[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Добро утро!
Понеделник секогаш сум го замислувала како нов почеток. Да не го мразиме, има многу нешта да ни понуди. Насмејте му се, можеби и тој ќе ни се насмее нам.
Утринска гимнастика, мали вежби за вратот
Let's dance
http://www.youtube.com/watch?v=Yd5Oktms ... re=related

 

Кафе.
Ми недостига ритуалот на пиење кафе. Од кога дознав дека сум бремена не го можам кафето, истиот момент ми стана одбивно, исто и со цигарите.
Не ми фали вкусот на кафето туку самиот ритуал кога ќе си седнев пред компјуер со кафе и цигара, па ќе утепаш два пати во денот по пола саат на работа на клупа, па "Ајде на кафе" фразата која сеуште ја употребувам бидејќи означува дружење, дека сакаш да поминеш време со некого кој ти е драг. Уживање со кафе во омилената шолја - priceless. Ми недостига тоа чувство.
И сега ми доаѓа да сварам едно кафе ама кога ќе ми текне на мирисот...

 

Се е кажано.
Изгледа и јас како мачоров ќе завршам со чашка вино пардон, млеко,понеделнички

 

Сонував еден сон и поради него се разбудив расположена и среќна.Сигурно на сите ви се има случено, кога сонувате нешто убаво, кога се будите уште имате чувство дека се случило.Е јас сонував дека живеам со него, имавме убава куќарка и моментот ми остана во сеќавање и знам дека ќе се сеќавам засекогаш...тој седеше надвор, a jaс од внатре го погледнав преку прозорецот, сонлива се потпирав на скалите, го гледав кога тој го крена погледот и ми се насмевна со толкава нежност и љубов.Тој често ме гледа така, ама во сонот беше некако поинтезивно, различно, неможам да опишам.
Се разбудив потоа и помислив дека ништо повеќе на светов не сакам, само да ми се оствари сонов и вечно да се гледаме така.

А сега сфаќам дека сум заљубена до бескрај.

 

Минатото си е минато и таму нека си седи.

 

Мозеби ке беше подобро да бев егоист, мозеби ке беше подобро да повредувам други луѓе, отколку вака, правиш добро, со лошо ти се враќа, а после не е битно како се чувствуваш.Мозеби некои работи и не требало да се случат воопшто, подобро ќе беше.Се извинувам што сум негативна, ама некаде мораше да си казам
Само уште малце и ќе фатам магла од тука.Душата раат ќе ми биде.

 

Има посебно место во пеколот за сите апликации на фејсбук кои бараат лајк или дозвола за податоци пред да можеш да влезеш. Посебно Грид и Дејли.мк. Е не ве лајкнувам бе за инат, нема да имате дозвола!!!

 

И дури да се свртиш, поминале години...

 

Каква тишина би настанала кога луѓето би го зборувале само она што го знаат..

 

СДК ... а што да се каже?? За да живееш тука треба да имаш нерви ко ортома јаки. Се е расклимано, се е мутаво, хаотично ... Тешко си на обичниот народ, на просечниот човек.

 

Измешани емоции, како да се конфликти и да се борат кој побрзо да биде решен... Еднаш среќа, еднаш тага еднаш надеж, еднаш очај... Тешко е и тешко ќе биде... Како бариера ќе биде ова, ама од оние полупропустливите,само за мене, за да можам да се вратам секогаш кога ќе посакам. Прегратка вредна повеќе од милион зборови и утехи... најубавата што може да биде. Украси ја со трите најдобри збора и со трите најутешни и ете ти перфекција. Чекор поблиску до мене, уште блиску, ама многу далеку... во срцата поврзани со испрекината линија... И пак надеж и малку солзи... Совршенството ме тера да се надевам, врелите усни да мечтаам... ох колку е само прекрасен, потполен, романтичен спојот на душите медени. Треперењето на телото после тивко изговорените најубави зборови... медени, медени, медени... со нетрпение за повторно да се спојат и со телото и со умот

 

И така си надојдоа 23те ама Итри се надеваме дека ќе бидат .
Нема подобар поклон на светот од бакнежот на мојот најсакан внук кој со цела радост на светот ме разбуди и ми посака СРЕЌЕН РОДЕНДЕН. како и да е феминки има за сите.....

 

Не знам за вас ,а и повеќето сте многу млади,ама мене никој не ми лупнал рок на траење на капачето!Одбивам некој да разговара со мене како да сум јогурт.Ако треба и ќе се повампирам ,а и тоа не е баш лоша идеја ,ама некој да ме отпишува заради годините и уште да ме убедува дека е нормално, е тоа баш нема да може!
Зошто јас не заслужувам иста шанса со некоја дваесетгодишна ,м??Зошто???!!!

