[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Ден како и сите други, кафе и цигари, мала поспаност.
Стари песни и стари навики. Тотална пасивност завладеала со мене. Не сакам никој да ме прашува што ми се случува.
Вчера се изненадив непријатно. Знаев дека човечката површност може да е огромна, ама дека може да отиде толку далеку, не. Сеуште имаше надеж во мене, ама кога видов и слушнав со свои очи, како да умре еден мал дел од мене. Штета, некои луѓе не си гледаат подалеку од носот, но тоа секако е голем минус само за нив.
Ме уморува еднаквоста, ме уморува арогантноста, инаетот, преценувањето.
Среќа што ја имам воздржаноста како особина, на која сум и благодарна особено.

 

После одморов, душава ми знае што ме чека.
Работа, обврски, соочување со Животот. Да, онаков каков што знае да биде. Екстремен, досаден, божествен, натопен во меланхолија и албумот на Tesla Boy како амалгам залепен за трепки додека спијам...


Се прекрстив себеси во Медитеранеа. Немам збор што доживеав. Чиста катарза, зен зенување, ден денување, храна од Боговите, вино од Небо, море кристал чисто, прошетки што живот значат, минијатурки од задоволства, близина која ми отвори нови хоризонти, филм што го снимив сама, со Реалноста. Мирисот на лигњи на жар во Лучице, сладоледот со фстак во Трст, сендвичите со моцарела во Ријека, прошетките низ Стариград во Ловран, мирисот на пченка и смути од црвен портокал во Опатија, фотографиите што зрачеа, сето тоа се само спомен сега веќе врзан за миризливо крпче со лаванда, кое ќе го скријам во длабочините на перницата, креветот. Кожата запишана за тие времиња. Исончано деколте. Нов фустан и телефон. Благи опекотини на левото рамо. Мирис на море во куфер. Спомен сапунчиња од козјо млеко, цимет и чоколада. Вреќички со свежа лаванда. Магнетчиња за на фрижидер. Пино Силвестре за тато, толку долго баран парфем, во Трст, во најмала продавница за козметика го најдов! Ракчиња и ориз. Кафе Illy на Piaza di Italia, хранев гулаби со бисквити. Турист на светот. Шансони и цртање со маслени бои крај море. Дишев нов воздух. Нова сфера. Сања и маж и се прекрасни домаќини. Искрени разговори со чаша вино и миризливи свеќички, желби за долговечна љубов и идното нивно кумство за мене и мојот мачор штом се врати од туѓина. Меки планови, како ливчиња роза што расте крај ловорот. Се радував. И уште се. Приказни од сите страни. Од автобусот, се до последната стапалка до дома. Во Загреб, се запознав со една калуѓерка, со исто име како моето, со исто образование како моето. Чува деца во Честерфилд денес, Англија. Ми рече дека имам сончева аура. Делевме смоки и џус до Ријека. На враќање пак, седев до Алиме, млада муслиманка, што работи летно време на Истра, а сега се враќа дома во Тетово, носи бебе трет месец. Сешта доживеав, длабоко духовни нешта. Миризби на зајдисонца во крваво црвено и тиркизно сино. Неговите очи ме носат секаде. Ми праќа насмевки и музика од најголемиот аквариум. Сликички со бебиња моржови и мали пигмејски мајмунчиња. Се смешкаме виртуелно. Издржуваме, уште е свежа далечината.
Но, јас Постојам со сета Љубов во себе. Благодарна што овој живот е толку лудистички спокоен.
Како и јас на фотографијава, кога одмарав душа после ручекот и пливањето.

 

Tout est bien que commence bien.
Се надевам и денот ќе ми биде убав како и утрово,т.е. се надевам дека секој ден ќе ми биде убав како утрово.
И ви посакувам на вас феминки секој ден да ви е така убав,почнувајќи од овој!

 

Браво за некои луѓе. Не за сите, ама за некои.

