[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Hello September.

Ете, можеби пребрзо, можеби преспоро мина летото.Додуше, јас би рекла пребрзо.Секогаш е така.
Се сеќавам, како завчера да ни беше полуматурата, вчера уписите, а задутре сме веќе во школските клупи.Уште утре и после 9 месеци учење.
Денес баш гледав тетратки, ранци, прибори за во школо, и одвај чекам да почнам да пишувам во нови тетратки, да си купам нов ранец, и нов прибор.
И одам во нова средина, непозната, со нови деца, професори, школо...
Нема веќе излегувања од дома во 7:28, претрчувања до дома на големи одмори, лажење дека имаш добиено за да те пуштат дома или да не вежбаш физичко. Жал ми е за сето ова, ќе ми фали, но сепак и ми се оди во новото школо, да запознаам нови луѓе, да бегам од часови, да одам на кафиња...
Се на се, чуствувам дека ова ќе биде одлична година!

 

За мене денов веќе нема никакво значење, а пак го чувствувам како посебен и мислам дека тоа секогаш ќе остане така. Здраво и од мене, септември! I was expecting yoooooou Го сакам звукот на ветерот кој ги корне исушените пожолтени лисја, прајслес!

 

Пу пу да сме живи и здрави, фрлам магија и веќе си замислив желба со прстенот на полна месечина... Нека овој септември биде добар септември, фер септември, пријатно возбудлив месец и со романтичен старт на есента.

Нов почеток, нов стан, иста љубов, која секој месец ми свете ко нова и полирана Па и подновена со облека абре 5ка; и стремеж се што да знам да го преточам во пракса.

http://www.youtube.com/watch?v=5iJ6mLb8r00

 

Гледам дека август не ми бил глупав само на мене, па повеќето се молат септември да е подобар. И јас на тоа се надевам. Ја затворив со блага насмевка вратата од август и му кажав чао.
Можеби е редно време да ги фатам јас во мои раце работите и да ги средам, да престанам да чекам да се решат сами како што поминува време, кога очигледно е дека не може. Времето ништо не решава, ниту пак лекува.
Можеби редно време е тоа змијулче во мојот мозок што ми сади страв да земам и да го задавам па да бидам среќна. Што реално, и заслужувам.
Можеби е редно време навистина да дојде убав период во животов зошто веќе сум при крај со нервите.

И би одела на нокаут секој ден, па макар и само една песна да ми ја свират, таа омилената. Знаете, таа една песна што кога и да ја слушнете сте хај. Е баш таа песна ви го полни срцето со убавини а истовремено ви го распарчува од навирот на спомени. Право место, грешен тајминг.
Ама сум си поминала преубаво. Одамна не сум се издувала така. Пивце и две луди жени...
Која бев? Таа што најгласно пееше на песнава
http://www.youtube.com/watch?v=rv4KaSHO ... re=related

И додека пеете на цел глас, имате солзи во очите и насмевка на усните ...
Знаете дека тој е тука околу вас и ја слуша песната и ги има истите мисли и чувства во моментот како вас, истата болка, истиот поглед накај сцената ... знаете дека двајцата чекате некој да го повлече првиот чекор. Знаете, а се плашите зошто многу зборови сте кажале, многу пати сте згрешиле, сте повредиле, ве повредиле. За наредниот чекор треба сила ... јас сеуште ја немам, а богами ни тој. А денес еве заокружуваме две недели. Две недели. Јој. Но со секој еден поминат ден, наместо болката да се намалува, таа се зголемува, и сфаќам дека иако можам да живеам без него, не сакам. Го сакам назад. Во најбрз можен рок... и барем малку паметот да му е дојден. Лошо е да имаш таква љубов и таков инает. Да си толку проклето сигурен во таа љубов што несвесно ќе дозволиш инаетот да ја уништи ... за што? што е целта? ништо... а лесно можам да ја кренам слушалката и да си ја прекратам болката ... ама нема, зошто? Одговорот го знаете...зборувам за него дека е ваков или таков, а кога ќе се погледнам во огледало ... го гледам него. Истите говеда што делат нешто прекрасно, љубовта еден за друг, но делат и нешто ужасно, инаетот како карактеристика.
Нека помине уште малку време, иако боли, нешто во мене ми вели дека ова добро ќе ни дојде, а надежта дека се ќе биде добро не е згасната, а нема ни да дозволам да згасне. И мило ми е, зошто никогаш не сакам да се откажам од љубовта ...
Еееее, ајде разберете ме

 

Сдк дека цел ден лепам сликички животинско царство, и веке неможам... Така е кога си имаш малечко братче. Чоколадцата се убави, ама мислам дека ги прејадов и веке неможам

 

Од денес Boom Tv почнува да го емитува каналот 24 kitchen

Инспиративни готвачи, прилагодливи рецепти ....а за мене 24 часа достапна психотерапија.

