[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Денеска постот сакам да го започнам со еден цитат од Гете:
„Убавино, барај го ликот во љубовта, не во огледало“
Зборувам за убавината на животот и за љубовта кон секое живо битие што постои на планетава, освен инсектите
Денеска направив добро дело и горда сум на самата себе.Успеав да издејствувам помош за неколку сиромашни семејства на кои навистина им е потребна.И некоја радост го обзема целото мое битие, можеби не е многу, но знам дека на нив доста ќе им значи.Среќна сум, кога ги гледам луѓето среќни околу мене, се радувам кога некому ќе му го разубавам денот и не барам никакво признание за сето тоа, само топол поглед во веќе премрзнатите очи од студ.
Само тоа сакав да кажам

 

Ово јутро није мој дан. Се станува ли волку доцна? Како и да е, и јас сум дете, и јас сакам да здивнам и да си речам - е деновиве ќе одмарам!

И да возбудена сум затоа што вечер едно многу пријатно, мажествено гласче ќе ми шепка на увце прекрасни зборови, и не ви кажувам КОЈ!

Ах четврток. Сомот. Тегет о тегет чорапа. И „мудроштини“ еден куп али некако слабо забележани а?
Пих, да сум некој друг па да ми одмори малку мозоков, ал не сум толку едноставна, ниту ми е толку здодевно за да измислувам глупости.

Затоа - кафе и локум на тацна, со две насмеани фацулиња - always a win win situation.

Кој сфати сфати, кој не - ич не ми е гајле. Се одјавувам на некое време, бидете ми умни еј!

 

Ја сакам да кажам дека дојдов само да ја гушнам оваа нахално awesome особа над мене, самопрокламирана Пирамидна феминка шмеминка!!!!

 

Денес тато ми рече дека се гордее со мене.

 

Подарокот со мала вредност, може да има големо значење!
http://www.youtube.com/watch?v=i1iiiEgqgT4

 

Навистина ми е жал за луѓето кои се плашат и кои не ги сакаат кучињата. Не се свесни колку губат!

Никогаш не ми било полошо од денес. Цел ден треперам, се тресам, а болна не сум. Ништо не ми е, дури ни главата не ме боли, а се тресам.
Правев два теста, за двата бев спремна супер. Се решив...
А сепак додека ги решавав треперев, додека ги предавав на професорите треперев...
На пат кон дома, си одам со страв дека изгледам како човек со треска.
Влегов во библиотеката, ги зедов лектирите и излегов.
Само што ги слегов скалите ми дојде едно мало кафено пудличе, толку мило и мирно што можев со часови да седам и да го галам. Така невино ми се доближи и почна да ме мириса што не можев да останам рамнодушна и да заминам.
Кога конечно „ме пушти“ да си одам, веќе бев сосем добра. Ниту се тресев, ниту треперев...
Одев по пат насмеана.
Дома ме пречека лепотанот. Се наведнав да си го гушнам, а тој се скри.
Гледам, измочкан на сред ходник.
Си знае тој што следи, па се скри со време...
Ама не, денес немав срце да го карам. Не после тоа што го доживеав со пудлата пред библиотека.
Го зедов од неговото скривалиште и го гушнав силно, најсилно што можев...
И добив бакнеж.
Топол, кучешки...

И се се среди...
Сега комотно можам да се посветам на книгите.

 

Да ти е страв на девојка да и речеш дека ја сакаш . Има некои со најфини намери од душа ќе им кажеш: Злато си многу те сакам (без притоа да имаш намера да ти стане женска или нешто слично) и одма почнуваат вртење филмови. Ама како тоа ти мене ме сакаш? СИВО те сакам ете така . Епа ме сакаш ко женска или ко другарка? Абе мешано те сакам . Ама не можело СИВО или МЕШАНО морало да биде ЦРНО или БЕЛО инаку настанува куршлус во системот (мозокот) .

Е нема бе СИВО ќе те сакам, не е се во животот црно или бело .

 

Mе фаќа некоја амнестија D), се мислам дали да паднам на мамката дека ќе дојде некоја светски позната ѕвезда на плоштад, а од друга страна осеќам дека ќе бидам заебана така добро, што ќе се заледам во истата секунда кога ќе видам што всушност се дешава на плоштад.
Прашањето е секако: To go, or no ?!



