[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Само разочарувања. Многу разочарувања. И се‘ се случи така брзу. Не можам да прифатам. А, пред 2 дена се‘ беше во ред. Ова се’ ми дојде како гром од ведро небо. Иднината ми е неизвесна, не знам што да очекувам. Тешко ми е.

 

СДК синојќа си поминав прекрасно.
Добив желба да си се дотерам и да излезам од дома. (обично мразам многу да се тинтрам)
Излегов од дома со некоја позитивна енергија, со широка насмевка...
Успеав да измамам многу погледи и многу насмевки а воедно добив и многу комплименти.

Баш ми е мило што ширев некоја позитивна енергија, не само на друштвото околу мене, туку и на случајните минувачи и оние околу нас.

Прекрасно е чувството.

I felt like my smile is brighter than thousand stars.

Поздрав феминки, имајте убав ден и бидете ми позитивно расположени. Just smile!

Во продолжение една изрека од Мерлинка, која е чиста вистина.

Па така девојки сакајте се себеси, никој не е поубав од Вас.
Секој од нас си има посебна убавина и харизма.

Spoiler

(малку нарцисоиден ми испадна постов, ама нема врска )

 

Конечно се вратив и јас... Одлично поминати три дена со дружење, пиење играње...

 

Сакам да кажам дека сонував, и кога се разбудив не бев сигурна што било сон и што било вистина. И на мама и викам, “Мамо, извини, ама не те послушав.’’ Женава ме гледа ко 3 глави да имам. После таа ме потсети дека советот бил за кога ќе појдам на одмор.
Инаку ми светна убаво, изгледа ос 5-6 дена, со братучедкава си го направивме 8 дена одморот. Само да се реализира, го чекаме августот, само се надевам нема компликации затоа што СИТЕ австралијанци тогаш ни идат -.-
Ми се сака езеро бе.

 

СДК дека сега се разбудив од спиење, ама од топлово не се спие...Вчерашната вечер ми беше убава, бевме со другарки на вечера , си помуабетивме, се посмеавме и си дојдов...Сега планирам да гледам некое филмче, а потоа да се прочита некоја добра книга...

Имајте убав ден феминки

 

Море си слушам Бах 9та симфонија
Пробувам да се соземам, да не испуштам негативна енергија и да бидам старото девојче полно со ентузиазам и позитивност.
вИ ПОСАКУВАМ пријатен ден во кој вие ќе светнете,ќе си певнете, ќе се насмеете, ќе бидете ентузиастични и ќе зрачите во позитивност.
Во овој период, тоа не го можам, но да знаете дека за неколку недели, ќе бидам добра.

Гушки до ситее!! Ја красите ФЕМИНА!

 

Уживајте во него, каде и да сте!

 

Лето ко лето. Вришти, жежи, пече, агресира, процесира, тече, и нервира. И што? Никому никогаш не може да му се угоди. Мрш таму, како да ви кажам. Во зима се кака зошто е толку ладно, во лето се вади душа на мегдан и се плаче за пет степени пониско. Епа нема! Иди облечи скафандер и живеј у стратосфера ако не па.

Луѓе - најкомплицираните дизајнирани нешта на светот. Зошто за нив да би зборувале. Оти нема друго, нели. Има книги, има бубалки, има фејкери, има златокопачи, има сонувачи, лажговци, дремачи на работни места, нервозни, неВрозни, убиени во поим, совршени навидум, дебели и слаби и сите тие го газат ова крукче земја и го прават вакво какво што е!
Убаво пееја Duran Duran - ова е само еден обичен свет, нема што тука да плачеме по него.
Јас, трпнувам од сафра, и се лечам со кафе и новите тантели за завеси. Ги гледам и сфаќам дека интимата ја криеме единствено со завесите. Дека си чмаеме во сопствените мисли заробени ко во лоша кафана со пијандури. Само мисли и дизајнирани побуди. Дизајнирани од desire. И нема веќе што. Се предаваш на времето, на нештата што ги носи, ги полудува. Ко вчерашниот сепиа призор кога дините пустински го надвјасаа Скопје. Толку тага и сага за мојот град никогаш не сум произвела!
На твит дружбата си добив подароче метличка. За да ме чува од врагови и да ми ја чисти душата од негативци. Се заблагодарив и изгушкав, сфаќам колку некои луѓе, едноставно ги чувствуваш дека се Тие, блиски од други нивоа, различни во живо, а сепак овдешни. Се израдував многу. Изедов еден куп шарена салата, верував дека витамините ќе ми ја обојат душата, зошто се разбудив нервозна и со некои остатоци од соништа.

