[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Како бе тоа да се немало осет кај се наоѓаш.. ма неможам вакви луѓе да поднесувам..ко дома да е, се дере на улица, во парк кај стигне.. и не и текнува дека НЕ Е ДОМА! Ај збори и навредливи зборови веќе кога си почнала али барем тонот понизок.. на цел глас се дере.. алоо.. можеби некого навредуваш..цц! Какви се луѓе бре.. може не се нашла во таква ситуација.. ама вакво нешто не сум видела!

 

Да се биде или не ? Да го поминам летово како секоја друга девојка на 20 год или пак да си останам дома?
Сеедно , веќе уплатив одмор во Грција па што биде нека биде . Како што е веќе добро познато анксиозноста е таа којашто не ми дава мир и заради неа веќе три години по ред немам идено на одмор. Епа стварно ми е преку глава да се затварам дома и да се бањам само по базени , сакам и јас да живеам, ако не го правам тоа сега којзнае за понатаму дали ќе имам можност . Решена сум , ќе идам и ќе си поминам најубаво ! Ќе се потсетам на старите добри времиња кога живеев нормално, и не , нема да ми е лошо ! Си ветувам себеси ...па заслужив ваљда.

 

ПМС - ов почна да ме дрма, мислам дека денеска му беше кулминација.
Се испокарав со сите, отерав у три лепе све живо и диво, депресија ме фати, глава почна да ме боли од нервози, и како врв на сe` на сред улица така фино, ни две ни три си залипав во јавност.
Браво за мене.

 

Џабе фалењето за одмор, и нестрпливоста да дојде. Не идам, плановите ми се сменија. Финалето на фудбалот ми е на 27, а јас на 26 треба да идам. Ма нема шанса, не пропуштам јас тоа. Мани тоа, другото е што нема ниедна моја другарка да иде, требаше да идам со две пријателка со која си имам само здраво, брат ми вика не сум била дружељубива, како бе на некој/а му се свиѓа тој/таа, ајде Памела иди запознај се ти, па и мене ќе ме запознаеш. Не ми е до тоа, ама повеќе ми се допаѓа да шетам со другарките мои по улица, и да се смееме како ненормални, отколку таму да бидам како 13-то прасе. Сите што ќе идат си се по 3-4 деца, другарки. Криво ми е ради концертот на Чолич, ама тоа е.
Додуше уште не ме ни отпишала мајка ми од кај наставникот, ми рече до понн. да размислам, за после да не се каам. Ама нема, знам. Брат ми се нервира, пошто он ќе дојде на 28 ми вика да не се секирам за друштво, со него ќе излавам, со него ќе шетам, заедно ќе бидеме. Ама не е тоа-тоа. Си ги сакам јас другарките покрај себе, сакам да бидам со нив и крај.

 

Не знам до кога во нашата држава, бетони и позлатени огради ќе бидам многу повредни од човечкиот живот. Тотално сум разочарана од нечовечноста на луѓето. Да ти ебам парламентарци, министри и се', кога немаат осет за хуманост! Ебано е кога некому не му даваш шанса за живот, и асфалтот и сите ебани статуетки кои ни го направија градот суров и грд се побитни од се'. Секогаш ме растажува моментот кога ќе прочитам дека некој моли за последна шанса и не ја добива.. не знам како некому не му дава бар малку мир во срцето со тоа знајеќи дека пружил прст. И онаа кога на Томи вујко му постира слики од него..од последните негови среќни денови, срцето ми се пара. Се изнаплакав како мало дете. Колку посакував да имав моќ да помогам без граници.. знам дека животов е тотално неправеден и може да се случи цел пресврт за мили секунда, ама нечовечноста зошто?

 

Уште недела денаа....
Ќе се превртувам upside-down!

 

СДК дека некои работи со тек на време ми се се` појасни и појасни. Значи страшни биле ова муживе (има и исклучоци, да не генерализирам). Нејќам да биде постов апла во кукање, има и женски вакви, ама денеска врвот го достигнав у се` што сум гледала.
Ако у блиска иднина си фатам дечко ќе му земам корпа за на уста, како на кутрињана, а за понатака ќе му купам боди без нитни за закопчување. Мајке ми веќе не верувам во ништо.

 

СДК дека страшно многу ме боли грлото.Со вкус на крв, ми загнојале крајниците.
Ама тоа ти е, пиев ултра ладен сок ко луда, нешто како гранита до толку беше замрзнат!

Иначе убаво ми е бе.Задоволна сум прекрасно си поминав.Не е битно каде си туку со кој си.
Е така.Да си знам.

 

Со тек на време, сите се поќе и поќе ме зачудват, во неуба смисла

Спојлер

Зарем сум единствената шо така мисли?

 

Се вратив, жива и здрава фала на питање, со свежо форматиран компјутер, заљубена сеуште и активен планирач на одмор. Жими се ми недостасувавте.

 

Пара марака нарака зарака.
-Солзи и смеа: Мотор

И другачката ми прати порака дека батето е убаво,а истовремено батето ми вика да си го проверам телефонот, другарка ми ќе ми ѕвонела.
Ама, не ја имаше тогаш пратено пораката кога јас си го проверував телефонот.
И после видов и фолклорно се насмевнав.
Toa, шта да ти причам.
Денес две работи забележав.
Дека девојките што работат на промоција, се промовираат, да не речам се проституираат.
Ноу хард филингс,ама кога ги видов живот ми се згади.
И не, не им љубоморам дека се згодни со убави тела, нешто што јас го немам на пример и си признавам,ама тие мислат дека им љубомориш до бескрај, као демек има на што да им љубомориш.
Ма, немој. И јас да не си пијам пивце и да се потам во теретана или во нечиј кревет, ќе имам убо телце, ама мене ми е топ со малку стомаче и широчки колкови.
Ама, мозокот сестро.. е на мозокот би сакала да ти љубоморам,ама тоа е невозможно.

