[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Долго мислев што да напишам во овој пост, како да искажам се’ што чувствувам, а истото да не звучи како да сум најдепресивната личност на планетава. Но потоа сфатив дека едноставно сум таква, веќе повеќе од година, и се чини дека не постојат изгледи тоа да се смени во блиска иднина. Следствено, овој пост ќе звучи депресивно.

Прво, еве ќе се обидам да го занемарам фактот што сум без работа, зошто веќе отеков со тоа. Верувам дека никој не го интересира колку ми е тешко и колку патам поради тоа, така што овојпат нема да зборувам на таа тема. Дури и самата се обидувам да заборавам на тоа, да го оттргнам од мисливе, но безуспешно. Дури и во ретките моменти кога сонувам, сонувам нешта поврзани со работа и плачам во сон.

Второ, не знам што ми се случува, но се плашам дека запаѓам во сериозна депресија. Имам добри и лоши денови, но лошите преовладуваат. Имам чувство дека не знам зошто постојам, не знам зошто сум се родила. За да патам ли? За да ми влепува животов беден шлаканици секојдневно? Доживеав еден пеколен период во животот пред 2 години и оттогаш се смени се’. Оттогаш станав ваква. Стоев очи во очи со смртта која му се закануваше на брат ми, но и самата се чудам со колкава сила и верба го пребродив тој период. Се гордеам со себеси поради тоа, искрено се гордеам. Имав толкава верба, што и светот да ми се срушеше над глава немаше да ја изгубам. Каде се изгуби таа ’јас’? За некој ден ќе наздравуваме со брат ми за мојот и неговиот роденден. Ќе наздравуваме за животот кој му даде втора шанса и јас ќе се воздржам да не пуштам солза, а кога ќе дојдам дома ќе ги угушам солзите во перницата.

Трето, јас не сум истата. Не можам себеси веќе да се препознаам. Упорно се барам себеси зад сите оние песимистички мисли, зад сите солзи, зад сите лоши зборови кои со презир ги кажувам без размислување, и не можам да се пронајдам. Во секојдневните ситуации немам никаква желба да учествувам, ништо не ме интересира, живеам во некој свој свет. На моменти имам чувство дека се гледам себеси од страна, како да сум излезена од сопственото тело и си велам ’Колку сум патетична. Зарем ова сум јас? Во ова се претворив? Бедно изгледам.’

Можам само да кажам дека го живеам најлошиот период во мојот живот (ако го занемарам тој пред 2 години). Бесмислено е. Јас сум бесмислена, без насока во животот, без надеж... Препуштена сама на себе и на својата патетика... Пред другите секогаш насмеана и ведра, а зад таа насмевка трула... Празна...

 

за џабе и превод на цвто, и принтање и трчање за да стигнам што порано-стигнав 30 минути пред време така ми дојде автобусот , многу рано, и кога отидов да видам-што да видам цело Скопје пред хотел Континентал сите сакале да станат стјуарди и стјуардеси ли па кога ме мавнаа хормоните во глава уште колку време имам за да најдам работа, кога почнаа да ми течат пред хотелот -и уште еден кретен ме оговараше цело време а го слушав, и кога другарите му рекоа пријди и, кога рече па сакам да е насмеана и весела ми доагаше да станам и да го задавам-се погоди после да се зближам со едно девојче па таа ми даваше морална поддршка, а еден што ни се сретнаа погледите, почна гримаси да прави и побегна, ама кога се стабилизирав после неколку часа и развеселив ме гледаше без да трепне
што не ме примија, не ме примија,се блокирав едноставно и тоа е тоа да сум здрава и жива идната година пак ке аплицирам, а најстрашното беше кога си одев со друго девојче накај дома, ми се свитка десната нога и паднав ми беше срам од девојчето
епа така е кога докторката за вртоглавиците ми ја смени терапијата, ми било подобро-како да не ветер и магла, си знам јас како се чуствувам-барем си добив гратис сладолед -оние што се еден+еден гратис
приметив дека машкиов пол страшливци невидени биле-од тоооолку луге, случајно се погоди да се зиркаме и со уште еден (стварно беше убав) абе здраво да не ти каже, ко да ке го изедам, а со други дечки си муабетевме ко да се знаеме 100 години

 

Сватив дека неможам да бидам некоја која не сум.
Ќе си бидам своја, гајле ми е за другите. Пффф, они ќе ми збореле.
Не сум совршена, признавам, но тоа не значи дека неможам да имам мислење за другите, нели?
Сите имаат, и нема да ми забранат.
Август ќе ми биде убав месец со работа. Ќе учам мнооогу и ќе читам мнооогу, ќе се спремам за осмо, да си бидам одлична. Ќе се фокусирам на себе оваа година и на моите цели. Ќе успеам. Ќе успеам. Ќе успеам.

