[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Вечер ќе си се гостам во кафана!
И тоа сите велат дека одат за пиење, но јас, како страствен јадач, гнетач си се радувам на една фина штипска пастрамајлија.
Еднаш така пукна брука, кога бевме излезени со дечкото. ( претходниот викенд се бев пожалила на лоша пастрамајлија) И кога келнерот ни ја донесе на сметка на моите блеснати очиња, овој до мене ми вика: еј сонце, оваа е мрсничка, тамн за тебе!!!
Јас си направив една тажна, виновна, прасечка фаца и си продолжив... по патот на задоволството...

И како што луѓето другарски се ебат, другарски заебуваат и другарски ти го повлекуваат столчето на кое треба да седнеш; така другарски си постоиме, како вистински браќа оти кажано е дека фин треба да бидеш со сите, па дури и кога делата наведуваат на спротивното.
Тоа ти е пирамида на другарството, ако не па...

Патем, ми стигна кафенцето. Бујрум

 

Неќев да полагам за кола до пред неколку саати, но се предомислив.
Во преполните автобуси, освен гужва, ќе најдете безброј намрштени фаци и нељубезни кондуктери од кои ќе ви се одмили се живо и диво.

И така ви викам, у принцип, нема да најдете љубезни луѓе.
Бидејќи, сите имаме проблеми. Јас за моите проблеми ве обвинувам вас - вие ме обвинувате мене.



Се` до бескрај.

Бар погледите студени практикувајте да ги одбегнувате.
Замољавам вас..

 

Не барам многу еден Јоан Гуркуф би ми бил доволен!!!!!!!!!!!!

 

Полн месец без Facebook.. & the feeling`s GREAT!!! Препородена во секоја смисла на зборот.
Убаво го прашаа Кили еднаш, дали Фејсбук го демотивира. Е мене веројатно МЕ.. (ваделе од кожа):

Лажни емоции, врски, пријателства, комплименти; лажни профили; понуди за пријателство од другарката на бившата на дечко ти; понуди за пријателство од XY особи хахаха.. ; фејк животи; фотошоп; глумење принцези; EVENTS, EVENTS, EVENTS, EVENTS - („INVITE ALL“ RULES) менаџериШТА; манекенки; позерки;„купохоличарки“; мангупи; фејк мачо типчиња; метеоролошки и сеизмолошки извештаи (+ оф куку леле метеоропати); политичари; хејтери; хејтери на хејтери; „паметњаковичи“; „американци и енглези“....
ТOO MUCH!!!

Nevermore!
Nevermore!
Nevermore!



p.s. Да ми е жив и здрав телефонот!

 

На вести ги споредија Париз и Скопје за незнамштотитамукоповод и според тоа,биле многу блиски еден до друг. Веројатно дискретната споредба алудираше на Триумфалната капија...

Е толку,и јас си имам граници. Одам да се одморам ко човек и да се рестартирам и да си извадам пола мозок и така. Како може да сум толку глупа?! Јал Скопје,јал Париз,па тука нешто многу сонувам, па се занесувам за бел свет! Дал багет со лук јадел, дал кромид со кравајче со свинска маст,ма тоа ти е исто, поима си немате! Кроасан?! Да со полнење со ајвар!

И бонус слики од свадба, деверици и млади скокаат кај тие у матично,рушевините. А ВРВОТ е кога повеќе парови групно се љубат на слика и некоја ќе затера коментар од типот - леле колку љубов на сликавааааа!!! Ќесиумраммлада. Ангажирајте ја Љубам за бога милога!!!
Не можам,ова тазе мажениве сите ги ставив на хајд, а ако почнат да тагнуваат заеднички пријатели,онда одам со римув! Не се може више вака! Толку невкус масовно да го затепа народов, не е можно. Научно неизводливо е да си толку глуп за да помислиш дека сликите се *интересни*,*убави* и *романтични*. Усвари за романтични може и се,пошто ми предизвикуваат жал,апатија и безизлезност од лош вкус!

 

Луѓето се како очи, гледаат се освен себе.

Поточно од ова нема! Се уверувам, повторно, и повторно.

