[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Колку девојки не лажат со својот изглед.
Милни очи, нежна, мила личност, примерно однесување.
А проста и глупава !


"Ало девојко, зарем никој не ти кажал дека со убавина само нема ништо. Треба во главата да имаш нешто, а не празна на вратот да ти стои. Затоа кога дува ветар се нишаш, затоа што ти е празна. Немаш ништо што би те задржало на земја. Штом уста отвориш, глупост проговориш. А после се, после 20 не одговорени прашања што треба да ги знае секој што е во гимназија, имаш 3 како оценка, а јас за 2 не одговорени (економија никогаш не сум сакала) имам 4. Кога логика бре. Ти велиш дека физиката спаѓа во науките за проучување на човекот како организам, јас кажувам науки што сум ги прочитала на друго место освен во учебникот. Ти немаш Facebook, не си социјализирана, слаб успех. Па јас да немав Facebook првенец на генерација ќе бев. Но се тешам, ќе дојде мое време кога се ќе ти набијам, за се ќе си наплатам. Животот е круг, а кругот се врти, не заборавам. Не за џабе имам на огромен лист напишано. "

Зборот ми беше - да не бидете вакви. Убави, а глупи. Бидете и двете. Вие го можете тоа, можете да постигнете се. Ако сакате.
Читајте книги, читајте што ве интересира. Слушајте вести, гледајте филмови, документарни емисии, слушајте музика, учете нешто - но и бидете модерни и бидете свои. Немој да дозволите некои простачки да бидат подобри од вас, бидете најдобри !
Се ќе ви се исплати на крај. Ќе видите.

 

Сдк дека утре одам кај него,два дена само со него за нас двајцата.Ахх ме фаќа трема иако ги знам неговите,сепак ми се буричка нешто во стомачето Возбудена сум премногу,ми се чини срцето ќе ми излезе од градиве. Цела вечер нема да спијам од мислење ,знам тремаџика непоправлива сум ама шта чеш
Друго,ноќта е тивка ,мирна и топла,баш како што ги сакам и обожавам овие ноќи кои што се создадени за љубов,размислување и уживање во тишината со кафе и добра книга.Мене ми е прекрасна оваа вечер,а утре ќе биде уште поубава со него покрај мене,а јас припиена во неговите прегратки ќе уживам во моментите.Ах,љубов
Ви посакувам убав викенд мои драги феминки,нема да ме има 2 дена,ама добро ќе сум до сите

 

1962-1986



26 години...R.I.P

 

Сите тие луѓе што викаа дека нема да направат нешто, а го направија истото. Браво бе дечки! И на 26 години ги слушате по дома, совесно. Не дека е тоа лошо, само што е спротивно на вашите тврдења и бедно за вашата возраст и спротивно од вашите идеи. Ве молам само немојте да ми зборувате за вашата личност и летечите мечиња и такви работи,поезии, оди на индивидуалноста и немирот на младиот дух кој само одлучува по своите желби и среќа.
Мочковци.

 

Многу ми е тешко ..... Сега осетив што значи да си мајка , што значи да не можеш да спиеш оти се грижиш за своето малечко... Кога би можело се што е лошо место нејзе , да ми се случи мене, би била најсреќна... Уф се надевам дека ќе поминеме утре со лесно

 

СДК роденден ми е


Да ве почастам

 

Ооооо каков ден Блесаво е се, по ѓаволите.


Од едно место во друго, па од тоа во трето итн итн...
Се погледуваш со тој до тебе и си мислите- Да не забегавме? А потоа се опушташ и се чувствуваш како дома во средина сосема непозната. Па ти станува пријатно и на крај полн со позитивна енергија и насмевка од 8ца до 8ца си заминуваш накај дома.
Уз пат влегов да пазарам и поминав покрај ајварот. Си купив! Срам да ви е комшии во сезона на правење ајвар не викате на една кришка ц ц ц
А тој така сладок и мил ми кажува што се нема да направи ради мене. Од една страна криво ми е што не го прави тоа ради мене, а од друга ми се полни душичката што знам дека ради мене не го прави тоа.
Се смееме на дешавките што ни се случуваат и баш е убаво кога си ги споделуваме.

