[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Ја мразам само поради школата.

 

http://www.youtube.com/watch?v=92NR7S2YhsU
Стандард муабет на мајка ми, кога ќе и прекипе од се'. И велам
Јас: Мамо, одлучив. Ќе се омажам за французин и ќе живееме во Канада.
Таа: Неможе
Јас: Ама мамо, преубава е Канада, знаеш ли колку ќе ни биде убаво?
Таа: Неможе, ќе ми биде ладно, што ќе правам таму. Не сакам да ми биде ладно.
. Завршен муабет. Многу разумна причина мамо
Се почесто ми прави лиги со своите приказни од младешкиот свој живот. За времето што поминало и што нема да се врати. Шетале секаде, спиеле на отворено, имале работа, малку пари ама вределе на пазар, па си се враќал со полна кеса и кусур во џеб. Не се враќа Тито мамо, жал ми е. Исклучи го телевизорот. Ниедна од тие лопатки не фрла земја врз темели на фабрики.
Се сеќавам на една есен, не толку далечна. Ми рекоа дека Него најмногу сум го сакала. Сакам да грешат и да грешам, затоа што тогаш би била безвредна. Сеедно...тоа е завршена работа.
Знам дека е тешко, ама понекогаш вреди да си ги стиснеме забите, а зад нив зборовите. Почиста ќе ни е душата нам. Нека се слеат како солзи, горчината да исплива од длабочината. Па потоа полесни, како сонца, ќе ни блискаат низ насмевките во љубење, почит и разбирање

 

Морам да ја надминам сноу во играта

 

Вие аман по годишните времиња а јас аман по времето во кое ми изникнуваат само проблеми. Кога ги нема ги нема ама кога ги има ги имам и за извоз. Владата само може да ми завиди и да ми испрати честитка дома затоа што не сум платила данок. А, нели при извоз не се плаќа данок, епа затоа што работам профитабилно и под стрес и нервоза.

Животот почнува да завршува од оној ден кога почнуваме да ги премолчуваме важните работи. Не ги премолчувам туку ги копам длабоко во себе и кога ќе ми се спојат жичките исто како да паднала нуклеарка. Некогаш навистина не умееме да го живиме животот и да уживаме во него. Растргнати од сите страни и со црвени образи од лупнати шлаканици од секаде треба да ја пребродиме тагата. Чудно е што се може да поднесе и издржи еден човек.
Животот е толку драгоценен што забораваме да го негуваме на моменти. Го негуваме надворешниот изглед а забораваме на внатрешниот. Внатрешниот-духовен е поскапоцен од надворешниот и покрај тоа што не е видлив на прв впечаток.
Јас само сакам мир во душата...

Спојлер

оваа ПМС мамата ми ја еба

 

Ах колку добро помината вечер, играње, пеење, лудување заедно со другарки на концерт. Преубаво беше..Такви работи ми го прават лицето најсреќно.

 

Како си расположен , такво ќе ти биде кафето .... Баш денес приметив ..
Се љутам некогаш самата на себеси што не ме држи љутината ..ама тоа е ..лоша или добра страна идеме понатака со повеќе памет ...се надевам ..

 

Сакам да кажам дека од денеска повторно започнувам да одам на фитнес и се надевам дека нема да се откажам се додека не си ја добијам мојата идеална тежина

 

...Дека сум многу среќна што имам покрај мене МАЖ кој и покрај тоа што сум палава ,лошка,своеглава ,понекогаш себична ,на моменти несигурна ,и покрај тоа што правам катастрофални грешки за кои отпослем се каам ,многу често излегувам од контрола и на моменти ретко може да ме поднесе и сфати , ТОЈ е секогаш крај мене ,подготвен да ми ја даде сета љубов собрана на светов ...
Можеби не е совршен но СОВРШЕНОСТА Е ВСУШНОСТ ВО НЕСОВРШЕНСТВОТО , и го сакам таков каков што е ...