 

НЕ МИ Е СРАМ ОД ФАКТОТ ШТО ЌЕ АПЛИЦИРАМ ЗА БУГАРСКИ ПАСОШ!
Знаете зошто?
Затоа што многу ќе ми помогне во животот!
Како граѓанин на земја од Европска Унија факултетот во В.Британија ќе ме чини не дупло, тридупло поефтино!
Гледам реално на работите, ја одбирам попаметната варијанта.
И не ми е грижа што ќе ме обвинуваат, некогаш за да го оствариш својот сон мораш да направиш се.
А јас нема да се откажам по никоја цена! Прво се гледам себеси, своите соништа и потенцијал а потоа својата држава. Македонија е моја татковина, јас не ја предавам туку само си помагам себеси да успеам.
Феминки посакајте ми среќа!
Полека си ги пакувам куферите..

 

Ти посакувам...

 

Се чувствувам неколку години помлада. Пеперутки во стомак, welcome back!
Не знам на каде ќе ме води оваа работа, ама не сакам да се откажам. Макар и да е само привидно, далечно. Ми помага да ги излечам старите рани. А дали клин со клин се вади, времето ќе покаже. Само знам дека сакам ова да потрае.
Интересно е што се тотална спротивност еден од друг. А овие први денови на неизвесност се она најубавото, овој пат ќе уживам вистински!

 

Незнам зошто сликава ме потсеќа на песнава
Се изнасмеав кога ја видов лол
http://www.youtube.com/watch?v=kfVsfOSbJY0

 

Многу го чекав овој ден. Не бидејќи правев тест хемија, и се карав со оваа по македонски, туку бидејќи и е роденден на другарка ми. Се радувам повеќе од неа.
Незнаев кога ќе не вика нас другарките, па незнаев кога да и го правам поклонот. Кога ми кажа дека денес, после школо веднаш се фрлив на работа (не дека ќе направам нешто големо), туку битно со љубов го правам, нели .
Колку глупо беше кога оваа другава другарка рече не се ич замарам оти е роденден, ќе и дадам пари. Немам јас време поклони да правам.
А јас уште кога почнавме на школо тупи, тупи мозок што да направиш, да и се допадне на роденденката. Интернет, списанија све испревртев ама ништо не беше за неа. Ми текна дека може да и купам мноогу мали чоколадца, ќе ги замотам во целофан како бомбони и ќе ги ставам во тегла. На теглата ќе залепам ливче на кое ќе пишува: Богатството е внатре.
Сигурна сум дека ќе и се допадне, наајголем љубител на чоколади е на овој свет.

Ajде одам јас да довршам, имам уште чоколади за мотање. После и сликичка ќе ви ставам

 

Денеска сум тажна. Или носталгична...
Можеби нешто помеѓу, но ни самата не знам. Очигледно ми недостига нешто но не знам што. Или нешто го имам премногу па вишокот ме гуши?!
Целиов ден ми помина вака. Се фаќам себеси како гледам во една точка и размислувам. Во мислите талкам и се обидувам да се пронајдам. Ги набљудувам сите околу мене. Многу различни појави во мојата околина. Премногу лица кои се среќни и шират позитивна енергија, многу кои се тажни и на самото лице им се читаат чувствата и тагата која ги демне и уште многу други различни...
Во се почести случаи се прашувам себеси во која група од претходно споменативе поделби спаѓам. Залудни ли се коментарите на моите најблиски, па и оние кои ме познаваат површно, кои ме дефинираат како позитивна и најчесто насмеана личност, со смисла на хумор и една од ретките кои се жртвува за сите. Но дали некој како мене постои и кога на мене ќе ми биде потребен. Изгледа не. Се сомневам или не можам да го пронајдам и препознаам? Можеби таа личност ме држи во живот и е дел од мене во сите мои позитивни моменти и денови на радост и љубов кон сите.
А што е со периодите кога сите ме прашуваат што ми е. Која е причината што сум била тивка и нерасположена. И отсутна? Еве искрено...не знам ни самата.
Ми треба некој. Некој многу близок за искрена прегратка или нешто повеќе...можеби љубов?!?!
И тоа не знам. Чекам, но дали е залудно. Дали сум слепа при очи или тотално отсутна и исклучена?
Ми треба некој да ме подржува...и да!, да ме сака.
Очигледно. Дојди веќе најди ме, состојбава ме убива.
Или јас да се потрудам повеќе да те барам.
Во најбрз период- Ветувам.