А вчера Н. ми пишува дека би било океј да сме другари, па разврзавме муабети за сегашни и бивши, за дешавки што биле и што очекуваме да бидат. Кога не бил спремен со мене за врска не би бил со ниту една. Хмм дали тоа треба да ми годи? Сеедно... видовме дека можеме да бидеме другарчиња, а старите денови ќе се помнат само како добри и минати.

Моиве донеле еден куп грзоје и јаболки, си грицкам од поздравот што ми го пратила баба и кројам планови како да одам да ја видам.

Убав ден, о каков ден

 

Здраво на сите!!!!!!!!!!!!!!!!!

 

Да ме види некој ќе се уплаши. Навистина!
Потечени очи, насолзени, црвени. Нос затнат, неможам да дишам.
Грлото боли, не можам да голтам. Кашлам и кивам како ненормална. И плус глава ме боли.
Кај ме најде мене овој грип? Нилскиов да не ме стаса? Уф, Бог да чува....невкусна шала

Абе ќе помине, ќе помине туку не спијам по цели вечери. Дежурам пред телевизор. Сите серии, емисии, филмови. Се ми е изгледано дури и репризите.

А другите убаво си шеткаат денес, си слават именден. Си пијат и се забавуваат.
Е јас само ќе си се тешам. Епа сакам и јас да сум со вас сега. Знам каква забава пропуштам.

 

СДК за малку ќе ја запалев куќата...

 

http://www.youtube.com/watch?v=ZTVTXC4OAoc

 

Некој LONDON TIME ме има фатено.....Сакам гламур , и дожд додека шетам со него низ лондонските стритој,меко ќебе и прославениот инглиш чај....
и акцентот неодолив секако.

 

Ова е уште една работа за која се каам најмногу во животот!Но ајде нека е и едно искуство плус кое не би го повторила никогаш повеќе.Не можам да го разберам овој однос на предпоставен и работник.Ниту пауза видовме,не задржуваат прекувремено што страшно ме нервира,и на крај како за беља ем испадна на осум часа работно време да сум ем на факсот да заборавам... Луди се жими се.
Многу ми е криво што заглавив вака,ама тоа ми е слушајќи други...иди пробај,искуство плус,не биди горда...НЕ! Од сега па натаму гордоста ми станува уште поголема...веќе да работам за вака нема,ако треба дома ќе седам се додека не најдам такво работно место какво што ми прилега.И не ги разбирам луѓево,сите си ќутат а не можат да го исдржат тоа...никој не се бори тоа е лошото кај нив...од кого да се плашам...не постои таков...некој ден можеби тие од мене ќе се плашат.
Не бе џабе живците ги губам...само едвај чекам да пројде времето...со нетрпение го чекам секој нареден ден и го шкртам на календарот...Толку многу станав очајна...

 

90 % од луѓето зборуваат за она што им се случило. Затоа само 10 % од нас успеваат да продолжат понатаму.

 

@EleMental http://forum.femina.mk/profil/EleMental/

Where are you cunt?

Намерно го провоцирам за да се врати на форумов. Гледам последен пат постирал на 23 јули годинава.

Се потсетив како на почетокот на моето патешествие на форумот се спречкав со него, претпоставувам си ја бранел својата територија (осетил дека му ги загрозувам феминките) , па разменивме неколку жешки постови. Од оваа дистанца многу смешно ми изгледа тоа.

А факт е дека имав доста фуриозен и чаламски старт на фемина форумот. Но, што да правам, како новајлија мораше да оставам впечаток и да влезам во очите на другите.

Chill out bro, we are good fellas now.

 

Ние сме три другарки.

Прво, се запознав со едната, кога на еден роденден и таа и јас бевме дојдени сами, и немаше со кого да си правиме муабет. Таа беше височко девојче со шишки, јас и дебелко и височко и бонус, шишки, имавме иста возраст иако бев понапред една школска година, новата другачка беше постара од мене 4 дена (долга приказна ) дури и презимињата ни беа исти. Тоа беше кога имавме 12 години.

И така почнавме да се дружиме.

