[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Чувството коа си изморен и столчен од триста фактори дали факултет (????), дали времево, дали ни сама не знам што да наведам друго... ко да те тепале 100 души и те остаиле на крај на едно место и не моеш да се помрднеш. Е така се чувствувам, толку истоштено и омалаксано, што стварно ми е голем напор и да зеам да споредувам. Вечер одмарам, утре и задутре се ставам на учење. Се надевам нема да се чувствувам вака секој ден, да едвај се движам. Не, не е од мрза, од умор е. Ај хоуп ју андрстенд пипл араунд ми, еспешли ју мај лав . И фала ти многу за најубавиот поклон, тоа најмногу го сакав периодов, ептен ме израдува. Ај лав ју соу мач!
Мај поинт ис...е не е лесно од одличен распуст да се вратиш во диктираната динамика на животот.

 

Кафе во пакет со цигари...
На повидок е нова средба која што ќе се оствари,се чувствувам смирено,немам причина за нервоза,немам што да изгубам.Јас вечерва ќе се сретнам со него!
Се случија многу работи оваа недела,па така дојде на ред вечерашната средба.Незнам дали правам грешка што ќе одам да се сретнам со него,незнам дали тоа ќе ми донесе разочарување или нешто сосема спротивно,но едно знам имам пеперутки во стомакот.
Пуштете ми по малку среќа

 

Spoiler

Душата ме боли, срцето ми се кини , очите ми се преплавуваат со солзи кога ке ги видам сликите каде се заедно..
Поминаа пет години заедно и сега кога беа еден чекор пред заеднички живот се заврши..
Љубовта не згасна обострано но кога не оди не оди ...
Толку добра направени , толку мигови и моменти поминаа заедно и сега се се заврши во еден обичен разговор каде се решија односно едната страна на крај.
Премногу ги сакам и двајцата премногу ми фали блискоста која ја имавме ние тројцата заедно, моментите поминати со нив, сликите ...се...

Тоа е тоа животот продолжува ги живеам најубавите години во животот не сакам да ги упропастувам со туѓи одлуки кој во секој случај се неправедни

 

Е ЗАИНАТ НЕ УЧАМ!

 

http://kurir.mk/magazin/zivot/85843-Mazite-so-stomace-se-podobri-ljubovnici

На здравје !

 

За чиј инат? За инат на иднината твоја?

 

СДК ако некоја ми се појави во бел фустан на свадба ќе ја избркам на клоци. Ова го кажувам не дека планирам свадба, туку гледам дека се почесто луѓето не го почитуваат ова непишано правило. А навистина не е вкусно.
Друго сакав да си кажам дека ќе се самоотрујам ако повторно ми се врати инфекцијата.
И барем овде сакам да си кажам дека се нервирам многу, ама се трудам да не покажам пред никој. Ако ми пукни филмот и ако прочитате во весник дека млада девојка му исклучила на секој жив во нејзината околина од ништо, а некои добиле и ќотек да знаете дека јас сум.

 

Убава вечер, уште поубаво од соба со огромен прозорец на еден од повисоките катови во зградата.
Време, недоволно одлучно за изречување на сите нешта потиснати од егото.
Си го сакате ли егото? Јас да. Исто како горделивоста и прегризувањето на јазикот секогаш кога сум сакала да се отворам и да зборувам за своите чувства.
Интересно е колку е полесно истите да се напишат на туѓинци отколку да се изговорат пред неговите очи.

Есента како лицата по улиците деновиве. Некои крцкави, некои лути, некои дождливи...
А ние тука некаде меѓу лисјата пробуваме да изградиме кула од нив. Ама не држи, паѓа на земја и мора пак од почеток. Затоа ќе ја чекаме зимата, да направиме цврст Снешко, исправен спроти снежните виулици, макар за месец.

До тогаш, ќе нижиме ѓердан од различните нијанси на лисја, како во училиште. Кога се беше толку едноставно

 

Денот, и така поминат самотнички, си го завршувам со кафе во Буњаковец, повторно сама и со надеж дека дечко ми ќе се уклучи. Сијаличката за љубов ми стои вклучена во празниот стан. И не, не можам да се пожалам дека ми е лошо, само се надевам на се побрзо адаптирање во новата средина. Ама сепак, кај и да одеш си се носиш себеси со куќарката од твоите совршени и несовршени светови кои се приливаат.

И да, уште колку попразен би бил станот, ако ги немаше книгите!

 

Се гледа дека не учиш.