И еве, денес среда, неутрална и натурална. Без брзање. Џигерчиња со лук за ручек, Femme Fatalle на рипит, меки перници зафрлени на под, треба да се перат, даде договара одмор за Парга и алиштата сами излегуваат од плакар.
Не знам ни сама што сакав да кажам, веројатно симфонија од нешто, што нема никаков след. И е полна како џез импровизација. Тој јаде сладолед на работа и ми куца со една рака и ми вели те сакам. Јас му праќам жирафи и сончеви чешлиња. Ќе се видиме после и ќе мезиме усни.
Некако денов е како златно клопче. А јас мачка, што одмотува и замрсува златни џемпери. И топло ми е, нормално. Едноставно, обичен свет. Луѓето се луѓе. Нервозите се нервози.
Се’ е толку просто и едноставно, што дури не ми се ни пишува.

Љубете, тоа е само смисловно и без смисла.

 

Сакам дожд!
Да си шлапка по улицата и скришно да си го гледам од под стреата.
Сакам да помине периодов, да си ги остварам намерите, успешно да ги завршам работите кои ги почнав, и среде август со мачорот да ропнеме еден шопинг, заеднички, да си се почастиме.
Да си купиме шеширчиња, и да опнам црвен кармин.
Да се сликаме сред град на улица, да лепиме срциња по бандерите и поштенските сандачиња, телефонските говорници и скришните слепи улички на чии краеви се крие скромна фризерница, заболекар или адвокат. Можеби и по некој песимист.
И така ќе ставам точка на лето двехиљадиидванаесто.
Не ми се верува дека ми остана уште една година у Велес.
Не дека после ме чека нешто подруго.
Моите куфери се спремни од секогаш.
Мојот дом е сиот свет.
Сите се гости во мојот дом.
Имам толку светови во мојата глава низ кои треба да отпатувам.

 

Зошто мора среда СЕКОГАШ да ми е најлошиот, најздодевниот и најбаксузниот ден во неделата?

Уште нешто, потполно се согласувам со ова

конечно некој да размислува како мене.

 

... пладневна журка со ретро-фармерки купени во 90тите, со неодолив шмек и висок струк од 80тите.
Избледени, но спомените на мајка ми не, јасно се сеќава како си ги купила после 9 месечна диета и симнати 18 кг.
Се сеќавам тогаш и извадија афера во малото градче дека можеби станала алкохоличарка поради губењето на толку килограми. Една злобна женетина (уште ја паметам која е) нè застана на улица - јас буцкасто дете од 5то одд, со сладолед во рака, мајка ми - тенка ем вита и гласно ни се издра - леле Љ, уште малку исти ќе бидете со ќерка ти во килажата!

Од тогаш чинам ги замразив сите незапрашани за мислење, а постојано го издаваат сопственото, оти се нели - нелицемерни. Сакав да ѝ го лупнам сладоледот од глава.
Ама многу се радував за мама, кога му кажаа на татко ми - леле ама ви пораснале ќерките, мама се надува како некоја пауница а јас горделиво ја рашетував мојата најубава мамичка, нараснато како со диго квасец во обравчиња.