Мислам дека тоа беше првото девојче со кое почнав да дружам настрана од школо, курсеви и такви ми ти работи. Заедно испаѓавме, јадевме, пиевме, дремевме на тогашна миранда и месенџер, се потресувавме за симпатии, шминки и диети... и оппп... По некоја година, дојде и третата другачка. Дури вечерва разбрав дека се запознале виртуелно преку тогашни веома популарни сајтови и почнале да се дружат. Прво тие две, после ние три. И третото девојче беше дебелко, со шишки, не многу височко ама и не многу нискичко, со планови за слабеење. А да, и сите три имавме дебели веѓи. Боже, времиња.

Имавме многу заеднички работи и навистина бевме отворени за дружба. Дали на чиста среќа се погодивме, дали самите се трудевме околу градењето на едно пријателство, не знам и нема да дознаам. Денес можам да се пофалам дека дружбата со нив ми трае добри 6-7 години.

Да, ме нервирале и сум ги нервирала. Јас бев првата која имаше дечко и која ги стави на второ место, па сега им трубам да не го прават тоа. И сме имале кавги, недоразбирања, ама ниеднаш не ми се случило да се испокараме и да не зборуваме со денови или недели... Мислам дека еднаш издржавме само два дена да не зборнеме, не се ни сеќавам што била кавгата. Веројатно не ни била важна. Мило ми е што и покрај се, разочарувања, апс енд даунс, на крајот на денот, знам дека не се лицемерни спрема мене, и дека ако им се јавам и ги викнам на копање мртовец - ќе дојдат.

Накратко, третата другачка си оди. За ден, два. И не можев туку така да ја пуштам, односно да ја пуштиме. Знаете, ние сме биле тука една за друга во секакви моменти. Сум ѕвонела кај едната во два по полноќ со плачки од икс причини и таа била тука за мене. Сум ја држела третата за рака додека плачеше за дедо и, додека надвор било -20, и ги дадов моите нараквици, затоа што раците и беа смрзнати... и не ми беше гајле оти јас мрзнам, нејзе и беа попотребни од мене. Ние сме биле заедно во секакви времиња и невремиња, во сите поважни моменти.

Затоа, покрај една слика од нас три, незначајна унифицирана диплома за најдобра другарка, и спакувавме секакви работи што ако и притребаат, ќе треба да ни се обрати нас, а ние не сме таму. Така, има танга гаќи за секси најтс, румче за кризни моменти, еурокремче за диета, нескафе за непреспани ноќи кога се учи, решко за времиња кога се нема пари... и еден куп бонбончиња, сакавчиња, чоколатца. Затоа што си е гурманче. И едно упатство за употреба на имирџенси кејс боксов, кое да знаев дека најмногу ќе и се допадне, барем ќе го напишев подолго.

Ќе ми фали бе луѓенца. Малку е и ова што и го дадовме, ќе се испорасплачеше. Па каква-таква, навикната сум со неа, другарка ми е, тука сме за се... Стопати и кажав дека јас не и дозволувам да се врати тука во мизеријава, ова е нејзиниот уан-уеј-тикет и нема трте-мрте. Заслужува да биде среќна. Ние никаде не и бегаме, тука сме биле и ќе бидеме. Дали преку Скајп или преку писма или преку две конзерви споени на жичка...

Огромен ризик ми е некој да ме препознае со напишаново... ама морав да се испразнам некаде, макар што и ова е малку, колку уште има за пишување...

 

СДК зошто луѓето упорно ги бркаат од своите животи оние луѓе кои се грижат за нив, се добри кон нив, а згора на тоа и ги повредуваат? Зошто? Го сакаат доброто, но не му веруваат, го бркаат, незнаејки што губат.Зарем тие не помислиле дека некој се вложил себе си во тоа, притоа не барајки ништо за возврат? Можеби затоа што така бил од некого научен, а можеби и по душа бил таков.А зарем мислат дека таа личност случајно влетала во нивниот живот? Работите во животот не се секогаш црни, мрачни.Како што не може постојано да биде ноќе,како што некои работи зависат едни од други и се поврзани, бидејки тоа е едниствен начин на кој тие опстојуваат.Зошто упорно ја гледаме мрачната страна кај другите луѓе?
Доцна ќе биде, кога веќе ќе открие човек што имал, а изгубил.Скршениот леб, не може да се залепи.
Добро е да се согледаат двата аспекти од животот, за да се добие целосна слика.

