[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Девојки кои нагаленото име на својата анорексија го нарекуваат - макробиотика или вегетаријанство. Какви другарки тоа вие имате?! И викам,слаба си ма,а она мене,ама јас јас вегетаријанец сум, не анорексична си.И тоа втор пат у живот ја видов. Луѓе, сфатете дека ИМАТЕ право да се мешате во нечиј живот во моментот кога гледате дека си наштетува себе си.

И девојки кои викаат дека многу сакаат да јадат и јадат и не се дебелеат и други митски суштествија. Да, јаде, ќе се подздебели и потоа јаде еднаш у ден, по една салата или ред чоколатце,а ако е у расположение,ќе погладува и 4-5 дена. Зошто така глупо лажете?! Мислам...не разбирам.

И жени кои самите си даваат комплименти и ги наметнуваат на останатите и други одвратни суштествија. Од типот,имам прекрасна коса, сите знајте ме по косата,косата,косата, имам прекрасна насмевка, имам прекрасно тело, имам прекрасни нозе... Ок, да речеме дека имаш и го сфаќаме тоа,ама може да дозволиш останатите да ти го наметнат како карактеристика,твоја,специфична? А рака на срце, дел од тие пак и го немаат тоа што го викаат... И сите се согласуваме,ама ќејфот им го правиме. Како за споредба, 180 сантими не увек значат убави и долги нозе или навлаки на заби, не значат убави заби или да речеме надградба на коса и нокти.
Ако сакаш да ти дадам комплимент не биди очајна,остави ме да забележам. Ако не забележам или било кој друг на ебанава планета земја,значи дека можеби и го немаш тоа што си мислиш,дил уит ит. Се осеќам силувано коа ми кажуваш што е на одреден начин убаво на тебе.
Другарка ми има навистина убава коса и сите ја памтат по тоа и убави заби,ама онака стварно убави,еднакви, сите ја поврзуваат со тоа,а она е као,па што знам, мене ми е обично, не си ги сметам за атрибут. А братучетка ми, јес да е висока 180,ама...дека има јака нога,нема...да се разбереме, цело утро ми ја пукна главата за нозете...НОЗЕТЕ,НОЗЕТЕ,НОЗЕТЕ... А татко ми и вика *****,абе нозете, а умот колку долг е?! И тука...тука... А она мртва ладна на тоа,а па и паметна сум,што... Каква жена... Енд оф стори. Што има да се философира за вакви глупости у животов?! Поарно е да збориме за времето, за кафето и неговото потекло,за филм, книга или едноставни нешта,па баш и не ми се збори за твојата боженствена прекрасноќа. Ме замара,разбираш?! Ми намалува интелигенција инстант за 20 единици.

 

..preparing for going to the hell...

 

Ајварска љубов

Додека мешаше ајвар, ме праша да идеме на кафе

 

Ме праша дали имам љубов...
Пријатели, машки пријатели што знаат да ти се јават само кога ќе им се скараат девојките. Е и такви има бре, да не речете дека само жените биле такви :geek: Сеедно, јас никогаш не се чувствувам искористено, тоа што го давам, го давам искрено и убаво ми е. И утре ако го нема, а знам дека ќе го нема, пак ќе ми е драг. Нека си бидат среќни, валјда важи нешто што и мене некогаш ме бараат м? Не е големо значењето, кога јас не им го приуштувам. Не кројам дел од себе, не трошам душа за убав збор. Мене мислата ми е чиста. Освен за еден, зашто се изгубивме, а ми беше близок на срце... Вистинските пријатели секогаш ќе се тука, заедно љубиме и преболуваме.

