[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Eх...си го пијам кафето и ги читам Смешни мислења Пукнав од смеење Абе богами,цел форум веќе е за таму...Само,барем ми е мило што се вратија некои членови да го разубавуваат А и некои нови гледам доста се интересни Се надевам да читам подобри мислења. Моментално сум и со болки,па подобро и јас да не пишувам само глупости,се читкаме деновиве. Есента ме радува иначе,убаво е за учење,а и убаво е за читање книги,кога седиш на топло со кафе или чајче. А и ред други обврски што идат,ред други убави овошја и зеленчук,други бои,омилени алишта,ајварче,што ли уште не.
Си викам,ќе биди подобро,ништо не е изгубено,не важно ако падниш,важно е после тоа пак да станиш.Ако сум ја изгубила битката,не сум ја изгубила војната А животот,ќе го решиме Нема тој мене да ме води,ќе го водам јас него накај што сакам
Чао засега.

 

Пресреќна сууууууууууууммммм!!!!!!!!!!!!!
Ќе снесам цела табла јајца од радост, ќе излезам од кожа, ќе полетам, не знам што се ќе направм!
Конечно, после толку време патешествија, денеска добив РЕШЕНИЕ ЗА РАБОТА НА НЕОПРЕДЕЛЕНО ВРЕМЕ

Да ви даде Господ на сите да почувствувате ваква радост, како јас што ја чувствувам денеска!!!
Дечкото сега ќе ја дотурка тортата, послужете се, а јас отидов да славааааааам!!!

 

Ајмо, почнаа да одбројуваат уште колку имало до судниот 21ви декември.
Рандом факт, мање-више познат: Земјата се врти околу сонцето за 365 дена и 6 часа, од таму се собираат 6 часа по 4 години и се додаваат на една година ко целина. Тоа беше Captain Obvious.
Е, сега, од воведувањето на Јулијанскиот календар во 45та п.н.е. минале 514 престапни години.
Оти во времето на Маите немало престапни години, значи календарот им е “по старо“ и доколку веќе веруваме на тој календар, треба да ги додадеме тие 514 заостанати дена, така што денес веќе по “Мајанско-календарски“ би биле некаде во почетокот на 2014та година. Фактички сме го минале тој “суден ден“ пред повеќе од година, па ште ги моља да не го тупат како ќе умреле уште малце и да се кезат на истото ко зелени, ко да е најсмешното нешто на светов.

And I don't know why kids these days freak out over zombie apocalypses when it's clear they're safe since zombies go for brains. Американски филмови...

Неврмајнд.
Доста филозофии. Некој си бара зомбиња, јас си барам пивце. И ко порачано, другарка положила, па ме вика на по едно. Мх! Го обожавам ова време, ми дава највеќе простор за комбинирање. Има да се упицам и да чекорам ко да е цел град мој.
И, си чекам јас. His turn now.

Да не бидат работите такви мрчливи, те ви дневна доза хумор.

Спојлер

 

Убав ден за убав почеток...
Прв академски ден, почеток на нешто ново, запознавање на нови луѓе, обновување на стари пријателства. Кога сме веќе кај тоа, сакам да кажам дека откако завши целиот тој прием на бруцошите решив да си одам накај дома кога во холот на факултетот се видов со мојата најдобра другарка од основно. Последниве 4 години може на раце да се избројат нашите гледања, па затоа двете решивме да поминеме некое време заедно и на кратко да си раскажеме како ни поминале изминатите четири години а воедно и да се потсетиме на миговите поминати заедно.

 

СДК дека некои не сакам да ги видам пак во мојот живот..

Друго... Само што вртев низ каналите и ја начекав ова мизерната индиска серија на канал 5?!
Цццц ејј немом да си поверувам што се не гледа народот.. ццц како глумат, па што е она мизерно, крано ретардирано.. Боже сачувај...

Трето.. На сите бруцоши им посакувам среќа..Т.с кршете нозее

Поздрав женски, уживајте во дождот.. и не се силете на фб да ја ставите песната.. Please don't stop the rain...

 

Колку е суров животот.
Не бира ни време,ни место.