Зошто упорно некои се мешаат во туѓите животи, а дали за тоа се зема некаква плата? Барем да се знае, да може да се заработи, тогаш сите ќе бидеме богати.А и што фајде има тоа, кога веќе нема никаква корист? Не разбирам...

Животот некогаш знае да биде толку кревок, што му треба внимание и љубов за истиот да се одвива правилно.

 

Јас сум ти некое ретко створење кое сака да ужива во болката. Да. Да ужива.
Сакам да гледам романтични филмови кои ме дотолчуваат, да земам шоља кафе, да уживам во воздушот, да се присетам на сите спомени и да почнам да забавувам со дишењето затоа што срцето почнува да ме стега од болка. Сакам да ги запишам сите наши биднати и идни моменти кои ги замислувам, за така да можам да оставам нешто позади себе. Сакам да плачам кога сум тажна, со часови се додека не ги истрошам сите солзи. Додека поштено не си одболувам се. Дури сакам и да земам чаша црвено вино, та така со матен разум да продолжам да уживам - во болката.

И така животот ми тече додека јас ги одболувам сеќавањата. Некој пат се будам и сваќам што правам но залудно е.

Чудно е колку малку ни треба за животот да ни се промени. Стисок на раката менува се, телефонски разговор во кој се слушаат гласови во позадина менува, еден збор менува се. Дури и дим од цигара менува. До, нас самите ли е? До судбината ли е?

До нас е. И од денеска дефинитивно верувам во карма. И точно е, невидена кучка е!! Никогаш ништо не заборава, никогаш ништо не и бега од видот.
Бев втора, направив таа да пати поради мене. Станав прва, но имаше и втора.
Уживав во неговите прегратки, додека таа се јавуваше и молеше. Сега јас молам, а некоја друга ужива, во неговите.

Така ти е тоа во животот. Се се враќа се се плаќа. И верувајте добрината се исплати секој пат. Многу е подобро да уживаш во добрината која ја правиш, отколку во болката која си ја нанесуваш САМ!!

 

Те препознав мисли му ја сега.

Се зезам девојче уживај. I want your story baby. Напиши едно фино романче за овие случувања со другарките твои и јас ќе ти ја издадам книгата, под мое покровителство. Не, ама сериозно те упатувам како продуктивно да ги искористиш мислите што ти навираат и некаде да ги запишеш. На пр. романот би можел да се вика “Јас и моите 2 другарки“ или “Тројното другарство“, нешто во тој стил.

 

Работата е во тоа што знаете дека ќе ве разочараат, знаете дека ќе бидете повредени и пак продолжувате да им удостојувате на другите. Зошто е тоа така? Јас мислам дека најчесто ги разочарувам моите. Дали сите деца ги разочаруваат своите родители? Има ли некое правило за тоа дали и колку често треба да се разочаруваат?? Ќе изгледа а можеби и веќе е така јас сум жртвата. Дали знаете дека сум жртва но само на една личност? Која ја сакам, ја љубам со сето тело и душа за која сум сигурна дека би ја дала раката во оган. Прашањето е дали вреди. Јас цел живот најискрено вака да ви се отворам сум ПОТРЧКО. Најчесто ја губам главата и сите други делови од своето тело за љубовта која мислам дека (освен ако јас не се откажам) ќе трае за век и векови. Јас сум всушност како робот. Робот со чувства. Чувства кои еден ден од грижи, стресови и лоши мисли ќе пукнат еднаш засекогаш. Изгледа сакам кога ќе остарам да си мислам ех на времето како кога бев млада полна со енергија не мислев на последиците, сакав само да им биде полна душичката со љубов на сите, на сите безразлика колку ќе треба јас да патам. Досадна сум. Пак се жалам. Јас сум жртва и негативна со црни мисли. ПАК! МРАК!