[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Ако сакаш да добиеш нешто што никогаш не си го имал......треба да направиш нешто што никогаш не си го направил........ ♥ ♥

 

Ние жените сме ангели, па и кога ќе ни ги скршат крилата, ние и понатаму летаме на нашите метли! :up:

 

Најлошиот вид на замор кој може да постои е психичкиот.
А бидејќи не може да се излечи со сон, единствениот излез е да отпатувате некаде и да избегате од секојдневната рутина која полека но сигурно ви ги нагризува нервите.
Ова лето на сите ни беше напорно.
Ни требаше време да се свестиме што сѐ ни се случи и уште што сѐ не чека.
Ама времето лекува сѐ. Само треба да бидеме трпеливи.

Од утре тато го праќаме на терапија во бања. Здравје, кога ќе се врати после 20тина дена, ќе му ги фрлам патериците и ќе го терам да трча! Постојано му влевам позитивна енергија и оптимизам. Веќе почна да се качува по скали и да оди на подолги релации. На наше големо изненадување, одлично напредува. За некој месец целосно ќе закрепне.


Мојот куфер е спакуван.
Со рибарот мој утре рано изутрина заминуваме за Дојран.
Тој со рибарската опрема, јас со фотоапаратот и сталакот, па секој со своја занимација.
И знам дека ќе ме тера да возам по автопат, па ќе морам ноќеска добро да се наспијам.
Не знам каков е Дојран сега, ама мојата слика од пред 15 години, сигурно е изменета.

Вас ве оставам во добро расположение и ви ја испраќам глетката од мојот прозорец на зајдисонце.
Небото беше магија од бои!

 

од кога се вратив веќе не запаѓам во депресии,некако добро ми дојде оваа промена.
Но,ете за неколку денови почнувам пак со нови сили.Едвај чекам да ги видам цимерките . Интересен е животот наш студентски ,има од се по нешто.

СДК не можам да држам диета кога мајка ми секој ден купува нешто благо,едноставно не можам да одолеам.Изедов 1 кг сладолед во рок од 3 дена. И повторно си ја вратив килажата.

 

Фамилија собрана во двор. Вујче донел грозје и риби. Мезиме рипчиња, се смееме на цел глас и се надвикуваме кој е во право и кој кого ќе зезне. Кавадаречка направија
Е нема поубаво од голема фамилија т.е од фамилијата на мама

 

Сдк дека во последнава недела ми фалеше Фемина,но морав целосно да му се посветам на душлето мое кое што одвои време само за мене цели две недели,а уште недела ни останува за да уживаме заедно,да се љубиме,пазиме и мазиме .Охх убаво било секој ден да си целосно задоволен од самиот себеси и од животот и сите коцки да му се поклонат на човек. Овај викенд бев со него цело време,плажа,сонце,вода,ние двајцата сами оххх би сакала тоа да трае вечно.Би сакала сите да го имате ова чувство на исполнетост и неопислив мир.

 

Абе овој Питбул како свекрвица е . Во секоја песна го има и само по неколку стиха, јо јо је је уно дос шими ње ..

Инаку ова ѓаволот дојде или што е ? Почнавме полека да гориме да се запечуваме на времево. Штета што фрижидерот ми е мал инаку ќе се преселев во него .

Аман нека дувне.

Ќе се облечам во индијанче и почнам ритуали надвор да правам нешто од типот на http://www.youtube.com/watch?v=5NBLvwE7DU0

 

СДК да смрзнеш на сред лето и тоа чудо го има, само ова кај мене не трае три дена, туку со месеци, смрзнување со мраз ладна вода, да не може човек ко човек да се избања/истушира... Полудечу...

Ме пукна главава цел ден, цел ден се нервирам, а ова теткава, таман отишла, па ете ја, од пмс во пмс

А Обама индијанец е, незнам ништо за него, ама според моите видовити способности кон минатото, индијанец е

 

