[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Какво јадење сум им направила на моите. Мх,мх. Прсти да излижеш. Ми вика тато требала сум да одам Гастрономија на факултет. Најубави јадења дома правам, никогаш до сега не ги јаделе претходно. А, бе тој што ќе ме земе за жена никогаш нема да биде гладен. Ај да не се фалам веќе.

 

Во моето школо се фрлаат, а колку што знам во другите државни не, само во приватните.

Таква мрза сум, што ме мрзи од столчево да станам жими се. На одмор се научив рано да станувам и сега дома заспивам околу полноќ, станувам 9-10 сабајле.

 

Ој што убава музика на Vh1. Викенд на дуети, ама песните на душичката ми годат.

Полека терам генералка низ соба. Полека во буквална смисла на зборот. Мајка ми ми вика не дај боже да имаш голема куќа ако треба сама да ја чистиш години не ти стасуваам. Прееска на пример пола саат на рака перев чорапи. Сега одмарам, напорно беше тоа.

Се веселам на вечерата и се надевам дека ќе го изгледам дождот од метеори. А на море што убаво би било да го гледаш. Ајде догодина.

Успорена сум денес. Почнав предизвик од 30 дена, секој ден одлучно ќе станувам во 7 и пол. Ден еден успешен. Инспирацијата ми дојде од едно видео, за било што посвети 30 дена. Ако ти се прија после ќе ти стане навика, ако не ќе смениш. Ми се допаѓа.

 

Денов ми почна ептен наопаку!

Сега седнав и чекам лустеров да ми паднит на глава!

Уште то не ми се деси...

 

Врнежливото време буди некоја депресија во мене. Размислувам за тоа како некои работи можеле да бидат поинакви, како понекогаш правиме некои избори за кои подоцна се каеме, ама едно е сигурно дека од грешките најдобро се учи. Или барем нема да ги повторам во иднина. Барем така мислам. Толку многу работи потиснувам во себе, само за да не бидам погрешно сфатена, само за да не ги повредам луѓето околу мене. А тука некаде е и тој. Се прашувам зошто мораше да го запознаам? Постојат толку многу нешта што не делат, најмногу годините, разликата од дванаесет години која постои меѓу нас. Понекогаш успевам да се изборам со тоа што го чувствувам за него, ама има моменти кога тоа е невозможно едноставно е посилно од мене. Има нешто што постојано ме навраќа на него, на тие зелени очи кои многу нежно ме гледаат и ми даваат некоја надеж, дека ништо не е случајно. Кога сум со него чувствувам некоја сигурност, спокој кој до сега не сум го почувствувала. Само времето ќе покаже дали овие чувства вредеа или подобро ќе беше никогаш да не ни се сретнеа погледите.

Уживајте во дождот, навистина ни беше потребен!

 

Чувството кога е љубоморен бидејќи првото танго на свадба не го играш со него.

 

Страшно е кога имаш љубов, а немаш кому да ја дадеш... Ужасна е помислата дека некогаш си имал се, а сега ништо, сето тоа протекло како вода од дланката. Убива помислата дека единствениот гостин во твојата соба е осаменоста, дека ноќта ќе треба да ја поделиш со неа, исто како и последната чаша алкохол, последниот дим од цигарата...

 

Си гледам Олимпијада - Ритмичка гимнастика и се засладувам со ладно Нескафе.
Уживам. Башка се спрема скарата надвор, а облациве нема да ни го нарушат расположениево!

Им се восхитувам на грациозноста, посветеноста, дисциплината на девојкиве. Помислата дека една рутина која трае околу една минута, составена е со толку многу движења, и вежбана е над 300 пати ми е воодушевувачка

Како само се движат, дами во прав поим на зборот.
Како да гледам уметничко лизгање на суво

Леле ги испофалив девојкиве

 

И Охрид фрламе капи (гимназија и економски), али ги фрливме во вторникот пред Св. Климент пошо така се вика гимназијата.

 

Баш ми годи времето. И дождот...

