[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

СДК дека сакам да споделам нешто со вас...

 

Издржа малото да седи 5 минути мирно,ах колку е слатко вака мирно

 

Тешки јазикот од стакло да беше направен, па 100 пати да се преиспитаме што треба да се каже.

 

Ова сакав да кажам дека Мајка Тереза е во право(многу мудра жена била):
“People are often unreasonable and self-centered. Forgive them anyway.
If you are kind, people may accuse you of ulterior motives. Be kind anyway.
If you are honest, people may cheat you. Be honest anyway.
If you find happiness, people may be jealous. Be happy anyway.
The good you do today may be forgotten tomorrow. Do good anyway.
Give the world the best you have and it may never be enough. Give your best anyway.
It was never between you and them anyway.”
― Mother Teresa

 

Денес се водам по квотата - “I can choose either to be a victim of the world or an adventurer in search of treasure. It’s all a question of how I view my life.”.

Немам намера да бидам жртва иако бев на судбава, ама никогаш не се поставив така, туку ќе бидам авантурист, ќе се изборам за она што е мое, а она што ми е убаво ќе го задржам и ќе го зачинувам со убавини.

Денес денов заработка, 12/13 часа работа, ама воедно пари за да ја опремам моја Мила за второ одделение..

Нека е со лесно денов..

 

Темата е сакам да кажам, а не сакам да постирам слика со букви. Ви се молам да пишувате, а не да прикачувате слики .
Како и да е СДК дека денес конечно почна да дува ветер. Колку е пријатно надвор
Ајде уште малце есен, па зима. Штета што нема да можам да се вратам дома за мојот роденден на Божиќ, зошто утредента имам колоквиум. Збогум празници, Нови Години, збогум прослави и веселби... здраво учење и залудно трудење за да оставам добар впечаток. Уште три недели ејјј... нека поминат најбавно што може и нека бидат едни од поубавите во ова лето.
Зима си чекам со нетрпение, само не знам колку слободно време ќе имам за да одам на скијање. Има време ќе видиме. Вечер е Широк Сокак во бело, настан што би требало да биде ваооо ама и за тоа ќе видиме хаха.
Јас одам да учам математика, за жал

 

Сдк,

Нека се радуваат оние што навистина не можат да гледаат и слушаат. Навистина нека се радуваат.
Се спасиле.
Можеби го изгубиле видот и слухот, но добиле многу повеќе.
Нивните очи и уши се на душата. А таа го гледа и слуша она, што ние никогаш нема да го видиме и слушнеме.

 

Ко ке речам јас со прост и некултурен човек да си имаш работа, е најгрдата и најстрашната ствар .

Прв пат слушам некој да каже дека читањето книги е глупаваи непотребна работа и трошење на време, ама од човек што незнае два и два да сврзи многу очекувано е оваа реченица. Од сите нејзини глупости оваа беше врв јас се страмам од нејзините глупости , а таа незнам што треба да направи .

Простотилуциии.....нека нека ............ќе има време ќе се види све на виделина, ама знаам да бидам кучка и тоа со големо К. како гордо ќе се смеам......замисли ........па книга да извадам .кој знае што ќе речи тогаш.

 

^ А што доколку сакаме да го кажеме тоа што е напишано на сликата? Треба да го препишуваме тоа? Или да застанеме да ја објаснуваме сликата која едноставно ни ја опишува моменталната ситуација? Тие слики се постираат за мотивација, за поддршка, и како што знаеме една слика вреди 1000 зборови некогаш... Тие слики се она што во моментот сакаме да го кажеме


Денес и утре, ми се многу важни денови. Со душа ги чекав.

 

СДК дека кафево успеа да ме опорави т.е да ме расони.Оти какава бев пред пола сат негде не би верувале.Тешко на поштарот што ме разбуди,се уплаши човекот ко ме виде.Целата разбушавена замижана потечена никаква.Уствари не беше сабајле 12ипол негде беше.И уште ми вика поштарот извини што те разбудив само потпишисе овде и заминувам.хаха кутриот човек.

 

Само да кажам едно големо благодарам до сите кои денес се сетија на мене... ми го разубавевте денот многу! Многу значи еден мал збор, една желба, една мисла...

Повелете девојки! Барот е отворен цел ден

Спојлер

 

еве најдов малку слободно време па да ви пишам нешто интересно што имав прилика да го видам додека траеше периодот на пробна работа во агенцијата за недвижности

се работи за брачен пар кој се во брак 5 години-мажот е смирен, во едно е и правник и извршител
а жена му е социолог-таа е малку поимпулсивна и се изразува полошо и од машко ама тој не и ни повишува тон и нормално вред вработените ја штити, ама ете имаат гооолен проблем-таа сака детенце, ама нешто не е во ред и не може да имаат-тој е повозрасен од неа. Имаат и внуче -од нејзиниот брат детенце,и постојано се со него, ама тоа им е внуче а не е синче-додека ги гледав, жално ми беше, а речиси цел свет го имаат прошетано, а и бракот им е ок-баш 24 часа заедно. Душички, таму каде што треба, не успева, а таму каде што не треба успева-ко мајка ми да ја гледам некогаш што ти не правела за да ми добие мене

понекогаш и јас размислувам на таа тема, и веднаш ми доагаат на лицето.
знаејки какво ми е мене здравјето-кои болести ги имам, терапиите што ги примам, и за семејството-потесно и пошироко страв ми е да помислам на фактот имање детенце -иако со лековите за епилепсија што ги примам може да се примаат и за време на бременоста, и кога ке се изјаснам дека не сакам да имам детенце, за ненормална ме мислат-а некако да станам балон за 9 месеци, ми е необично.
на оваа тема, разговаравме со минатиот партнер, а и кога го најдов на ф.б. сегашниов, и кога видов бебенце на позадината се зачудив-добро на него времето му е за тоа, ама сеуште е рано за таков разговор-не се ни познаваме доволно.