Како што вчера имав Џим Кери момент, денес имам Кери Бредшо момент.
Не стварно, онака влагам во нејзин филм, во однос на: зимање лап-топ пред себе, и своето секојдневие и живот да го преточиш во зборови.
Денес свртев толку теми на муабет, што се изгубив.





Животот е тежок и суров.
И секој ден се повеќе и повеќе се прашувам: Има ли воопшто иднина во Македонија ?

 

Вчера гледав емисија зборуваше за луѓе инвалиди. Посбно ме трогна делот со едно девојче, околу 12 години имаше, имало јака форма на менингитис и ги изгубила двете раце до лактовите, двете нозе до колената, имасе протези на рацете. Ме трогна тоа што и покрај се во неа имаше толку живот, волја, како ништо да не се случило, си јадеше сама, пишуваше сама.Ми идеше да си ја удрам една, што вака здрава права, во последниов период депресивно се осеќав. Затоа луѓе знам дека е нешто веке кажано, живејте го секој ден со радост и никогаш не губете надеж, се додека сме здрави ништо не е невозможно и се може да се реши.

 

СДК нема спас од благо таман си реков нема да јадам повеќе и оп наредниот ден, пак иста песна се фаќам на дело како јадам сникерс, милка, а може и дорина со бисквити и ред други благи работи

Сдк дека понекогаш страв ме фаќа од соновите, како филм да гледам еден се оствари, еден ама вреден се што ми се случи, се сонував и уште нешто,што се нема случено, а што страв ме фаќа да не се деси, потсвесно претпоставувам што би можело да е, ама се надевам дека нема ништо од тоа. Понекогаш мислам дека соновите не се само плод на нашата потсвест, оти не може да сонува човек работи кои никогаш не му се случиле или луѓе кои никогаш не ги видел.Чудна работа е човековата потсвест, пандорина кутија, којзнае што има во неа а веројатно е дека таму лежи одговорот на сите филозофски прашања за животот, и за дедо Боже, за се :geek: па си се убедуваме ние луѓето или поточно се залажуваме себе си за некои нешта за кои нема одговор.Мистерија е, нешто што никогаш нема да се потврди.

 

Моментот кога се случуваат концерти, и никаде нема цена на билет... Стандардна моја фрустрација

Си се лабавеам со ресана и Home списание, ѕиркам масички и беж перници во облик на бисквити, баш би ми ја облагородиле собата. Се искичмив на работа, одговорив се’ што треба и не треба, изедов два ѓеврека и си се заљубив одново, ко во нов свет да сум.

Готје има клот убав албум, ја имам клот убави ќофтиња во стомак, четвртоков ми делува заморно, баш сега кога седнав да јадам. Ко да ми поминале 5 дена одеднаш.
Топло е, во мене.

Кога сарказмот работи, сите се закачуваат, кога си добар, никој ништо не ти вели, така функционира светот. Вчера тие дилеми ги разглабавме во кревет. Ко виршли. Душа ми остана таму. Не ми се стануваше сабајлево. Косата ми е ко на басистот на Роксет. Очиве вакви -.-.

Но што ако. Ќе сркам од вселената со лажица! Крупно, со се големите и мали планети и гадости.

 

Не сум и никогаш не сум била мрчатор за тоа кој колку го познава јазиков, не мрчам за правопис, не мрчам за употреба на дијалекти, напротив, мислам дека се вистинско богатство на самиот јазик, ама aман веќе од луѓево шо неправилно ги користат секундарно и морално . Ова со морално не само што го слушам секој ден туку и еднаш на една емисија (не се сеќавам која емисија беше и кој ја тресна глупоста) знам женско беше и ја прашаа: „Што е според тебе морално?“ а таа ни три ни четири ко од топ: „Морално е да се умре.“

 

Сдк ете зошто важиме за страшно некултурен народ. Ок,мултинационална компанија се решава да направи нешто,во првиот момент сите се заинтересирани и љубопитни,едвај чекаат и како минува времето стануваат нервозни од нетрпеливост и почнуваат да глумат незаинтересирани,демек игнорантни,по малце цинични и саркастични,демек ма мене не ме занима,тоа е за простите народни маси.
Дилемата ми е,ако во иднина правам маркетинг кампања за некоја компанија,дали да им сервирам сега и одма зошто сме ко дете у пубертет или едноставно да им ги сервирам цицките на Симона Николовска и простата,иритирачка реклама,клик,лајк,клик,ова,клик она. Или не,најубаво е на светов ништо да не се случува за да не се увредат паметните,онака све да биде црно-бело,евентуално сиво у нијанси.

