[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Еден милион е многу. Како и да го свртиш, од напред, од назад, од средина по двапати, наопаку, сепак е многу. Ако пак се излажеш и го видиш отпозади, готов си. Составен е од многу нули, и гледаш само нула, нула, нула.. си викаш ова ништо не е бре, само нули, не вреди ништо ова. И оп, пред нулите гордо стои еден ,,дигнат,, кец. Чудна работа се бројкиве, двете најмали бројки, споени, прават една голема.

Само овој мојов милион не е кец на десетка. Повеќе е како безначајно двојче и четворче во партија покер.

И ќе ти треба еден живот за да изброиш до толку, а два македонски живота за да го исплатиш сосе сите пропратни салтанати.

Викаат среда, за среќно... Којзнае, ќе видиме. Колкава ни е среќата.
За 20 години.

 

Back to reality...
Мило ми е што живеам во град како Скопје затоа што можам да им се воодушевувам на големите европски метрополи и да неможам да им се изнагледам. Чувството не би било исто доколку живеам во таква метропола, иако немам ништо против.
Како сте бе, шо си праите?
Јас сеуште си ги средувам импресиите и се надевам дека кога ќе ги отворам очите ќе ги видам Алпите низ прозор или морето, ама ништо од тоа
Сакам да си одам од тука и да си живеам во таков град каде што уметноста значи се! Сакам секое утро да ми мириса на штрудла со јаболка и цимет, попладневното кафе да ми биде пропратено со звуци на класична музика, а вечертите да ми поминуваат со џез свирка и вино.
Сакам пак да ми се повторат овие 15 дена.

 

Летово многу брзо ми поминува. Како вчера да беше кога конечно ги фрлив книгите за некое време, поточно да ми одмараат до Август. И еве го август за некој ден ќе дојде и пак ќе морам да се дружам со книгите. А што сторив за овој период. Ништо. Ни одмор видов, ни одморив психички.
Ајде ослабнав некое кило да, се истрчав како луда, го разбристив малку мозокот од глупости, но пак чувствувам некој немир во себе.
Ми фалат детските денови. Едвај чекав да дојде 10ти јуни да се распуштам и цело лето да сум надвор и обавезно секоја година да одам на одмор со моите. И најбитно од се за ништо не се секирав и не се замарав.
А сега ни на одмор одам, се нервирам и за најмала ситница. Ех растеме брзо, многу брзо...

 

Што сакам да кажам?
Седам и гледам у телефонов место да си седам покрај базен, ама нешто ми тежи на срцето и морам да се ослободам.
Добро бе од сите можни времиња во годинава од сите можни дечковци низ Скопјево, јас најдов да лудувам по човек што си има женска и тоа на одмор што се случува еднаш во годината.
Ама си стојам јас на страна. Колку и да ми трепка до окцињата и да ми се смее, колку и да ми вика дека не е со неа за стално ќе си стојам на страна.
Утеха барам во Скопјето мое најмило.
Па како викаат далеку од очи, далеку од срце

 

Заборавив да ви кажам, се вработив.
Почастете се, неам ништо друго дома

 

Од вчера се чувствувам како да не сум присутна и како да сум вон себе. По толку долго време, ми светка еден зрак во темнинава. Оваа недела со Господова помош, си се молам од срце да биде се во ред.
Посакувам од срце...
Сакам... сакам... сакам....

 

СДК кога се сака се може се.
Успеав да се прилагодам на побрзото темпо. Мило ми е што и покрај обврските не ги запоставувам личностите кои ми се драги.. и поубаво се чувствувам поради тоа.

Се надевам дека викендов ќе ги наполнам батериите, ќе с еодморам, се радувам како мало дете

 

... седењето сама дома става многу работи во перспектива, гледани од друг агол.

