[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Се чувствувам исполнето,како целиот свет да е мој. Ништо не ми фали,освен малку пари
И конечно сум среќна,без некоја посебна причина,а одамна не сум се чувствувала така...мислам дека заслужив после толку нервози за небитни личности

 

Сите нешто бараат, никој нешто да даде, сите вперуваат прст, никој да покаже поинаку, сите со полни усти празни зборови, никој штрафче да не помрдне...уф колку непрочистен гнев насобран во луѓе..обланди од цинизам, интелектуален морализам, панкерски снобизам..а под чергичето празно и труло.
Да пробаме со љубов, наместо со боцки, со добрина наместо со агресија. И наместо да дуваме балони од ега, да дувнеме малку свеж воздух.

 

Ти ми викаш смени се, а јас смени ме...

 

Веке никогаш не пијам алхохол...Дефинитивно никогашшшш

 

Ми преостануваат уште шест денови. Шест дена, и пет ноќи. Уште само 152 часа...
Дали картата ќе биде во еден правец? Дали се` ќе се одвива според планираното? Ќе се вратам ли некогаш на ова место, во мојот дом? Кој ќе ме чека, ќе ги видам ли повторно мојте најблиски?
Дали сум спремна да успеам? Или дали сум спремна да го преживеам ударот што ќе ми го зададе сопствениот неуспех? - Не сум сигурна...

Премногу прашања, на кои одговор немам.
Страв? - Можеби, малку...
Од што? - Од сопствениот неуспех, би рекла...
Зошто? - Недостиг на самодоверба? Не би рекла...
Спремна? - Психички, а и физички, добив зелено светло.

Не ми е прв пат. Не ми е. Но, не е исто. Тежината на задачата е голема. Се плашам од грешка, не смеам да погрешам. Можам и морам да бидам на висина на задачата. Не се откажувам, оние кои се откажале никогаш не победиле. А победниците, никогаш не се откажуваат. Ми велат да пресечам кога е најслатко, додека има време. Не можам, не сакам. Не сум задоволна. Не се задоволувам со малку. Моите апетити растат, сакам повеќе. Колку повеќе добивам, дупло барам. Дали ќе се изгорам? Кога ќе престанам? Дали воопшто ќе ставам крај? И повторно, прашања без одговор...

Заминувам од Македонија. Одам на место каде што климата е поволна, претежно е топло, сончево. Ќе ги избегнам ладните денови, зимата. Тоа ми одговара, од секогаш сум го мразела снегот. И целата ладна, зимска клима. Ме асоцира на температурата во моето срце. Која е онака, секогаш во минус...

 

Не знам за вас, ама мене не треска, туку западнонилска паника ме има фатено.
Да одам кај докторица утре со време, да не почнам мумифицирана да спијам.

Завчера кога слушнав за првата жртва, во спиење почнаа да ми зујат над глава, па пафтав со раце небаре ѓавол бркав, море знаев дека има нешто злобно во нив, што да очекувам кога крв цицаат ко доенче-млеко.

И така, нема да заспијам вечерва, оти паника меџу нама влада. Изгледав безобразен филм, фала на прашање, супер си поминав.
И ко нетачна, веќе 2 месеци по ред гледам Добро утро Македонијо, во 2 часот по полноќ. Ај добро утро нека е!

 

Никогаш не помислив дека таа љубов кон тебе ке ми го направи животот толку катастрофален. Се прашувам каде ми беше мојот безценет мозок во тоа време . хмм добро ми зборуваа тргни се додека можеш, додека не се расчуло, а јас не бе не никако да се оттргнам, магаре на мост, ! или тој само бил некој кој ме сфатил и ме поддржал, и ме тешел кога ми било најтешко , а во исто време ме буткал на дното со таа врска. Да се најдевме за едно 854 години можеби ке бевме заедно, и општествово нема да не гледа како да сме марсовци, али ете во погрешо време се најдовме. Поради алчноста на моите родители за пари, тие никогаш не покажаа љубов кон мене , ниту пак не интересирале за нешто во врска со мене, мечтаев за љубов и за тоа некој да се гржи за мене, да се чуствувам сакана, но сум згрешила. Признавам со тебе се чуствував сакана, но тоа било погрешно во ова време, бидејќи не мислеев на последиците мислеев ке можеме да ја исчуваме таа врска, но притисокот е голем , неможев да ја поднесам тежината на сето тоа, доволно патев сакав само да бидам среќна затоа се одлучив за крај на сето тоа, не ти немаше м*да да речеш не на одредени личности. Од тука тргна моето оттргнување од тебе, толку дадов за што да добијам, цел свет да ми падне врз глава. Ее фала ти многу. Но јас сум крива, мислев само како да се тргнам од дома , а ми требаше некој кој ке ме поддржи во тоа. Ти го стори тоа.