Другата работа е, како ние нон-стоп се жалиме дека мажите не сфаќаат колку е тешко да си жена. Како ние сме способни да издржиме на штикли.
И ете едно момче реши да си ја испроба среќата и да облечи штикли. Одеше како преебан и ги искрши сите табуа кога е во прашање актуелната тема хулахопки и сандали, а овој си носеше бели чорапчиња и сандали. И топ му беше.
Пооде 2 метри и се откажа, пред да излези маженственото во него и да ги искрши.

Не е битна информација,ама тоа е што е.

И последното нешто за вечерва
Бадел + airways лилави. Ми недостигаше тој мирис.

 

Го прочитав ова:

и ми текна на школските мои у јуни месец.

 

СДК ...Си пуштам музика,а таа ги обликува моите мисли.Читам поезија-размислувам за љубовта,осаменоста,животот.Се дружам со компјутерот и целиот цвет ми е виртуелен.Ноќеска ги гушнав децата,и почувствував колку е голема силата во блискоста..Разговарав многу..И која е поентата на ова што го напишав...мислите се наш живот,Со што се храниме и што земаме од нив?
Кога некој ќе осети љубов,сочувство,разбирање,подршка,кога почувствува дека постои радост,среќа,или напросто живот,тогаш и тој е таков.Во овој случај јас.Ме заразивте едноставно.И ви благодарам за тоа.На сите.

 

СДК ееј па не се смувавме тогај!

 

Значи упорноста СЕКОГАШ се исплати. Уште еден доказ плус, уште едно искуство кога мојата упорност се исплатела! Девојки, бидете упорни и се ќе исплати на крај.
Сега кога картите ми се поклопија, сакам да избегам некаде, далеку од се, да се одморам... САМА!
Значи се одалечив со една од подобрите другарки. Не знам зашто, едноставно без врска така. Може денес да се видиме, утре, ама работата е во тоа што НЕ НИ САКАМ да ја видам онака сеедно ми е, и како со сила би отишла со неа на кафе. Некои луѓе стварно можат да ти дојдат преку глава. А башка ја знам каква е. Што и да се прави во друштвото, да биде од нејзина корист. Бог да чува! И воопшто немам потреба и не ми недостига муабетот со неа.
Жал ми е што вистинските пријатели ми се бројат на прстите од едната рака....

 

Животот си тече. И дури да трепнеш многу нешта останале зад тебе. Изживеани или недопрени. Сеедно. Веќе поминале.. А да, тажно е кога со носталгија се сеќаваш на некои мигови кои до вчера си ги живеела. Чудно. Премногу брза животов..

 

Ме учеа да играм билјардо и демек се научив Имав некои моменти кои непланирано испаднаа професионални или тоа беше само мотивација, од кај да знам никогаш немам играно.Интересна вечер, како и да е.

СДК уште и дека ужасно ме нервира кога има свадба и кога бабиштата без срам и перде се местат најблиску што може до сватовите, нели да пратат ситуација, мислам на бабиштата од маало кои излегле да ја видат невестата.И потоа на сликите некаде во позадина на убавите млади гледаш некоја баба со домашни влечки, престилка и завидлив поглед и ситуација како да расипеш фотографија.Уф, значи јасно ми е сите сакаат да ја видат невестата ама има тараси нека застанат таму и нека гледаат не мора да се у центар пажња.
Многу се притресувам јас ама ужасно ме нервира, тргнувајќи од фактот дека здравје и мојата фотографија некогаш може да биде уништена од таквите како нив.

И уште, морам да признаам дека си поплачав малце затоа што брат ми изгледа раскина со девојчето.Знам дека ја сака и тоа ме боли...јас не сакам да го гледам моето братче повредено.Секогаш и се карам на мајка ми да не се распиткува така кога го гледам дека е нервозен и тажен, зошто е таков не коментира многу, ама мене срцето ме боли.Млад е знам, ќе најде и друга...не е за маана девојчето е младо ептен нормално дека сега сака да живее...ама одеа година и нешто и кога го гледав со неа ми беше ќеф зошто беше среќен, вистински, се смееше и се тоа.
Ајде ќе се помират можеби, ама ете грутка ми стои не затоа што прекинаа туку ете така мразам кога е тажен.

Си врви летото.И фино е, топло, влажно, весело, бидете ми и вие такви со него и не се жалете на високите температури, позитивно е за време на се*с.
Пријетно.

 

Не ми е јасно што е со луѓево и нивната човечност, пардон нечовечност.До кога ќе гледам личности кои си гледаат само за себе и само за да си го задоволат гзот(извинете на израз).Денеска едноставно се разочарав од луѓево.Бев излезена со мајка ми, а таа на штаки не може да стои, лошо и е и моравме да си одиме и одиме кај колата, кога некој тип од обезбедување ја оставил колата пред нашата.Мајка ми не може да стои, ќе падне жената, јас свирам никој не реагира.Кога се вртам гледам дечко од обезбедување си седи во сендвичара си јаде и си нема гајле.И мајка ми го замоли да ја тргне колата затоа што ќе се онесвести, а дечкото уште почна да вика, како на раат не можел да јаде , па како му било гајле што и било нејзе.До кога вака?До бескрај, никогаш нема да се освести народов...И еве со сето срце ги фалам ретките хумани,човечни и добри луѓе, останете такви како што сте и помагајте!