Мојата замисла - ќе си уживам , уво нема да ме боли за ништо, ќе си се тегнам, ќе си терам ќејфови.
Не дека парцијално не се остварија моите замисли, ама луѓенца... мојата самосвесност за чистење се искачи на алармантно ниво (веројатно од премногу гледање FRIENDS и чудниот нарав на Моника врзан со оваа тема).
Си седам демек, пробувам да кулирам, а во задниот дел од паметот ми се вртат тон садови кои ме чекаат во кујната, алиштата во машината која штотуку испрала, прашината која ми се мава на масичето од десно...
И само нешто си чачкаш, де ваму, де таму, си забришуваш, си суредуваш, а денес се надминав самата себе - тотална генералка на целиот дом.
Оти кога луѓенца се враќаат од одмор, сите сакаат да си дојдат во чисто и мирисно гнезденце, наместо во гнасна кочина. Мене мама секогаш ми ја зачистува собата кога одам некаде на повеќе денови денес возвратив услуга.
Марија-Бонукс is on to something, I'm telling you people.
Не за џабе го бутка прашокот под нос на комшивките штом се вратат од одмор.

Зборот ми беше друго, додека чистев постојано си ја замислував мајка ми, како ги оправа сите работи по дома, плус две деца - јас и тато нели, и колку страшно напорно мора да е тоа, и каков мал неблагодарен прдеж сум јас, зашто мрчам за едни обични садови.
А каде се вклопуваат сите останати работи од домаќинлукот, кога ниту помагам, ниту пак некој ме тормози да помагам...

Страшно ме замисли овој факт, се засрамив просто, и еве упатувам апел - сите вие кои не се грижите за домот, почнете барем малку да се интересирате и да го правите тоа.
Односно да им помагате на мајките. Сакате да ви бидат свежи, убави, насмеани, одморени, предвреме неостарени??? Помогнете им, макар и со најмала ситница како бришење прав.
После балканските жени биле нервозни, неодржувани, предвремено огрубени, не се одржувале во форма?
Дојди ти одржи се во форма, конзервирајќи ја својата младост и убавина со метлата и џогерот во рака.

За крајот на овој домаќински муабет, на голема жалост признавам дека јас немам абер за започнување самостоен живот, односно соживот со мојот дечко.
Иако имам годинки два пута една седмооделенка, јас сум тотално изгубен случај, што има да учи уште многу.
И за животот и за домаќинството.

 

СДК..ова ми беше еден од така кажано подобрите денови во последно време.. Со недели немав искрена насмевка на лицето, но денес таа насмевка пак оживеа..! Среќна сум, но не во целост..

 

Пеперутки ?
Ма какви пеперутки.
Јас чувствувам цела ЗОО кога ќе те видам !

Го знате она чувство кога ќе го видите и наеднаш добивате желба да го гушнете, да го бакнете и да му кажете дека го сакате ? Сигурно го знаете, а го правите тоа што ќе го почувствувате ?
Го знам многу добро и го практикувам, а и го практикуваат на мене.

Го гледам, треперам, црвенеам, чувствувам пеперутки и што ли уште не, почнувам да се смеам неконтролирано, да зборувам за него, да ми се лоши, да ми се повраќа, да ми се крева срцето во грло, да ми се превртуваат цревата од возбуда, да ме боли главата. Ми се насмевнува, сите овие работи се качуваат на 2 степен, уште полошо. Ме бакнува, се смирувам, го гушкам и го бакнувам. Му кажувам дека го сакам, ми кажува и тој.

Ми ја фаќа половината, ме доближува до него, ме погледнува во очи, па ме погледнува во устата. Ме гледа во устата, си ја гризе нежно својата. Повторно ме погледнува во очи, но ништо не прави. Ме излудува тоа до последна граница. Му го допирам вратот, се кревам на прсти и го бакнувам, но во образ. Знам дека ќе полуди. Полудува, и следува бакнеж, полн со љубов и разбирање и почит на двајца кои се сакаат.


Го гледам во очи, ме гледа и тој. Двајцата сме плави со плави очи, се смееме. Ми кажува дека многу ме сака, најмногу, дека сум му недостасувала цел ден. Го гледам занемена, неможам да одолеам, неможам да верувам дека е мој, само мој. Го прегрнувам. Сите не гледаат, не гледа и мајка ми, не гледа и татко ми. Се погледнуваат и се насмевнуваат. Се смеам и јас, среќна сум за нив а и тие за мене.