 

Мој месец е Септември.
Најбрзо доаѓа и најбрзо поминува.
Многу стресен, исполнет и интересен.
Секогаш во Септември сум во минус. Ама од толку среќа околу мене не стигам да се пребројам.
Има толку многу причини за славење, не знам од кај да почнам ама планирам месецов да го поминам претежно под дејство на многу коктели.
Спиена сум повеќе од 12 часа. Не сум сигурна дали тоа е добро или не, ама и така не правам ништо друго освен што уживам.
И така.
Ви испраќам малку позитивност и енергија, вишок имам денес.

 

Благодарам..Јас веќе се подготвиви за роденденот.. не е нешто посебно и одлучив да биде поедноставен,само неколку пријателчијна и доста ми се.. инаку и јас си имам денес вишок ,а можеби овој пат ПМС ќе го поминам лесно,што не сум со кафетин во рака и чај, можеби и не е страшна и серионза работава,можеби од одморот ..Како и да е добро сум,подобро е попладнево..Поздрав и уживајте уште едно и пол ден остана после ќе мачиме мки со учење..

 

После толку време, еве ме пак во темава. Последнава недела дена исполнета со гости, шетање, готвење, јадење, муабети, неспиење... Конечно се’ заврши па ќе можам да се одморам малку. Си ги сакам роднините многу, да се разбереме, ама ми требаше мир. Куќава беше преполна, кај и да се свртиш има некој, не можев на раат ни во тоалет да одам

Друга работа, недоволно сон. Кај гости дома, па уште и улицава пред зграда ја прават, па со тоа дупчалките за бетон уште од 6 сабајле Значи главава ми ја дупнаа, ќе полудам! Нервозна сум, раздразлива и ми треба сон. Па дури и денес работеа Се надевам дека барем утре ќе можам малку да поспијам.

Трето, едвај чекам да го гушнам Него и да бидеме заедно. Се немаме видено 2 недели и толку многу ми недостига... Тој со обврски и работа, јас со гости и чуда... Ми фали, ужасно ми фали. Го видов на кратко кога се врати од пат, ама не ми е доволно. Сакам да се гушкаме, да бидеме сами, без никој да не вознемирува. Откако се вративме од одмор, толку многу обврски имавме и двајцата, толку настани и места на кои моравме да бидеме, што немавме време за нас. Едвај чекам да ме гушне и да заспијам покрај него. Само тогаш спијам мирно, само тогаш сум спокојна. Само покрај него. Само јас и тој. Неизмерна, бескрајна љубов. Само уште тоа ми фали.

 

Септември, ах Септември.Кога дојде, кога ќе пројдеш...
На тешко срце некако се резделувам со летото.Убаво, исполнето лето.Ах, нешто чудна мелехонија ме фаќа денес.
Сакам да напишам нешто убаво за Септември.Ама не знам...не иде нешто.Не е баш мој омилен месец.Крај на летото, почеток на школската година, додека да се вратам у колосек-оп, поминал.

Минатата година, ми беше месец полн со исчекување и планови.Шест години наназад, исполнет со солзи.Сега не знам што ќе ми донесе.Што и да е, ќе го прифатам со ширум отворени раце.Само да е убаво.Или па не...ама ај нека е убаво.

Ах...

 

Денес сум ко скапеш Цел ден се мотам дома и ништо не прам...ми лета умот,затоа.А и можи ќе ми иди,можи сум во пмс штом вака сум никаква...Е пошто така еве варам второ кафе и со мајка ми и сестра ми ќе си поседиме во двор Женско друштво И се навикнав на оние растворливите кафиња,па ова обилното ми е ко чај да пијам Ама мерак па ми е со него Кој сака нека повели,примаме женски
А,и еве ми свири I will survive,убава песничка...