 

Денеска колку убаво ми почна денот ..
Одејки накај школо, ме сретна едно мало дете т.е го чекаше неговиот татко за да оди на градинка, и таман да го поминам ми кажа: А ти сега ли одеш на школо?? И си направивме муабет.
Душа најубава е

 

Дека едно нешто никогаш не сум поднесувала, а тоа е непотребна нервоза истурена на мене!
Па кој сака нека е, пут под ноге и назад 10 чекори и донт кам бек ако планираш пак со тоа темпо.

Јас сум добра, Скопје е добро, новиот колеџ е добар, колегите се добри, професорите уште подобри, изненадена од многу работи, воодушевена и разнежнета!

Вечер, по незнам кој пат, пак сама дома, дечкото трета смена, време е за ССБ мај сикрет сајт бихејвиар, мислам дека беше, нека ме поправе Тренфилка ако не е така
Иако не е некое си којзнае какво сикрет, пошо сепак живееме заедно, ама нели, секој еден пак си има некои жички и мушички шо само он си ги разбира и ужива во нив, без разлика што на некои им е бизарно и чудно!

Има ново маченце, бушаво - шарено (спасено од дечко ми од учица, кое ме чека сега дома, се со цел да ми прави друштво во долгите ноќи кои ги поминувам сама) додека тепам малку време во нет кафиќот, да видам како сте, гледате, се грижам и ве мислам, и наскоро со полна пареа ќе сум пак 24/7 со вас.

Парите ме викаат, отчука детево 30 денари, толку носам со мене, жалам, јас се одјавувам.
Бидете прекрасни и не ме заборавајте

 

I have a cooking scar. But every good cook has them.
На нога се изгорев. Е така кога рчкам плитко тавче со жежок зејтин. Сега имам три мали пликчиња кои ми се смешкаат од левото стапало. Ама горда сум на нив бре. Сум усовршила работа со шпорет на плин. А ние дома ни плинско не користиме. Јеа бејби.

Кој секси ментор го имам. Си чекам јас така, елегантно го ходник на клупа In the middle of nowhere, со листови врз/под/околу клупата, видно збунета и доаѓа он. Срдечни честитки и поздрави. Ајде во канцеларија вика. Зошто само во канцеларија???? Ој мамита што муж ќе беше. Цел ден, ма цела недела ми ја разубави.

Мислам дека секоја Италијанка е претплатена на штикли. Секогаш на штикли. Секаде. Прееска видов една на штикла која јас со лежечка состојба не можам да ја носам, на точак. И гајле нема. Пред некој ден, во банка карши мене седеше една бабичка со темни наочари и придружба. Жената не гледа прст пред око, ама на штикла е. И тоа штикла, штикла, не некоја импровизација. Е кога во тоа море од штикли, додека во 9 сабајле брзаш за факултет во патики и првиот џемпер што беше во шкаф и неколку претставници на посилниот пол ти дофрлуваат колку убава девојка, расте тоа егото. И заслужило да расте. Ете тоа ми фали во Скопје. Во некои моменти имам чувство дека се што е кажано крие уште 5 работи. Може и тука е така, ама се надевам дека нема да го дознаам тоа. Уживањето во убавина не е грев. И убавината не е тенка штикла и минич, фармерки и црна маичка е.

Сите сме убави денес. Прекрасни. И во пижами и во црна коктел хаљина. Belissima.

 

Сакам да му готвам. И сакам кога ќе ме припие за него, таму, до стариот електричен шпорет.
Тестенини во тенџерче се крчкаат за мене, а на него брзам да му го направам омиленото. И како да ја одбијам коцката киндер што ми ја нуди, кога ме гледа со тие љубовни очи?
И сакам кога ќе ми рече седи, јас ќе измијам садови. Седнувам, и посекси глетка мислам не постои.
Цел ден во една минута. Трепнав и помина.. Не го сакам тоа испраќање на крајот.

 

Is this love that I'm feeling
Is this the love that I've been searching for ?!

 

He дека е трагична петочната вечер помината дома . . .
Aрно ама, досадава ќе почне да ме тера да го куцам Kоста Бургов на youtube. Дa опнам една каубојска на глава, и да јавам по дома пеејќи Tе сакам Eлвис Присли.