 

Силната жена е онаа која излегува со најшироката насмевка на лицето, макар и да плачела цела ноќ во постела!

Силната жена е онаа која научила да се смее дури и кога срцето и се кине од болка!

Силната жена не дозволува гласот да и затрепери дури кога душата и плаче со најгорчливите солзи!
Таа секогаш чекори напред со високо дигната глава!

Таа ќе направи се за луѓето што ги сака дури и кога тие ја повредуваат!

Силната жена не се губи лесно, но ако ја загубиш, ја губиш засекогаш!

Таа секогаш е тука кога ти е потребна и никогаш нема да побара да и вратиш! Таа знае да те сослуша, ќе ти даде совет и ниту еднаш нема да спомне за твојата болка!

Силната жена паѓа, но секогаш се исправува колку и да ја чини тоа!

Таа ги води без страв битките во својот живот дури и кога знае дека со тоа ќе ги нанесе следните болни рани на себе си!

Таа никогаш не си поставува за цел да се одмазди на луѓето што ја повредиле…Таа знае дека се во животот се враќа и дека некој ден, кога и да е ќе биде среќна!

Силната жена се смее кога душата и плаче.

Таа пее кога срцето и се кине, но и таа носи во себе си една слаба жена, уморна од борби и битки, од предавства. Силната жена носи во себе едно девојче со скршени мечти, целото во белези и рани, облеано во солзи. Едно девојче кое мечтаело за свет подобар од овој, за луѓе кои нема да ја повредат и за бреме што нема да ја скрши. За време во кое нема да мора да биде секогаш Силната жена!
Понекогаш и таа плаче, но плаче сама…

Јас сум силна, добро се трудам да бидам, навечер солзите ми се најдоброто друштво а преку ден лажната насмевка.

 

OMFG!

 

Taman po;nav da slabeam sega ispaga deka sum mnogu niska Е не мозам веке

 

Во контекст на муабетов еве нешто занимливо ...

http://www.youtube.com/watch?v=QS67mhmaR4M

Што да ви кажам денес ... бидете ми живи и здрави, денот нека ви протече во мир, радост и љубов ... само тоа е важно, се друго е небитно. И секогаш да си се цените и да си удоволувате прво на себе, за другите после. Утре никој нема да го направи тоа за вас ...

 

Веќе некоја година, си имам еден помал црвен тефтер во кој си запишувам стихови.
Си го носам секаде со мене и досега ми се случило да пишувам во него на многу чудни локации - во автобус, во чекална во амбуланта, на предавање на факултет, во супермаркет, па дури и во банка додека чекам пред шалтер.
Ама така оди тоа со инспирацијата - никогаш не се знае кога ќе дојде. А ако веднаш не ги запишам мислите, нема враќање. Отидоа веќе. Колку и да се обидувам повторно да ги склопам истите зборови, никогаш не успевам.

Тоj тефтер преживеа многу мои нервозни и депресивни моменти, беше сведок за мојата болка, тага и беше излез за сите мои емоции. Во него пишував, шкртав, заокружував, подвлекував, цртав стрелки, пишував бројки... во него не може да се снајде никој друг освен јас.
Секогаш откако ќе напишам песна, седнувам пред компјутер и уредно ја препишувам.

Утринава во тој тефтер ја запишав и последната песна.
Страниците се испишани, исшкртани, на некои места искинати.
Иако немам никаква корист од него, ќе си го ставам во кутијата со спомени.
И уште денес ќе се снабдам со нов. Затоа што знам дека со испитната сесија, доаѓа и инспирацијата за пишување

 

Само јас можам да настинам на +35. Температура, затнат нос, главата ќе ми експлодира. Супер. Последните денови од распустот ќе ги поминам дома. Ќе се дружам со телефонот и постерите в соба. Шо муабет си изнапрајв со нив прееска.

 

Уште?
-Не.
Не?
-Не бе, не.
Ништо?
-Ништо.
Време?
-Бог да чува. Време лаже.
Инат?
-Ни јас немам толку.
Желба?
-Не доволна.
Е па?
-Магија душо, магија.

 

Ако некогаш не знаете дали да се одалечите или не од некоја личност, патувајте некаде со автобус. Ама само со автобус. (Добро, кој има пари, може и со авион. ).

Појдите во соседниот град. Прошетајте низ старите чаршии, центарот, испијте некое кафе, купите јадење и седните на паркот да си јадете, обавезно ѕирнете во некој бутик, нели жени сме... Правете се што би правеле во друг град.

И потоа чекајте го автобусот за назад. Бидете скроз сами. Не ви е потребно друштво.

Ако додека шетате, се почувствувате осамени и ви фали личноста....сакате да го испиете кафето заедно, во паркот да јадете заедно.....ако во автобусот ви залутаат мислите по него и чезнеете да е до вас и да патувате некаде далеку.......

.................не ја испуштајте таа личност. Нејзиното отсуство краткотрајно можеби ви е утеха, ама долгорочно е огромна болка......

Замислете како со автобусот одите многу далеку, на крајот на светот...а, таму нема да е тој да ве пречека...нема кој да ви рашири раце за да ве прегрни....И осетите тага...

Тогаш сте добиле резултат на овој тест.....дали без него ќе ви е полесно или не.

Сепак, откако ќе го изгубите нештото сфаќате колку ви значело.....