[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

не можам да поверувам дека ова на ене ми се случува
ЖЕНЕТ колега да ми се доближи-згора на се е и татко на детенце(а врсник ми е ) а ако не можам јас(ако сум била зафатена) да сум му местела другарка
е типот сакал да се дружи со женски, рано се оженил оти додека биле заедно тој ја забременил неа, и сега таа е со детенце, а тој шета каде ке стигне и со која ке стигне-и од колешките бара да му местат другарки
најдефинитивно морам да го ставам на ИГНОР,, а во мегу време медитација, б6 со фолна киселина-ептен се смирувачки и да се договориме со некој друг колега партнери да станеме за на терен оти вака јас има да ЕКСПЛОДИРАМ и да му изнакажам СЕ во лице, а сепак ова за сега е нешто ко работа.
ЗОШТО баш мене ова ми се случува

 

Луѓе не е можно ова.
Пишува дека немам интернет не можам да посетам ниту една страна, а на фемина ми влага.
Што чудо ќе беше ова или дека најсакана и најпосетувана. Не ми се верува.
Ако, важно фемина е тука, за другите страни баш ми е гајле.

 

И кај мене ова се случува моментално.
Не можам ништо друго да отворам.

 

^ Значи не е до мојот компјутер.
ЕДИТ: Само кај нас е вака, а другите?

 

Како што има постпородилна депресија, има и постодморска. И како ги префрлуваш и разгледуваш сликите, гледаш што си пропуштил на факбук, ги бараш летните хитчиња кои те буделе секое утро, ти удира шлаканица фактот дека ќе треба да чекаш уште цела година за тоа да се повтори.

Да не бидам неблагодарна, истерав два одмори годинава и не можам да се пожалам. Првиот - лезетски, вториот - party 'till dawn. Се изнагледав разиграни Британци (најдобриот доказ дека three is a party, се журкаа во McDonalds, на голф терени, на караоке во некое забутано кафуле), изгубени Германци (се движеа во групи од минимум 20, комуницираа исклучиво со други Германци, зборуваа како константно да имаат лушпа од орев заглавена во грло), Холанѓани (дефиниција: се што зборува на германски што не го разбираш е Холанѓанин, девојките се плави, слаби и високи), Израелци (ги имаше изненадувачки многу, исклучително културни, се движат по казина), Срби (брача Срби, само дај им една гајба пиво, лежалка и базен од неколку метри квадратни, по цел ден ќе лежат и вегетираат), и секако, нашето незаменливо Македонче. Се прелива во толпата, некогаш се претставува како Романец, некогаш како Србин, ама се препознава по лошиот англиски/српски. И во оваа чорба, јас се најдов со еден КуманОвац. C'est la vie!

Се најадов, се напив, се вратив здрава, жива и ослабена. Имаше неколку неприлики, но имаше и шише текила за 10 лева! Во еден момент ме изнесоа на раце од дискотека, во друг дочекав изгрејсонце на плажа, во трет ја барав полицијата. Oh the hell, I'd do it all again.

П.С. Ако некој ја потпевнува Where Have You Been или ја свирка Whistle ќе дојдам и лично ќе му залепам шлаканица.

 

И кај мене ама јас си го зедов usb-то со интернет и подобро е.

 

Страшнооооо Незнам што да кажам
Кој е повеќе за жалење
Срцка се тебе ова ти се случува


Аман веќе од овие твои постови

 

Ми недостига одењето со воз за Скопје. Кога бев втора год. секој месец, во среда одев ради здравствени причини. Рано наутро со татко ми го чекавме, уште пред изгрејсонце, имаше луѓе со ташни и куфери и сите тие чекаа да дојде возот од Кочани. И кога ќе го слушнев звукот на возот кој се движеше по шините, ме облеваше некое чудно чувство. Не можам ни да опишам какво е тоа чувство. Ама, верувам дека сите кои се возеле со воз, знаат како е. Влегуваме во него, зафаќаме седишта и тргнува. По патот тие скоро 3 часа, си ја слушав Empire State of Mind, тогаш ми беше хит. Но, мене поинтересно ми беше враќањето од Скопје наваму. Пола час или 45 мин. седевме на железничката и го чекавме. Бидејќи одев во текот на цела есен, зима и малку од пролетта, времето беше мрачно, имаше студ, магла, што дополнително ја правеа таа атмосфера на чекање додека дојде возот уште почудна и помрачна, студена.
Ако се запишам во Скопје, здравје Боже, секогаш ќе патувам со воз, иако е патот 3 часа долг.
Неопишливо ми е чувството додека се возам во него. Чудно е.

 

Ахх што убаво ми мириса на летен дожд.
Го бев заборавила мирисот од горештиниве.
Епа убава ви вечер феминки мои, и вие убаво да си спиете на ладовинка.

 

СДК


I shot a clown because that's what I'm

СДК 2 дека пред малку си ја средив собата,сега со милина си седам во неа

 

И јас освен Фемина ништо друго неможам да отворам.

 

Денеска е убав ден!
Мамичка прави роденден!

Си направив аларм и чекав 00:00 точно, за да и го честитам прва роденденот, пред татко ми и пред брат ми!
Таа пак, душата, се збуни, што е сега?! А цееел ден си правеше торта, за на крај да заборави зошто наеднаш и скокнав да ја гушкам!
Како што кажав, реши да си направи торта после неколку години, и за роденденот нејзин, и замислете и падна!
Тоа смеење досега не било!
Ни ја покажа пресреќна, ја сликавме сите мамичка со тортата! И само што отиде да ја стави во фрижидер и слушаме: “Траааас!“ Сакала да го отвори фрижидерот со двете раце зафатени!
Ја споивме, среќа тортата не беше на земја, беше само разделена на два дела!

