[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Кога се гледаш во огледалото и сакаш да го скршиш, не е огледалото тоа што треба да биде скршено, туку ти си тој кој треба да се промени.

 

СДК дома си е дома !

Најубаво си поминав на одмор.

 

И кога си сам,музиката е со тебе!♥♥♥♥♥

 

Утрово ме разбуди лаење.
Јас така бесна што некој ми го наруши сонот излегов да видам што се случува. Пред влезната врата гледам куче,така не многу големо но само,напуштено и исплашено. Незнаев што да направам,влегов дома и зема една виршла,ја изеде.Упорно лаеше,знам,сакаше заштита. Неможев да го земам дома бидејќи брат ми е алергичен на влакната од кучиња и мачиња. Се јавив до кај мајка ми и таа ми кажа да се јавам во ветринарна.Се јавив,фини беа луѓето,ми рекоа дека сигурно се работи за скитник кој бара засолниште.По некое време дојдоа и го земаа.Се чувствував среќно,бидејќи јас не направив ништо,но тоа кученце сега е на сигурно.

По оваа случка одма си помислив,а што ако еден ден останам јас сама на светот и немам засолниште?
Кој знае можеби и мене некој ќе ми помогне.

 

Секако дека ќе ти помогне. За напревно добро дело со добро се враќа

 

Убаво е да бидеш сакан. Да знаеш дека некој те сака и прави нешто за тебе.
Но, колку е подобро да сакаш?
Да не јадеш, а да бидеш заситен од храна...
Да ги гледаш своите очи во огледало како светкаат како искри...
Да ти трепери гласот, рацете, телото... а срцето да бие од возбуда.
Навистина нема ништо поубаво од тоа да сакаш од срце.
Сакајте од срце!
Нема поубаво нешто од тоа да ти биде исполнето срцето. Макар и од еден топол збор .

 

Вистина е дека секој е ковач на својата среќа и живот . Најлесно е да се каже гледајте на животот како парче глина или топол восок кој може да го обликувате по своја волја но не секогаш работите излегуваат по наша волја,не секогаш желбите и соништата се остваруваат.Понекогаш ќе се бориш до последен здив за да успееш и да ја добиеш борбата но нема да бидеш победник туку ќе бидеш поразен .

Еднаш оддамна на мои 17 години верував дека јас ги држам конците во рака ,јас управувам со сопствениот живот ,колку посилно верував и се држев до тоа толку повеќе животот ми поставуваше стапици , сопки ,се сретнував и почувствавував големи неправдини ...верував се до моментот кога разбрав дека сум станала жртва на сопствени заблуди ,верував во убавите работи и соништа но оддеднаш станав неверник некој кој не верува во ништо,на никого ...вербата е таа која што ми е најпотребна во моментов .

Ако некогаш мислев дека секој е ковач на својата среќа ,јас ги држам конците во рака и јас управувам со мојот живот денес кога искуството ми наметна друга поговорка малку поразлично размислувам сега мислам дека текот на реката не се менува ,неможе никој да го промени ниту јас ниту било кој друг ...е тука настапува марфи на сцена каде вели ако нешто може да тргне наопаку ќе тргне и тоа по најлош редослед ... што и да направите тоа што треба да се случи ќе се случи иако ќе се обидувате да го спречите сепак ќе останете немоќни да се справите со истото ... тоа е животот некому мајка некому маќеа.

 

Вчера вечер излегов надвор со мојата братучетка и нејзината другарка. Се договоривме да ми покажат кои се најактуелните места за излегување таму во нивниот град. И така, вечерта испадна одлична. Од клуб во клуб, од пијачка на пијачка, од мување до "незнаењенанеговотоиме" состојба. Го растуривме градот! Притоа не ни знаев дека е толку забавно во мал град. Се прибрав во 3ипол, добро се изнажуркав цела вечер! Браво за братучетка ми и другарка и' , навистина може да бидат водичи, да го покажат убавиот начин на ноќен живот во нивниот град.

Како и да е, откако убаво се изнажуркав, се одморив, и ја постигнав целта-барем три дена да ги оттргнам мислите од сите грижи што ме чекаат дома, утре наутро се враќам. Се враќам и сум среќна, нема такви грижи, нема главоболки, има и остана само среќа. Сега сум 'оздравена', поттикната и во Скопје да почнам со истиот режим. Постојано нешто ново да започнувам, да правам работи кои ме прават среќна, да наоѓам нови хобија, да се радувам на малите нешта, да бидам мнооогу самоуверена, да се запознавам со нови луѓе, да ширам пријателства и многу други работи кои ме прават мене среќна и задоволна.

И да, за сите кои се чуствуваат лошо, изморено од се' и нервозно, дефинитивно одмор е она што им треба. На неколку дена, одделете се од дома, од околината, наједноставно: избегајте. Решение за се', верувајте. Посакувам се' најдобро.

 

Знаете ли какво е чувството да сте СРЕЌНИ ?! Јас денес сум СРЕЌНА и тоа мноооогу среќна. Сакам и со вас да ја споделам оваа среќа, затоа што уште малку и срцето ќе ми пукне.
Повелете на торта и на журка!

 

...Ме фаќа носталгија за чизмички, капчиња, ракавички, шалчиња ...поточно ме фаќа носталгија за ЗИМА..

 

Гледам мојава сликичка со осумнасочникот им погоди на многумина а?
Мала забелешка само за оние кои имаа пишано You, тоа се однесува на Youth како младост.

