[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Што е тоа тажно и бедно во луѓево (е и Тоше прашуваше своевремено) да патат од лажни големини, да си препишуваат улоги кои НЕ ГИ ИМААТ?!
Се прашувам како тоа изгледа кога пука тиквата меѓу дотичните две другарки кои се држат за коси суптилно, сега си плетат плетенки,за подоцна кога едната ќе ја вработат за стално,другата да ја окубе?! Зарем верувате во вашето бедно пријателство?! Искрено сочувствувам со третата,која ми се наклони и пожали дека ја *откачиле* овие две или ја избегнуваат затоа што дипломирала пред нив и се вработила,а овие две кокошки допрва се мрцварат по пракси зошто никогаш до тогаш и не ни биле, и се понашаат како да имаат стаж од 20 години или заработуваат ништо помалце од 30 000... Ме ужаснува идејата какви би биле ако навистина еден ден фатат некоја позиција?! Јас гарантирам дека ќе бидат мавани со скапани домати од своите подредени по некое време...Уствари што зборувам,немаат капацитет за такво нешто, освен како и што ги завршија факултетите,со вези и партии. Ох уејт, ние живееме во таква држава,каде ваквите ретардирани просперираат,со чест на исклучоци.
И не се саде они со такви стории. Ретко и да постои женско пријателство.
Искрено,искрено,сочувствувам со девојкава...ама мило ми е што пак не им се потресува и си го нашла своето место под сонцето. Ретко женче што го поштувам,а не ми е премногу блиско,но мило ми е при душа,зошто ја бидува и си ја тера работичката како што треба.

И ветив дека коа овие две ќе се закубат,јас и она ќе јадеме пуцки! Сеирот наш насушен.

 

СДК дека чувството да останиш сама дома, да си враќаш спомени од прекрасни моменти поминати со сакани луѓе и да јадеш две сладоледи - корнети, и да слушаш прекрасна музика е НЕЗАМЕНЛИВО!
Имајте прекрасна вечер.

 

Сакам да кажам дека животот можеш да си го направиш убав, ако сакаш. И ОПРАВДАНО отсуство овој ден, и се соменвам дека ќе надокнадам вечер, ама утре, сигурно.
Цел ден капење, сончање, капење, сончање... не кажувам дека ми здосади, одлично ми годи, па и боичка си фатив. Си викам да живеев Охрид/Струга или било каде само на плажа ќе бев, ама па здосадува, нели? Ама не се жалам, тука сме си ние, кога сакаме сме кај вас, браќа бре.
Си седнавме во Струга во еден ресторан и ме зачудеа бе, толку фини биле , ми падна ножот и одма се стрчаа да донесат нов, а ја не ги ни видов. Ни донесоа гратис вода, прашаа дали јадењето е добро... па, гостопримливи, сакаат пак да им одиме.

Охрид, Струга тука се, Глоси нема да мрдне подалеку, ма какво море, не правам разлика сега, си имаме богатство, да го искористиме и уживаме.

 

Ах,само се молам тие 2-3 дена уживанција да ми се остварат.

 

Сакам да кажам дека конечно падна договор и на 29 тргам на одмор . Ако има некој информации за смештај во Пештани , ама удобен да знае од искуство, нека каже.

 

СДК дека денеска ми е роденден станав полнолетна....ајде повелете на торта

 

Peace!

 

Знаете кога сфаќате дека сте сами? -Кога мајка ви ќе се понуди да излезете заедно во град!
И пази,сабота навечер!
Мислам,сериозно?..Сама?..Пријатели?
Да,пред мониторот дремам сама,со пријатели кои ме извисија поради нивните утрешни планови.Евентуално...

Ја измив косата,ебаго.

Устава ми е сува.Ми треба пијалок.

http://www.youtube.com/watch?v=pJhKztUXNfc
i'm feelin like a Monday...

 

Јавните запросувања веќе станаа секојдневие, што не ми се интересни веќе.
Последното на ПивоФест.

 

Па, баш и не се здосадува одењето на плажа - ние Стружани живееме за летото и плажата.

Еден поздрав до тебе и се надевам дека додека си тука ќе имаш уште поубави моменти.
Уживај.

 

^ Прекрасно е, оној пријатен замор и ти се причинува дека сеуште пливаш и ги чувствуваш брановите на езерото. Милина.

 

Се лупам Оф Божее

 

СДК само дека имав доста успешен ден, подобро и од планираното. А чувството на успешно завршена работа е...повеќе од обично задоволство.

 

СДК дека ...Самотија не е кога немате со кој да излезете ,ниту кога немате со кој да го делите креветот,појадокот,сметките.

Самотија е кога нема кој да ви го подигне телото од мртовечница.