 

Многу нешта на моменти знаат да не потсетат на минатото, понекогаш тоа се места на кои сме оделе често, некогаш тоа се старите фотографии, омилената клупа во паркот, дури и старо парче облека збутано некаде на дното од твојот плакар може да ти врати спомени назад. Некогаш тоа се убави спомени од кои ти се стплува душата, ти се наежува кожата или спомени од кои ти се натажува срцето. Не е важно, не можеш да бидеш човек без спомени, добри или лоши мораш да ги имаш и да живееш со нив. Можеби навистина не можеме да го вратиме времето назад, но со тие мали работи кои не потсетуваат на нешто од минатото, ние можеме да патуваме низ него.

Најчесто музиката, некоја песна која одамна не си ја слушнал знае најдобро да те потсети на она што беше некогаш.

Случајно вечерва ја пуштив, ме врати толку многу години назад, потоа во блиското минато, па во сегашноста за на крај да сфатам дека некогаш иако времето минува ние можеме сеуште да стоиме на истото место како тогаш кога ја слушаше таа песна.

 

Да бе, скоро ич

 

Сакам да кажам дека денов го чекам со години
конечно никој да не чекам да стани од компјутер за да седнам и да молам кога имам потреба

 

Ми се гади од жени кои бараат татковски фигури во своите дечковци,а мрсат муда дека се алфа жени.

Своевремено (читај 17,18 години) ми се гледаше логично,пошто МАЖОТ треба да е посилниот во врската, следствено, треба да ја носи и таа фигура. Потоа како си растев и запознавав момчиња,мажиња и мажи сфатив дека таквите кои бараат татковски фигури се лабилни и хистерични девојки кои ќе најдат неурамнотежени момчиња кои ќе бидат доволни вешти да ја играат татковската фигура кај истиве.
Еднаш еден дечко... самопрогласен алфа мажјак, се потруди да ме *покори* и да ми ја наметне таа фигура и ок, пошто мене ми имаше разумна логика за тие години во кои се што лета се јаде по дифолт, ја прифатив играта,но тврдоглаво пркосев на внатрешните пориви,во смисла,кој си бе ти бате да ми ја гушиш индивидуалноста?! Ми беше забавно дур ми беше,ништо не станавме,ниту пак одблизу и потоа престана да ми е забавно,зошто сфатив дека ни е маж,ни па алфа,туку еден обичен неурамнотежен простак со сељачко понашање (иако не го слуша Аца Лукас де и се движеше по урбани места кои мене ми одговараа). Од друга страна пак, моето домашно воспитување и мојата личност не бараше некој да ја насочува пошто бев доволно свесна што сакам, кога бев повредена некако немав потреба да кенкам на некој си таму кој само може да направи штета во момент на слабост.

Сфатив просто, за да ме насочи во животот си го имам татко ми,бар додека осозреам уште малку (години понатака,ко на пример денес, се контрираме минимум 5 пати во денот! ), за да ме прегрне за да ме утеши си ја имам мајка ми, за поддршка ги имам пријателите, за да ми ја брише потта и да ми ги лечи раните после битка која САМА ќе ја победам, треба да си најдам дечко, чија дефиниција за маж е да ја остави мојата индивидуалност да си го најде патот до решенијата,а да биде тука само во случај АКО САМА ПОБАРАМ, разумно да дискутира со мене и да почитува се она кое што сум. Татковска фигура може да те гледа како фрагилно суштество за кое треба некој да се грижи. Ма немој да ме јебеш бре! Од толку авторитети у животов со КОИ СЕКОГАШ,ама баш СЕКОГАШ имам проблем уште некој си таму дополнително само зошто јас не сум успеала да израснам во стабилна личност. И така,си најдов дечко кој го испуштив, ама пак ќе си го фатам,пошто не не разидоа ненадминливи *брачни* проблеми или неусогласени карактери, туку компромис и време ко пречка. Си најдов некој што нема потреба да ме штити,зошто покрај него пораснав во личност на која не му беше задавена индивидуалноста, покрај него немаше ниту една навреда која ме наведе да мислам дека сум безвредна,напротив, имаше пар личности кои сакаа да ни улетаат во врската убедувајќи ме дека тој не е за мене,ами тие (да потенцирам АЛФА МАЖЈАЦИ), а мојот алфа...мува не го пролази, ме остави САМА да си ги решам проблемите со нив без ниту еден љубоморен испад,а може и му тлеело во душичето,ама на крајот во него ко што си викаше тој, се мушнував во него... И на крајот, тоа да ти биде витез, кај што требало ме штител и без да знам.
Ако си имате такви момци, да си ги чувате!