Спојлер

Во еден иронично очаен момент на дискусија за големите, вистински љубови, другар ми ми ја објасни својата филозофија на љубење. Имено, со секоја љубов (партнер) во животот што го имаме, трошиме дел од својата љубов, да речеме од 100% љубов што ја поседуваме, на секого му даваме одреден процент. Сметаме дека првите љубови се најголеми, но всушност за нив најчесто издвојуваме макс 10%, зашто реално и не си ги познаваме вистинските можности на љубење, не сме свесни колку можеме да дадеме. Во продолжение, ми рече дека, кога ќе дојде таа "вистинска" љубов, ние ќе и ги подариме само оние % љубов што останале во нас, делчињата сме ги изгубиле низ животот. Но, тоа не е значајно, затоа што тоа љубење ќе биде чисто, искрено и реално, многу посилно од било кое друго.
Можеби е во право, но јас не се чувствувам како да сум изгубила некое делче од својата љубов. Се чувствувам како да ми е во полн капацитет Можеби и не сум љубела, можеби било недоволно, можеби сите напори што сум ги вложувала во нечија среќа, биле само мојата потреба да му бидам драга некому, да го направам среќен иако тоа мене не ме правело среќна. Зошто, по ѓаволите, го правев тоа? Непромислено влегувајќи во некоја врска, истата одржувајќи ја, да трае и трае, правејќи го секој негов грам ум и срце, среќен. А јас? Љубена, а недоволно љубев. Не се љуби со мислата повеќе, отколку со срцето.

Ме праша дали имам љубов? Имам, еден куп, големини. Не ти ја давам тебе, ти си само пролазна станица што утре ќе ја нема. Глас што се губи во далечините, иако сеуште стоиш пред мене. Не сум вампир на туѓите емоции, ги љубам моите луѓе и покрај сите свои анализи. Имам лекции за учење и срце за ширење, знам, ама и умот мој знае да сака, достојно колку и срцето.

Кој ве шиба бе, ќе се самоанализирам во недела? Мрш, си свиркам јас на уснава хармоника што брат ми ја донесе. Пластична е, па што. Убаво ми е. Некој може билда нервоза од моето неусогласено свиркање, ама реално, i don't give a damn.
Ако чуете некоја извртена верзија на песнава во комшии, it is meee :geek:
http://www.youtube.com/watch?v=rc2jsjnt-HY

 

Два дена на село, ооооо многу убави два дена.

 

Знаев дека ќе ти затребам. Ќе ти затреба некој кој ќе те слуша и ќе ти биде рамо за плачење кога тој ќе ти ја уништи вечерта. Знаев дека ќе се јавиш.
Ти свесна си дека јас сум цело време тука за тебе...но, неможе да ми ѕвониш само кога ти требам. Само кога си бесомошна.
Не е ова вистинско пријателство.
Кога си тука за мене? Кога си ме прашала зошто си тажна? Како да ти помогнам?
Кога си ги слушала моите проблеми без да ме осудуваш? - Било кое прашање да го поставам одговорот е негативен.

Ќе превземам нешто за ова да се смени. Обавезно!

 

Почнав прав студентски живот. Сабајле учи, приквечер искочи, вечер спиј.
И меѓувреме јади.

 

Почнав со диета и со вежбање. Па да ви кажам и време беше.
До сега почнував и одма прекинував. Немав некако волја ниту мотивација да продолжам.
Ама сега ете ме фатил некој инает па ке продолжам.
И така... иии што да кажам друго посакајте ми среќа

 

Од сабајле учам математика . Се згрбавив на столче . И само 33 садачи решив. Уште толку има.
Мала пауза направив, колку да се испружам на кревет, малце ушиве да ги растегнам со убава музика. Гревови се стегнале, само математички срања слушаа до сеа.
http://www.youtube.com/watch?v=KUgvVAFFzN8

После учење ми паѓа интелегинцијата. Обратно пропорционални се. Сериозно. Една шала не сфаќам после учење.
А убав ден, место малце да прошетам ја математика учам. А до утре треба и економија да си повторам и сметководство .


Најдов една песничка.

