[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

тето,од се срце ти благодарам што се обидуваш да ми помогнеш, незнаеш колку ми значи ова
можеби не сме крвно поврзани, но ко вистинска тетка те сакам и тебе и братучедка ми и внучињата исто така и едно големо благодарам до една личност што сака да ми помогне, а не се познаваме многу т.е. два пати го имам видено, ама изгледа му се допаднав и тој мене, кога ке се сетам како се зиркавме вчера на состанокот ај, ке ни дадат уште две Среди да си се гледаме е

 

Што кога ќе ни остане уште една недела пред да престанеме да дишеме?
Уште еден ден?
Уште еден час?
Уште една минута?
Уште една секунда?

Што кога веќе ќе немаме ниту едно влакненце за кое можеме да се држиме, што кога залудно ќе нагнуваме со носето кон атомите и молекулите за да ги вдишеме?

Ние сме една толку посебна форма на Универзумот.
Во моето меше еден ден ќе се зачнат неосетни мисли што претходно, уште многу одамна се вселиле во течноста што во себе ја носи оној што со сета љубов ќе ми ја предаде.
Тие мисли се мисли на еден сосема обичен човек што некогаш сме го сретнале, можеби. Можеби и сме си го цртале во главата. Девет месеци совршено ќе се оформуваат, ќе се туфкаат во утробата, се додека не решат дека се доволно возрасни да го напуштат тој свет. Исто како што се туфкале пред да се претворат во едно живо гравче од сперматозоидче.
Нашите тела се посебни светови.
Телото на мајка ми е посебен живот на кој не се сеќавам.
Телото на татко ми е посебен живот во кој не се сеќавам.
Ние постојано живееме едни во други, не?
Си сведочиме за своето постоење.
Ние се носиме, се имаме, се правиме вечни.
И кога ќе нема кој да ни шепне за големината на малечките здивови кои неосетно ги крадеме, Универзумот ќе ни шушне некоја магична мисла во пазувите, а таа ќе се поти со секое вртење на точакот, ќе не чешка додека не се истушираме, ќе се мушка низ цефките, се до шахтите каде и животинките беспрекорно кружат, и нив да им се навре во рогчињата и пипалцата, и тие да свијат некоја насмевка.

Добра ноќ.

 

.. многу се променив откако раскинав со него. Се затворив во себе ..

Во првата недела, јас вака како нопак човек, се чувствував прекрасно. Како ништо да не се десило.
Потоа дојде тешкото. Постојано се прашував само едно: Која беше причината за да престане да ме сака? Како и по обичај, кривицата си ја барав во себе. По долги муабети со него и неа, како ми е тешко, а тој е дебил и не ме заслужува, престанав да зборувам за тоа.
Никој не беше должен да биде тормозен постојано со моите проблеми. Како тој да нема доволно проблеми па и јас да зборувам едно та исто цело време, а знам дека нема да најдам ни одговор ни ништо.
Се оддалечив од се‘ .. и сите работи ги правев сама. Не ми требаше никој, само тишината и оклопот кои сама ги создавав. Не излегував, си седев на тераса со книгите и чајот/нескафето, секој ден одев сама покрај езеро, да прошетам и да си ги средам мисливе. И се променив .. само не можам да кажам дали на подобро или полошо. Станав поинаква небаре тој би ме засакал така, а всушност тој навистина не виде каква бев, а камо ли каква сум сега.
Порано бев поемотивна, потрпелива и потолерантна. И сега сум емотивна, ама сфатив дека не вреди да леам солзи уште од самиот момент кога ми стигна пораката. Трпев и толерирав многу глупости и испади .. и сфатив дека не ги заслужуваше сите тинтранења од моја страна. Се што ми сметаше си го чував во мене, секој проблем се трудев сама да го решам, а последен да биде тој што ќе дознае. И така постојано се уништував ..

Но повеќе не е така. Помина периодот на избегнување се‘ живо и диво. Не дека не сакам да сум сама, напротив, сега кога имам помалце време за тоа се трудам максимално да го искористам .. некогаш да уживам некогаш да размислувам. Помина и периодот на жалење и самопотценување. Доволно беше.

Мило ми е што не сум повеќе со него, подобро вака него да живеам во заблуда. Претрпев и научив многу работи додека бев со него .. ама уште повеќе научив во периодите кога бев сама.
Сама себеси си станав најдобар пријател.
Станав емотивно независна од другите.
А што е најважно - научив да уживам во тишината и осаменоста.

~
Морав некаде да се искажам, за да си симнам малечко товарче од душава, за да го почнам роденденскиов мој ден без никакви проблеми и оптоварувања.