 

Секогаш пред пат, ме фаќаат некои с`ски.
Осеќам празнина во стомакот, онаа мачната. А зошто, не знам ни сама.
Толку време чекав и се радував, а сега ми е мех, сеедно. Чурук сум бре, чурук.
Веројатно ќе да е до црвенајава теткица.
Среќа моја чекаше да се издепилирам, па да џвркне.
Ех, алал. Колку-толку, не е лошо ко за баксуз.

Несредени чувства, нерасчистени сметки, полуспакувани куфери...се’ ќе си понесам со мене.
Останете ми со здравје.

 

Многу убаво мирисаш.
-Да? На што ти мирисам?
На крај.

 

Им се паднало патување во Шпанија ,се платено и немало да одат подалеку од плажата и хотелот?
Wtf ? Вчудоневидена сум ,или јас не сум нормална или тие се луди?
Па на таков начин јас нема да можам да кажам дека сум била во Шпанија ,не сум прошетала никаде не сум видела ништо ...
Се немало пари ,ами ако не им се паднеше патувањето секако ќе одеа некаде и ќе потрошеа пари.
Кога веќе си таму ,прошетај колку што можеш ,утре нема пак .
Да бев јас ако требаше кредит ќе подигнев ,ќе се позајмев од некаде некако ...
Ах ах ах зошто не ми се падна мене ...

 

Луѓе мои денес не сум во форма...целата сум несоберена..не дека моето тело премногу се поправило (а не велам не),ама мисливе ми се хаос...прво моето врапче не е веќе со мене.Напладне влегов да го видам ми излеtа преку рамото,до блиската круша и понатаму ми се изгуби од погледот.Ах ,колку ме натажи Се врзав за него,ич не сакам така ама непоправлива сум...

Второ ,никогаш не сум била на ортопед а денес и тоа го направив.И навистина не сум сигурна како треба да изгледа преглед кај дотичниот лекар ,ама ова денес... ме испофаќа за сите пари ми се чини.Толку непријатно во живот не сум се почувствувала а имам раѓано и на гинеколог одено ама ова денес беше чинам без секаков усул.Се здрвив бре не знаев како да се однесувам.Мислев прегледот ќе трае 5 минути а траеше 25.Почна да ме стиска и да ми дише во вратот.Ме намести во позиција доги и почна да ме масира и масира и масира и да прашува а ова те боли а ова ??И со некој чуден тон на гласот.

Spoiler

Ми ги помери гаќичките лево десно за подобро да го напипа местото кое ме боли

Мислам дека во тој момент имав телешки поглед.Ќе рече некој преувеличувам ама ова навистина беше непријатно искуство.И цел ден сум некако под влијание на тоа.Не знам како ќе одам на контрола а тој е единствениот ортопед тука.И не сакам да глумам Дева Марија ,ама сигурно некои потези не му беа неопходни.

 

Човечки е да се згреши, почовечки е да се прости, да се побара извинување и да не се повтори истата грешка.Бидејки само на тој начин можат да опстојуваат нештата, иначе кога во истите ќе се вмеша егото, нема да опстојуваат.Егото се знае, освен тоа дека ништо не знае.А се додека се повторува истата грешка, не е научена лекцијата.

 

Си се заљубив пак. Во него.

И фино ми е и ме заболе за цела виртуелна реалност.


Плус, иам кило мањак, кило јагоди плус, вечер ќе ме учи танго, сами сме, и ѕвезди може да броиме.


Да, некако форумов ми стана досаден.

Гушки!

 

Значи морам да го кажам следново и колку и да звучи како клише, верувајте дека го мислам. На форумов постојат толку грижливи девојки и жени, полни со љубов, со поддршка и секогаш со желба да помогнат, што просто ме изненадува (позитивно, секако) Мило ми е што сум дел од овој виртуелен свет Ви благодарам што постоите, зошто некои работи е полесно да се кажат на некој непознат отколку на блиските луѓе околу нас. Од срце ви благодарам и останете такви позитивни, храбри и добродушни, а јас ќе учам од вас You made my day Прееска бев тажна, а сега ми се полни душичкава кога знам дека има некој да ме утеши во секое време и да ме гушне, макар и виртуелно. Ве гушкам и јас вас

 

Сакам да кажам дека си имам нов потпис балогарејки на @TheaEsposito <3333

 

Не го сакам спотот, ама песната да.
http://www.youtube.com/watch?v=RRRN4f0yOTI

Thank God we don't get all our hurts at once
That would be a really bad thing..
When my baby comes
Thank God we don't get all our olds at one time...