Spoiler

Ова се однесува на еден таканаречен газда-работодавач

 

СДК многу работи, но не можам да ги исфрлам од мене. Уште ме држи онаа напнатост од пред две недели, а сеуште не можам убаво да се исплачам. По навика влегувам во соба, по навика станувам да го видам, а го нема. Не можам да се свестам дека го нема и дека нема еден ден да ми се појави со торбичето на врата, носејќи тиква од село зошто знае колку многу ја сакам.

Пред некоја година читав една статија што значи како момците ќе ги опишат девојките. Го прашав Д. како би ме опишал, а тој одговори: убава, слатка, мила... Се налутив страшно зошто не рече дека сум и згодна и секси, а тој сиротиот со часови ме убедуваше дека неговиот опис е одличен. Со тек на време сфатив дека тој беше во право, сега секси и згодна ме навредува, повеќе не ми прија како порано. Кога ќе кажеш за некој дека е убав, мил оди во еден правец, а секси и згоден во друг.

За крај го оставив најважното, барем за мене во моментов. Со години меркам еден момак по слики, за конечно случајно да го запознаам. Се појави во вистинско време за мене, да престанам да правам глупости и да пресечам многу работи, но лошо за нас. Двајцата повредени од претходни искуства, но полни со нежности. Се топам деновиве како коцка мраз на топло, како сладолед, како чоколадо. Разменувам бакнежи со насмевки, подрипнувам за да ги допрам усните, ми се потат рацете дур сум крај него... Доста е! Не пишувам повеќе, рано е.

 

СДК-Не болела бе ова вакцинава.Џабе паника. Ху !

 

Spoiler

Ах, Луничка, знаеш како мислат денешниве газди, ние младите немаме доволно искуство, а повозрасните пак што имаат искуство, се стари според нив. Не знам што да кажам, ако ти во твоите најубави години си „стара“... Страшна работа. Повеќето бараат млади и неискусни за да не ги плаќаат, да работат за мизерни плати

Туку, СДК конечно брат ми и снаа ми отидоа на заслужен одмор после сите тешкотии и маки кои не’ снајдоа. Многу ми е мило за нив, заслужуваат да поуживаат и тие малку, да се ослободат од насобраниот стрес. Во нивните 15 години поминати заедно, од кои 7 во брак, ниту еднаш не биле на заеднички одмор, само тие двајцата. Никогаш. Едноставно, или не можеле да ги ускладат одморите, или се немало финансии итн. Да, секоја година одат на неколку дена во семејната викендичка, меѓутоа таму никогаш не се сами, туку со сите наши роднини до трето колено Никогаш не ги оставија да бидат сами, да уживаат како млад брачен пар.

Среќна сум, полна ми е душава. Заслужуваат и тие да бидат среќни, да уживаат, да пијат пиво, да јадат по ресторани и да се шлапаат во морето до бескрај. Никој повеќе од нив не заслужува. Брат ми живее втор живот и заслужува да го проживее до максимум.

 

Некогаш колку и да сакаш да бидеш позитивен, едноставно не иде, никако...

 

Многу сакам утра. Сабајле ми се спиеше цело време, ама беше ми убаво додека правев некои ситни ритуали кои ги немам правено уште од Јуни.
Најубава доба од денот ми е утрото. Будење и почеток на уште еден нов ден. Сите се во некоја фрка и брзање, возбудени за она што ги очекува. Некогаш ненормално ногу се нервирам што треба да станат рано ама што се мора, мора се.

Зaсега ми е баш убаво што почнавме со школо. Дали бидејќи сеуште не сме почнале со учење на лекции, незнам. Барем знам дека работам нешто во денот, го искористувам некако, а не правам нешто само колку да ми помине времето.
Ме боли прстот од пишување пораки. Аман бре Вип, што ви требаше да пуштете срце и да ме честите. Ај да не испаднам неблагодарна, нека ви е среќен 5 роденден.

 

А бе, само јас не си ги искористив бесплатните пораки од ВИП. Криво ми е сега.

 

На чекор до успехот-никако до него.
Уште малку ме дели до мојата зацртана цел...
Тоа малку за да се оствари ми се чини ќе треба да помине цела вечност, но научена од претходното искуство трпеливо ќе си чекам и дејствувам, друго ништо не ми преостанува.
Останаа уште неколку дена...
Собата ми е хаос, куферот плеснат среде соба, купишта мисли ми се вртат, купишта алишта кои треба да се диплат. Ќе си спакувам и фармерки што за малку не ме копчат за да можам да им се радувам при крајот на Октомври, ветувањето дадено на самата себе ќе го исполнам.
Тефтер со песни, јутјуб, до мене миризливи стапчиња добиени на поклон да сум ги носела во станот убаво да ми мирисале, уште тие ми фалеа, како да немам други работи за носење.
Да не почнам да набројувам што се друго има околу мене.
Ќе почнам да ги реализирам плановите полека полека, почнувајќи од сега!