Колку што се смеевме прееска, и цееел ден за случкава-посакувам мамичка, милион пати повеќе да се смее во оваа нејзина 43та година од животот!
Ја сакам мнооогу, моја најдобра другарка е!
Како што сум и‘ викала ко мала и како што љубам и ден денес да и‘ кажам: “Мамо, нал‘ба си!“ (*Најуба!)

Среќен роденден, мамичке!

 

не можам да спијам ноке а наутро сум ко во бесвест(рано станувам)
НЕСОНИЦА-од горештиниве

 

11 КРАТКИ ПРИКАЗНИ КОИ ЌЕ ВЕ РАСПЛАЧАТ, НАСМЕАТ И ИНСПИРИРААТ


1. Денес после 72-часовна смена во пожаникарната станица, една жена во супермаркетот се стрча кон мене и ме прегрна. Ја погледнав збунето и таа сфати дека не ја препознав. Ме пушти со солзи радосници во очите и искрена насмевка и ми рече: На 09.11.2001, ти ме изнесе од Светскиот трговски центар.

2. Денес, на 70 годишна возраст, дедо ми дипломира од универзитет со диплома во бизнис студии. Тој е успешен бизнисмен цел свој живот, но ми рече дека дипломирал за да го исполни ветувањето кое го дал на својата мајка пред таа да ја изгуби битката со ракот пред 50 години.

3. Денес, мајка ми е 54-годишна сопственичка на популарна пекара во градот – цел која сакала да ја исполни цел свој живот. Пред 15 години и беше дијагностициран рак. Соочена со смртта, таа ја напушти работата како службеничка, ја отвори пекарата, почна со хемотерапија и победи на сите фронтови.

4. Денес, откако бев сведок како автомобил го прегазува моето куче, седнав на тротоарот, го држев и плачев. Токму пред да почине, ми ги излижа солзите.

5. Денес, после 2 години разделба, јас и мојата поранешна сопруга ги решивме разликите и седнавме на вечера. Зборувавме и се смеевме рерчиси 4 часа. Пред да замине ми подаде еден голем коверт. Во него имаше 20 љубовни писма кои ми ги напишала во текот на последните 2 години. На ковертот пишуваше 'Писма кои бев премногу тврдоглава да ги испратам'.

6. Денес се лизнав на влажен под од плочки, но едно момче во инвалидска количка ме фати пред да треснам со главата на земја. Ми рече: 'Верувај или не но токму така го повредив грбот пред 3 години'.

7. Денес во 7 часот се разбудив и не се чувствував добро, но решив сепак да одам на работа затоа што ми требаа пари. Во 3 часот попладне добив отказ. Возејќи накај дома ми се дупна гумата од автмобилот. Еден човек во БМВ застана, ме превезе до дома, по патот разговаравме и ми понуди работа. Почнувам од утре.

8. Денес е 10 годишнина од денот кога го удрив шамар и му се дерев зашто не ме пушташе во бањата после појадокот. Тој момент претставува позитивна пресвтница во мојата битка со булимијата. Мислам дека ми го спаси животот тој ден.

9. Денес седев во едно кафуле кога поминаа двајца геј мажи држејќи се за раце. Како што може да претпоставите, луѓето почнаа да се вртат по нив. Едно мало девојче на масата до мене ја праша мајка си зошто двајца мажи се држат за раце. 'Затоа што се сакаат' – и одговори мајка и.

10. Денес почина мојот дедо. Јас плачев кажуваjќи и на баба ми колку ми е жал, а таа ми рече 'Да престанеме да жалиме и наместо тоа да ги славиме прекрасните 80 години кои што беше жив... од кои што 60 помина со мене'.

11. Денес, застанав на една мала бензинска пумпа на сред пустината во Ново Мексико и сфатив дека сум го оставил новчаникот кај девојка ми која што живее на 5 часа возење од овде. Немав пари а имав одвај доволно бензин за да поминам уште еден километар. Единствениот човек кој застана на бензиската беше еден возач на камион, кој изгледаше по малку чудно и запуштено. Малку се двоумев но решив да го прашам дали има нешто ситно за малку бензин. Наместо тоа, тој ми го наполни цел резервоар и ми рече. 'Истото ми се случи и мене пред неколку години'.

Спојлер

http://www.fakulteti.mk/news/12-08-08/11_kratki_prikazni_koi_kje_ve_rasplachat_nasmeat_i_inspiriraat.aspx

 

Хихихихихи СДК дека мали дечиња мене и другарка ми не нападнаа со кеси полни со вода.. Бабаууууууууууууу бев многу лута на почетокот хахахаха затоа што бев жива вода, а тие ми се смееа во лице ама после си велам ајде де Ани и ти беше мала

 

СДК дека до солзи се смеам кога некој сељак со педигре на некоја јака женска ќе и рече "ЧКС"!
Посилно е од мене ебате!

 

Шц, шц, женска!

 

пс пс кукло еден ,че ги горам гумите за тебе !, .поздрави ја брат ти оТ ЏЕНГИС

 

Ќебапчиња, кромидче и пивце (миризливо, ама пак мераклиски вкусно!). За прв пат во мојов живот отидов во охридскава турска чаршија в кафанче. Абе како турист и пол се осеќав

~ Не е финтата се‘ наеднаш да осетиш и наситиш - туку, полека, во свое време, на место, вистински, со радост да се почувствуваат и најмалите ситници!

 

СДК ми фалеше ова чувство на слобода, заборавив какво е тоа чувство после година и пол. Пред два дена го видов и не почувствував ништо, скроз рамнодушна бев.

http://www.youtube.com/watch?v=gV0m3kQF ... r_embedded