Денес се кезиме како чукнати, заедно си пиеме кафе, си готвиме, си се тешиме и поддржуваме, ѕвонливо се смееме, уште погласно муабетиме.
Да ми е тогаш овој мој памет, кога бев толку несреќно и осамено суштество во пубертетот... а одбивав да зборувам со неа. Не ја сакав за другарка, мислев дека не знае ништо, сака само да мудрува и да соли памет. А сме можеле да си бидеме друшки како денес.
Жалам за времето кое успеало да ни се слизне, но радосна и благодарна сум што имаме уште толку пред нас.

Гушнете си ги мајките, сакајте ги, измијте им садови од време на време, сварете им изненадно кафе, бакнете ги, зашто се најнежното и највредното нешто. Можеби не е центарот на мојот универзум, ама дефинитивно мајка ми е сонцето околу кое осцилирам јас за сенешто.
Патем, само учителката и мајката знаат сѐ!

 

Сдк дека имам најдобри родители на светот . колку брзо ми помина времето со нив .. како вчера да дојдов а веќе треба да си одам дома

 

Сдк дека ова моево веќе нема смисла. Или треба да ми дојде, или е од б-комплексот. Значи вчера и сабајлево јадааам ли јадам, може пола леб сама изедов со еурокремче. Стомакот ми е подуван, и имам некои румчиња, а тоа абер нема... Нека ми дојде сега, за после одморот да не ми го расипе. Инаку нередовно ми е затоа се чудам, да не се сфатиме погрешно

 

Имав најубав, најсовршен сон со него!
Сеуште му ги осеќам усните негови,неговите раце и шепотењето.
Другото не ми е важно, знам дека ќе пукам од радост цел ден иако воопшто нема ни причина за тоа.
Не ми е битно дали некој ќе ме разбере ама ова ми фалеше па макар и во сон.

 

^^^
Не може за 360 степени,ако е така ќе си се вратиш пак на старото мислење.За 180 степени може.

 

СДК денес многу ме замислија, се двоумам , мислам што ли да одберам , а да не погрешам

Во овие пеколни жештини таму ваму, немам сила ни за размислување..

Важно е што денов ми започна со насмевка на лицето, тоа најверојатно беше поради прекрасно поминатата вечер

А сега сакам едно вакво коктелче
цел ден да одмарам дома и да не одам на работа...

 

Летово сум пред голема одлука и промена во животот. Најверојатно и Господ ќе е на моја страна, па по одморите ќе се надеваме на принова, нежна, малечка, розова или сина, не битно, бидејќи време е...и покрај хипотиреозата и намалениот eстероген се надевам на најдобро
Ми се врати чувството од дете, кога едвај чекав да не стават со брат ми во кола, надвор небото е пред разденување, а кој би можел од толку радости да спие, едвај чекаме да го видиме морето и на 5 минути прашувавме: А стигнавме ли? А уште колку ќе стигнеме?
Така се чувствувам сега, нестрплива и еуфорична и како камен од срце да ми падна, откако Грција отпадна како опција за летување, не знам зошто. Бев во агенција вчера, скоро два часа, уплатив едно убаво патување со семејството и чувствувам во себе некоја необична радост.

 

Го испратив брат ми за Белград.Среќен пат бро и врати ми се жив и здрав.Јас ќе уживам во твоето отсуство, незнам зошто мене не ми се одеше и сеуште не се покајав зошто не се спакував и јас и не заминав со него.
Ете ќе уживам овде, сама дома скоро цел ден, ќе шизам, ќе готвам, ќе играм симс и гледам серии, ќе се гушкам, галам, ќе водам љубов и така...

 

Не сфаќам како има толку љубоморни девојки, да не речам жени.
Дојде време да не можам со другар ми на улица да се поздравам очите ќе ми ги извади женска му.
Па не ти го јадам бе, не ти го земам, да се поздравам со човеков, толку работи ми завршил, толку време сме излегувале заедно, сме муабетеле, сме се пијанчеле. Па ако сакав до сега да го ќарам, ќе го ќарев.

Си имам и ја муже, па не го врзувам за кол со јажиња.
Туф бреееееееееееееее.