 

Сакам да кажам дека дечкоми ми оставил едно писменце во чантата синоќа, а кога го ставил и јас нензам, бидејќи ми беше роденден составил така убави реченици што се разнежнив целата... лелеее морам вечерва да го видам по секоја цена, па како и да е ке стигнам до него ..... ццц љубов моја ааааааххххх

 

Дајте бе луѓе олабавете више аман ..Ајде уште некоја да ставеше слика од одмор додека не заврши летово и да пишеше сите имаат па ајде и јас..Сите се џиткаат па ајде и ти??И уште ги прекрстила,за ци*ките да изгледаат големи ...И што мислите дека машките ќе се запалат по вас...и дека сте многу секси..Ајт мрш

 

Најмногу боли кога некој кој многу го сакаш го гледаш како се бори за живот.
Навистина боли.
И то вие моменти во глава ти се вртат сите можни заеднички спомени.

Се сеќавам кога си играв во дворот и ќе седнеше и ќе ме гледаше додека не дојдам да го гушнам.
Се сеќавам кога ќе не фатеше со брат ми за рака и ќе не однесе да си одбереме лубеница.
Се сеќавам кога некој ќе ми цркаше,тој секогаш беше на моја страна и ме бранеше без разлика која и да била причината за тоа.

И сега,кога знаеш дека можно е една од најдобрите личности во твојот живот да си заминат,губиш желба за се.



Држ' се дедо те сакам најмногу!!!

 

Проооклет нека е,кххх

 

СДК ... не мора да ме читате, скокнете ме зашто ништо позитивно нема да кажам.

Спојлер

Не е добро, не. Се држиш ама тоа е со сила, наметнато, извештачено ... далеку од природната состојба на духот и срцето, мислите и разумот. Си викаш - Има можеби има уште денови со надеж, денови кои ќе донесат нешто што ќе те измрда од еден те ист колосек ... ќе ти го смени животот и ќе ти биде мотив за да живееш вистински. Е, нема. Нема ништо такво долг период ... А не не сакам да верувам на стандардните клишеа мисли позитивно, дај си надеж, имај верба, труди се итн. зашто се тоа се има ама нема резултат, н и к а к о в. Порано животот без да барам, без да очекувам сам добро ме изненадуваше позитивно, ме даруваше ... одеднаш престана. Зошто?!
Чекам уште одговор ...

 

Треба да знаеш да сакаш без да сакаш ништо...
Ако сакаш некој, поради убавината, не е љубов, желба е!
Ако сакаш некој, поради интелигенцијата, не е љубов, восхит е!
Ако сакаш некој затоа што е богат, не е љубов, интерес е!
Ако сакаш некој и незнаеш зошто, тоа е љубов..

 

Чудно колку може да те восхити природата ...............
врни дожд и полека го набљудувам неговото паѓање ,за да сватам колку бои ми се испрепелетуваат низ очи ,нијанси од портокалово до жолта, зелена , плава ............
Да се рабереме само ваков мирен дожд ме восхитува помешан со сонце ........зајдисонце

Мојот најубав дел од денот .

СДк2 Среќна сум што си ја имам сестра ми .

 

