[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Еј а мене во Сабота, јупииии... Јас никогаш не си го заборавам роденденот, и да сакам не можам, ме потсетуваат од град Скопје со огнометот на плоштад и тоа стандард секоја година, али лани поштено ме изненадија, стварно фешта ми направија.... Што ти се вика да имаш роденден со државата Ќе излажам ако кажам поинаку, му се радувам на мојот роденден секоја година како мало дете, оваа година сум на свадба, добро е, ќе частам на туѓа сметка За сите септемвриски женички на форумов, нека ни се среќни родендените

 

Бидејќи бев премногу зафатена и не бев дома не можев да пишувам на Фемина но еве се вратив конечно .
Сакам да ве поздравам сите и конечно ќе поминувам време тука и конечно сум во Скопје.
И да се пофалам дека од денес ги откажувам цигарите еднаш ама засекогаш немам запалено цигара цел ден не ни планирам. Конечно се решив да ги оставам и да не палам и искрено многу сум среќна и се надевам дека ќе издржам зошто ме пука неверојатна криза но морам да не подклекнам на цигара

Имајте убава вечер

 

колку би сакала работите да беа поинакви

 

За да успееме, желбата за успех мора да е посилна од стравот дека нема. Факт!

Аман, кога ќе научат луѓево да се ценат колку што вредат, да си ја знаат вредноста веќе еднаш? Доста ми е од луѓе што постојано се преценуваат, летаат во облаци дека се единствени, уникатни, дека без нив светов ќе се сруши, а уствари ко што вика поговоркана тие се уникатни исто колку што се и другите, а над 6 милијарди сме на планетава, туууууу! Јаз`к да им е на такви!
А богами доста ми е и од оние ептен down in the dumps што све нив некој нешто им праи, све некој ги малтретира, понижува... постојано се самосожалуваат и изнудуваат од другите исто такво сожалување...аман бе луѓе па и тоа е срамота. Борете се за себеси, за своето достоинство и гордост а не само да ве газат па сами си дозволувате. Ја разбирам да има ситуации каде нема што да се прави, ама ако веќе тоа прејде во навика, и карактер...е тоа е катастрофа. Што се вика до ручек сите ги мрази, од ручек самиот себе.

Преценување и потценување на секој чекор. Ах, златна средина никако да се постигне!

 

Уфффф овој страв ме убива и ми ги дрма коските.
Многу е лесно да даваш совети на друг, ама да ги примениш, некогаш е многу тешко. Се осеќам како на бесилка да треба да одам.

 

http://www.youtube.com/watch?v=to7uIG8K ... _embedded#!

Срциња бе, ме оставија бе зборови, го гледав видеото 3 пати и пак не можам да престанам да се смеам...
Обожавам бебиња, и сите ми се слатки и на секое бебче застанувам да го погалам..
И многу ме нервираат жени кога ке кажат леле колку е грдо детево или абе малце ми е чудно МИ ИДЕ ДА ИМ ТРЕСНАМ ЕДНА! Абе сите бебиња ми се слатки, посебно овие на видеово, ми разбудија милион убави чуства

 

Спојлер

 

Mene mi e na 21 sep. a inaku me zacudi toa sto i ja sum na svadba na 8
[mod-kirilica:1rv4oet0][/mod-kirilica:1rv4oet0]

 

Лудило е ова. Лудило.
Колку било само тешко да научиш да се гледаш себеси со други очи.
Се преполовив изминативе три месеци, ослабев. И тоа сите го гледаат-освен јас.
Си се третирам на стариот начин, иако у половина од алиштата од претходно тонам.
Кога застанувам пред огледало очекувам да го видам она што го гледав пред три месеци, и ми требаат добри 10 минути да сфатам дека сега гледам нешто друго.
До кога вака? Искрено, не можам да се израдувам несебично и мераклиски оти ете, сум успеала да си остварам една зацртана и важна цел у животот.
Се нервирам, да. Фрустрирачки е.
А не знам зошто.
Moжеби и знам
Без разлика на фактот што ми е страв да го наречам факт тоа што скинав добри 10 и повеќе кила, можеби очекував дека освен стекнување на здравите навики ќе се очеличам и психички малце повеќе - ама ко што ми се чини, не.

