомство и себичноста од другиот да се има потомството.