[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Жештина и досада, тој лежи на кревет демек ќе спие, ама ИНЕС знае напати да се однесува како дете ....

му отидов и му брцкам у очи , го бакнувам, тегнам за уши му зборувам го штипкам , го ставам телевизорот на MUTE ................

мрморам како сакам негде да одиме и д а шетниме како детенце кое плаче за круг на рингишпил..........
тој се смее и ме игнорира не велејќи ништо .......за да сватам дека треба да си станам.

Отидов си ставив кафе и седнувам лезецки да го пијам на лап кога еве ти го ми кажува да идам и да се спремам Добро бе како само кога ќе седнам на компијутер наоѓаш да ми реметиш тука .

 

Потребни се три работи за да бидете среќни:

1. Да имате што да работите;

2. Да имате кого да сакате;

3. Да имате на што да се надевате.

 

Токму ова.

 

Пишувам, па бришам. Па пак пишувам, и уште еднаш бришам. Предолго беше. А можам и со помалку зборови да си кажам се.

СДК дека ми е криво што се ближи крајот и на ова лето. Не беше совршено, ама ми остави незаборавни спомени.
Не ја сакам есента затоа што ми носи меланхолични чувства, дождот ме потсетува на солзи и осаменост. Иако сум родена во есен, не ја сакам...

И СДК дека денес ми е еден од оние мрзливи денови. Затоа, ако ништо друго, барем ќе си угодувам на себеси, додека не ми дојде желба да направам нешто паметно.

 

Сдк едвај чекам трети септември..Кога ке ме видат сите во ново светло Не сум повеќе истата..И да најчудното нешто е што ми се учи Whats wrong with me?

 

Тато мене не можеш да ме купиш со пари !!!

Мамо не може парите да ми го поправат скршеното , изгубеното и уништеното ... она длабоко во душата ...

 

Моментот кога некоја очајна сака да и го превземе дечкото на вашата другарка, а вие си ги засукувате ракавите за да и покажете каде и е местото. Ете така. Мразам да ја гледам насмеана, а знам дека и се плаче. Знам и дека Тој нема ништо да направи за да и го скрши срцето, ама неговиот чуден смисол за хумор ќе дозволи некому да ја премине границата. А јас, јас ако треба влакно по влакно ќе ја чупам таа, жими све, каква и да е. Аман бре жени, почит малце меѓу себе бар да имаме. На крај памет не ми текнало да растурам нечија врска.
СДК дека ми е мило денес што прочитав убавини овде, меѓу другото. Се разбудив со црнило размачкано на очите и порака за форумска средба од стариот веќе непостоечки форум. Се сетив колку убави ликови сретнав, истите тие кои и денес по малце ми крадат моменти од животот.
А јас, јас ќе го побарам него. Затоа што знам дека ќе ми го даде сето тоа што ми треба. Безрезервен флерт, насмевки, ветување за некоја средба, па секој по својот пат. Безопасно и едноставно. Ви посакувам на сите по еден таков човек во животот. Само да би, да го разбирале односот како јас со него
Драги девојки, како танцувате со штикла виша од 10ка? Малце ми недостасуваше боса да се фрлам на подот и да рипам со рацете кон небесата. Љубов е тоа кон музиката. (а носев навистина малечка штикличка...)
http://www.youtube.com/watch?v=XXlkTQjIq5U

 

Aaaa?

 

Сега можам да кажам дека сум среќна и исполнета.
Знаев дека му значам ама не е до толку Надежта беше изгубена, и сега комплетно можам да кажам дека надежта последна умира, и да така e, точно е после дождот доаѓа сонце, и за сите оние кои веќе ја изгубиле надежта, не се откажвајте, Баш прочитав пред некој ден една поговорка и многу ме бендиса:

Понекогаш Бог ги затвора сите врати и прозори. За тоа време верувајте му бидејќки може има бура надвор а тој сака да бидете безбедни

Одам јас на уживанција малку, на тераса со другарките, пак кафица и муабетче

Имајте убав ден

 

Завчера крвава месечина. Вчера крваво зајдисонце.

Градов има добиено изгледа.

Делува шашардисано, шашаво.

И во мамурлак со Гарфилд очи, гледам некоја си ЖЉ телевизија и не ми се верува што слушам - каде се искачало за да бидеш виден. Сериозно тоа некој го прави?
Јас мислев дека се искача со друга цел, а не со цел да бидеш виден. Демек ќе ме видат Станко и Евгенија седната негде и јас ќе си направам чек на списочето - ме виде?! У Кала?!

Ако ми се пие кафе искачам да го пијам, а не за да ме видат дека го пијам. Ако сакам да се зезам со друштво, да слушам музика, да играм, искачам у диско. А не стојам ко кип.
А - хаааа, затоа девојчињата и момчињата стојат у место евентуално вртат кругчиња. Сега сконтав

Сериозно какви мрднати луѓе постојат?! Се исполупав по чело. Се надевам дека сето тоа беше само иронија.