Несакам некој "мангуп" да ме вози во BMW - сакам да возиме точаци на стаза и да шетаме низ парк и да јадеме шекерна волна
Несакам да ме "шлепа" у ПАРАДИСКО и да ме приморува да се понашам неприродно да глумам VIP фаца -
Несакам да се курнази со на тате парите и притоа да мисли дека е највечи фраер ,најпаметен ,најбољи,а да го прашаш двајца глумци да ти наброи прави фаца као WTF?
недајбоже па да влезеш со таков у дискусија ,па да падне прашање као кој ја измислил струјата и праи фаца ,уффффф па Никола Тесла за него е научна фантастика .
Несакам "мангуп" шо вози бесна кола ,од внатре пичи Миле Китич ,а до него цура со 3 кила пудра и duck face фазон ... Мака ми е од таквите луѓе што мислат дека имаат милион хмм "пријатели" ,а да почне да ги брои оние вистинските нема да стигне ни до 3 (три)!

Имам маж што ме сака и почитува ,што сум му најубава кога ке станам од спиење со бушава коса и без грам шминка , што секогаш е тука за мене да ме утеши,подржи , во среќните моменти да се радува со мене ...
кога ке ми каже ТЕ САКАМ ме вивнува до месечината и назад зошто чувствувам дека е искрено кажано , од срце ...

ЈАС СУМ НАЈСРЕЌНАТА ДЕВОЈКА НА СВЕТОТ

 

Ммм шубаво сум спиела,облечена во најдебелите пижами што ги имам и со ќебе покриена

 

Зошто да не ја сакаме есента?Јас си ја сакам и тоа многу.Искрено летото не ми е баш омилено време.Мислам добро е,скоро секој ден излегуваш,запознаваш многу луѓе....но со мојата алергија од сонце не можам да излегувам денско време,ни пак да се сончам
А есента ми е средина меѓу лето и зима.Ни е многу топло,ни многу ладно.А и многу сакам да чекорам по суви лисја Кога одам по улица морам секој лист да го згазам
Сепак секое време си има своја убавина,како и секој човек што има свој избор.За тие што сакат лето другата година

 

Сакам да врне да истури, да дува така ветре, прозорот отворен, и јас со бубу да си лежам, да гледаме филмче, и да се гушкаме. Па нема појако!!

 

Не секој може да пишува, но не секој може и да чита поезија.
Пред некое време, на домашните полици најдов книга со поезија од Пабло Неруда. Книгата е одлично сочувана, иако е постара од мене. Ни самата не знам што барав низ книгите, ама очите ми засветкаа кога го видов насловот таму некаде, скриен меѓу големите романи. Си направив кафе, седнав на тераса и почнав да го впивам секој прочитан стих. По некој ден, книгата и ја дадов на братучетка ми за да види какво богатство сум имала дома. А таа, по неколку минутно листање ми ја врати велејќи ми: Ништо не разбирам.

Не знам дали се во прашање плитките умови, или едноставно немањето желба да се продре малку подлабоко во стиховите, ама денес ретко кој може да ја разбере поезијата. За многумина, писателите се само забегани уметници кои живеат во некој свој свет, поразличен од реалниот, и пишуваат поезија или проза со високо ниво на метафора и метонимија, како резултат на дејството од алкохолот или наркотичните дроги. Не велам дека немало писатели како Ернест Хемигвеј, Едгар Алан По, Џејмс Џојс, Шекспир кои врвот во своето творештво го постигнале благодарение на нивните пороци, ама за да го разберете нивното творештво, не треба да бидете под истото дејство како нив додека пишувале.

Почнав сериозно да размислувам за основање на Друштво на мртвите поети.
И ако случајно успеам во намерата, првиот состанок ќе го отворам со оваа песна од Пабло Неруда...


Ода на неколкуте жолти цветови

Наспрема небесното синило морето ги движи
своите синила, а наспрема небото
неколку жолти цветови.