Naso majmun stari,
ogledalo neko,
pa video sebe
i ozbiljno reko.
E sto jeste jeste,
nema brate zbora,
jos video nisam
ovakvoga stvora.
Gle kakav je smesan,
gle kakav je dlakav,
bas ti boze hvala ,
sto ja nisam takav

Не само што ја сфатив, него и на памет ја научив.


Ај поздрав, гледам мисливе ми се распарчени насекаде, не сум забавна + iq значително ми опадна, да си се вратам на математикава..

 

Дали сте таа фамилија што собираат амбалажа од одредени производи и ги користи ко алтернативни чашки?!
Ние да.
Еден ден ќе фатам и ќе испофрлам се. Комплети чаши сто,од свадби од мадби,од ќејф,од ваму,од онаму, и... чаши од сенф,од нутела,од пудинг. Не дека не можат така да се применуваат и све тоа...ама чуму ти се?!

 

50's: Chuck Berry, Elvis Presley, Frank Sinatra
60s: The Rolling Stones, The Who, The Beatles, The Doors
70's: Led Zeppelin, Pink Floyd, Deep Purple, Black Sabbath
80's: AC/DC, Scorpions, Queen, Guns N' Roses, Metallica
90's: Nirvana, Pearl Jam, Oasis, Foo Fighters, Rage Against The Machine
00's: The White Stripes, System of a Down, Muse
10's: error, not found.

 

И кај нас се направи ајвар Ќе има сега кркање

 

Не би рекла. И денес има убава музика за слушање. И тоа еден куп.
Мене нит Скорпионс, нит Ејсидиси, нит Металика, а ниту куин не ми се нешто посебно. Да речеме, еве сега можеби има и повеќе од претходно. Секакви музики, експериментали. Не се насочувајте кон Џастин Бајбер и Оан Дирекшн. Срања такви од секогаш имало и секогаш ќе има.

 

Луѓе, што убава мусака сум направила. Ама пази, не дека се фалам, никако. Само просто ете така од ненадеж добивам некоја инспирација, занесна, уметничка, опијатна и тогаш каде падне креативната палка паде. Денес беше в кујна.
Туку да не биде муабетов само за мусаката, на која ве канам да си мрцните со троа тазе лепче да не биде само празно фалење, да напоменам дека конечно глава мирна, еден проблем минус па ете да се прослави прописно. Онака македонски де, со мусака. И гледаш врти сучи пак на мусаката дојдовме. Пак да речам елајте си да си касниме, какви микро срања и биотики,муж сака баш жена бре, женетина, наранета, напоена. Не вејка кутра некоја да ја донесиш овде сред сезона на ветрови да ја одвее негне некој северец па да ја бараме закачена на некоја јасика.
Ајт така и ве чекам драги човеци.Ко воли нек изволи ју ар велком. Тенкју вери мач

 

Патам од недостиг на инспирација последниве денови. Само ве читам и мислам дека се што би напишала би било бесмислено.
Викендов ги наполнив батериите, а истовремено бев корисна и за себеси и за другите.
Продолжувам да се пронаоѓам себеси.
Ми се случија неколку промени. Доста убави, би рекла.
Остварив нешто за што подолго време сонував, како уште да неможам да се освестам дека не сонувам и дека конечно успеав. Овој пат решителноста си го направи своето. Немаше потреба од многу размислување и двоумење.
Животот ми се збогати со запознавањето на само еден човек. Се надевам дека првичните впечатоци не ме лажат и дека навистина е таков каков што делува. Зрачи со нешто посебно, ме плени со мистериозниот поглед и ме тера уште повеќе да се интересирам со тоа што ми е толку далечен. Сеуште, а се надевам не за долго.
За првпат после толку време се најдов себеси како пред спиење мислам на него, се смешкам и не ми е баш јасно што се случува со мене. Сакам да продолжам напред па морам да почнам од некаде, долго време безуспешно се обидував да заборавам некои минати настани и личности а сево ова дојде толку неочекувано. Кога едноставно се помирив со ситуацијата, кренав раце од се и секого. Да, навистина било така.
Само нека не ме изневерува интуицијата. Овој пат нека биде поразлично.