Имајте прекрасна вечер, частење добивате утре.

 

СДК измамата порано или подоцна се открива, не е толку лошо кога ќе се разоткрие, колку што е лоша последицата од истата.Луѓето се огледало на нашите чувства, мисли.

Затоа чиста сметка, долга љубов :geek:

 

http://365.com.mk/17424/gejmer-dokumentarec
ТРОГАТЕЛНА приказна на еден гејмер... Бич плиз!Трогателна?! Рили?! Инспиративна случајност би рекла. Ама муабетов еден во илјадници,а предодреденоста да заврши ко гејмер не е ради лошата случка.

А интелигентно типче... мора да признаам. Онака,симпатично,ама...ете.

 

Отворен прозорец низ кој доаѓа некој носталгичен цветен мирис , постела покриена со два бели чаршафи, на ноќната масичка стојат веќе направените сендвичи со кашкавал и ладен сок од вишна . Мачето под нозе и можам да започнам со седмата сезона од Friends .
СДК дека најмногу вака сакам да ми поминуваат вечерите , не сакам гужви , кафичи и гомила пијани малолетници кои не ги познавам . Толку од мене , сега само ќе уживам...

 

Колку убава месечина има надвор - не можам да и се изнагледам.

А, и небото е прекрасно во целост. Обожавам вакви прекрасни летни ноќи - за момент заборавам на се што се случува и се што било и се потсетувам колку е прекрасен животов.
Гледајќи во летното ноќно небо се потсетувам колку многу убави нешта постојат и дека се е во малите работи.

Добра ноќ.

 

Уште една братучетка ќе се разведе .Дојде расплакана овената бледа си велам што стана со луѓево,аман.Зар толку брзо престанува љубовта?Како тие деца ќе го поминат разводот?Зар има нешто што ќе им го замени топлото гнездо.Од секојдневните плими и осеки,се губи човечноста,разумот...Ама понекогаш е подобар добар развод отколку лош брак...Бидејќи можноста за помирување е неприфатлива,не знам навистина што да и кажам.Како да и помогнам,утешам.Со гасењето на бракот се гаси и еден дел од нејзиниот живот.И како и секоја смрт,и разводот мора да се исплаче,ожалости.Тагата е длабока некој може и да носи црнина (духовно),некое време.И како да сте изгубиле некој драг предмет,ќе ви недостасува и бракот.Каков и да бил ,бил дел од вашиот живот.Навика.Удобен пар чевли...

Spoiler

А кога солзите ќе пресушат,и облаците ќе се растргнат,нека тргне да ги разгледа излозите,Секогаш има нови удобни чевли.Или совршено очувани во second hand шоповите.
Разговаравме долго ,се обидов дури и да ја насмеам и УСПЕАВ ВО ТОА...ми вети дека ќе биде добро :up:

 

СДК Цаци си се начита на темата Необјасниви случки,и сега лагано без нагли покрети иде одма у кревет Баш морав сега да читам,пред спиење

Добра ноќ на сите

 

Ќе си легнеш со внука ти во трева и ја гледаш месечината која е страшно портокалова. Радишани сега во моментов ми е рај..ветренеце.. ѕвезди, тревичка. Лош е моментот кога со 10 годишно детенце мораш да направиш сериозен муабет за тоа што ја очекува и како треба да ја издржи самата ситуација... сериозно се мразам што сум возрасна и што сите ние возрасни им нанесуваме болка, свесно и потсвесно. Сепак е живот, одиш по некои непишани правила. Rеалност која гледаш да ја искористиш за да избегаш од напнатост, и за да создадеш некоја нормaлна атмосфера за живеење. Ах.

Туку денес бев на изложбата на Сањулка.. браво што друго освен браво. Ми го донесоа сребрениот медаљ, мој прв на ниво на свет. Му се радувам..утре ќе го сликнам има да се испрчам. Татко ми ми рече за првпат без размислување браво! Чудни работи се случуваат.

Влегов во дебата и ќе се држам до крај си стојам на ставот..оти знам дека се' што правам чисто е, а на оние на кои им смрди вешот нека му ја мислат!

