[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

http://www.youtube.com/watch?v=gPn9R0Q5Jrw

СДК ми се свртела песнава во глава,цел ден ја пеам ...

 

Постои, како не..

ама не, I refuse to think about it, иако ми се врти низ глава во најрандом моменти, сега, кога ќе се разбудам, пред да легнам.. Во највозбудливите делови од моите омилени филмови кои некогаш ги гледав без да трепнам.

Зашто? Па јас ништо убаво не чувствувам.. Ниту пак сум добила..
Можеби.. беше еден момент, или.. неколку.. кои траеа 2 саати, и ..
празни зборови?

И сега мислам дека врз себе имам пајажина од тага, нервоза, бес, а сепак би попуштила.
Само се надевам.

 

Дека само јадам како прасее ми се јаде нон стоп. Благо солено што билоо. Се чувствувам како трудница хахаха.

 

Aлал нека ти е Kристен, 3 пати во денот една информација за тебе се постира во 3 новости.
Eееееееех, дојде време и ти да вараш.
3а тоа треба стварно цел ден да се збори.


Oф леле, оф леле.


Cега се очекува Pоберт што ќе каже на ова, на вас забавно ли е исто како на мене, нели а? Hелииии?

Спојлер

HE.

 

СДК дека калибрација на телефон со расипани сензори од тачот е нешто наааааааааааааааааајлошо.
Како ретардирана пола саат стискам те на левата точка, те на десната, те на таа у средина и не сака грдово, не сакаааааа!
Уз пат, моментот кога ќе чуеш дека луда бумбар-бубачка ти зуи во ходик, одиш до праг и слушаш како да ти зуе те над глава, те до нога:

па по 2 секунди ќе сфатиш дека е заплеткана во пајажина и се лупа лево-десно у ќош:

 

СДК дека главата не знам кај ми е у 500 двоуми сум ..........................

 

Welcome to the club

П.С: Одвај чекам утре да станам за да јадаааам

 

Ххааха ајде утре на пржени компирчиња ммм

 

И јас сум член на тој клуб, да не ме заборавите. хаха

 

Значи не сум била единствената што само мисли на јадење хахха. Поздрав до сите членови на нашиот клуб ахаах

 

Се чудам како ќе станам сабајле пред 9 саат...

 

И уште една непреспана ноќ, за средување слики со рок! Ах тие свадби сонот ми го украдоа.

Помислувам, ме очекува Португалија, а немам некој си адреналин во мене, ме очекува пак и Шведска, а не сакам... ама ја гледам како излез на мојата ситуација, и можност да си го средам овој глуп живот. Се некако ќе тргне па ќе сопре.. пукаш од самодоверба, па се губиш и повлекуваш ти ја снемува самодовербата. Не знам периодов што сакам, ама не знам ни кај ќе завршам, само знам дека секој месец ќе се враќам. Како незнам, ама ќе се снајдам..

Списанието Граѓански ќе објави моја фотографија на две страни. Треба да им испратам објаснување , а мене мозоков блокада.

Ќе одам в Битола да сликам моми во невстински фустани. Сакам да сликам и девојка полугола во сончогледови полиња, нормално не вулгарни нјуд слики, само сензуално така да ако има некоја девојка расположена за фотосесија а е од Бт или е во БТ викендов нека ми пише лп.

Туку се чудам, една жена на фб уметница као нешто ау ау, мажена се утепа од пишување статуси за момчиња, мажи и се протов спротивниот пол, не ја сфаќам мајке ми.. дал е огорчена, дал сака да привлече внимание, ил да им испрати порака..се прашувам мажот не ја гледа ли.. ќе и манам блок, да не ми се плетка по ТМ. Ќе им манам како Митко што рече и на оние што ми испраќаат 983209489384-20394019 спамови за некои линкови, или со покани за игрици. Е не ве можам бре..

 

Црвенокоса again или не ?

Спојлер

скоро ништо не остана од бојата

Не ми се верува рсди која глупост не можам да заспијам ...