 

Потребни се 17 мускули да се насмееш, 43 да се намрштиш. Затоа топло ви препорачувам повеќе да се смеете

 

Jас па се чудам зашто на сред вестиве на Cител, слушам: Oлеееее, оле олеееее, Bардареееее.

Kога ми текна . . .


Mатичен стадион на Bардар - Aрената. A газда на Cилекс - Динго.
Eте ти директен пренос. :geek:

 

Понекогаш имам сериозен проблем со македонскиот јазик. Како таков. Ок признавам, идеален е за црн хумор, за каков и да е хумор, си го сакам, сериозно да, ама знаете, она, ако сакаш да се зае*аваш до бескрај - збори македонски и гарантирано ќе си дотуркаш до целта, и сето тоа, ама пак, некогаш тоа зае*авање ми пречи.

Оно, цареви сме за двосмислености. Што и да кажеш не може да не биде сфатено на 2, 3 па и повеќе начини. Дали баш во тоа е богатството на јазикот не знам. Али кога некој ме тера да се осеќам ко Крагујевац пошто ми врти ко „кишата“ околу градот, сериозно ни го пцујам јазикот. Глуп јазик, глуп! Идеален за алибизам.
Затоа што тие кои немаат машки висечки топки за ширење потомство за да ти признаат или кажат нешто во фаца многу сакаат да се вадат на картата - абе се зае*авав бе па ти. А ако извадат добра реакција од тебе - озбилен бев еј, не се зезав.
Проѕирно! А мене тоа ме иритира.
Па белким знаеме сите кога навистина се зезаме а кога не, или? Како? Кажи што сакаш да кажеш и крај. Немам време за детски игри, ќе се натегаме сега држ не дај. Па јас кило тетовски ќе купувам за да одгатнам што си сакал да ми кажеш. Ма дај.

Исто имам сериозен проблем со изразите - „му дадов“ и „ми побара“. Не дека се употребуваат често особено помеѓу луѓе на отприлика моја возраст, пошто нали, возрасни сме и никој никому не бара ниту зема ниту дава, ама сепак гледам дека сеуште се употребуваат.
Каде исчезна она - бевме заедно? Уживавме заедно? Спиевме заедно? Му дадов бе! Тулумби со шлаг му дадов вчера а завчера си зема индијанки со чоколаден прелив.

Е такоЃе имам проблем со едни те исти муабети. Празни муабети. Прашања колку да се праша, не дека навистина те интересира одговорот. Шо би му рекол Цацко на Тоше - абе маааани ми се оттука!

Што знам. Можеби грешам. Ама тоа сум јас. А тоа што ме иритира мене, не мора да значи дека е правилно или дека така треба да биде. Само, ме иритира Понекогаш. Не дека сакам да си мрчам, ама да си кажам бе па.

Така да, дечки, на крајот од викендот, ужасно релаксира кога си со опуштено друштво, си правите неврзан муабет на разноразни теми и другар ти пред сите ти прави неуспешен moonwalk и тоа е тоа. Нема подобро од здрава смеа.

Отидов да си направам една шоља цикорија. Ќе почнам да кажувам уште малку, ај на цикорија. Не на кафе, на цикорија бе!
Шта да се ради кад се мора, мора се Пријатно!

 

Секоја жена заслужува маж кој ќе ја гледа секој ден исто онака како и првиот пат кога ја видел.

 

Нема потреба да ми ствараш комплекси. Свесна сум за своите мани а богами и за своите добри страни.
Свесна сум за се но дали си свесна дека за се треба време , желба и пари ?
Неможам да сфатам како немаш малце осет за да сфатиш како ми е .
Но не секој е на чисто со себе .Мислам дека и ти незнаеш што со себе .
Јас знам ..оо колку добро знам .! А во меѓувреме слушај го мојот молк бидејќи молчењето е злато