[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

абе некој уплав фатив од се се плашам штрпнувам не знам што ми е разни сонови ме мачат а ни реалноста не ми е совршена три дена (по 7 год врска) мисев со кој памет у глава мислев дека тиј почна да се менува а уствари филм беее се по старо пак почнаа нервозите и кавгите,а оној во кој се вљубив фино лепо си го видов за рака со девојка му иииич не е убава ама ете изгледа гледа нешто во неа ни тој не е нешто посебно па јас се вљубив во него иако мојов на изглед е бред пит за него ама тоа е тоа срцето не бира по изглд... убава сум тоа си знам ама еве жива се закопувам со оваа долга врска и со повреденото срце од првит дечко,потиснувајки ѓи чувствата кон овој во кој се вљубив затоа што и тој си има долга врска и мојов живот се претвори во немогуча мисија

 

Се сеќавам бев мала, премногу мала и наивна, па неможев да насетам што всушност ме чека понатаму.
Не ги разбирав возрасните и нивните долгочасовни разговори за време на фамилијарен неделен ручек, поврзани со животот, животните проблемите, парите, политиката, сето тоа ми изгледаше здодевно па засолниште и подобро место наоѓав во ќошот каде што ми стоеја наредени играчките. Имав навика внимателно да ги редам таму и во момент на разочарување од однесувањето на возрасните, за момент длабоко да се нурнам и изгубам во длабочините на тој идеален свет, чиј уредник бев јас самата, и да ги управувам куклите онака како што јас сакав да се однесувам кога ќе бидам возрасна. Подоцна сватив дека само куклите се најсличното нешто до човеколикото битие, кое што можеш да го управуваш онака како што ти сакаш, да му поставиш и наметнеш онаков терк на живот каков што ти сакаш да го жвиееш, а притоа без да наидеш на никаков отпор.
Тотална спротивност е кај луѓето, се почнува од едно несогласување во мислењата, па потоа следи спротиставување, конфликт, неизнаоѓање на солуција, навреди, солза, плачење, болка, разделба, -причини за несреќа. Па затоа куклите изгледаат немо посреќни од нас луѓето.
Убаво живеев додека бев мала. Многу му се радував на животот, бев среќна иако немав најидеален дом, и иако немав баш се што ќе посакав, сепак јас бев среќна и задоволна со тој скромен живот, затоа што секојдневно добивав прекумерна љубов од моите родители.
На многу работи искрено неможам јасно да се сетам. Но, на некои реченици изречени од мама а упатени кон нејзиното петгодишно девојче, се сеќавам и се длабоко врежани во моето сеќавање како цртеж во камен. "Тоа ќе го правиш кога ќе пораснеш." "Тоа ќе го имаш кога ќе пораснеш." "Тоа ќе ти го купам кога ќе пораснеш, сега си уште мала." Живеев и бев водена од мислата дека животот ќе ми биде уште поубав и повеќе ќе му се радувам кога ќе пораснам.
И од пред некое време, од неодамна, а и сега и денес одново се сеќавам на таа реченица, која што се исполни, делумно -само пораснав. И сеуште му се радувам на животот, но не и тој мене.

 

Ах бре комшии, само за интернетот ве сакам!

 

Многу, многу сум тажна и утепана, онака изгледам рамнодушно и како да ми е сеедно, не сум океј едноставно и нема да бидам без него колку и да го мразев во моментот.. тоа не е омраза, сега сватив дека тоа може да е и љубов.. А колку се молев и молам да не се заљубам.
И ми се плаче, знам дека ништо нема да биде како порано без него, колку и да се караме и смируваме, па и нека ме користи, не сакам веќе да ги слушам другарките, но сето тоа ме збунува.. Кон мене е добар, фин, мил.. зашто некои работи едноставно ги негирал, зашто таа мисли дека е таков.. Не го чувствувам така. Знам дека ако се смириме, сигурно по ден-два ќе се однесувам исто, демек полна со гордост, гајле ми е ти дали си со мене или не си, ќе се осеќам дека не ми значи ништо.. кога длабоко во себе знам дека не е така.
Само ми недостига. Проклето ми недостига. Тоа е се.

 

Колку е убаво чувството кога ќе одиш во шопинг, ќе најдеш некои ситници кои те исполнуваат и мислиш дека си го достигнал врвот на среќата.
Не ги разбирам луѓето кои не сакаат да одат по продавници. Пробувањето модни парчиња по бутиците, барајќи козметика и шљакање со тестери по парфимериите, бирањето производи по брошурите, сето тоа е дел од женскиот свет и тогаш се чувствувам најудобно во своја кожа.
Некои тоа го нарекуваат трошење пари на крпчиња кои кога-тогаш ќе се скинат, купување мачканици кои кога-тогаш ќе се расипат, а јас тоа го нарекувам единственото материјално нешто кое во моментот ме прави среќна и ме исполнува.
И да не заборавам , еден огормен поздрав до девојките кои уживаат во модата и козметиката.