Денес ми се врати вербата во обичниот човек. Дека навистина постојат луѓе што ќе ти помогнат иако не те познаваат и не добиваат ништо за возврат. За сите такви едно најголемо ФАЛА.

Имам другар што цело време ми се чуди на среќата. Еднаш дури ми даваше ливчиња лото да држам во рака. Има тука нешто повеќе од среќа, а тоа е верба. Верувам дека има луѓе кои сакаат да помогнат и денес повторно се уверив во тоа. Полна сум со импресии.

И знам дека како мали ни викаа никогаш не земај бомбони од непознати, ама верувајте некогаш непознатиот само сака да ви даде бомбона. Затоа што го потсетувате на внучето, затоа што имате убава насмевка, или затоа што му е вишок.

Бомбони за сите...

 

И оној момент кога со поспани чекори се упатуваш кон собата,притоа со последни напори избегнувајќи го ЕуроСпорт...доаѓа мајка ти со ќеса семејно пакување флипс,и задишано те прашува дали е почнато US Open?Е ај де!.............
Па за иронијата да биде поголема гледаш страшно добар тенис (секогаш сум за добар тенис,па и по цена на фаворитот).
Не, не, не ако треба до 5 сабајле ќе дремам ама опсесија ми е воздивнувањето по добар тенис.Убавини бре!

Мonday morning,поспано ама една порција житарици и чаша сок од портокал,and 's up.Move your body...
Ја полнам шолјата со кафе,и се препуштам на филмски маратон.

И за крај клише,убав е Понеделник за мене ,по некое чудо.

 

Сакам да кажам дека нема правдина на овој свет (толку демотивирачки) :\

 

Кога ќе се разучам сега,рамен ќе ми нема

 

Така де
Не болеше вакцината денес, ама ич

 

СДК дека се вратив од летовањето (не „одморот“, тоа го оставам за нека боља времена ), поцрнета доволно да знаат дека сум имала време и за на плажа, а невидно здебелена, да се знае дека сепак сум уживала

Добро ве најдов драги дами, се читаме низ темите!

 

И не е се така црно ...убав , долг разговор кој ти ја олеснува душичката барем на миг ...А потоа е време за малку ретро серија , Friends ..нема епизода а да не се насмеам а особено кога ќе го слушнам смеењето на Janice .. повеќе подсеќа на блеење на овца одколку на смеење ..


http://www.youtube.com/watch?v=4uMPguqlWhU

 

За време на учење за испити

Me:
- "Ok time to study "
(Opens the book, starts reading)
Brain:
- " What's that on the wall"
Me:
-"I don't know , i dont care , let me study"
Brain:
-"I want to see whats that on the wall"
Me:
-"LOOK!, i have very important test tomorow, if i dont get this done i will fail ...."
Brain:
-"PLEASEEEEEEEE i want to see it ..."
Me:
-"Will you stop after i show it to you ?"
Brain:
-"Yes sir"
Me:
-"There you saw it , now let me study"
(2 min later)
Brain:
-"2 jews walking in a bar..."
Me:
-"NO!! , NO Jokes ,No wall things , No football , NOthing .... let me study "
Stomach(Желудник):
-"I'm Hungry"
Me:
-"You ate like 1 hour ago"
Stomach:
-"Yeah but i heard there is some super extra new things in the fridge... , Dont be a bitch and bring me some food"
Me:
-"No i have to study now, no food"
Ass:
-" Ghmhm i have to go to the bathroom"
Me:
-"WHYYYY !?!??! "
Ass:
-"To release the kraken"
Me:
-"Nope , you are going to sit and wait untill i finish reading"
O'Clock:
-"Lalalala im going as fast as i can
Faster than the candy van "
Heart:
-" I want to watch TV"
Me:
-"Heart i beg you , stop and let me study"
Book:
-"Hellooo, you didnt even touch me"
Brain:
-"That's what she said"
Smaller side of the brain:
-"Nailed it !!! "
Stomach:
-"Haha , now lets go and eat ..."
Ass:
-"Can i go to the bathroom now?"
Me:
-"Jesus Christ NO!! , Come on guys , be fair...i have to study , and finish this exams once and for all , no more distractions
Everyone:
-"Ok we are sorry..."
Me:
-"Thank you ..."
(30 Sec later)
Penis:
-"So how about those naked gilrs you saw on the internet yesterday , mmmmm"


F*ck this im not going to study anymore .....