 

Јас сум ти тип на човек што се заљубува секој ден во нешто различно, и можам да се вљубам и во најглупава ситница ако истата успеала доволно долго да ми го привлече вниманието и да го потпали жарчето на восхит таму некаде.
Моментално сум заљубена во милион работи - песна, поема, илустрација, лик од книга, лик од филм, место, ливада, цвеќе на ливада, љубов на писател кон неговата муза, карпа од која најдобро се гледа зајдисонцето, црвено-бел репетитор поставен во сред шума, соѕвездие. И секој ден со тоа ги умирам сите околу мене ко тинејџерка кога ја дави другарката за првиот дечко.
И помнам мириси, чувства кога прв пат сум дошла во контакт со објектот на моето обожување, ситен фрагмент кој прв ми паднал во очи и го обележал ликот или нештото и со кој се врежал во моето сеќавање, ситници, ситници. И многу ми е убаво кога ќе си откријам некоја нова љубов.

Колку што лесно се вљубувам секојдневно во вакви „нешта“ толку тешко се заљубувам во луѓе. Ама затоа, ако еднаш се заљубам...
И не си ги мразам или отсакувам минатите љубови, секој во кој сум била вљубена, иако едвај на една рака се бројат, си има посебно место, посебно деталче и посебен момент со кој останал сместен длабоко во моето битие. Си имам многу место во мојот животен куфер, нема потреба да ги мразам старите, впрочем чувам посебно место за една која ќе ги надвладее другите, само треба да ја најдам или евентуално заживеам. А кога ќе се случи тоа, со лесно нека им е на сите околу мене зошто ќе ги удавам со љубов, во случај да е заразна, да си бидат и тие зимзелени ко мене.

 

Глоси со несоницата маки мачи,
па веќе ми се смачи!
Ноќна тишина,
Wh1 и фемина несонцата ја бркаат
и со дремката се тркаат.
Сите спијат,
само најмалото со најголемите другарува
и рака им подарува,
а некогаш и нејзин совет дарува.
Да се вратам назад,
креветот ме чека,
мислите си течат како река,
да заспијам се препорачува,
ова не смее да ме измачува.
Мислата во стих ја претворив
и на фемина.мк ја истоварив
Вас повеќе не ви досадувам
и со секакви работи не ве оптеретувам.

 

Пак јас да ве заморувам со моите глупости. Два часот после полноќ, а јас почнав да се присетувам на старите (добри) времиња. Во моментов се навраќам во периодот кога бев седмо и осмо одделение, кога ми се случи вториот бакнеж со него.. кој го сметав како прв. Толку го сакав.
Знам дека секој ден ги слушав песните на t.A.T.u. Како е добро да се присетиш на минатото, еве ги вртам сите нивни песни, ме потсетуваат на некои времиња кои за жал никогаш нема да се вратат.. Сеуште им ги знам текстовите напамет, мелодијата ме влече некаде наназад, ми ги влече спомените кои останале некаде длабоко закопани во мозоков.

О боже. Песнава ме убива. Патем, моите две најдобри друшки заминаа на одмор. Немате поима како ми недостигаат, посебно едната. Цел јуни ко гуска седев дома повеќе отколку што излегував, воопшто не излегував со неа, да беше сега по цели денови ќе седевме кај неа, ќе гледавме филмчиња и ќе разглабавме разно-разни прашања. Како зборувам, ко да не ќе се врати, е ќе се врати, ама после братучедите од Германија ќе и дојдат, па пак ќе оди(ме) на одмор.. А ако јас не одам, нема да ја видам што се вика до крај на август.

Чудно ми е олку да ми недостига другарка, и да ме боли разделбата од неа. Порано се смеевме, а сега ме боли, часовите со неа ми поминуваат ко минута. Толку сакам и јас да одам со неа и уште две-три девојчиња во Струга, и не ми е гајле ќе ја убедам мајка ми да одам, имам веќе 1400 денари (утешно,не? ) и реков дека ако треба нема да одам на екскурзија во Будимпешта во септември, само да бидам заедно со неа.. Знам дека ќе си поминеме најубаво, ќе лежиме на плажа слушајќи го Скази или кој и да било.. ќе се смееме и ќе се радуваме на животот. Како што знаеме.

А тој.. ми недостига, да. Ама не сакам да се заљубам во него. Прерано ми е. Сакам сега за сега мирно и без бурни љубовни авантури да си го проживеам животот, да си поминам супер на одмор, и да не го барам крај мене.. А сепак, неможам без него. Се чувствувам толку убаво, топло и заштитено во неговата прегратка. Ги обожавам неговите силни раце кога ќе ме припие до неговото тело, ќе ме погледне и ќе се насмевне и ќе ме бакне во образот.. Да можам, секој ден би лежела само до него, ништо друго не би правела, тие моменти ми се бесценети.