 

Открив дека расположениево ми зависи од песната што ми е хит на денот. До вчера ми се вртеше една балада, цел ден сив... и мајка ми мислеше дека сум болна. Сега ми текна друга и веднаш се познава разликата. Чуден ПМС е ова...дека нема секс

Туку, јас ќе одам на броење ѕвезди, банџи џампинг, гушкање мили суштества и обновување на заборавени врски, сето тоа на супер тајна локација чисто за ексклузивност и интимност на настанот. Може и умов ќе ми се избистри од сите глупости што се случуваат во последно време.

И да, кој ја гледал рекламата за еден ресторан каде ќе ви се присака повторно да се омажите ама со истата особа (пази и вакво внимание има истакнато) знае дека од сега споредбата глуп си ко к*р веќе ќе добие нова форма - глуп си ко рекламата за ресторанот...пу како се викаше.

 

СДК дека дури и увото си го дупнав најгоре на `рскавица и не приметуваат!
Ме фаќа еуфорија за одморов опасна, нема да спијам овие 2-3 вечери.

 

Е, ова одамна ми се немаше десено.
Знаев дека се спрема бура, и дочекав.
Седнав така простум, и си викнав да си плачам и да си липам, да ми се враќаат еден куп мисли од никаде, абе се тажам унајвише.
У еден миг плачам од тоа колку ми било тешко, у друг од тоа колку сум била среќна.
Пиемес е, апсолутно, дефинитивно.
Нема друго.

Ама ми олесна да ви кажам. Да бев слаба пичица и чаша вино ќе си ставев, ама сега слабеам, де.
Остајте, постов ич не ми беше за смајли.
Ми се смрачи фацата од ова лето глупаво.
За мене во лето се најголемите бури. Најтешките зими. Најпразните денови.

 

Да си ми жива и здрава за напишаното.Кога секој по нешто би сработувал во домот.....ехе-хе...добро би било.
Штета што непостои опција лајк х 1000 пати.Навистина ,зрело , реално,објективно размислување.

 

Зборам објективно, не субјективно:

Воопшто не сакам луѓе кои за себе си сметаат дека чинат, а останатите не чинат
Сигурни ли се во своето тврдење???

 

Сдк дека одењето во црква го смирува човек.Утре е Свети Архангел Михаил -летен и секоја година наназад 15 години не пропуштам да не одам.Од мала уште одам во таа црква и ссекогаш делува на мене моќно,ми јавува некое посебно чувство кое што не можам д го опишам со зборови.При самата помисла дека си блиску до бога,си запалил свеќи за себе ,за здравје и си кажал молитва која што знаеш дека ќе ти биде услишена од него те воздигнува високо и прави да размислуваш за ногу работи.За животот и се што ти се случило до сега и што ќе се случува понатаму само тој знае.

 

Одлука која знаеш дека е најдобра за тебе а одолговлекуваш да ја направиш?
Постои ли вакво нешто кај другите или јас сум некој емоционален фрик па сакам да се повредувам ?
Како и секој почеток и секој крај е тежок ... но кога се гледа крајот подобро порано да се заврши таа постапка и побрзо да се преболи...Mixing fellings,одлуки,постапки,датум за тоа.
Се ми е испомешано ,морам некако да ставам крај и да се организирам што поскоро како што си бев.
Менување под туѓо влијание на било што ,никогаш не е добро ...

 

Сакам да кажам дека некои работи во животот само доаѓаат поминуваат покрај нас и си одат.

 

Не ми се јави кога ми беше потребна туку денеска, среќа што бев излезена, најмалце имав желба тебе да те слушнам и како ти си ми некоја другарка Работиве во мојов живот никако да се средат, здравствените проблеми пак ме навасуваат, се прашувам нели им беше доста година дена, немам веќе сила во мене да се борам Згора на тоа па и факултетов сега тука ми мрчи нешто испити , испити глава ме боли колку ги имам :geek: Со душа го чекам септември, имам надеж дека тогаш се ќе е подобро
А, да ќе заборавев ми се пушта едно згодно типче што не живее во земјава дојден е тука на гости и така ме гњави да излеземе кога ќе чуе дечко ми модар ќе си оди не си го варам ја ханито мое