А можеби и да, само ниту тоа сеуште нема да го согледам.
Во меѓувреме уште ќе се сметам за емотивно избувливото и хаосно дете што времето и просторот едноставно не може да ги свари. Сета среќа во мене се буди некоја апатија кон одредени нешта, ете баш тоа ме уверува дека се случило спротивното, и дека конечно малце го подстегнав срцето со се заби. Не ми се може веќе да се тупам за се.
А на кој му се може?

Осум минути по полноќ.
Нов ден.
Последен у куќава.
Утре си одам.
Пак.
Не сум спремна за ништо, ако бидеме искрени.
Не сум спремна за никакви промени, не сум спремна за матури, не сум спремна да гледам идиоти на секој чекор, не сум спремна да комуницирам со истите.
Не сум спремна за факултет.
Не сум спремна за да полагам за возачка.
За ништо не сум спремна.

Не сакам да полагам за возачка, ко сме кај тоа веќе.
Сакам да возам точак.
Може и така ќе остане.

Добро е што барем имам развиена самосвест, и у последно време ама баш ништо не ме изненадува.
Ми недостига само малце верба во себе.
Ама се плашам дека ако истата ја стекнам, многумина ќе отерам у пи*ку матер.
А тоа не е човечно, не?

Ама не е човечно ни да се прашувам до кога вака.
Не е, нели?
Епа што има човечно во човек? Љубов?
Е, каде е?
Најсериозно, каде е?
Сте се запрашале ли дали денес некој усреќивте?
Дали денес бевте задоволни со себе.
Дали денес на некој за нијанса сте му го разубавеле животот?
Дали за вас некој го направил тоа?

Знаете шо? И од 150 да се симнам на 45 кила - исто е.
Она што ја полни и празни душата, она од кое таа се храни и гладува ќе остане истото.
Знаете зошто?
Бидејќи тоа што е есенцијално е невидливо за окото.

Добра ноќ. Одам себично да се почастам себеси со расчурена музика која ѕидовите редовно ми ја впиваат, а душата редовно ми ја опиваат.
Она тежи идеално, се потхранува со парче душа и вреди повеќе од два реда муабет со било кој човек на светот.

http://www.youtube.com/watch?v=PnauET6TwYI

 

Што е финтанта кога некој ќе ви каже така нагласено - Студирам на ПРИВАТЕН факултет...
И сега ШТО? :geek:
Да, тоа ми се случи вечерва и немам поима зошто личноста тоа го нагласи неколку пати.
Чудни работи ми се случуваат во последно време

 

AngelOfArh Благодарам ..и тебе,ти посакувам среќа,инаку мене ми е на 25,ќе ве частам торта
СДК..сакам побрзо да изваросаат и да немстиме зошто вака ниту мачката не знае каде да легне ахха, леле кутрата лево-десно не знае каде смее а каде не, кај да седне секад ќе се најде некој да ја бутне или разбуди,од оваа гужва низ куќава и мене главата ме боли.. но ајде ќе издржам уште 1 ден ама цел,мачно е но ми се с**рчи вака лом е се.

 

Он сака рок и метал, јас џез и соул.
Он сака грав, јас индиска храна.
Он сака да пие кафе у Френдс, јас у Тренд.
Он сака сајнс фикшн, јас сакам хорор.
Он сака да спие до попладне, јас сакам да станувам рано.
Он е мрзлив, јас сум вредна.
Он е нервозен и напет тип, јас сум кул.
Он несака да шета низ продавници, јас умирам за шопинг.
Он не прати мода, јас онака.
Он сака да лежи, јас сакам да шетам.
Он сака на билјард, јас сакам на балет.
Он сака да игра табла у маало, јас сакам да седам у кафич.
Он сака да игра сони, јас неам врска од видео игри (лузер сум во секоја).
Он има големо друштво, јас мало.
Он сака у кафана, јас сакам у диско.
Он знае да свири на бас, јас незнам на ништо.
Он знае да лаже, јас да манипулирам.
Он едвај чека да спушти на телефон, јас сакам да муабетам со саати.
Он се плаши од лекар, јас не.
Он сака да чита спортски весник, а јас книги.
Он се облака од Томи Хилфигер, ја од шутка.
Он ме сака, а и јас него исто. Единствената заедничка работа.