Ок,т ком се апаши и машина за правење пари.Дали можеме да го смениме тоа?! Не...Дали е етички?! Не,ама им се може.Нека ти текне,истото ќе го направиш,не?! (или повеќето...за жал)
Лично,ме голица која е ѕвездата зошто беа мистериозни. Нема да ги соблечам гаќите ако е Марија,Шукрие или Кате,тука веќе доаѓа моето сеедно,ама до тогаш да,љубопитна сум,да мило ми е што некој нивни фан ќе ги види во живо за без пари и не,не ми е гајле дали ќе ме искористат за у реклама (технички не можно,зошто пратам преку интернет! ).
Нема више забава на светов,па ни гагата луѓето не ја сакаат!

Епик фејл...холограм.Жива ѕвезда ќе им се опростеше бар до пола!

 

Ме потсети сеа ко се спомна клик ваму клик таму иако не е баш тема на муабет. Стварно не ми е јасно шо стана со рекламиве на One. Не само последнава, од Волку-волку па натака ми се случува секогаш кога ќе почне рекламата да мењам канал. До маркетинг агенцијата ли е, до пари ли е, до мене ли е, до шо е не знам...

 

Сакам домааааа,во Македонија

 

СДК Љубам ќе стане фото - репортер. Од утре на фика и објаснување.. Убав ден. Ма посебен... Си имам привремена работа јухууу!

 

Зошто сум над компјутер, а не над биро, а утре полагам? Осеќам дека ќе си паднам така фино лепо, а со оглед на тоа дека ќе ми биде прво паѓање во моево досегашно студирање, морам да си се утешам со музика.. Нели, уште еден изговор.

Не, овај што ми беше зборот. Од вчера, па и денеска се чудам, а ретко нешто ме чуди, а тоа е како може некој да одглуми толку добро и тоа не да глуми ден-два, не да изглуми реакција или карактерот, туку цел живот бре, да презентираш скроз поинаква слика за твојот живот од она што навистина е, од две причини: да те сожалуваат и од очај мислејќи дека нема поинаков начин да се вклопиш. И во склоп на тоа, како брзо забораваш од каде доаѓаш, кога ќе успееш во таа цел да им замачкаш очи на новите луѓе поради кои си ја почнал таа глума? Што е со нас кои те познаваме од порано? Или па не, кој не прашува сега, кога сме толку под тебе. Аман. Ама не е прв очаен обид, а крајот го знаеме сите, не може никој толку дооолго да глуми, па само е прашање на време кога сите тие нови луѓе ќе ја согледаат вистината.

Who's to know if your soul will fade at all?
The one you sold to fool the world
You lost your self-esteem along the way..

And good god, it's the changing of the season.

You should know that the lies won't hide your flaws
No sense in hiding all of yours
You gave up on your dreams along the way, yeah.

Уште да имав некој глас, па да им го запеев ова.
А и штета не можам да си земам пуканки на факултет, па ем тоа, ем 3д филм, мх. Нема врска што не е премиера и што го имам гледано многу пати пред тоа..

До кога бе...

 

СДК ... случајно го најдов и ме насмеа убаво ...

Само за +18

http://demotivacija.org/wp-content/uplo ... 208326.jpg

 

Во последно време инспирација нула. Имам еден куп работи што сакам да ги кажам но не знам како.
Сфатив дека јас сум навистина малер. Огромен малер. Среќа имам само за работи поврзани со школо, за друго- ич!
Колку повеќе размислувам, толку повеќе сфаќам колку шанси испуштив и колку работи заебав и ми станува се потешко.
Ич не ми е погоден периодов, па уствари ретко кога ми е погоден периодот.
Очајно посакувам да се подобрат работите, о ч а ј н о . Моѓам сама да ги подобрам , да помогнам некако, но не можам. Едноставно нешто одвнатре не ми дава да мрднам со прст. И интуицијата на која можев секогаш да се потпрам сега ме збунува. Мразам кога не знам на што сум. Да, не сакам ризици. Сакам да знам точно што се случува во секој момент, сакам да сум безбедна. Тоа не е интересно, но што можам да направам...
Едвај чекам оваа година да заврши и да видам што ќе ми донесе следната.
Ве поздравувам со една многу добра песна, со уште подобар и за мене болен текст...
http://www.youtube.com/watch?v=QIDJCaHMwpM