Настрана од светот,настрана од комуникација,настрана од жештините,од се! Кај баба на село...Немаше нет,нема тв,жими мтв1 па барем Олимпијада да се гледа. Учење и одмор. До некаде одмор за душата,до некаде болка,бидејќи немаше како да си ја искажам маката Се случи она што најмногу ме боли. А овде,неможам се да и кажувам на сестра ми,не ме разбира.Јас сфаќам дека таа сака се најдобро за мене,ама не ја сфаќа мојата љубов и она што ми ја гори душата.Таа мисли,дека вака е најдобро за мене,дека заслужувам подобро,а јас го сакам него.Бидејќи не го познава каков е и како се однесува со мене кога сме заедно.Но пак за сметка на тоа,кога не сме заедно,во последно време,се само кавги излегуваат.Можеби и јас сум виновна,нестрплива,избувнувам,но тој требаше да знае да ме смири.ЕДЕН БАКНЕЖ,една прегратка,неколку убави зборови да ме увери дека се е во ред,ете тоа ми требаше. :'( Онаа топлина која ми ја даваше на почеток,а не сегашното студенило. Да,сама приметувам она што можеби и несакам да си го признаам...Можеби пошто премногу верував во него,можеби пошто премногу го сакав...И да,сеуште го сакам,не е тоа туку така преку ноќ да се изгуби се.Барем за мене...Јас се борев,за него..па можам да кажам дека престана...А и работата и глупавото секојдневие го проголтаа,можеби и она самочувствие што го придоби демек јас сум шеф,па сега што сакам ќе правам...Епа душо мене не ми си шеф па да се понашаш со мене ко со вработените,имај граница до кај ти е таа моќ.Почна да се понаша баш онака како шо најмногу мразам,без човечност и чувства...понекогаш се прашувам,навистина ли парите го менуваат толку човек што незнае повеќе да цени? А што кога ќе го изгуби тоа,или нешто друго што му значело,па после да се кае? Така одат работите,кога не им обрнуваш внимание.Јас не сум споменик да не мрда и да чека и да остани ист,јас имам душа,имам чувства,имам потреби,имам желби.А како што животот не носи на разни страни,тече и не запира,никој не можи да остани здрвен в место.

Пред некој ден,после кавгите,излегов на тераса,ги гледав ѕвездите и се молев да не е вистина.Се молев да е само лош сон,се молев ако има Господ како што ми го даде да не ми го одзема и да го остави таму кај што е,само во мојата прегратка,за да го имаме она што го планиравме. Ветрето ми ги лизгаше солзите,ама не чувствував студ,пошто горев целата од испомешани чувства - љубов,бес,тага,болка,надеж,разочараност,верба... Како што ми паѓаа солзите,паѓаа и ѕвезди,4,светли и волшебни.Си замислив една за тие 4. Но,ако се вратиме во реалноста,тие се метеорити,а моите желби фантазија. Само Господ нека ми помогни да ми се оствари.Се надевам работите да се одвиваат во моја корист,пошто не сум ни безобразна,ни покварена,ни сакам да сум со други,ни сакам на некој нешто да му земам,ништо,сакам да го имам она што ми припаѓа,за што се мачам,што ќе ми е доволно да ме исполнува.Несакам ни да сум сиромашна,ама па богата уште помалце.За мене богатство ќе е ако имам здравје,семејсво,љубов и разбирање.Знам дека заслужувам подобро и се надевам ќе го добијам.

За жал во денешно време многу малце останаа ЛУЃЕ на планетава,тоа се ретки исклучоци кои се на изумирање.Штета е тоа како некои родители си ги воспитувале децата и како не приметуваат како се однесуваат кон другите луѓе.Тоа е бидејќи се им било дозволено и се правеле на своја глава и сега нема некој што можи да ги запри.Затоа не ми е чудно што овој свет стана болен свет со ненормални мозоци,насилство на сите страни и се да се сака да се добие со леснотија и нечисти планови.Денес никој неќи да се помачи за да стигни до она што го сака и што вреди.А има и обиди да те направат роб,ама до вас е што ќе изберите.Денес сите сакаат да управуваат,ама гледајте да се изборите за својата слобода и да не зависите од никој. Ние па не сме будали да трпиме некој да ни дава наредби,ниту па сме роботи.И не е се до секс и изневера,зарем така треба да функционира светов? Ми се лоши од такви работи,а и од таквите што мислат дека сите тоа го прават и нема нормални луѓе веќе ...Кажав,има,но се ретки.
Така,седам и размислувам,милион работи ми се вртат во главава верувајте,толку работи неразјаснети и неискажани што ми се чини ќе експлодирам.А несакам никој да преоптоварувам.Ќе се носам некако со болката.Еве,ова можеби е еден дел од тоа што го мислам,барем тука да кажам нешто па да ми олесни.

 

сдк дека денес ми е родендеееннн