 

Сакам нови почетоци, сакам нови дружби, сакам нови познанства
Одвај чекам утре на факултет, ама ептен ептен ми се бендиса, со нови луѓе, муабети, мајтапи еден купп.
Ахх средношколскиот живот бил најубавввв

 

Не дека секогаш ми е дојдено до смеење, само знам дека со плачење ништо нема да се реши и смени, па наместо да плачам одбирам да се смеам ))

 

Сакам да кажам дека ме фаќа трема! Луѓе утре имам многу битен испит, учев не е дека не учев ама немате појма како се чуствувам
сум можела да настапувам пред илјадници луѓе и сум немала гајле, ама не можам да ви го опишам чуството .. стомакот ми се превртува како да ке го добијам првиот бакнеж..Замислете денес од страв уште од 8 бев станата, иако вчера си легнав во 3 и си реков дека асално ке си се одморам
Не можам значи не можам..
И не знаете кој товар ке ми се симне од душа ако го положам ?! жими се, ке умрам, ке скокам, ке викам од среќа жими се!!!
Можеби нема да ми верувате, но ке плачам од среќа ..
Многу, многу многу сакам да положам луѓе
Ми се плаче

Ајт отидов јас да се дружам со книгата

 

Македонецот кој живее во Словенија, Роберт Златанов изработил фасцинантно видео од скопската Зоолошка градина. .Вистина имаме сега со што да се гордееме и пофалиме

http://www.youtube.com/watch?v=Rkm5z_Sk ... _embedded#!

 

Мислев дека ќе умрам денес. Во сред Центар. Ми се слоши
Си ги влечев нозете и се молев само до дома да дојдам. Желудникот ме жежеше, а пред очи пластична слика. Пред црнила. Пред да паднеш во несвест.
„ Само дома да стигнам...“
Дома сум. И среќна.

 

Значи мислиш се си завршил така како што треба на крај ќе ти се јави некој и ќе ти усере се . Значи аааа Кој дебил човек сум значи е утре ако не средам се ќе се изедам жива дел по дел е така. Не знам и не не знам кој курац им е на луѓево еве се пријавиле на некое ‘‘шоУ‘‘ за ПЕВАЊЕ и песните што ги бираат немаат врска од ПЕСНА и што е најтрагично ги ‘‘пеат‘‘ ама баш исто како што ги пеел артистот ама до точка, здив. Дајте бе луѓе нешто свое, нешто што вие го имате научено и после епа не поминав епа нема бре ај чао доста сум изнервирана

 

Деновиве се чувствувам баш вака

Лошо е кога си презафатен, уморен од учење, полагање, работа...
Ама имало и полошо, кога си уморен од лежење, одмарање, излегување, т.е не правење ништо конструктивно.
Животот си бара обврски, секојдневни.
Не ми се веруваше дека ќе го кажам ова, ама и од лежење ми е доста.
И раскинав на мрзата, овој пат неповрат
Има надеж за мене има
Убави ми се овие денови, ни топли ни ладни, онака баш скроени за уживање по моја мерка.
Дури и работливост во мене потикнуваат
Уживајте во овие денови, не се жалете, затоа што се ова последните денови кои не одат во екстремност.

 

Зошто секогаш дозволувам да ме повредат зошто еднаш не застанам цврсто и не речам доста е!

 

Утрово на пат накај школо, кој воедно трае не поевќе од пет минути, една жена се сопна и падна сред улица. Можам да кажам дека срцево во грклан ми дојде кога ја видов и веднаш се стрчав да и помогнам. Кутрата откако стана целата се тресеше и не и се веруваше дека всушност падна. Офкаше, лелекаше и кога ја прашав дали е добро, рече „Ти благодарам девојче што дотрча, да не беше ти сите случајни минувачи ќе ми се изнасмееа и ќе ме одминеа“ и си погледна во рацете кои и беа одрани и од кои и течеше крв, а потоа си ги засука панталоните и виде дека и од колениците и тече крв. И ги собрав клучевите и ја кренав ташната и кесата полна со грозје кое веќе беше смачкано и и ги подадов. Ја прашав дали ќе може да продолжи сама по патот или и треба помош. Само ми рече дека ќе биде добро и ми се заблагодари.

Ми падна жал, се гледаше дека е средена и дотерана за на работа, а мачејќи се по патот да си го затвори чадорот ете што и се случи. Ама не е до неа, туку до нашиве тротоари и улици кои се полни со дупки од кои човек може некој ден глава да искрши. Немаше да ми биде проблем ниту да ја испратам до некаде доколку и требаше помош, немаше да ми биде криво ако закаснам на школо. Таа можеби некако се спастри и стигна на работа или каде и да одеше, а јас едвај стигнагв на школо од што ми се тресеше целото тело.