Кафе, спаси ме. Денов осеќам ќе биде тежок.

Ми треба кревет и многу сон. Лека ноќ.

 

Периодов ми донесе остварување на една огромна желба. Ама работата е што не можеше во полош момент да се случи ова. Баш работава ми е пази што посакуваш можда ќе ти се оствари.

Леле да знаете со какви лицемери сум опкружена. Добро е што полека научив да им кажувам одете во к*рац сите.

 

Кога бев помала, бевме кај татко ми на гробишта со дедо ми. Кога тргнавме надолу по патот мене ми се сврте низ глава некоја песна и запеав. Се сецнав, направив глупост, срамота е си доаѓаме од таму, а мене песни ми се вртат. Само ме гушна и ми рече- Продолжи, ние живи сме.
Денес прво утро, кај дедо на гробишта, а мене постојано ми се врти една песна која тој ме учеше да ја пеам. Јас всушност и него го имав два пати слушнато да пее, а едниот од тие беше кога ме учеше на песнава.
Се засрамив од себе си, а потоа се потсетив на случката па си помислив сигурно и тој не би сакал да го жалам така. Секогаш велеше се жали во душата, не со црнина, не со не слушање музика и без телевизор. Дента кога почина телевизорот се вклучи сам, никогаш не сум верувала во духови или не знам што, но можеби беше некој знак.
А денес се јави братучед ми кој се јавува преретко да не викне вечер на семејна вечера во кафана. Дедо ми сакаше кафани, дедо ми сакаше пиво и тоа само Скопско. А ако ви текнува кога имаше зелена и црна флаша тој секогаш ја одбираше црната затоа што пивото било поубаво, а и стакло си е стакло.
Не бевме постојано заедно, но за него можам да пишувам и пишувам.

 

Добро, може ли еднаш во животов да не се двоумам околу банални работи 100 саати, туку веднаш да се одлучам? Ко божем се работи за живот или смрт, па толку му ја мислам. Сакам еднаш да знам што сакам од прва! Сакам да бидам поодлучна!

 

Некаде прочитав дека мозокот ништо толку добро не меморира како емоциите, дека нив никогаш не можеме да ги заборавиме. Точно!
Веќе некое време имам проблеми со навраќање на минатото, валјда дека толку сакав да го закопам, и тешко можам да си вратам јасно спомени од луѓе, места, патување... Ама тие кратки, блиц чувства кои се навраќаат кога ќе помирисаш стар парфем на пример, се бесмртни!

Периодот ги слушам АР-И-ЕМ па се нурнав во некаков сладок умор. Не знам дали во прва или втора година почнав да ги слушам верно, само знам дека кога и да се вратев од школо, ќе го пуштев нивниот албум; музиката како да ми го балансираше револтот против гимназијата, против другарите и момците со кои се гледав. Заспивав и се будев со нивната музика.

Тоа беа едни чисти моменти, далеку од алхохолот и од цигарите, од прашината на градот, и вечерните гужви.

http://www.youtube.com/watch?v=3BtbYHkKCsg

 

Толку не можете да се потрудите да си најдете аватар, па крадете од други?
Патетично

 

Колку сме посакувале да пораснеме а сега си го бараме безгрижното детство ..тие мигови , тие денови кога никој на овој свет неможел да ти ја намали среќата додека го гледаш омилениот цртан филм , додека го јадеш омилениот сладолед , си играш цел ден на улица ....Колку сакам пак како некогаш да го земам цревото и да си организираме маалски прскања ..целите истопени со блузите залепени ...па после со парче лубеница си ги ладевме душичките ...нема никое друго чувство како тоа ..

А сега сфаќам колку сакам да бидам Петар Пан и да живеам во Недојдија ...

 

Ако мислиш дека сум ти го ,,украла '' аватарот провери кога јас сум ја ставила таа слика за аватар .
Несакам да се карам ,туку фино лепо ти кажувам ако мислиш конкретно за твојата слика

 

Навистина животот не е фер, никогаш не ни бил... само некако тешко го сфаќаме тоа, можеби кога животот ќе зададе удар од кој тешко можеш да се повратиш, ама сепак, ќе смогнеш сили и ќе станеш. И пак, и пак... каков е, таков е, еден е и вреди да се живее.
Момчето Хуго рече дека секој од нас има своја цел на овој свет, сите сме тука со некоја причина... кога ќе ја дознаеме, не е важно, важно е дека сме тука.
Carpe diem!!!

 

Поправо сакам да прашам дали мислите дека е пристојно да се носат тексас шорцеви во седмо оделение?

 

Неможам ни на форумов да си се истресам, ме познаваат. А баш сакам на фемина да и кажам се.. Јбг, луѓето зборат.

А за прашањето над мене, ако се над колена НЕ.