 

СДК убаво е човек да се распрашува за нешто, но најчесто тоа се случува не од ради информативност, колку што е ради ширење на дезинформации.А па полошо е ако не се прашува диреткно од изворот...е тогаш настанува хаос...Убава е љубопитноста, но треба да се контролира, а ако човек се чуди зошто некои работи остануваат недопирливи, тоа е веројатно затоа што и не треба да ги знае...не за друго, туку тој што го прашува, знае и зошто е прашан.
Убаво е човек да се потпре на својот ум, а помешан со интуиција, уште подобро, попрецизно утврдување на околностите во кои човек се наоѓа.

 

СДК дека ептен ми се разубави вечерва, целиов ден. Колку само малце било потребно. Фала ти.

 

Aj сликава не можете да ја ставите едно 20582905893 пати. Станувал подобар, жими Стојна.

Спојлер

 

мн сум среќнааа.

хејз феминки до сеа не бев нешто мн активна но сеа почесто ќе се дружиме.
епа вака сакам да ви се пофалам денес прв пат се смував ^^ и мнооооооогу ми беше убаво.само малце глупо ми беше коа ќе ми пуштеше јазик некако мн се лигавеше.и сеа ме праша дали ќе има следен пат му реков незнам и он инсистираше.му реков ок ќе има. и сеа едвај чекам ааааааа ^^. и незнам дали сум заљубена или тоа е од што премногу ми се свиѓа

 

Само што се вратив од "две години матура" хихи, и леле, прекрасно е мал збор!
Ми вратија волја за живот, моите вечни другари кои ги обожавам. Дефинитивно не сме само школски другари од средно, туку сме вистински, трајни, засекогаш!
Ко времето да застанало за нас, буквално.
Уште се смееме на истите работи,ги вртиме истите муабети, ко вчера да сме биле последен пат заедно, ко ништо во тој интервал,од тогаш до сега, да не се случило. Не постои време за нашата љубов.
Се изнаигравме на стол,на маса,оро,врескавме,пеевме,ко да ни е денеска матурата,а не пред две години,сериозно,сега поминавме милион пати повесело.
Кажав дека ги обожавам? Сега и засекогаш. Милион луѓе ќе запознаам во животов, но никој никогаш нема да остави таква трага во моето срце каква што имаат оставено они. Моите најдраги.

Ухххх,преубаво.

 

СДК дека многу ми е смешно како луѓето своите предности ги истакнуваат а своите маани ги прават незабележителни.
Пример : Некоја девојка со мали гради потенцира дека со милион дечковци правела муабет и сите и кажале дека машките уствари сакаат мали гради . Озбилно ? Ај баш би сакала да го видам тој што преферира празен прслук наместо добро деколте . Или пак некоја глупача пробува да ме убеди дека машките не сакаат паметни девојки . Епа за едно мување ако си му , сигурно нема да го интересира твојот мозок . Не значи дека тоа што ти го немаш не им се допаѓа на другите !

СДК 2 : Ново маченце пристигна во мојот дом . Радостииии ...

 

Не ми е гајле кој колку верува во моите сништа, важно јас верувам дека ќе се исполнат.
Како што се враќав накај дома се повеќе и повеќе се уверував и се убедував дека јас во оваа држава-нема шанси да останам. Е да умрам ако не го исполнам ова.
Ќе отидам некаде кај што сонцето исто изгрева на исток а заоѓа на запад, кај што исто дождот паѓа надолу и тревата е зелена, кај што исто луѓето озборуваат и се лицемерни, затоа што тоа е константно и од тоа нема бегање, ама барем ќе знам за мене дека сум направила промена и дека сум далеку од тука.
И ќе си заминам, далеку од тука и далеку од сите, можеби ќе бидам сама, ама барем самотијата не боли толку колку осаменоста.
Се оддалечив од сите периодов, што од обврски што од мидојдовтепрекуглавааманезгодноедавикажам, и вечерва се уверив дека после толку време, пак ништо не се променило.
На враќање ги видов другарка ми со дечкото како си одеа накај дома гушнати, и се почуствував прекрасно. Знам дека не се некои што се лигават, знам дека имаат проблеми периодично, и оваа глетка ме направи да се почуствувам толку надежно, смирено... истовремено депримирачки зошто јас тоа го немам и јас бев таа која потклекна на пречките, и затоа сега се враќам сама.
Колку и да се правам силна, колку и да глумам јака и дека не ми е гајле, сепак, ми фали таа блискост која се дели со само таа една одредена личност, ми фали некој да биде покрај мене, ми фали некој да ме сака. Само не можам да се одлучам дали ми фали некој или ми фали баш тој. И тоа глупаво чувство ме јаде одвнатре, и ми ја убива секоја желба за социјално дружење, опуштено попладне, вечер помината во играње, желбата да живеам.