Love, Power & Humor - my pick

 

Нека ми каже некој дека не може да се погодат два неповрзани настани што ќе те трефнат одеднаш поради истата симболика.
Една сосема обична игра ко Mahjong Titans ме замисли.
И додека чекав да ми дојде интернетот, се намножија секундите.
Ги гледам како си течат една по друга така во недоглед, се накотиле над 5000. Мех, 5000 непродуктивно потрошени секунди, отидени во неповрат.
И таман ко демек да си ги тргнам мисливе од тоа, ко двојна доза ме пречекува веста за смртта на познаник. Сестро, тоа преку фб со слика и RIP порака не се кажува. Не е поздрав со разгледница!
И се` ми се тресе дури пишувам.
Не дека толку се знаевме, дури речиси воопшто, ама, млад живот бре, болно е што стоеле толку многу успеси пред него кои згаснале за секунда.
Немам храброст ни да прашам за причината, тоа е најмалку битно сега, кога се` е веќе готово.
И што? Може утре мене ми се готви истото, никогаш не се знае, не бира тоа.
А што сум постигнала досега? Што трага сум оставила?
Ќе останат толку работи недовршени, толку нешта недосикажани, уште толку скриени и летнати во заборав. Баш ко недовршена книга.
И не дека од утре ќе се сменам поради ова, знам дека нема.
Ама може пак на други ќе биде хм...„инспирација“, којзнае...

Другарка ми пак загрижена за фб профилот, кој ќе го деактивирал сега.
Де бре, бива нешто без тоа социјално лајно?!
Мхм, тоа е најбитното во овие моменти.

Панта реи. И Милкава со топен лешник го нема истиот вкус ко порано.

 

СДК бавна сум, ама знам да забрзам (малку сум убишка, малку повеќе така); ногу сакаш пари, дури претеруваш по малку (јас сум поскромна во тој поглед, ама можеш си); ммммммммммм убава си; педантна; интелигентна; возеш кола

 

Ех, да ми се врати момчето, да го гушнам силно и заедно да се претвореме во една хемиска реакција; да се разлетаат атоми и прашинки и да се транспортираме во ... ЕСЕН!

http://www.youtube.com/watch?v=yOKAQSGCm8Q

 

Лелеее колку ми се излегувааа да немаш со кого да излезеш жалче сум си

 

-Пак ти?
Да.
-По кој пат се возиш на овој ролеркостер?
Појма немам. Зошто?
-Па секој пат кога ќе дојдеш, кажуваш дека ти е последен, а секогаш се враќаш.
Демек плукам, па лижам а?
-Па да, баш така.
Можеби и си во право. Ама знаеш што? Подобро да плукам и лижам, и секој пат кога ќе почувствувам дека има уште малку надеж за мене и овој ролеркостер, дојдам и проверам, отколку да бидам еден од оние мизерни луѓе што моментално ме гледаат и покажуваат со прст, дека сум будала што се вози по 100 пати а ништо ново не добива.
-А грешат што мислат така?
Грешат. Затоа што секое возење јас учам нешто ново. Секое возење го засакувам и го замразувам. И секое возење вреди на овој или оној начин. И ќе се возам се додека не сфатам дека моето возење е залудно.

 

Видов од далеку една другарка од основно, ја немам видено со години и ја избегнав средбата со неа. Мажена е, со дете, работа, кола, одамна оформен најверојатно среќен дом. И не дека јас сега го посакувам сето тоа, но кога би ме прашала до каде сум со себе не би знаела што да и одговорам, најверојатно до никаде. Па затоа се криев меѓу рафтовите, а потоа одев полека зад нив. Детенцето и е принцеза, па и таа секогаш била убава.


А и напета сум. Пржам пинџур, лут, како мене. Си ги барам старките, вечер ќе трчам. Сестра ми ми спремила музика, срцка, само да бидам добра
Јас всушност сум лош човек, затоа и немам среќа. Не можам да поминам преку многу работи, не можам да сакам некои луѓе, а и не знам лице да правам.
Ја сакам фамилијата на мајка ми ама на татко ми не можам да ја поднесам. Ѓубриња, а иста сум ко нив.

 

Додека јас се туфкам што да правам и дали е врењмто за да имам нешто повеќе со дечко ми, мислам на гинеколози, кондоми, тринаесетгодишни се одличуваат на чекорот и тоа без кондом. И после можно ли е да сим бремена? Што да правам? Удри си ја главата еднаш од ѕид.

Мислам дека домашното воспитување станува полошо отколку подобро. Се сеќавам дека јас дома немам најдено ништо што би го пореметило моето детство. Додека кај една другарка на какао кога бевме кога бевме некаде 6то одделение, типката извади колекција порничи од татко и, и уште не понуди да гледаме и ни раскажуваше што се случува. Едвај ги знатнав ушите за да не слушнам се.

Сега е уште полошо, на таа возраст се е*ат по кафичи, вециња, убедени дека они многу се сакаат ! Газот, да ми простите, не знаат да си го избришат а се праат некои секс бомби од 6то одделение.

Мислам дека Sexteen and pregnant ќе се смени во Ten and pregnant.
Ајде плукајте колку сум конзервативна и заостаната во размислувањата, ама што е многу многу е .

 

Сдк дека нервите ми се при крај и незнам што би можела да направам.Значи луѓево немаат КУЛТУРА.Доагаат роднини на гости и мајка ми купи фанта сок и овие моиве разгалени братучетки несакале таков и како ненормални викаат. Ајде отидов купив кока-кола па ни тоа не им се свига.Епа нека си купат што сакаат немам јас нерви. И после идам во соба овие по мене јас убаво ги замолувам да излезат да се пресоблечам и драма направија.Неможам да ги поднесам дефинитивно.И кажувам на тетка ми за проблемите со татко ми и овие одма да кажат,па до толку ли стигнаа бре... Така ли се однесува на гости??