Аууу ај на арно нека е,земајќи чинии за финџалите,искршив 3 чинивчиња,ц ц ц,па шо да правам,ко ги наредиле едно над друго ко кула
Тоа е,и онака требаше да се купат нови финџали,сега ќе имаме причина плус Да и соопштам на мајка ми сега
Имајте вие убав ден и не кршете

 

Цел ден се мислам зошто се качуваат луѓето на столови и маси.
И јас се имам качувано,ама не разбирам зошто сум го правела тоа.
Ме има погодено некоја опасна песна и ако се качам на маса или стол мислиш дека повеќе си постигнал и на сите си им покажал колку си весел и тоа е твојата песна.
Не зборувам јас, апчињата во мене.

 

Случајностите постојат само заради тоа што ние веруваме во нив. И токму затоа што веруваме, тие постојат и ни се случуваат. А непланираните, случајни нешта во животот се секогаш најубави...

 

Ама, зошто мислиш дека оние што знаеш дека имаат комплекси нема да пробаат еден ден да ги лечат на тебе?

 

http://zazabava.com/pivo-za-popametni-mazhi
Јас ова го констатирав за себе уште пред овие да почнат со истражувањето. Е камо да бев постојано под дејство на пиво!

 

НЕ Е ФЕР!
Ми се допааат едни патики во орка + ранец има гратис, и некни бевме излезени и баба ми влегува таму и кажува само едно ке купаме, и јас добро ајде, и она кога почнува на брат ми да му купува тренарки, јас отидов кај едни патики што ми се допагаат и велам види ги колку се убави она се заврти на др. страна. Добро помина тоа, белевме дома и купатилото влегов да го исчистам значи направив да светка, не ми рече фала, прегеска ја светнав и спалната не ми кажува фала, добро .. помина и тоа. Сега седиме и и кажувам ај дедо ке ми прате 20 евра ти ке ми дадеш 20, и стара баба и тато по 5 евра, и ништо седна и ми кажа други ден да дојдеш кај мене на работа ке ти дадам пари, и направи еден израз на лицето, и јас и кажав нема потреба да ми купуваш ти, нема да дојдам на школо сум во понеделник, и ми кажа е сега за инает ке му купам на брат ти, јас викам да кур ке му купиш, каде му се парите што работи на опен фестот а??

 

Ех, дошол и септември.
Веќе две години датумов нема никакво значење за мене, тоа школското ми помина.
Сега на мене има влијание 15 септември.
Ај, за две недели ќе дојде и тој ...

Немам јас ништо паметно да кажам деновиве, али баш ништо.
Тотална кома ме фатила, се осеќам ко да лебдам над фигурава моја, онака, ноншалантно ми минаа неколку дена, исти ко јајце на јајце, без посебни емоции, возбудувања, ни ништо ... Онака.

Е, во овие денови може да се рече дека ми фали малку ПМСот, колку да не сум во вакво никакво расположение. Малце да се потскарам, налутам, викнам ...
Али ни тоа го нема.

Не знам, одамна не ме фатил ваков период каде што се ми е рамно.
Може до времето е. Може до месецот да е. Може и до мене да е само.

Знам оти се радував на едни влажни марамчиња што препреубаво ми мирисаат, ги открив некни и отсега секогаш такви ќе си купувам.
Ете на што дериџе дојдов, да се радувам на мирисот на влажните марамчиња.
Ех ... шта чеш.
Живот ебаго.

 

И јас го сакам септември. Убав, смирен месец. Жал ми е што денес денот ми помина во брзање и утринско полагање, ама барем знам и ќе можам мирно да спијам - п о м и н а - напишав што напишав, сега можам комотно да си нуркам и гледам рипчиња в езеро, да си читам и друга литература, да го осетам месецов љубовно, баш како и тој од лани, кога конечно биднавме заедно ..

 

Ја сакам есента. Не. Ја обожавам. Го обожавам времето, иако меланхолично, мене во есен се ми е убаво. Боите, лисјата, мирисот на приготвена зимница... Џагорот на децата кои одат на училиште. Се е прекрасно. Барем за мене.

 

Денес сум како дувни ветре развигорче.
Не секој ден ти изјавуваат љубов.