 

Сдк ако некој знае било каков лек,значи било каков,за да легнам и да заспијам како човек,да се будам наутро како што треба а не да го преспијам половина ден нека ми пише ќе му дадам награда мајке ми,не мора да ми лајкнува

 

Само што го изгледав The Butterfly Effect, ама Director's Cut со другиот крај

Спојлер

каде што тој го спречува своето раѓање и потоа се прикажува колку е изменет животот на другите доколку тој не би постоел

и се стаив во мисла, каков би бил животот на луѓето кои што ме опкружуваат доколку јас никогаш не сум се родила ? Дали сум направила некоја промена, барем мала, во нечиј живот ? Е со ова си го оптеретувам мозокот во 5 сабајле

 

Леле луѓе. Каква бурна ноќ сум имала.
Не од друго, од една смрдушка, оние зеленине бубачки гнасните шо брчат како трактори.

Си легнав јас, и збрмче човече, душата ми остана в пети.
Толку, јас од мравки више имам фобија после она синоќа.
И се покрив до глава, кога таа на носот ми стоиииииииииииииииииииии
Леле се препотив, срипав и почнав да скокам низ соба.
Ако ја смачкам ќе смрди, тоа мирисот не можам да и го поднесам, абе ми се згади, буквално мислев ќе си умрам готово, толку е со мене.

И така не парфеми, не дезодоранси, со се ја попрскав, не умира бе курвичето, не умира.
И не биваше више, кренав голема галама, дојде мама отвори врата накај претсобје, и таман си помислив гомното си отишло, задремав, леле збрмчи пак. У стилот "I'll be back Hulio, I'll hunt you. I will find you and I will kill you" .

P.S. Аватаров и го посветувам на pamelche, да ми апнеш од косата портокалова.

По саат време лета над мене, а јас се тресам, и ми застана на чаршафот!
Си викам жено ова ти е последна шанса, зароби ја додека можеш.
И така чаршафот фаќање, мотање у клопци у јазли и на земја.

Ем јас без чаршаф, ем глупачава замотана.
Можете да замислите, до пред малце спиев без чаршаф, ужасно, жешко.
Станав па си земав нов, овој го носам у купатило, го претресувам и...
ја нема.....

Само да те начекам у соба, има да те гмечам и да те палам па смрди колку сакаш.

 

Кога жените немаат работа,си ги мерат јазиците,во зборување мислам..имам една комшивка не можеш да здивнеш од неа,само зборува како навиена.Е сега е полна со себе ,маж и е во Авганистан,пари има што да ти кажувам.Е сега на дотичнава и е хоби да дели совети во свој стил...а ако те види дека седиш во дворот нема да те остави непосетена,иако ти имаш некоја работа или имаш друг гостин или едноставно читаш.И си почнува како плачела претходната вечер,на прашањето зошто,одговара колку и недостигал маж и.Мислам разбирам јас сето тоа ,ама отишол за убава работа,да си обезбеди подобра егзистенција на своите...Мислам се е тоа во ред ,ама не сакам кога некој ми плаче за глупости...потоа почнува со фамозното-Ти не најде работа???Одговорот е секако не,ама нејзиниот одговор е Не се секирај,здравјето е најважно,не се парите најважни.Па ако е така зошто твојот маж остави солидна работа и замина џенем?И знам јас дека е најважно здравјето.Толку е важно што заради лековите кои морав да ги купам ми остана сметката за струја неплатена... Иди бегај...

Ах да ме почасти и со исцрпен извештај како си поминала на одмор,и замислете отрча да ми ги покаже костимите за капење кои си ги купила од таму.Ми се заврте во глава од цената што а слушнав,ама еден од костимите беше со некои џиџи-биџи.Нема турбо певаљка која за омотот на новото цд,или што веќе,не се сликала во ист или сличен ,се дури новиот чајниз вентилатор не и ги мрси бујните коси...

кај забегав...

Ах да и ова морам да го кажам.Сношти во ниедно време некој ѕвони на врата.Мислев ги бараат децата.Отварам врата..и луѓе ...маж и тоа каков маж.Мислам таков не заѕвонува на мојата врата ни еднаш во милион години.Ама ете и тоа се случи.За жал го барал комшијата,јас дури му објаснам каде седи...ееееееее...си ги плакнев очиве...