Доаѓа октомври.

Па макар што е толку важно дека морето го равива
својот мит, својата порака, своето надоаѓање,
се разгорува
на песокот златото
на една единствена жолта билка,
а твоите очи
се врзуваат за земјата,
бегаат од големото море и неговите грчеви.

Прав сме и ќе бидеме.

Ни воздух, ни оган, ни вода
туку
земја,
само земја
ќе бидеме
и можеби
неколку жолти цветови.

 

Отидов во продавница и си купив Киндер јајце. Тоа го направив само за да се вратам во детството, навистина. Колку само се радував кога ќе видев дека мајка ми ми оставила киндер јајце на масата Е така, си отидов, си купив, половина му го дадов на бато половина за мене. Си ја склопив играчката што ја имаше внатре. Не можете ни да замислите каква насмевка имав на лицето додека ја склопував играчката, исто како некогаш...
Ја гледав и си мислев, камо и сега сета среќа да беше во едно киндер јајце, како порано, како кога бев малечка...

 

I want to live where soul meets body,
And let the sun wrap its arms around me,
And bathe my skin in water cool and cleansing,
And feel, feel what it's like to be new,
'Cause in my head there's a Greyhound station,
Where I send my thoughts to far-off destinations.
So they may have a chance of finding a place where,
They're far more suited than here.

 

Сдк си се враќам јас накај дома (со автобус) и гледам некој личност многу ми е позната ама незнам од каде. Кога наеднаш ми текнува лелеле ова Марама од Фемина е. Ми беше мерак што ја видов па уште и сме живееле во иста населба, а јас поима сум немала дека ми е комшика.

 

Само толку...

 

СДК денес покажувам премногу чувства. Не знам што ми е. Не правам ништо само размислувам колку ги сакам моите најблиски и ми доаѓа да плачам дури, до толку ми се силни чувствата, а ни сама не знам зошто. Сакам да ги гушкам сите, но за жал немам можност. Сепак, ќе ги изгушкам тие што ми се блиску.

Инаку да ви кажам ја имам најдобрата другарка на светот. Не е совршена, ама јас сакам и со тоа нашето пријателство е совршено. Тажна е во последите неколку денови... Вчера ме чекаше, а јас не ја поздравив, не ја оставив дури ни да ме погледни оти знаев дека ќе и биди уште потешко, само ја гушнав од назад и се гушкавме се додека не се исплачи и не се почувствува доволно силна да ја исправи главата. Ми рече дека не мора дури ни да разговараме, прегратката понекогаш е се што е потребно. И навистина е така. И јас сум го почувствувала тоа кога една прегратка ми кажува многу повеќе од еден разговор од неколку саати.

Сдк му го обожавам гласот.
http://www.youtube.com/watch?v=Ep8gVoePoGw

Песнава која инаку не ми е убава, тој ја направи совршена. Ја пее со толку чувства што ако ја слуша некој што не разбира англиски ќе си помисли дека текстот е којзнае што, а не е.

 

СДК ми се здосади веќе да гледам Summer 2012 или Лето 2012. Почнав и сама да се запрашувам дали на профилот автоматски ми се уклучило нешто или цели 3 месеци само тоа се врти....

 

СДК само што се исшишав и сега имам и шишки
Си ја сакам новава фризура
а воедно да се пофалам денеска сум преехепи излегувам вечерва со тој што го сакам

 

^
Некој се вежба за новата платформа без лајкови а?
Фино е да си длабока, емотивна личност, фантазер...Постојано ти е интересно, една песна знае да те пренесе во друг свет, една случка е причина за насмевка на лице бар за една недела, постојано нешто си размислуваш, премислуваш, анализираш, се ставаш во сечии чевли за подобро да навлезеш во суштината на проблемот, болката ја претвораш во нешто возвишено па со неа ти се раѓа инспирација за творење...
Ќе си пукнам од чекање и досада...