 

Утрово Злетово, знаев дека е мал град, но не очекував до толку. Човече да нема вода кај да си купиш ццц...
Вртам пак огласи, барам работа. Деновиве се чувствував мизерно дур и барав пари на мајка ми за излегување. Зачестив со излегување и веќе срам ме фаќа да кажам дека вечер ќе излегувам. Плус сите ме гледаат како размазено детиште што само троши, а ништо не придонесува дома.
Ајде од утре праќање CV и вртење броеви. Пуштајте среќа

Како бе можат да си дозволат луѓево да кажат дека од деца со еден родител не бива ништо? Како?

 

Сакам да си кажам дека ова
„And I remember when I met him, it was so clear that he was the only one for me. We both knew it, right away. And as the years went on, things got more difficult-we were faced with more challenges.
I begged him to stay. Try to remmeber what we had at the beginning.
He was charismatic, magnetic, electric and everybody knew it. When he walked in every woman’s head turned, everyone stood up to talk to him. He was like this hybrid, this mix of a man who couldn’t contain himself. I always got the sense that he became town between being a good person and missing out on all of the oppertunites that life could offer a man as magnificent as him.
And in that what I understood him and I loved him. I loved him, I loved him, I loved him.
And I still Lle him. I love him.“
ми се врти во глава веќе 3 дена. Се пронаоѓам во некој дел, па си го повторувам. И кога си на некоја мака, можеш да се пронајдеш во секој трагичен стих. Патетика. Ама си се дружиме летово. Најверојатно до август, го очекувам неочекуваното тогаш, плус ќе се одморам малку. До тогаш, јас сум Бриџит Џоунс, убиец на комарци и летни бубачки, истерувач на летно-сезонски примамливи соништа, активен поборник за успех на факултетот (и надежен), а повремено и нормален човек, кога сум расположена за кафе.
А да, и утеха за неутешните, рамо за плачење и полувремен психијатар. Според некои и експерт за љубовни проблеми, ама има многу луди глави надвор.

Лето, постојана и секојдневна борба меѓу активност и хибернација. Или игра. До 7 хибернираш, ама оно доаѓа 7 и 15, и ти си убер про супер активен човек кој може да испие милион кафиња, да се најде на милион места за рекордно време, и да внесе огромна количина на алкохол. Се додека не дојде 5 сабајле, па да се претвориш во жив мртовец, додека не дојде повторно време кое може да се поднесе воедно и активно искористи. Еден огромен циклус во еден ден.

Мене искрено, не ме интересира ништо. Само едвај чекам да бројам ѕвезди и да пијам вино додека одреден плав момак у позадина ми филозофира за живот надвор од нашава планета. Па макар било и радикализам. Ама дуализмот убива секогаш, па така убавото е и забрането, а забранетото мора да остане недопрено, во име на добрите односи.

 

Гнр утре се во Белград, а јас сум во Скопје. А кога бев мала, си ветив дека ќе им одам. Толку се блиску, а јас не отидов. Веројатно се менуваат приоритети.
Каков Белград, братот е тука на 3-4 дена, сам, без обврски, и без преголема желба да се гледа со пријатели, освен најблиските, кои секогаш наоѓаат време за него.
Чудно, истото им се случува на сите мои драги од дијаспората.
Џабе јадам трици, кога ни јас не најдов време кога една беше дојдена. И жал ми е што е така. Приоритети, јбг, сакаш признај, сакаш немој.

Ама затоа за овие најсаканите, братот и кумот, наоѓам време колку и да сум зафатена. Бегам од работа, лажам дека имам неодложни обврски, давам деца на чување, се откажувам од спиење... зошто не можам да објаснам колку вреди муабетот со нив.
А не се тука секој ден.

Туѓината пуста да остане...

А гнр... ќе ги гледам друг пат. Се надевам. Или може сум пораснала, па не ми е толку важно.

Душата ми е стегната, а појма немав зошто. И одеднаш ми текна. Ми фалат ѕверчињата. Толку можам да издржам, две недели. А каде се уште 4...

 

Очајно ми треба одмор . 30 дена без прекин на работа - too much за било кој

 

1. Кој признава пола му се простува. И зошто пак луѓето лажат до крај? Демек издржливост, или поуверливо ќе биде, а ако се предадеш ќе се види дека е лага? Секако е лага, вистината секогаш излегува на виделина, само вака е бетер.

2. Зошто ние од понежниов пол сме во принцип душевно толку нежни, па и покрај тоа што знаеме дека не ги заслужуваат нашите солзи, свесно ни врнат надолу? Бог да чува сме. Секоја чест на исклучоците, ама во глобала е вака. Па коа ќе ја чукнеш главата ти иде да се убиеш.

3. Отидов у бољи живот, веќе не бива вака па ее.

 

СДК дека ГНР се утре во Нови Сад на Егзит.Значи неможам.Не-мо-жам.САКАМ ДА ОДААААААААААААААААААААААААААААААААААААААААААААААМ