[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

"Тето,цакач цладолед?! "Бап во нос,па на чело. Љуби га тетка!Се изнасмеа,онака слатко,од меше,се зарумени како што е бел!
Ете тоа се тие летни денови! Да му ги ручам тоа образите,бубачка моја!

 

Ќе си починам . Така лагааано ќе си легнам и ќе си починам . Засекогаш.

 

СДК...само ова ми треба

 

Џиш емоции.
Знаеш какви? Ко маркерот розе боја со кој подвлекував реченици на Буковски, Сартр, Калер. Е такви. Полни со знаење-незнаење, со мечта, со книжевен слад, со ритам додека учиш, па светлото ти ја менува од темно накај светло розе целата приказна.
Џиш, џишкаво. Ко трепет на светулка во тегла заробена и заборавена. Ама со дупче горе, да има од кај да дише. Ма да, јас сите бубалки на светот би ги ослободила. И така... Промаја од сите страни дома. Со чаша од кафе пуна кока кола со мраз, тегнам редици мисли, ко кори за пита. Џагор од надвор, децава играат, ме радуваат, се случуваат, растат! Тој ми праќа бакнежи, ми го држи капакот од тенџерето додека ги процедувам шпагетите и мекано ме гледа. Во очи му праќам бакнеж, да му го стопи диоптерот и да гледа уште поубаво. Да не’ гледа Нас, како си се договараме за одмор, за печење газиња на песок, собираме листа со продукти, млеко за тело, чекај, а перница, а Аутан...? И до бескрај, плетење убавини. Се смееме на глупости, переме заедно алишта. Јас ги простирам, тој пушта нова машина. Утрово, ме буди со цуфка во нос и ми вика - Не ти е сува маичката од вчера, ќе ја испеглам... Ме фати смеа. Мој маж, мој Некој. Не секој. Мој. Се грижи. Не му е тешко ништо.
Го сакам и тоа е.

Не можам да престанам да пишувам за Љубов. Не можам. И кога ја немав, верував. И да ја немам, ја имам. Едноставо, во секое делче од мојот Дом, мојот систем, се случувала, се обгрнувала како ползавец на стар балкон, била тука. Како кога имаш постојано дома нешто. Да речеме, влечки за до продавница, или стар весник, за чистење прозорци. Неприсутно сеприсутна идеја. Да, како идеја е Љубовта, светка само во мудрите умови. Оние, што не допираат хејт, ниски страсти, деградација или фолиранство. И ги препознавам. Знам кој како ме прашува, согледува, препрашува, запознава.
Или е или не е од Љубов направен. Точка. Друго не ни има ниту може да има.
Или некој некогаш многу одамна нешто сторил, прекршил, па во скршеното огледало можам да насетам лузна. Ама ја молчам. Која сум јас да судам, конечно?
Никој. Еден од многуте патници овде. Ама имам мисија. Да светам, да горам во Љубов.

Време, нели... Деновиве многу тајни открив и срцево ми трепери како абажурна ламба во мало сопче. Од лекост, од тивкост, од незнајност а светлина. Со Ленка си пиевме коктелчиња во Излет, кога од смоквата над нас, мачорец еден ни се симна на маса. Жива згода, го нарековме Коралин. Да се знае. Со неа секогаш разговорите ни летаат. Ко пеперутки. Возевме точаци. Си прераскажувавме невистини и вистини што сме ги слушале. Манастир ни е другарството, еден куп радост во него тлее ко молитва.
Другаркиве мои секоја на својата гондола плови. Ги сакам. Цела недела накај работа договараме мал одмор, женска пијанка со гумени бомбони и дремење на полско креветче. Се обидуваме како во обвивка од балон, да си ги сокриеме времињата запаметени. Така ни е убаво...
Чекам одговор од Министерство за објава на мојата прва стихозбирка. Стискам палци, а ем заборавам. Некако очекувам, а и ништо не очекувам.
Што биде нека биде.
Во себе, верувам.
Си го гушкам сонот, оти се остварува. Ќе ме однесе кај што сакам.

 

Има уште 40 дена до школо а јас толку сум се внела во тоа што почнав да ги листам книгите, да станувам рано како за на школо, дури ми доаѓа и да тргнам накај школо
Или сум луда ( ) или веќе неможам да издржам дома па ме фаќа школска еуфорија.

Септември побрзај. !

 

Си направив блог и ако сакате да ѕирнете има линк на профилот (фино си пишува несмеам да спамирам тука )

 

супер ти е блогот баш онака психолошки влегува во умот на човек

 

Се‘ повеќе и повеќе се вртам со мама низ кујната додека прави ручек. Сакам да научам да готвам, сакам да пробувам и да го изненадам Д. Не дека не ги сака моите сендвичи, тостови и палачинки, ама полнета тиквица му е мајката. Башка, 10 кила му фалат... Ама го сакам. Секаков. Сношти ме затвори во купатилото и ми викат: почекај. За 5 мин ме носит во дневната, а таму музиче, свеќи и шампањ. Ме разнежна.. како и секогаш. И‘ се радувам на секоја спонтана случка. Преку спонтаноста ја осеќам слободата - слобода на реагирање и однесување и размислување. Сношти блеснаа такви емоции што ме натераа да му кажам дека сакам да пораснам со него.. но и да остарам. И кога на смеење ќе ме праша колку го сакам, му велам: Колку вселената која според првата теорија таа е бесконечна и се шири... :geek:

ај ај. прекинувам.

