Не постиме и двајцата ,ама овие три дена дома се запнаа да сме постеле или барем да не сме готвеле мрсно и ај викам нема ни да јадеме мрсно иако јас ова не го сметам за пост ,се знае или цел или воопшто. Дали сум во право ?
Христос воскресе! Видете, ако се нарекуваме и сме Христијани да направиме подвиг и да постиме барем во страшната седмица, макар и со масло, ако не можеме цела седмица барем Велики Четврток, Петок и Сабота. Пост е и тоа.
Зависи за што пдите во црква. Ако е за покајание, за грев секогаш е добро време, веднаш по сторувањето на гревот. Ама тој грев да не е навика, нели. За благослов, за благодарност...нема закон што може да го спречи човекот да влезе во црква каде што смета дека ќе се сретне со Бог. Па ако Бог не може да очисти и да прости грев, кој може? Не барајте ги одговорите во луѓето и црквата, барајте ги во Библијата и во поуките Христови.
Многу имам да прашувам, но догматиците нема да ме разберат, не пак да се согласат со мене за нешто и дискусијата ќе ја однесат во погрешен правец како и секогаш.
Зошто да не ги бараат одговорите во црквата? А велиш одете во црква за покајание. Духовниот отец е тој со кого треба да се споделат дилемите и прашањата и кој најточно ќе ни одговори кога е верата во прашање.
На земјата имаме само еден биолошки татко. Вистинските христијани кои се Божји чеда имаат и само еден духовен татко, зашто се откупени со Христовата жртва и тоа е Господ Бог. "И никого на земјата не викајте го свој Татко, зашто еден е вашиот Татко– Оној, Кој е на небесата;" - Матеј 23:9. Бог на сите ни дал разум да можеме да размислуваме и ветување дека оној кој бара ќе најде, оној кој тропа ќе му се отвори...
Интересно како еден т.н. верник отфрла од Светото писмо и од законите тоа што не му одговара и се фаќа само за тоа што му одговара, нему лично. Не можеме сами да толкуваме. Колку ума, толку верзии ќе има.
Никој нема посебно право да толкува. Секој кој има разум иј кога бара искрено воден од Светиот Дух Бог дава светлина. Ги знаеме какви биле последиците до темниот среден век кога Библијата била достапна само за највисоките црквени лица, а ги знаеме придобивките кога таа е преведена и рачерена низ обичниот народ со тоа отпочната реформацијата и промената на самиот менталитет и карактер на народните маси кои ја прифатиле. Примена на подобро и кон развој.
Мене лично ме интересира кога ќе имаш време да пишеш зашто не го признаваш Мирољуб (отпосле ќе го пишам мојот став)
Само сакав да истакнам дека неговите ставови не се во духот на православието...многу луѓе просто не го знаат тоа...поточно оние кои сеуште не се утврдени во верата,сметаат дека е православец. Секако дека секој има право да избере кого ќе го следи. Според мене без Црквата како мајка,празна ни е верата...заедничката молитва многу ми значи... Мирољуб прави парада од се и сешто, ги лови гладните по духовно на популистички начин..и така... Секој кој ги знае основите на православната вера, јасно може да го види тоа...
За метаниите кога не треба да се прават. https://pokajanie.mk/2019/04/24/metanii-koga-ne-se-pravat-odgovor-od-sveshtenikot/
Оти се раѓаме да остариме и да умреме, кога и онака светов бил грешен и ќе го снемало? Шо бараме тука?
Тука сме на привремена работа, за да го дополниме бројот на паднатите ангели во Царството Небесно. Нормално ако заслужиме.
Повеќе или помалку, ние сме тие кои што го напуштиле изворниот совршен свет и направиле свој свет, грешен свет кој, како таков може само толку и да пружи грешност=страдање. Бидејќи е грешен т.е. несовршен, неминовно е дека еден ден ќе го снема, бидејќи само совршеното, она од Бога е вистински вечно. Но истворемено овој свет може да се искористи како отскочна штица за да се вратиме во нашата изворна татковина, нашата првобитна состојба - Царството Небесно. Повеќе за ова во Христовите објави упатени до луѓето на денешницата: „Душата на патот кон совршенството„ и „Ова е Мојата Реч Алфа и Омега„.
Додека хризтацијата често се изведува без крштевање, крштевањето никогаш не се врши без хризмација; па затоа поимот „крштевање“ се толкува дека се однесува на администрација на двете таинства (или мистерии), една по друга.