 

Се што е ненормално, денес е нормално.
А тоа не е нормално.
Нормално ли е?


А требаше да е нормален денов.
И јас се откачив кога го видов црвенилото како резултат од копањето на поткожни влакни. Ко што би рекла Ричи, црна жено проклета била. Ви кажав дека сакам да се фарбам?
Не црвена.

Одох да си го нахранам желудецов.
Цел ден ода на гладоста ми ја пее.

 

....конечно се прибрав во мојот најтопол и најсакан дом покрај моите најблиски и најсакани, барем само на неколку дена и потоа повторно тргнувам на нов пат во мојот живот.Полна со енергија , со голема поддршка од родителите, и со најдобриот дечко ќе ги остварувам полека но сигурно моите цели . Знам дека ќе успеам, морам да успеам . Се е на моја страна , нема причина за неуспех. Среќата ме послужи од почеток.Само , заради тоа што воопшто не се надевав , воопшто не очекував . Баш во тој момент , ете тогаш ми се посреќи .

 

ме боли грлото, едвај голтам -температура ако не кренам, добро ке биде

 

На малиот мој му порасна првото трајно запче. Многу рано некако, уште нема ни 6 години.
Ех, промени, трајно запче, стана прваче, почна да кажува „р“, а колку се плашев како ќе се снајде во училиште... До душа иако првата недела помина, се уште не знам како му е, ама знам дека одеднаш стана многу поодговорен, а и време беше . Се плашев и каква наставничка ќе му се падне, а се плашам уште, затоа што едната не ме воодушеви, а друг/а тек треба да примат. А важно ми е да биде кај некоја што ќе знае да го мотивира, интертен е. Многу паѓа во сенка на сестра му, веќе не се ни труди да каже или направи нешто, секогаш таа прво почнува, за се има одговор, и се сака да прави. Тоа е лошата страна кога си второ дете . Си знам јас како е

Веќе не ги чува жената што ги чуваше. Мајка ми отиде во пензија, па таа се грижи за нив. Како што мора се да и е под конец, ќе бидат под режим, без компромиси. Супер ми е сега, знам дека нема да претеруваат со телевизија, ќе имаат физички активности, ќе им развива логика и здраво ќе се хранат. Баш е убаво кога децата можеш да ги довериш на некој свој, кога веќе сам не можеш да бидеш со нив цело време.

 

Побрзо да оздравис ,и дај врати го стариот аватар по тоа си препознатлива

 

Кај знам бе јас вака топло - ладно да играм?!
А интересно е...
Ме збунува...
Ама само за почеток...
Ако воопшто и има продолжение

 

дека на крајот сите станаа баш такви какви што зборуваа дека никогаш нема да бидат!

 

Каков почеток на денов. Подобро кажано-каков Понеделник!
И додека по пат се карам со сестра ми, не гледам ништо пред мене и исправам криви патишта, се случува ова.

Буквално
Шо убаво!
Де и мене да ми се случи нешто убаво... Море преубаво!

 

Душа немам од умор, но секоја клетка од телото иако е преморена е пресреќна.
Има нешто, нешто посилно од се. Нешто/некој, на кое/кој вечно ќе му бидам благодарна, најпрво зошто баба ме дочека да ја гушнам и како дете да ја стиснам во мене да ја осети целата љубов на светот, а второ затоа што не ми ја зема сега. Не беше време за збогум. Нека не биде уште долго време.