Постов ми е денес уби боже,ама нема врска,па не е секој ден ист

 

СДК дефинитивно оваа повеќе нема да го правам !!! дим да ме нема
НЕМААААААААААААААААААААААА А А А А А А А

 

ех што се овие друштвово од медитација-особено женскиот дел машките се посветени на нив, и не не перцепираат нас
едната ми се јави-после сватив зошто, да ме праша за Охрид најверојатно , ама јас го гости дома, и не можам да им кажам чао на гостиве, си отидов јас на викенд во Охрид и Дојран-ке беше ептен некултурно
знам дека се зборуваше пред неколку дена за одење во Грција, ама ништо конкретно, и баш вчера се спомна тоа прашање, и ги дознав деталите-нели ако разговарам со моите, да им кажам се подетално, инаку нема шанси ни да очекувам да ме пуштат т.е. знаев дека немаше да ме пуштат, и баш разговаравме вчера со докторката од медитација, и ми вели што не им кажа, јас и реков да прашам прво дома. Утринава ја начекав мајка ми, и објаснив се и ја прашав, а татко ми веднаш рече не-тато кај пушта своја керка за Грција , ама мама размисли, со страв во срцето и душата, и нешто почна да ми зборува ова ке ти треба, она немаш, па изгледа ке биде да -само ако по роаминг и пракам по 10 пораки на ден и сватив дека многу и значи тоа кога сум некаде да и пишам порака дека се е ок а колку се плаши ако и кажам дека сум сама излезена, па најчесто и не и кажувам -се е на психичка база, дури и јас два пати со двајца психолог и психијатар имам разговарано, и ми имаат кажано дека е тоа на психичка база СТРАВ и дека не може да се надмине па така да ако сето ова планираново успее, со Господ напред утре рано наутро, патуваме за Грција, а се вракаме недела навечер
и дознав нешто од што се запрепастив-еднатаод девојките , имењачка ми е , доживеала несрека-таа со велосипед а од другата страна со мотор, и душичка има скршени коски многу ми е жал за неа, а е многу фина со сите, и сите ја сакаме-како ангел е се надевам дека наскоро ке заздрави

 

СДК дека пред малку читнав во темата за текстови на песни, и онака ми фати око првиот текст, бугарски, нешто демек болело кога ќе паднеш од високо и ми текна на ситуацијава на работа со една од колешкиве.
Додека била десна рака на директор (кој патем се менувал преку неколку лица, од кои таа била особено блиска со првото), никого не перцепирала, на сите се дерела, наредувала, не разговарала со никој со нормален тон како вработен со вработен, мислела дека е врвот на хиерархијата во установата.
Но се случуваат непредвидени околности кои нај малку ги очекувала а јас се најдов во погрешно време и на погрешно место во целата ситуација.
Ама тоа не е толку важно, колку што сакав да кажам за болката што боли кога ќе паднеш од високо. Личноста која ми е тема, е распоредена, тоа за нејзе било понижување, иако платата останува навидум иста.
Но, сега го нема авторитетот да гази врз луѓето и да нема коректен однос кон колегите.
Е сега, откако ќе се навикне на болката, почнува да си ја запознава работната околина, за прв пат започнува разговори со колегите, по мирен начин на пристап кон другите, иако на почетокот се бунтуваше. А не е ниту личност, со кој знае какво образование одн.факултет, мене ми личи дека тоа е завршен факултет ради реда, за поголема плата.
Навистина болело кога нема да имаш одврзани раце и нозе за газење врз народот, боли кога знаеш дека си шутнат и дека твоите години на терор се при крајот.
Боли кога авторитетот е претворен во принудна почит кон другите.
И не, човек навистина не се менува. Колку таа болка да го води кон поинакво однесување, бесот одвнатре и расте, ја јаде и таквата личност нема никогаш да има човечност во себе. На секој начин сака да ти напакости, се служи со интриги, трикови, да привлече внимание кон себе и по секоја цена да си го врати авторитетот назад.
Чувствувам одбивност и гадење да работам со такви луѓе. А не знаете само колку такви ги има во државните и јавните институции. Грозни се и патетични. Мислат дека светот се врти околу нив. А дури кога ќе престане да се врти, почнуваат да гледаат и ја запознаваат околината околу себе. Но не престануваат да смрдат и трулат.
Такви луѓе не ми требаат во близина, негативно ми влијаат на расположението а и на здравјето. Не се доволно вредни за толкава жртва.