 

О, по ѓаволите со таа моја чувствителност! Каде ли само ќе стигнам во животот со неа

Не можам, и не можам да не се потресам во тие моменти. Не можам, и не можам да не се расплачам. Како да не се расплачам, кога секоја негова солза до коска ме боли, кога секое негово натажено и исплашено фациче дека ќе го караат (и тоа многу заслужено ) душата ми ја растреперува....Не можам, никогаш нема да бидам прибрана кога е сонцето мое во прашање. Да, признавам, најслаба точка ми е душичката моја. И од моите, и од сестра ми, и од дечко ми......најслабата точка кај мене. Се' можам да поднесам во животот, со се' ќе се справам некако.....само со неговите солзи не. Со неговиот натажен и исплашен поглед не, никогаш нема да можам тоа да го поднесам. Дете е, расте, се оформува како карактер.....и нормално е да го воспитуваат, и фала Богу, добро го прават тоа. Затоа се тргам настрана кога не е умен и кога го караат, не можам да го гледам расплакан. Тетките понекогаш и лошо можат да влијаат, во одредена смисла.

Туку, полека се ближи денот кога ќе ми заминат од дома Кој ќе ме пречекува од работа со широко раширени раце и ќе направи со брзина на светлината да заборавам дека сум имала ептен посран ден на работа? Кој ќе ме гушка силно и цврсто со малите рачиња? Чии очиња ќе ми се смеат така милно?

Душички мои, се навикнав на хаосот кој ми го правите, се навикнав секој ден да ве гледам, се навикнав да ме малтретирате додека се шетаме, се навикнав да не можам да си најдам по нешто од моите украси, шминки, накит.....Се навикнав на вас да ве имам 24/7 покрај мене. А нема да може веќе

 

http://www.femina.mk/%D0%B7%D0%B0%D0%B1 ... 0%B5%D0%BE

Го гледав дечково пред малку и сакам да кажам дека видеата му се прекрасни.Ме разнежи и расплача.Но,тоа беа солзи радосници. Позитив на денот.
Ме потсети колку е убав животот и дека не ни се потребни пари,луксуз за да бидеме среќни.Доволно е да имаш покрив над главата,место каде што ќе можеш да се засолниш од невреме и бура,затоа што некои луѓе го немаат тоа.Живеат на улица,оставени на милост и немилост на судбината.
Сите луѓе се еднакви.Живееме на иста планета,дишеме ист воздух...Не е важно од која земја доаѓаш,дали си мулиман,христијанин,будист,дали си машко или женско,млад или стар.Сите сме луѓе кои имаме една заедничка желба,да сме живи и здрави,да има љубов и мир во светот.

 

СДК Дека денес конечно решив еден проблем што го имам веќе 4-5 години и за тој проблем цело време одам у ск у државна и никако да ми дадат терапија а денес конечно докторката ми препиша Диане и се надевам дека конечно ќе се спасам од овие влакништава. Ух колку ми олесна пресреќна сум како да сум веќе излечена ахаха
А сум слушнала дека и здебелувале.. Па подобро да сум буцка него ли со хирутизам ее

 

СДК многу пати им ги заборавам имињата на некои луѓе, но никогаш не заборавам кој бил човек, а кој идиот!
и СДК

Spoiler

ѕирнете ми ја темава opsti-diskusii/podelba-na-imotot-pomegu-decata-vo-semejstvoto-t13419/ и пишете некое мислење ако не ве мрзи.

Поздрав и пријатна вечер на сите.

 

Не можам да поверувам на некого кој инсистира во своето уверување за одредено семејство дека е складно и среќно.Еве една обична компарација.И многу чевли изгледаат слатко,сјаат,те штиклица те машница,ма ко бомбона човече,а всушност не можеш во нив да направиш ни 2 чекора зашто ти направиле плик.Е сега никој освем тебе тој плик не го гледа а ти стиснеш заби,чекорите се болни а околината коментира колку си убаво стокмена.Ама само ти си таа што знае колку се неудобни...

 

Mрчење no. незнам кој

Не го разбирам тој изглед за на плажа.
За мене изглед за на плажа подразбира купаќи, ташна, маичка, кратки пантолчиња или фустанче и опинци.
Ама тие пластични каранфили на глава, тие прстени, ланчиња, обетки што се потешки од твојата тежина е тоа не можам никако да си го објаснам.
Кога е топло гледам што повеќе да се соблечам, а не да се облечам.
Па да седам така по купаќи на плажа, а на мене триста белегзии, сатови, пудра, кармини.
Како не ви тежи сето тоа?
Мислам чак дека и на машките им е одвратен тој изглед, нема ништо привлечно во тоа.

Да се разбереме цурици, далеку сте од модните блогерки кои ги пратите.
И не сте вие криви за тоа туку за модата што ја диктираат нашата мила Македонија.
И затоа изгледате смешно.

Си мрчам што да правам.
Конкретно за модата на плажа.
За друго не ми се мрчи зошто нема потреба,а и глупаво е.

А, да.. го одржавам стомачево со пиво секој ден.