 

Абре девојки, ку*ташак си играте со фотошопот? Не знам каде ги правите сликите, ама со тоа ваше „мазнење“ нос немате. Ружноќи до немајкаде, вакви сте

 

Овие два дена претерав со јадење дури сега се уверив дека има вистина во описот на карактеристики на хороскопски знак девица дека од прекин на врска се опоравуваме така што прво си плачеме(таа фаза ја поминав претходните дена)па потоа си бараме утеха во храната посебно во чоколадата ,ме плаши помислата дека ова моево е компулсивно прејадување ,но можеби е и само ПМС којзнае јадам на секои три часа и ме гриже совест сега кога сум сингл уште повеќе треба да внимавам на својот изглед ,па и не е само изглед во прашање туку моето здравје,неправилната исхрана веднаш се одрази на моето лице па потоа знам дека ќе се одрази на мојот желудник ...барем да се хранев со овошје ,зеленчук да не се грижев,но јас си јадам сендвичи,огромна порција сладолед,чоколадо,грицки,каснав клавче и од ручекот ...навистина премногу ,ако претходно пиев по 6 кафиња на ден сега толку пати јадам ...како и да е можеби ќе успеам да воведам некаков правилен начин на исхрана без да се претерува.
Потребна ми е некаква активност ,чисато колку да ги отргнам мисливе од она што ме измачува,потребна ми е работа...насекаде ја барав ама изгледа овоа огласиве само формално се поставени ради реда а веќе оддамна се знае кој ќе работи .
Потребна ми е обнова на цела гардероба .Навистина немам многу облека за на факултет ,се што имам е едни фармерки ,кошули2 ,некои излитени блузички,чевли немам есенски ...ништо се немам подновено оддамна а битно собирав пари ама завршија како и секогаш кај моите . ..
Не ми се јасни некои од денешниве луѓе,немаат некои си високи примања а секогаш се облечени во последна мода ,имаат скапа облека,панталони,штикли и ташни во разни бои стварно како им успева секогаш да бидат различно облечени Ти се чини како ѕвезди на Холивуд се ,ја носат облеката еднаш и толку,скраја било да се носи повеќепати или некој да ги види во истите фармерки или штикли.

 

Во овие недели, забележувам некои очигледни нешта за мене.

Летото е убаво за релаксација но во мојов случај, исто така пронајдување на себеси. Можеби на сум многу напредна во тој процес но се движам полека до одговорот. Морам да признаам дека не сум била волку комуникативна со години. Можеби комуникативната јас е вистинската јас. Запознав многу деца во последнава недела, супер ми е, навистина... Летово ќе ми биде пронајдување, но исто така, зголемувањето на мотивацијата за СЕ. Ова лето е припрема за следнава учебна година за мене. Полека, полека ќе си признавам што лошо правам и со тоа, ќе се трудам да најдам одговор за да се поправам. Ќе ги најдам моите квалитети, вистинските.
Од утре ќе почнам да учам, да читам и да се пдоготвувам на секој начин за се и сешто.
Си признав дека премногу дремам/КИСНАМ на компјутер. Така што, станав, земав пари, се зачленив во библиотека и си земав 3 книги... Лектирите за осмо сакав да ги наречам тралалајки, но ете, солидни се. Библиотекарката се зачуди на мојот македонски, многу лошо сум зборувала... Ееее, тоа ќе се промени Ќе се начитам ова лето, 10 книги минимум - тоа си кажувам со надеж.

 

Некои луѓе буквално се заробени по форуми,заборавија дека надвор има природа ,светлина,топлина,живи луѓе.

 

Бабичка ми дојде на посета!
Си поседавме малку дома, ритуално, па на шетање. Со апаратот в раце и заедно биравме што да сликаме!
Свеж воздух и црница од старото дрво. Прости сеќавања од детството, ни тогаш не беше побрза од мене. Си ја гушнав силно. Ми кажа да си верувам само себе си!

 

И ќе поскапела струјата.... Е убаво жими се Се запишувам в година на енергетика па што сака нека биде. Ако стигнам на повисоко работно место ќе ја намалам струјата јас Што е ова, сметка за струја пола плата . Жими се во државава се е лево

 

Сакам да кажам.....дождов спомени ми буди.

 

Конечно и јас ке отидам на одмор после толку маки околу договарањето.Почнувам со пакувањеее

 

Кога се запишав на факултет, на баба ми и беше многу тешко да запамти што студирам (аналитичка биохемија), за да се фали, нели наоколу и ми велеше не ми кажувај така кажи ми што ќе работиш после. Јас и велев - Во болница бабо, ќе испитувам крв... за да разбери жената и да престане да ме гњави (секој втор ден тоа ме прашуваше). И сега замислете се срамела да кажува дека работам во ’’слатките’’.
Дал да плачам или да се смеам???

 

Фустан џоа Мерлин Монро, па и при секое дување на ветре ми се крева. Одма се ставам во сцена од филм ама ќе дувне прашинка и ми го крши филмот.
Денес во општина со 300 старци, со 300 земјоделци. Ретко кој не доаѓаше право од шталата и се брзаше немало кој да ја чува стоката. Ме изненадија вработените ги сожалуваа, обично се некои напиздени па ги боли дали дедето остава стока.
Вечерва сакав да се дотерам и да прошетам на гости, па да прошетам со новите сандалки ама се ми се расипа. Не знам дали и психата ме убива ама уште од сега се спремам психички за утрешниот ден, па и оној после него.
После ветувам дека остатокот од летово ќе го искористам максимално, ќе прошетам голи ноџиња, ех колку чевли ми останаа необлечени и ќе ги испијам сите нереализирани кафиња.

 

Дојдено ми е преку глава до степен сите до еден да ги испратам во 300 ПМ. Само едно нешто може да ме расположи моментално. Само едно.

 

Секој ден му се молам на Господ
и си Велам...

УТРЕ ЌЕ БИДИ ПОДОБРО ! Те молам Господе, Нека биди