 

Цел ден и цела вечер сум тотално сама, не дека немав друг избор но убаво ми дојде вака да поминам повеќе време сама со себе. Да не ви ги раскажувам сега сите ритуали, што ги прави девојка која е сама дома, од педикир до третмани за коса, си ги знаете сите. Муабетот ми беше друго, убаво си се чувствувам, да не кажам прекрасно. Мхх, кога ќе го испразниш вишокот на енергија уз џогирање ем ќе потрошиш многу калории, две у едно, и после маваш еден млак туш, облакаш спавача и се стационираш во кревет со добро филмче, повторно сама. И сега сон не ме фаќа, ниту никаква дремка. Тарасава живот ми значи и мир ми дава, идеално место ми е за се, еве и сега, со топов во скут и музиката од дискотекиве.
Го живеам сонот да ви кажам, и тоа малку ме плаши и ме возбудува. Засега оди се како што треба и се надевам ќе потрае, бидејќи ми е потребно.
Незнам зашто некои личности од мојава околина пробуваат да се мерат со мене, сакаат да ме престигнат во нешто или што ти знам, едноставно сакаат да се натпреваруваат со мене, ко јас да сум нешто супериорно и ко да имам достигнато којзнае што во животот па ајде сега со мене нашле да се оптоваруваат. Од една страна ми е мило што ми даваат толкава вредност во нивните животи и што ме прават нешто многу над она што реално сум, а од друга страна па навистина ми е жал да се замараат со вакви банални работи кога навистина немаат за што, мене ме нашле за репер да им бидам за нешто во животот. Е добро ај, терајте си. Мене смешно ми е навистина, само глупаво е што не сум известена за натпреварот и ни самата незнам во што треба да се натпреваруваме, а уште поглупаво е што некој сам си се натпреварува со измислено другарче или непријателче како што девојките во пубертет умеат да кажат.
И така ви викам, денес многу ми е убаво.

 

СДК дека ги презирам луѓето кои мислат дека парите се побитни од спокојот ,здравјето ,среќата и мирот во душата .Чудни ми се тие ликови кои не сфаќаат дека на крајот сите лакоми ќе ги напуштат а оние вистинските само немо ќе ги следат сите настани .....
Јас пак не барам нешто огромно , барам нешто што ќе ја пополни празнината и ќе ме направи среќна и исправена пред другите ...

Колку и да си велиме дека туѓите мислења не допираат до нас , сепак на крајот на денот секој изустен збор поминува низ длабока анализа од нашиот неуморлив ум .

 

Многу ги ценам луѓето што знаат вистински да ме израдуваат во овие касно време од ноќта. Е сега е повеќе од сигурно дека нема да заспијам...ама овојпат од среќа. Ама она ептен, цела се тресам и си лудувам со слушалките на уши.
Уфф што било убаво вака, ова е доказ дека најубавите работи можат да се случат сосем неочекувано, во најнеочекувано време.

 

Добро, мислам. Знам дека било 03:03, немора да пишуваш на фб, имаме и ние саат, побогу.

Иначе си чепкам по стариве мислења тука. 6 пати на ден сум пишувала у темава. Сама си се смеам, за што глупости. Додуша, ни сега не пишувам нешто паметно, ама да се рече..

И така си се кикотам пред компјутер, со Изет. Додека не ми стане сестра ми, и не ме отера каде што не треба.
http://www.youtube.com/watch?v=fDJKsGXl ... r_embedded

 

Вечерва за мене нема спиење, за инает.
Добро де, не е за инает али сакам еднаш да видам какво е чуството да си биде буден цела ноќ а воедно и да го продолжиш денот без спиење. Да видам колку ке ми биде долг денот Инаку сум голема спанка ама мораме и ова да го пробаме, да видам колку ке издржам без спење

 

Да ви кажам понекогаш не сакам да излезам од дома,сакам да си седам сама со сопствениот мир. Надвор е се поразлично..
На една страна гледаш луѓе кои многу страдале низ споствениот живот и за жал нивните маки никако да завршат.
На друга страна гледаш ведри лица,имаат пари,уживаат,но имаат некој проблем со здравјето кој им го нарушува мирот.
Потанатаму заљубен пар кој мислиш ја собрал сета љубов од светот,се сакаат,уживаат,живеат за моментите кога се заедно,но тоа е сликата која ние ја гледам,онаа површната,со што се соочуваат во животот никој,никој не знае.

Некој страда,некој губи,некој добива.
Едни сонуваат покрај саканите,други сонуваат за саканите. Некои јадат во богати ресторани а пак некои преживува со сув леб.
Но едно нешто е заедничко за сите,на секој по нешто му недостасува.
Секој има скриена болка која ја потиснува во себе за навидум да биде херој во очите на другите.
Живејте луѓе,живејте за себе,оставете ги оние "проблеми" кои понекогаш и сами ги измислуваме.
Почнете да го правите тоа,ако не сте почнале обидете се уште од утре.
Ќе се изненадите позитивно и ќе се прашувате зошто до тогаш не сте го направиле тоа.

 

Сдк дека во моментов ке полудам од срека. Цели два дена бев во депресија,но конечно се се среди и сун хепи.Да не даде Господ ниту ја ниту било кој да падне во депресија.А и сто СДК дека мислам и дека се заљубив .Ај нека ми е со срека.