Фак ју жени кои барате фадр фигрс,а уствари сте мазохисти кои сакаат да бидат управувани од садистичките потреби на некој си таму идиот. Ја слушнав песнава,иако своевремено многу ја сакав, се уште ја сакам, ама...фак ју сепак. До лани ми беше кјут да фрагилна женска личност биде заштитена од некој си моќен муж, иако знаев дека нејќам такво нешто у животов, сега освен одвратно, не ми предизвикува други емоции... Жално.
http://www.youtube.com/watch?v=9Z68UW5c ... r_embedded

 

Поздрав до другарка ми, која откако си фати дечко за неа не постојам.
Адиос.
Чао пријатно.

 

You know you're in love when you're smiling like an idiot for nothing.

 

... Улицата која беше полна со џагор и детска смеа... Улицата каде прв пат го срозав коленото и имам лузна ден денес. Улицата каде прв пат извикав „*Ана и Петко*“. Улицата каде прв пат стапнав врз скејтборд...
Денес се тоа е празно...
Џагорот го нема, децата уште помалку... Останаа спомените, стуткани и зачувани во едно мало делче од срцето. Кога повторно поминав низ таа улица, гледам дека многу работи не се смениле.
Графитот кој го нацртав уште е тука, само малку избледен. Истите коли, оние врз чии стакла и хауби често завршуваа нашите топки со тресок, а потоа прекор од газдата.
Спомените избледени како графитот, но сеуште постојат.
Жално е тоа што го гледам, жални се сликите, жална е вистината...
А за мене најжално од се е тоа што, сите со кои израснав веќе не се тука...

 

Не знам како да почнам. Само знам дека морам да донесам одлука која ни малку не ми е лесна, а советите што ги добив беа:
-Како сакаш.
-Ти како што мислиш.
-Како што ќе направиш, така.
-Не знам јас, твое е тоа.... итн.

Да, на мене е препуштено. Не обвинувам никого за овие „совети“, навистина некои работи најдобро си ги знае тој што си има мака.
Фркава е што премногу се мислам.
Од тоа мислење (нели, подобро да се истражи и разработи проблемот, да се разгледа од сите можни агли, и на крај да се донесе одлука која се до моментот на спроведување се уште не си сигурен што ќе правиш) имам изгубено некои работи, си ги зел некој што бил побрз, па мене ми е многу мака после.

А и да избрзаш не е во ред. Можеш подоцна да пронајдеш подобри алтернативи и да ти е криво зашто не си ги разгледал.

Тоа е. Одлуки... мора да ги донесеш порано или подоцна.

Јас ќе се помислам уште малку, ќе одам без брзање и форсирање, и онака никогаш не оди по планираното. Па, што е мое ќе си дојде... се надевам.

 

Долго време немам пишано, оти едноставно немав што да кажам, ама само што видов една квота од Марк Твејн „If you have nothing to say, say nothing“ и си викам ај ќе пишам, нека пукнат душманите.
Лагам да почнам озбилно да си пишувам низ темиве, на арно да е.

 

Значи каква е оваа држава? Каква е политикава? Па СРАМОТА е.
Со право сите сакаат да бегат од тука.
Денес сум толку револтирана од се` што дознав.
Значи во мојот град (а сигурно и во другите) начинот на вработување оди по еден неразумен принцип.
Жени, мажи, деца кои по цел ден скапуваат во Штабот на Вмро-Дпмне. Одат на сите митинзи, во сите градови, шетаат по куќи и собираат гласови. И оп, со средно ја вработуваат во јавна администрација. Со тоа право типката си ја вработува и нејзината ќерка да работи во Пошта, а нејзината сестра во Општината.
Ааа да и нејзиниот маж во Термоцентрала.
Сите што одат да помагаат се фиксно вработени на високи функции (со или без факултет), но истите си имаат право да си ги вработат сите роднини. Де бе ај!
Епа навистина не е праведно? Што мислите вие, праведно ли е?
Татко ми со факултет, седи дома невработен. Затоа што не доаѓа на ред до работа...поради овие што и 'помагаат' на пратијата. И еве ќе кажам, член е на владеачката партија...па што добил?
Аплицирај ваму, аплицирај таму...а резултатите не ги ни објавуваат се е во тајност. Не се знае кога се донесила одлуката и која е одлуката. И потоа некој со средно поставиле на тоа место. Зошто? -Затоа што има многу на кои им се ветени многу работи.
Добро, разбирам дека има местенки и партиски вработувања. Ама ова е веќе претерано.
Што со младите генерации што сакаат да се запишат на факултет? Кога ќе дојде ред за нивно вработување ќе треба да лижат нечиј задник за да го добијат посакуваното место.
Не знам што да кажам повеќе! Ама многу се изнервирав!