Толку од мене. Добра ви ноќ и сите желби да ви се исполнат. (Иако не ви е роденден! )


http://www.youtube.com/watch?v=s3Kv1jZr ... re=related

 

Се разочарав,можеби затоа што премногу очекував,но некако тоа очекување потсвесно доаѓа,почнаа да ми се рушат соновите,почнувам многу сурово да гледам кон реалноста,тоа не се случувало со мене,затоа ми пречи,секогаш се трудам да ги прифаќам работите такви какви што се,но.. тие мене не ме прифаќаат :/......Но само во едно сум сигурна дека се чувстувам како грдото пајче.

 

!

 

Последниов месец и пол најубаво ми е кога сум сама.

Ја обожавам тишината и мирот кои ги имам. Би можела по цел ден да седам во соба правејќи ништо. Ме нервира мајка ми кога ми мрчи дека треба да излегувам надвор и да се социјализирам. Мислиш немам „другар(к)и“ па морам да запознавам нови. Едноставно сама на себе сум си најдобро друштво. Тогаш сум најопуштена и најубаво ми е. Сама со своите мисли летам далеку некаде, а надвор, во друштво не ми е тоа тоа. Не сакам да слушам за туѓите проблеми, не сакам да ги слушам туѓите мрчења, туѓите сожалувања и озобрувања, не сакам. Имам свои проблеми кои сакам т.е. пробувам да ги решам, не сакам да размислувам за туѓите. И затоа ми е подобро дома. Ама мајка ми не сфаќа. И ме нервира.

 

А, да ме оставеа кучињава да спијам?! Ауф! До сега требаше 1000 пати да заспијам, а вака само се измачувам од нивното непрестано лаење. Како не ги заболе устата веќе еднаш?! Нема крај. Кај и да е и кокошката на комшииве ќе запее, па можеби накај 4-5 ќе заспијам, како синоќа.

 

Сум станала многу чувствителна. Од што ли така? За секоја ситница мислам со саати, се нервирам, се двоумам, неодлучна сум. А за побитните работи да не станува збор, спремна сум да пуштам солза за секоја глупост.
Баш сега требаше да бидам најопуштена. Си ветив дека летово ќе си го посветам себеси, да ги наполнам батериите и да си терам така како што сакам.
Ама не ми оди, не сум била јас таква, од мравка правам слон, изгледа уживам самата да си создавам проблеми и да кинам живци.

 

Во она што сум добра само ФБИ може да ме најми и соодветно да ме плати,никој друг!
Бреј! Доцно во ноќта...

И сдк...израснав еден куп мажиња... извадив еден куп газови од говна... не очекував ништо за возврат,нити па сакам... ама тоа што ме курчи е едно маже... кое му требам ко воздух ми води ИНАЕТ. И да не се разбреме погрешно,ништо нема веза со врски и љубов,а ни секс... Ми оди да му ја шлапнам една наопачки,со ризик да ме здрви после зошто е цели три пати поголем од мене...ама нека си пропадне сам! Работата е сериозна,тој не разбира и нека не разбира. Се грижам,во случајов направи таква штета, нема време веќе за учење од грешки,туку санирање на срањата,ама нека си го...колку и да ме нервира.

Ах да,забавата кога гледаш како медиокритет краде туѓи дела и зезалици. Ох соу мач фан,ми се припишки!
Ал што кој к*р...па ужива лепота...а прелажани еден куп,без умерени воодушевувања... ЈЕБИ ГААА... ах да,врека за луѓето,животот... какви се никакви,а си гние сама од внатре...жално.

 

СДК дека денес требаше да одам на плажа со друштво, и тамам да облечам купачи отидов пред огледало и таму као ќе се облекувам hock:, кога се видов како изгледам се утепав во плачење , вака грдо се немам осеќано па мислам никогаш, од што ми беше страм не отидов со нив...

Ама од коа се изнаплакав убаво, си ветив себеси:
-Дека ќе ја издржам УН сите 90 дена и ќе пробам да не ја прекршам ниеднаш!
-Од утре редовно ќе вежбам, и секогаш кога ќе осетам мрза ќе одам пред огледало да се видам, па да видиме дали ќе ме смрзи пак , ИНСЕНИТИ вежбите 60 дена, господ нека ми е напомош...

Додека во огледало не ја видам личноста која ја имам замислено нема да се откажам!
Ќе се потам како свиња , ќе викам и ќе плачам од што ќе ме болат мускулите од вежбање, ама нема да се откажам! Има цело сало од на мене да го снема!!! Мотивирана сум, и нема да се откажам па макар ова ми било нешто последно што ќе го направам!

Има да го поседувам телото по кое копнеам!