 

Зошто е таков? Како неможе да свати дека некого повредува? Зошто неможе да и се јави и да и каже дека се само поигрува со неа, дека ја искористува..Ахх таа гордост... Би сакала да му залепам една цел месец да му стои... како може , гледа дека ја повредува но сепак продолжува по патот. Така гледајќи од страна убаво е да не си во врска... во овие години. Но и таа е крива..толку е лесна и несвесна... неможе да свати дека се поигрува со неа! Пред 2 дена цело време со неа на камера, на телефон... а сега виде добар газ на девојче од 13 год. и ајде сега таа е на ред.Најглупо е што сака и мене да ме натера...и јас да потклекнам?!?!? Тоа нема да се случи. Јас не сум **** или ******. МЕ праша нема ли да ме поздравиш па и да си последниот на светот тоа нема да се случи. Му удрив корпа и си заминав...и со мене сака да се игра? Не тоа нема да го дозволам. Дечко кој има 16 год. и студира ветеринарско... ОДи си и не доаѓај веќе има многу поубави од тебе. НЕ сум те сакала а нема ни да те сакам . И да мала сум па што? Не во годините туку во воспитувањето
Зошто не можеш да бидеш како него? Колку е смирен и дарежлив. Убав и горд.ПАМЕТЕН.Кој подобро ги содледува работите иаку видот не му е во ред.... а ти? Не вредиш ни за пет пари.

 

Hello September !!

http://www.youtube.com/watch?v=nJzBcKM3 ... ture=share

Еј да бе.Слушајте појдов на фризер,као демек ќе се шишам пред некој ден.И фирзеркава ми вика,ее толку помина распустот,уште малку и нашколо.
И јас ejjj знаеш годинава имаме 2 дена гратис! Еј...не почнуваме од први И фризерква: леле децава....ваква си остана
Сакав да и речам,е два-два сестро златна,за нас тие вечност се. Хахахахаха

 

Физичкиот товар кој го носиме е многу полесен од психичкиот кој ни тежи во душата. Ни самите ние не сме свесни што се може да поднесе еден човек кога има болка во душата. Ахх, само нека е за арно, не дај боже да излезе низ нос. Или пак можеби човек отрпнува , незнам можеби... но никој не свикнува на лошо, секој бара и мечтае за добро, подобро најдобро.
Како што самиот човек може да си го уништи здравјето никој неможе. Наместо ти мене да ме учеше што е добро а што лошо, јас се мислам како да го започнам овој проклет разговор со тебе, се срамам а нема зошто јас не згрешив. Голема маана што и тугите грешки ги прифакам за свои, па се си ставам на душичката. Е до кога вака ??? Ајде анксизоноста нека биде прва и последна која се обиде да ме вразуми, несакам никогаш да се врати, иако јас старата храбра девојка од пред 8 години никогаш нема да бидам.
Нека има здравје, па сега што можам јас, секој со својот памет, неможам да ги сносувам последиците за друг !!
Се чуствувам уморна мислам дека сега и во сон четката во рака ќе ја мавам додека перам теписи. Абе вредна сум, права домаќинка , само никако да се ослободам од стравот дека наскоро ќе бидам и јас домаќинка и тоа вистинска , а може и нормално е таквата паника и страв а??? Е сега не зборам за анксиозни напади на паника и страв де . Само за убаво нека е
Имајте добра ноќ, ајде да се фатам јас пак за книга ме чекаат испити :geek:

 

Зошто кога ќе прочитам нешто и кога ќе се израдувам, потоа мора да прочитам нешто што не треба и да разочарам зошто не можaм ни малку да поуживам во среќата и задоволството.