 

Ако сакам една работа во животов да научам, е да го живеам животот како тетките од студентски!
Аоооо, бато!
Ќе уживам значи.

Ќе научам како да не те боли десното маде слаш ташаче, за никој, и за ништо. Дури ни за тие поради кои те вработиле и зимаш плата секој први.
Ќе научам како да ги игнорираш, значи безобразно да ги игнорираш, тие што те прашуваат нешто, и како да гледаш во фаца и само ги гледаш во фаца, без никакви емоции, додека нив не им пукне жчката и не си отидат без одговор.
Многу битно да се научи и како да не се објаснува многу, студенти се, овци, ќе се рашири наоколу зошто и како е приказната, она на секој ли ќе објаснува. Пфф. А на телефон кој ќе разговара, ќе и падне мрежата да чува Господ од такви настани.

Па што и е бе нејзе гајле јас дали сум ги извадила последните пари за денес да се запишам во нова учебна година, или дали сум си го испланирала денот претходно, или дали имам други обврски, или чувај Боже, дали сакам малку поодговорно планирање на времето и просторот. Гајле и е за мене, дали сум станала во 7, во 8 или во 9 за да дојдам.

Како бе вака декан се менува, од денес за утре ли, бам, бам. Јас ли сум смотананава па што сакам навреме и одговорно да си завршам работа.... како претседател на одделение од прво до четврто да менуваа... Тоа не можат да ажурираат на страната, а можат да ажурираат дека треба да се платат 750 денари плус за Информатички, компјутерски и спортски активности, еј кеј еј, ИКСА. Иди бегај бе.

Да ти се крене притисокот, ама стварно.
Тонемеееееее, тонеме како вреќа со камења во вода.

 

Бројче, добредојде назад

Ах теткава душата ми ја вадит

 

Зошто ова мене ми се случува? - зошто? неможам да ги најдам потребните одговори а немам каде истите да ги побарам на друго место.

Ја знаете онаа народната што си сееш тоа и ке си жнееш, тоа си сееја моите, тоа ке си жнејат сега. Неможам да одам да го видам, неможам, срце не ми дава, и јас плачев ама на нив срце не им трепна, па тогаш, зошто мене да ми трепне? Иако, можеби не е човечки да не отидам, ама неможам. Татко ми е да, но никогаш не се однесуваше кон мене како ќерка. Тогаш зошто јас да се однесувам поинаку со него? со нив? Само ради тоа што е болен? да го сожалувам... Не, Не, едноставно тоа кај мене НЕ ПАЛИ.

Ме траже мајка ми сега, да одам, да ме виде, да го видам, па уште и бројче дознала кое ми е, зарем заборавивте вие што избравте? што ми рековте? Да траже сега прошка? прво нека си просте самиот, па после од мене нека бара!!!

До неодамна јас ве барам... сешто сте ми рекле, истрпив, сега не ме барајте. Да знам дека ова му се последните денови - Нема да се вратам и правам ко ништо да не било!!! не заслуживте поинаку, трпи трпи, не се трпи веке... секој може да каже дека сум бездушник ама само јас си знам што се не поминав со нив, кој пекол.

 

Мајка ми побара фотографија од нејзе и татко ми, од мојот приватен албум.. знае дека чувам скапоцени фотографии . Ги разгледав сите албуми кои ги имаме дома...значи колку може едни фотографии да ти ги вратат спомените! Кога се видов прваче, со ташна поголема од мене па и по дома со штиклите на мајка ми во кои сум пливала...ми се вратија сите спомени, колку убаво детство сум имала.
Во очи ми остана најмногу онаа слика со мечето со кое спиев..поточно, бебе беше, кукла нели.. До ден денес во кревет ме дружи едно меченце и никогаш нема да речам дека сум голема за мече! Ах, тоа детство.. ах тие фотографии. Го разбудија малото детенце во мене .

Спојлер

Демек сега сум многу голема

 

Сакам да кажам дека сум многу гладна а не ми текнува ниедно бројче за достава на било што во Центар и Карпош. Help anyone?