Некогаш мораш да излезеш од сопствена кожа. Некогаш си принуден да бидеш она што не си - да се откажеш од она што си го посакал, зошто сепак некако знаеш дека тоа е невозможно. Некој ќе дофрли не постои невозможно..
Ех.. тоа е меч со две острици. Зарем во животот секогаш сме победувале? Колку само пати беше возможно да паднеме, ама не беше невозможно да се подигнеме. И не дека било лесно, ама кој прашува за болката, што ќе дојде мораш да се соочиш со тоа, колку и горко и сурово да било. Човек си. Од една крајност, можеш да прејдеш во друга крајност. Од најголем оптимист, ќе се претвориш во длабок песимист. Па од дното, пак на врвот. Толку промени издржува човекот да понекогаш мислам дека е невозможно да биде толку издржлив. Како ли не му здосадува понекогаш постојано да паѓа, а сепак пак да изигрува будала и да се обидува пак и пак ?.. И што ако пак падне?.. А што ако никогаш не ја добие таа битка, што секогаш ја започува и ја губи?..
Е .. тука лежи болката. Тука е стравот. Тука е тоа прашање што лебди над главата и присилно те турка во сомнежи. А сомнежот е многу лоша работа. Полош е и од самата вистина. Вистината е секогаш вистина, а соммежот те јаде одвнатре, се додека не те сотрие и не те испрати на дното. Се додека не те принуди да го помислиш најлошото..
А зошто ли секогаш помислуваме на најлошото? Па можеби сепак сомнежот е лага, ама, МОЖЕБИ.
Ох..некоја тежина се спуштила над моите мисли. Знам, можам да го поминам ова, ама мораше ли ?
Пак прашања на кои нема одговор.
Лоша е таа навика што ја има човекот, да ризикува по секоја цена. Понекогаш е лошо да имаш желби. Во нив ја оставаме целата надеж. А, утре ако останат неисполнети, цела надеж пропаѓа во калта. И нели тогаш се мразиш сам себеси? И за жал, дури тогаш умот го слушаш како ти шепоти "Tи реков да не го правиш тоа повторно, виде како помина минатиот пат" и тогаш и него го мразиш, зошто ти ја говори вистината.
Никогаш нема да знаеш дали битката ќе ја добиеш ако не се обидеш.
Ама, и никогаш нема да знаеш дали тие обиди ќе успеат додека се бориш.
Неспремен почнуваш, се потпираш на надежта. Ама, и таа е кршлива.
Ама на кого да кажеш? На човекот? Па, тој секогаш има некои барања, и секогаш има некакви желби. Ризикува, па потоа мрази се околу себе кога ќе изгуби, ама утре пак ќе се обиде, иако постои можност пак да изгуби. Зошто ли упорно го бара она кое му е недостижно? Можеби не му е, ама повторно тоа МОЖЕБИ .
Непредвидливоста убива.
Таа цел живот започнува битки во таа војна, цел живот има лажни победи, а всушност кога ќе погледне, биле порази. Во други војни победуваше, единствено во таа најважната, никогаш не успеа.
Никогаш не успеа да ја победи.......( .......)
Досега не успеа.
И којзнае дали ќе успее... Cомнежот јаде, прашањата лебдат, а ако не се обидеш, нема да дознаеш.
Боли да се прашуваш, а ништо да незнаеш.
Единствено можеш да почуствуваш како е да поминуваш низ сите тие падови и успеси.
Останува надежта дека можеби наредната битка од војната е твоја.. ама ете го пак тоа МОЖЕБИ.

 

Не ми се мачи од шетање, никогаш нема да ми се смачи.
Впрочем и месец ипол не се прибрав, сега уште толку да шетам, малку ќе ми е.
Ама еве, ми недостигаше домата, мојата соба, мирисот.

Наредно на планина. Да се одмориме од одморите.
После да залади сакам да правам една тура низ нашава земјичка, има толку градови кај што не сум била, а сакам да одам.
До следното читање, поздрав и искористете го летото максимално, кај и да е, ќе дојде нова година, брзо поминува времето

 

Се нервирам кога многу размислувам за некои теми и одам предалеку Кои филозифии ми поминуваат во главата
Ова се рани симптоми на ПМС. Грижа за се што има врска и што нема врка со мене. Малтретирање на луѓето околу мене со моите глупости и многу други дијагнози.
Не сакам да заврши летово.

 

Ми доаѓа некоја скокотлива желба за нов пар чевли.

 

Зјапам во звездине
Ах колку е убав светов,кога не се замараш за глупости.

 

Од секогаш сметав дека најубави години за мажење се 25. Мајка ми се омажила на 29, но и тоа не го сметав за прекасно.
НО, сега сум 22 и да ви кажам не ми се чека до толку.
Сакам што поскоро да си се будиме заедно, да го пиеме заедно утринското кафе, да штедиме за полека да си го уредиме домот, да се претворам во вистинска домаќинка (да готвам, чистам, перам, везам, штиркам ).... многу забавно ми изгледа

Да му шепне некој на мојов, нема да е лошо, да не му ја мисли до толку, да ме изненади наскоро на колено со кутивче во раката

 

Моментот кога на крај на долгиот ден ги испраќаш гостите

окезен со доза на жалење дека си одат, а сакаш гласно да викнеш

и што поскоро да ставиш ред во кујната

и планирајќи го утрешниот ден си миеш, миееееш, миеш.... за да после едно 45 минути бидеш

... и тогаш, со брзина на светлината некој пролетува покрај тебе

Спојлер

и вртејќи се кон умивалникот сваќаш дека тој повеќе не е празен
и тогаш- ТИ ВЕЌЕ НЕ СИ ТИ

 

Кога си така помлад,да кажам незрел какви ли не сонови,желби планови имаш за себе.Кога ќе ги земеш работите во свои раце,тие желби и планови ќе ти се видат дури смешни. Фантазии. И сеа се смеам кога ќе ми текне на нив. Или на моите колешки шо уште не се излегле од филмот од студентските денови, и као не работам ја било каква работа,сакам право висока плата и навреме да си ја зеам. Па откази дават за каснење некој ден,они не биле на факс за да имат такви проблеми.Мама и тато нека ми плаќат уште стан у ск додека се свестам јас,додека си фантазирам и се инатам. Кокошки

 

I'm feelin' like a boss !

 

сдк.мразам што сум толку чуствителна,мразам..сакам да бидам силна..ама неможам,не ми успева.
ми недостига една личност многу .. уште една маана:се приврзувам со луѓето мн брзо е после страдам .сакам само да знаеш дека ми фалиш ама многу .. те сакам тука,крај мене .. знам дека никогаш нема да си тука .. помислата дека некако се одалечуваме ме прави многу тажна .. јас се приврзав мн за тебе и убаво ми е со тебе, ми фалат нашите муабети,ми недостигаат твоите совети .. ми недостига се..овие денови се е толку глупо а ние сме толку далечни .. појави се - дај знак дека си „жив„

 

СДК дека многу мразам патетични парови што по фејсбук се лигават колку уствари се сакаат, а секој викенд се утепуваат мувајќи се со друг/а.
Што си ја мачите душата само... Ноу хард филингс ако некој си се пронајде.

 

Реално, она нашето, не беше реално.