Во Македонија љубовта е грев!!!

 

Некои личности едноставно никогаш ама баш никогаш неможеш да ги заборавиш

 

Размазена?
-Да.
Дрска?
-За сите пари.
Ладна?
-Ко на - 10.
Лажеш?
-Само кога не си спремен да ја знаеш вистината.
Плачеш?
-Молам?
А знаеш да сакаш?
-Знам, само не знам да покажам.
Многу си лоша.
-Од мала сум таква.

 

^ Каша, немој да ми кажеш дека инспирација ти е лекоумната Ксенија Николовска?! Ко што се заебаваме за Мелита, така се заебаваме за Ксенија, па баш пред некое време ова и тоа што го постираше пред ова во темава беа дел од нејзините мудролии. Ааау и тоа претходно, исто нешто со дрскоста...
Дај барем референцирај,не дека нешто за гордост и е,ама сепак.
Ма сигурно е исклучителна младата уметница,дури успеа да издаде книга...

 

^^
Мене баш ми е фина.

 

Ок,нека ти е,ама референцирај.

 

Yes boss.

 

Јас ти кажав,па сега ти како сакаш.
Рулс ар рулс.

 

Четврток мене ми е среќен ден се надевам и на вас, имајте убав ден

 

Да ми беше и мене,и онака ми е глуп денов!

 

Некако се ми е монотоно и тажно, ништо ново не ми се случува, како да се разочарав. Вчера пазаривме кола, денес ќе средуваме документи а јас не се чувствувам нешто посебно среќна, бидејќи ќе ни отиде целиот свадбен подарок и утре што - ќе се сликаме за фејсбук ли?
Не знам, ама баш не сум расположена за ништо.
Во период сум кога се ми е преку глава и дури планирам да се откажам од ова сега, да ги отерам неписмењаците у пм и да свртам нов лист. Само што се плашам и новиот лист да не остане празен.
Е јбг кога ќе му дојде крајот на ова лигаво и досадно депресивно чувство. Тоа ќе биде голем ден за кој ќе напишам и цела страна овде

 

Ноќеска морав да фрлам јорган на половина ноќ.Ми пристуде. Тоа е знак нели дека есента дојде.А по неа и зимата.Не сакам да паднам во депресија поради тоа,дождови,студени денови,шалови кои ме гушат,чизми...ќе ми недостигаат моите јапонки ,само ги навлечеш..и одиш кај сакаш.Тука е и дивиот костен во близина на мојата куќа,кој често знае да ме изненади,пуштајќи го својот плод кога јас поминувам...а тука е уште едно разочарување.Неуспешно интервју за работа.Е сега не е пропаднат ама никако да се јават повторно,шмрк .Ама знаете што,си велам под дебелата јакна можам комотно да си го пуштам стомачето...а тука е и санкањето се разбира ако има снег,и топлото вино кое го масакрирам.А и есента може да биде убава нели.Не е пеколно топло,мачката ми ги топли нозете кога е расположена,имаме подолга ноќ за спиење,мажот,чии стапала се секогаш топли.Се прашувам само како.
И еве го оптимизмот.Иако сакам кога се шетам и фрлам поглед кон небото да знам дека пред мене е лето...ама после дожд доаѓа сонце ,така велат сите....
http://www.youtube.com/watch?v=-g5YNPzr ... _embedded#!

 

^ Абејо мори дај еден осмех на фацичето твое па и цинички нека биде ако треба . Славиме нова кола :geek: е сега ќе ја активираме темата ,,честитки,,

Туку јас СДК...пред 2 дена ви пишував како бев даун кога јас давав отказ на друг и вработував а сега стварно незнам како да се чувствувам кога ЈАС треба да дадам отказ по своја воља
Кои турбулентни денови. И самата не сум свесна што ми се случува и кои страници од животот ми се испишуваат.....

 

На Менхетн да не си? Ова со отказиве ми личи на нешто несвојствено за тука, каде што некој се би дал за работа а некој се откажува од истата по своја волја.... Би ти дала совет-немој да даваш отказ!