 

"Страшливиот пријател е поопасен од непријателот,бидејќи од непријателот се плашиш,а на пријателот се надеваш "

 

Да ми речеше некој дека ова ќе се случува пред една година, ќе ја подигнев левата веѓа и гласно ќе се насмеев. Но вистина е. Можеби ќе е претерано да речам дека мојот најголем сон се остварува, но еве, еден од моите топ 3 најголеми соништа се остварува.

Претерано ќе е и да речам дека без музика не можам да живеам (воздухот и водата сепак ми се поважни ), но кога запознавам некој, второто прашање што му го поставувам по „Како се викаш?“ е „Каква музика слушаш?“. Музиката кажува многу за еден човек, понекогаш повеќе од што самиот тој ќе ти каже, понекогаш повеќе од што самиот тој умее да каже со зборови.

А тие беа тука за мене секогаш. Мојот прв одговор на „Каква музика слушаш?“, предавници на моите чувства кога бев најтивка, издувен вентил кога бев најгласна, беа тука кога не знаев што да кажам, беа тука кога немаше што да се каже, кога бев најтажна, но и кога бев најсреќна. И сега од нив ме делат само неколку стотици километри и неколку часа. Ма ги чекав цел живот, уште неколку часа нема да ми бидат проблем

http://www.youtube.com/watch?v=rn_YodiJO6k

1ви септември за мене веќе има друго значење. Нема да се сеќавам на него како на денот кога почнувавме со школо, туку како на денот кога гo гледав и слушав мојот омилен бенд на сите времиња во живо. Ladies and gentlemen, Red Hot Chili Peppers.

 

Мразам кога сум во исчекување!
Цееел ден се движам во затворен простор од седумдесетина квадрати, изолирана од се` живо и диво, недостапна за никој, освен за "поштарот". Трпение има до некаде, живците се при крај.
Играта со затворени карти е во мој стил, но ја мразам позицијата во која се наоѓам. Позиција на пиун, кога не смееш да направиш потег без одобрение. Позиција во која сите сетила ти се изострени, се прилагодуваш на ситуацијата да примаш само одредени дразби!
Ма дај, се чувствувам како камилица!
Свесна дека не сум во можност да ги сменам работите, барем не сеуште, периодов не ми преостанува ништо друго освен да очекувам. И очекувам, знам дека ќе биде. Кај и да е, време е.
Е тогаш, ќе бидам коприва!
Со оглед на ситуацијата, среќна сум!! Изминативе дваесет и четири часа расположението ми е на завидно ниво! Не знам зошто. Причина немам. Т.е., ја очекувам! Верувам дека ќе добијам добри вести. Ма нема што да верувам - знам.
Кога нешто силно посакуваш, целата вселена прави заговор за да го добиеш тоа. Се бројат минутите, ќе го добијам одговорот. Прашањето е, во која форма? Позитивна или негативна?

Одам јас, да исцицам еден лимон, ако ништо друго бар ќе ми се тргне насмевката од лицето.
Убаво е што имам големи и позитивни очекувања, само да не испадне од камилица со амбиции за коприва, да овенам и да се исушам... Па, не би требало, нели?

 

Сакав да прашам, пред една недела зејтинот беше 93, пред некој ден 98. Ќе ми каже ли некој утре колку ќе биде?!?!


Туку друго нешто ем сакав да кажам, оваа вечер има боја на меланхолија. Јас плус, тој минус. Јас изгревам, тој заоѓа.
До кое дереџе дојдов. Петок вечер, јас дома сама, со шише вино. Проверувам дали има вистина во него.
Кога на овој мој живот би требало да му дадам наслов, истиот би се викал - Прирачник за самоуништување!
Или теорија на хаосот? Може.
Порака праќам до универзумот да се спои и да се случи нешто. Било што!
Или да се разбудам у некој подобар свет, во кој не те бутаат на градска зашто многу нагло ги фаќаш кривините

Конечно почнав да купувам една пакла цигари на 4 дена. Се‘ си е во бескраен неред, да!
Епа на здравје!